XXI Mistrzostwa Świata w Rosji

Od Autora

Jest to blog opisujący alternatywną rzeczywistość, która dzieję się w moim świecie gry, a jedynymi nawiązaniami do realnego świata, są te, które miały miejsce przed rozpoczęciem rozgrywki tj przed 1 lipca 2015 roku. Wszystkie pozostałe zdarzenia, które opisuje w tym ( i w koleinych blogach serii), wydarzyły się podczas prowadzenia rozgrywki. Nie prowadzę w obecnej chwili żadnej z tych reprezentacji, ale jako kibic chciałbym się podzielić z Wami, wrażeniami jakie za pół roku będę przeżywał, obserwując odbywające się Mistrzostwa Świata.

Jako pierwsza swoje zmagania o udział w XXI Mistrzostwach Świata, rozpoczęła Azjatycka Konfederacja Piłkarska – już 12 marca 2015 roku. Konfederacja ta, posiadająca swoim składzie 46 federacji narodowych, w Rosji ma zagwarantowane 4 miejsca + 1 dodatkowe, które może wywalczyć po barażach z 4 drużyną strefy CONCACAF. Jednocześnie są to eliminacje do Pucharu Azji, który odbędzie się w 2019 roku w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.  Konfederacja, która skupia jedne z najbogatszych krajów świata ( Kraje Półwyspu Arabskiego), oraz inwestujące coraz więcej w piłkę nożną Chiny, Japonia i Korea Południowa, stara się dogonić przynajmniej pod względem organizacyjnym Europę i Amerykę Południową i udaje im się to, a najlepszym  tego efektem jest przyznanie Kataru kolejnych XXII Mistrzostw. Do największych faworytów całych eliminacji  zaliczani byli: Australia, Japonia, Korea Południowa, Chiny, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Iran, a także Arabia Saudyjska. Do finałowej dwunastki typowani byli także Katar, Kuwejt, Oman, Bahrajn i Uzbekistan.  Awansowała wspomniana 10, a miejsce Arabii Saudyjskiej zajął odczuwający jeszcze skutki niedawnej wojny Irak, zaś miejsce Uzbekistanu, który także nie szczędzi pieniędzy na futbol, zajęła Syria. W dwóch grupach po 6 zespołów dość pewnie awans wywalczyły trzy kraje dalekiego wschodu Chiny, Japonia i Korea Południowa,  oraz Katar, który będzie miał szansę zadebiutować na dużej imprezie. W finale, pomiędzy zespołami z trzecich miejsc o prawo walki o ostatni 5 miejsce Iran pewnie pokonał Zjednoczone Emiraty Arabskie, a bohaterem dwumeczu został prawo skrzydłowy Swensea Allireza Jahanbakhsh – zdobywca 4 bramek.

Drugą federacją, która rozpoczęła Eliminacje był CONCACAF – rozpoczęła niecałe dwa tygodnie później niż eliminacje Azjatyckie.  Konfederacja mające dwie wielkie i uznane marki – Stany Zjednoczone i Meksyk, oraz kilkanaście innych, mniejszych federacji, które dostarczają na rynek europejskich solidnych graczy, ale nie potrafiących stworzyć solidnej drużyny, która mogłaby rywalizować z dwoma potentatami. Podczas ubiegłych mistrzostw Kostaryka zaprezentowała się fantastycznie, dlatego też liczono, że to ona będzie walczyć o trzecie miejsce dające bezpośrednie miejsce w Rosji, lub o barażowe, które da dwa dodatkowe mecze eliminacyjne, ale finalnie także miejsce wśród finalistów. Jakie było zaskoczenie, nie tylko w Kostaryce, gdy CI nie przeszli czwartej rundy, musząc uznać wyższość Jamajki i Panamy.

Faworycie pewnie punktowali, a jedyną niespodzianką była porażka Meksyku w Gwatemali w przedostatniej kolejce. Wygrana ta dała szansę na historyczny wynik Gwatemali, która wygrywając u siebie z  Jamajczykami, zapewniła by sobie bezpośredni start w Finałach. Ewentualny remis premiował ich do gry w barażach, bo tylko niepoprawni optymiści z Kanady wierzyli w urwanie punktów w ostatniej kolejce Meksykowi. Kanadyjczycy zostali rozgromieni przez Chicharito i spółkę, lecz Gwatemala przegrywając z Jamajką spadła na 5 miejsce, niedające nawet szansy gry w barażach.

Szansę daną od losu Kanadyjczycy wykorzystali, bo pokonali Irańczyków po dwóch golach zawodnika Herty Berlin – Cyle Larina. Bohaterem drugiego meczu został bramkarz azerskiego Neftci Baku - Milan Borjan, który wybronił 3 stuprocenowe sytuacje.

Tym samym Kanada po raz pierwszy od 1986 roku wystąpi w rozgrywkach o prymat najlepszej drużyny globu.

Europa swoje eliminacje rozpoczęła 4 września 2016, a podział na 9 grup przyniósł kilka grup, gdzie kandydatów do awansu było 3, lub więcej. W grupie pierwszej do awansu ostrzyły sobie zęby Francja, Holandia i Szwecja, w grupie 4 Walijczycy, będą walczyć z Irlandczykami i Serbami. W grupie 5 znalazły się 3 drużyny, które w ostatnich Mistrzostwach Europy odpadły po pierwszej fazie rozgrywek (Rumunia, Dania i Polska), dlatego też, reprezentacje te chciały się zrehabilitować. W grupie 6 awans z urzędu należał się Anglii, ale walka Słowenii i Słowacji, o drugie miejsce także powinien być interesujący ( także uczestnicy ostatniego EURO), a do walki może się włączyć jeszcze zawsze groźna Szkocja.  Tak prezentowały się zapowiedzi, a skończyło się zupełnie inaczej.

Największa niespodzianką bez wątpienia była grupa 5, gdzie trzy drużyny losowane z najwyższych koszyków pogodziła ta, losowana … z piątego.

Armenia pod wodzą  trenerską wodzą Hargisa Hovsepiana, oraz boiskowemu geniuszowi zawodnika Borussi Dortmund Henrika Mkhitraiana, Ormianie wygrali grupę i wyprzedzając Duńczyków zapewnili sobie miejsce w historii swojego kraju. Teraz mają szansę dopisać kolejny rozdział tej pięknej historii. Zawiodła Rumunia, pod wodzą Dorinela Munteanu, która zajęła przed ostatnie miejsce, oraz Polska, pod wodzą drugiego obcokrajowca jako selekcjonera  - Senola Gunesa. Nowym trenerem Polaków, został znany z niezłych wyników jakie osiągnęła pod jego wodzą Legia Warszawa – Stanislaw Czerczesow.

Barażowe pary dość jednoznacznie wskazywały faworytów. Jedynie para Ukraina Grecja, wydawała się w miarę wyrównana. Piłka nożna dlatego jest tak piękna, gdyż, faworyci nie zawsze wygrywają. Faworyzowani Włosi nie dali rady skomasowanej obronie Słowaków, która oddając jeden celny strzał (Skrtel), pokonała Salvatore Sirigu. Szwajcarzy zrobili ogromną niespodziankę pokonując Francję w Bordeaux, a u siebie dosłownie zabijając mecz awansowali do grona 32 finalistów. Duńczycy przegrali u siebie pierwszy mecz, bo dwukrotnie z kontry ukuł ich napastnik Cardiff City -  Shane Long. W rewanżu nie zagrał z powodu kartek, ale wyręczyli go inni, a bramkę na wagę awansu zdobył w 87 minucie zdobył Daryl Horgan – jedyny z reprezentantów Irlandii, którzy grają w rodzimej lidze!

Najnudniejszym barażem były spotkania Ukrainy z Grecją. Przegrali Grecy, chociaż to oni zdobyli jedyne bramki tego dwumeczu. Nieszczęśliwcem okazał się Panagiotis Kone.

W strefie Ameryki Południowej CONMEBOL miejsc do podziału były 4 + jedno dodatkowe po barażach. Gdyby patrzeć pod względem wartości piłkarzy, to Brazylia i Argentyna miałyby zapewnione miejsca z urzędu. Na szczęście pieniądze nie grają, a dwie wymienione reprezentacje musiały do samego końca walczyć o szansę na awans do turnieju. Dość szybko udział w imprezie w Rosji zapewnili sobie Urugwaj, Chile i Peru, a o dwa ostatnie miejsca walczyła także Kolumbia. Przed ostatnią kolejką sytuacja w tabeli wygląda następująco:

Brazylia podejmowała na wyjeździe Urugwaj, który już miał zapewnione prawo startu w Rosji, zaś Argentyna u siebie podejmowała Kolumbię. Brazylia chcąc myśleć o imprezie mistrzowskiej musiała wygrać swój mecz. To był podstawowy warunek stawiany przez cały brazylijski naród. Remis, dawał szansę na awans przez baraże, gdzie czekała jedyny liczący się w Światowej Piłce przedstawiciel Oceanii Nowa Zelandia. Nawet porażka Brazylii nie byłaby straszna, gdyby Kolumbia wygrała z Argentyną, Argentyńczycy musieli wygrać, bo tylko to dawało im szansę na grę, chociażby w barażach i swoje zadanie wykonali. Nie sprostali za to presji oczekiwań Brazylijczycy, którzy po bezbarwnej i słabej grze przegrali z Urusami 1:0. Jeśli Dunga nazywany był nieudacznikiem, po nieudanych dla Brazylii Copa America ( nie wyszli z grupy), tak jego następca, Celso Roth jest uznawany niekompetentnego dziadka, który powinien jak najszybciej udać się na emeryturę. Co ciekawe związek na razie ma gdzieś zdanie opinii publicznej i nie przyjął rezygnacji obecnego selekcjonera.

Awans po barażu uzyskała Kolumbia, chociaż wymęczone zwycięstwo z reprezentacją kraju Kiwi, osiągnięte w 90 minucie po strzale Cuardado, nie przynosi im powodów do dumy.

Strefa Afrykańska CAF, rozpoczęła swoje mecze eliminacyjne najpóźniej ze wszystkich 6 stref FIFA, ale zakończył je jako jeden z pierwszych. Wygrali głównie faworyci – Senegal, Kamerun, Ghana. Zabrakło innych wielkich – Wybrzeże Kości Słoniowej w drugiej rundzie zostało sparowane z Kamerunem, a Egipt z Nigerią. Chwilkę zatrzymajmy się przy Nigerii, która zdeklasowała Egipcjan w pierwszym meczu 7:0, ale nie awansowała do finałów, bo w decydującej fazie trafiła na Mozambik. Ta była kolonia portugalska słynąca jak do tej pory głównie z Portugalskiego asa – Eusebio, miała prosty cel na rozegranie grupy. Wygrać mecze u siebie i nie przegrać na wyjeździe. I to wystarczyło na pewnych siebie Nigeryjczyków, którzy potracili punkty w Mozambiku, oraz na terenie Czadu. Ponadto w Lagos, nie potrafili odnieść zwycięstwa na liderami grupy i XXI zobaczą w telewizji, zaś Mozambijczycy poraz pierwszy w historii wystąpią  na imprezie tej rangi.

XXI Mistrzostwa Świata będą wyjątkowe. Po pierwsze, koszt przebudowy i budowy stadionów był jak na razie największy w historii. Koszty te są wysokie, dlatego że wszystkie stadiony zostały wybudowane niemalże od podstaw specjalnie na tę właśnie imprezę.

Po drugie, spodziewane są rekordowe wpływy z praw reklamowych, oraz wszystkich okolicznościowych wpływów – np. dni meczowych, czy sprzedaży pamiątek. Zresztą już sprzedaż praw transmisyjnych wyznaczył nowy rekord, który nie zostanie pobity … przynajmniej przez kolejne 4 lata.

Po trzecie zaś będzie to pierwszy mundial bez Brazylii, dotychczasowych uczestników wszystkich wcześniejszych Mistrzostw. Co więcej, wśród wielkich nieobecnych zabraknie także dwóch innych uznanych marek, które mają na swoim koncie Mistrzostwo – Włochów, oraz Francuzów. W ich miejsce zajęła czwórka debiutantów, dwójka ze strefy Afrykańskiej – Mozambik i Burkina Faso, a ze strefy Europejskiej – Armenia, która jest dopiero drugą republiką postsowiecką, której udało się  dokonać tej sztuki.   Ostatnim debiutanckim zespołem jest zespół z zatoki Perskiej, który będzie gospodarzem następnego Mundialu w 2022 roku – Katar.

8 grudnia w Sankt Petersburgu, nastąpiło losowanie grup. O rozstawieniu decydowała pozycja w ostatnim rankingu FIFA, oraz położenie geograficzne reprezentacji.  Pierwsze dwa koszyki to 15 zespołów z najwyższym współczynnikiem. W trzecim koszyku znalazły się wszystkie afrykańskie reprezentacyjne, w koszyku czwartym wszystkie reprezentacje z Azji, a brakujące miejsce uzupełniały zespoły z najwyższymi współczynnikami. W losowaniu panowała jedna zasada. W grupie nie mogły znaleźć się drużyny z tej samej konferencji, a w przypadku UEFA, więcej niż trzy reprezentacje. Oczywiście Rosja jako gospodarz turnieju, został przydzielony do Koszyka 1, z czego najmniej była zadowolona Hiszpania, która zajmując 8 miejsce w rankingu, losowana była z drugiego koszyka. 

GRUPA A

GRUPA B

GRUPA C

GRUPA D

GRUPA E

GRUPA F

GRUPA G

GRUPA H