Ekstraklasa #10 (telegraficzne podsumowanie jesieni 6/6)

1. miejsce - Piast Gliwice (14 zwycięstw-3 remisy-4 porażki, 39 goli zdobytych, 25 goli straconych)

Sezon 2014/15. Piast Gliwice zbyt późno wkracza na właściwą ścieżkę, pomimo zdobycia 9 punktów w ostatnich 4 meczach, nie kwalifikuje się do grupy mistrzowskiej. W Gliwicach wielkiego zaskoczenia nie ma - nikt nie mierzy zbyt wysoko, każdy zdaje sobie sprawę z możliwości drużyny.

90 minut.pl

Problemów z utrzymaniem, pomimo zdobycia tylko 8 punktów w grupie spadkowej, raczej nie było. Piast rozgrywki zakończył na 12. pozycji, z czteropunktową przewagą nad strefą spadkową.

Latem zespół wzmocniło kilku zawodników: Marcin Piotrowski (Lechia Gdańsk), Patrik Mráz (Górnik Łęczna), Kamil Vacek (Mlada Boleslav), Mateusz Mak (GKS Bełchatów), Uros Korun (NK Domzale), Martin Nešpor (Sparta Praga) czy Josip Barisić (Zawisza Bydgoszcz), W tym miejscu upatrywałbym się dzisiejszego sukcesu Gliwiczan - wymieniłem większość ich letnich transferów, dokładnie siedem, i nie skłamie, mówiąc, że każdy z tych graczy podniósł poziom drużyny!

O tym będzie jednak później, przejdźmy do początku rozgrywek 2015/16. Ekipa Radoslava Látala zainaugurowała rozgrywki spotkaniem z Termalicą (podczas tego meczu miejsce miało m.in. podanie składu Kaiserslautern z sezonu 1997/98 przez Tomasza Hajtę). Oglądając to spotkanie, przy okazji z zaciekawieniem śledząc debiut w Ekstraklasie Termaliki, nigdy bym nie pomyślał, że ekipa ta będzie zimować na pozycji lidera. Niecieczanie grali bardzo beztrosko i niesamowicie ryzykownie. Piast nie potrafił w żaden sposób tego wykorzystać, jedyną bramkę zdobył po uderzeniu Patrika Mráza w 28 minucie. Zakończyło się zwycięstwem 1-0, które nie zapowiadało, znów to powtórzę, tego, co wydarzy się później.

Następnie przyszła wyjazdowa porażka z Ruchem (0-2), czyli - wydawałoby się - wszystko wróciło do normy. Jednak nie z zespołem Látala...

ekstraklasa.org

Wtedy tak naprawdę wszystko zaczęło się na poważnie - Górnik Zabrze 3-2, Cracovia 2-1, Legia 2-1, Lech 1-0, Górnik Łęczna 3-0... Następnie pomimo prowadzenia porażka z równie rewelacyjną Pogonią i kontynuacja serii - Lechia, Śląsk, Jagielonia po 2-1.

Przewaga nad Legią w pewnym momencie wynosiła aż 11 punktów!

Powyższy dorobek - 14 punktów w 8 meczach - został odebrany jako kryzys zespołu z Gliwic. "Kryzys", przynajmniej według niektórych opinii, zażegnany został na koniec jesiennych rozgrywek. Piast wybrał się bowiem na wyjazdowe spotkanie z Warszawską Legią, gdzie w końcówce uratował remis 1-1. W ostatniej serii gier do Gliwic przyjechał rozpędzony Lech Poznań, który został odprawiony z kwitkiem (0-2). Drużyna z takimi indywidualnościami, o nim za chwilę, zapewniła sobie pozycję lidera na okres przerwy zimowej, stając się poważnym kandydatem do mistrzowskiego tytułu...

...  O wszystkim zadecyduje jednak zima. Kluczem wydaje się utrzymanie kluczowych zawodników (Nešpor, Vacek, Mráz). O ile pierwszy i trzeci z wymienionych graczy w klubie powinien zostać (notabene stworzyli świetną parę i jedną z charakterystycznych akcji Gliwiczan jesienią), to w przypadku Vacka mówi się m.in. o zainteresowaniu Legii...

Indywidualnie Piast zaprezentował się fantastycznie, o czym najlepiej świadczyć może przemiana Jakuba Szmatuły. Bramkarz, który dotąd rozegrał nieco ponad 30 spotkań w Ekstraklasie (mówimy o zawodniku urodzonym w 1981 roku), stał się podporą Gliwiczan i jednym z najlepszych goalkeeperów w całej Ekstraklasie. Świetnie wspomagali go defensorzy, najczęściej grający trójką, w składzie Hebert, Osyra, Pietrowski. Hebert stał się podporą linii defensywnej, przy którym rozkwitł młody Osyra i porzucony wcześniej przez Lechię Pietrowski. W roi wahadłowych mogliśmy oglądać często Szeligę (choć to tylko 12 meczów w pierwszej jedenastce) i przede wszystkim  Mráza, który stał się jednym z najlepszych graczy ligi! 2 trafienia i 10 asyst jest bardzo wymowne... Pomoc dopełniali fenomenalny Murawski (o nim artykuł tutaj), świetny Vacek (4 gole, 3 asysty i zainteresowanie wielu klubów - grał także jako prawy pomocnik), jak i często Uroš Korun. Dużo mówi fakt, że miejsce w składzie nie zawsze miał Gerard Badía, techniczny Hiszpan, wcześniej podpora drużyny. Na szpicy grał Martin Nešpor (8 trafień), do którego dokooptowany był Josip Barisić (15 meczów w wyjściowym składzie na 20).

Firmowe zagranie Gliwiczan? Dośrodkowanie w punkt Mráza i wykończenie Nešpor. Naprawdę - powtarzali to z zadziwiającą regularnością.

Na sam koniec mojego sześcioodcinkowego cyklu chciałbym przedstawić Wam, jak moim zdaniem prezentowała się najlepsza jedenastka po tych 21 kolejkach:

Szmatuła (Piast) - Hebert (Piast), Fojut (Pogoń), Mráz (Piast) - Dąbrowski (Cracovia), Murawski (Piast), Vacek (Piast), Cetnarski (Cracovia), Kapustka (Cracovia) - Nikolić (Legia), Rakels (Cracovia)

Pięciu graczy Piasta, czterech Cracovii, i po jednym Pogoni i Legii. Jedenastkę zdominowały więc dwie rewelację Ekstraklasy.

Zastanawiałem się długo, wybór nie był oczywisty, a i nie każdy z piłkarzy gra na swojej naturalnej pozycji (Mráz). Wyszło bardzo mocne i ciekawe zestawienie, choć równie dobrze na bramce stać mógł Cierzniak (Wisła) czy Zubas (Podbeskidzie), w obronie biegać mógł Pazdan (Legia), Czerwiński (Pogoń), jako defpom Jodłowiec (Legia), Murawski (Pogoń) lub trochę mniej, ale jednak, Góralski (Jagielonia), wyżej Hamalanen czy Gajos (obaj Lech), choć tutaj akurat rywalizacja była ogromna. W ataku liczył się jeszcze Stępiński (Ruch), jednak myślę, że wybór był oczywisty.

Piłkarz jesieni? Nikolić (czego niestety nie potwierdził w Europie). Zadatki na to wyróżnienie mieli także Mráz, Vacek i Rakels, jednak Nikolić, najlepszy strzelec, znacznie ich zdystansował.

Każdy z Was może oczywiście podać swoją jedenastkę czy zakwestionować niektóre pozycje. Moja jedenastka jest tylko i wyłącznie - co ciekawe - moja, każdy może widzieć to inaczej.