Ekstraklasa #7 (telegraficzne podsumowanie jesieni 3/6)

10. miejsce - Lechia Gdańsk (6 zwycięstw-6 remisów-9 porażek, 25 goli zdobytych, 27 goli straconych)

Bardzo słaba jesień w wykonaniu gdańskiej ekipy - niska pozycja i nieregularna postawa nie po raz pierwszy przyczyniły się do potrzeby głębszej analizy i zastanowienia się - dokąd zmierza ten klub? Moje podsumowania mają jednak na celu krótko przedstawić sytuację po tych ponad dwudziestu seriach spotkań, a nie rozwodzić się na głębsze tematy. Faktem jednak jest, że problem istnieje w Lechii już od kilku rund. Cały czas jesteśmy świadkami tej same zabawy - masowe sprowadzania dziwnych graczy z całego świata, brak zgrania, nieodpowiednie wyniki, zmiana trenera i tak w kółko...

Lechia rozpoczęła od pięciu meczów bez zwycięstwa, a między kolejkami czternaście-osiemnaście zanotowała same porażki (pięć z rzędu!). Nic dziwnego zatem, że tylko przez trzy kolejki znajdowała się w grupie mistrzowskiej. Pozostałe spędziła nisko, często nawet bardzo nisko, lecz zaledwie raz w strefie spadkowej. Drużyna spisała się zdecydowanie poniżej oczekiwań, o czym pisałem wyżej - jakość w tym zespole widać gołym okiem, to tam się znajduje, lecz żaden z dotychczasowych trenerów nie potrafi z nich tego wykrzesać. Trudno aż uwierzyć, że tak naprawdę jedynym zawodnikiem, do którego nie można mieć większych zastrzeżeń w przekroju całej jesieni (bo kilka prostych błędów popełnił) był bramkarz Marko Maric. Pozostali, do pozytywów naciągnąć można jeszcze Mateusza Makuszewskiego i najlepszego strzelca - 5 bramek - Michała Maka, zdecydowanie zawodzili, na czele z reprezentantami kraju Sebastianem Milą i Sławomirem Peszką. O Milošu Krasićiu nawet nie wspominając...

Co dalej? Zapewne znów aktywne zimowe okienko transferowe i walka o grupę mistrzowską na wiosnę. Czy się uda? Ciężko w to wierzyć widząc tyle nieudanych prób. Jednak kiedyś przełamać się trzeba...

9. miejsce - Górnik Łęczna (7 zwycięstw-4 remisy-10 porażek, 25 goli zdobytych, 32 gole stracone)

Królowie tracenia bramek na początku spotkań, o co bardzo często wściekał się trener Jurij Szatałow i co bardzo często przyczyniało się do porażek Łęcznian, których to zanotowali aż dziesięć (obok Jagielonii najwięcej w lidze). Drugi sezon na poziomie Ekstraklasy w ich wykonaniu wypada jednak jak na tamtejsze warunki bardzo przyzwoicie - drużyna gra w kratkę, ale taką, dzięki której jest o krok od wejścia do pierwszej ósemki. W ekipie przodują ofensywni zawodnicy - najlepsi strzelcy: Bonin (sześć goli) i Piesio (pięć trafień), jak i główny asystent Tomasz Nowak (sześć ostatnich podań).

Wielkim minusem jest niestety - podobnie jak w przypadku Termaliki - brak wychowanków, młodzieżowców. W tym sezonie z zawodników urodzonych maksymalnie w 1995 roku zagrał tylko jeden gracz, w dodatku był to krótki epizod...

8. miejsce - Jagielonia Białystok (7 zwycięstw-4 remisy-10 porażek, 30 goli zdobytych, 34 gole stracone)

Drużyna charyzmatycznego Michała Probierza nie sprostała oczekiwaniom, zrodzonym po fantastycznym ostatnim sezonie, zakończonym na ostatnim stopniu podium, choć - nikt nie mówi, że nie mogło skończyć się wyżej. Tym razem zaczęło się już od początku lipca i pierwszych rund eliminacji Ligi Europy. Michał Probierz grę w pucharach ocenił jako pocałunek śmierci. Ciężko jednoznacznie stwierdzić co było przyczyną słabej postawy Jagi, puchary na pewno dołożyły swoje, lecz nie popadajmy w skrajność - czy lipcowa gra w Europie może odbić się, na postawię na przykład w grudniowej, 19. kolejce? Według niektórych tak...

ekstraklasa.org

Jak widać - zupełny brak stabilizacji, z wyjątkiem kolejek dziesięć-trzynaście, ale wiadomo, że nie o takie coś chodziło Probierzowi. Pozytywem Jagi jest bardzo młoda kadra, między innymi z Drągowskim, Strausem. Góralskim, Świderskim, Mackiewiczem, Mystkowskim czy Frankowskim. Oprócz Góralskiego, może Świderskiego, nikt nie grał jednak na miarę swoich możliwości. Drużyna przez większą część sezonu dowodzona była przez Konstantina Vassiljeva i od czasu do czasu Piotra Grzelczaka. Odbiło się to na statystykach indywidualnych. Obaj zawodnicy jednak nie w każdym meczu zostawali w pełni wykorzystywani.

Zobaczymy, jak Jaga wypadnie podczas zimowego okienka. Wydaje mi się, że nawet przy braku ewentualnych wzmocnień, tę drużynę stać na spokojny awans do górnej ósemki i powtórzenie walki z ostatniego sezonu. Potencjał - jak widziecie - jest duży.