Na kogo postawi Adam Nawałka, czyli Shrekowe wróżenie z fusów.

Na świecie są pewne tylko dwie rzeczy: śmierć i podatki. Są też rzeczy bardzo prawdopodobne, jak to, że Hiszpania będzie grała piękną piłkę, Niemcy nie przegrają w rzutach karnych, Anglicy jak zawsze zawiodą swoich fanów, a kilkunastu piłkarzy reprezentacji Polski (15), już teraz może być pewnym, że pojedzie na Mistrzostwa Świata do Rosji. I tylko jakaś kontuzja może kogoś z tej imprezy wyeliminować.

Kim jest szczęśliwa 15? To zawodnicy, których Nawałka powołuje najczęściej, rzadko kiedy patrząc na ich obecną sytuację w klubie (Krychowiak, Błaszczykowski), czy też aktualną formę (Pazdan, Jędrzejczyk, Mączyński). Trzeba jednak przyznać, że zawodnicy Ci odwzajemniają się za zaufanie, jakie pokłada w nich selekcjoner dobrą, lub bardzo dobrą grą w reprezentacji.

Kto należy do klubu 15 szczęśliwców? Są to:

- bramkarze Szczęsny i Fabiański, a gdyby nie zakończył kariery reprezentacyjne Boruc także on by się tu znalazł

- obrońcy: Glik, Pazdan, Cionek, Piszczek, Jędrzejczyk

- pomocnicy Krychowiak, Linetty, Błaszczykowski, Grosicki, Mączyński, Zieliński

- napastnicy Lewandowski i Milik

Na mistrzostwach musi być zgłoszonych 23 graczy, czyli z prostej matematyki wychodzi, że do obsadzenia zostało jeszcze 8 miejsc.

Kim będą ci szczęśliwcy? Pozwolę sobie na podywagowanie patrząc na aktualne powołania, oraz innych nieobecnych zawodników.

 

Jeśli chodzi o bramkarza to mamy dwóch kandydatów – Bartka Białkowskiego, który prezentuje się nieźle na zapleczu Premiership, oraz Łukasza Skorupskiego, który na razie przegrywa rywalizację o miejsce między słupkami Romy.

Większe szansę na wyjazd ma Skorupski – zna go Nawałka, z pracy w Górniku, jest młodszy, bardziej perspektywiczny i być może przyda mu się nabrać doświadczenia, które będzie procentować na imprezie za 6 – 8 lat. Białkowski nie jest typem bramkarza jakiego szuka Nawałka. Słabo gra nogami, co zaprezentował w meczu z Nigerią, nie potrafi się porozumieć z kolegami z obrony.

Na boku obrony mamy Bereszyńskiego Bartosza, który może być zmiennikiem Piszczka, lub lewego obrońcy ( Jędrzejczyka?). Podobnie Tomasz Kędziora, jednak jego szanse są mniejsze niż zawodnika Sampdorii Genua ( i chyba też słabsza motoryka niż u konkurenta). Na środku obrony mogli by zagrać Kamiński, Jach, Bednarek, jednak, każdemu z nich daleko do fizyczności trójki Glik – Cionek – Pazdan. W Polskiej Ekstraklasie gra jeszcze Paweł Bochniewicz w Górniku Zabrze, jednak jego zwrotność jest odpowiedzią dlaczego nie zaistniał we Włoszech. Lepiej od niego prezentuje się Mateusz Wieteska, któremu zdarzają się błędy w ustawieniu, jednak potrafi być groźny z przodu. Trzecią alternatywą może być … Bartosz Rymaniak, który jest najbardziej surowy technicznie ze wszystkich kandydatów, ale ma też najlepsze warunki fizyczno – motoryczne, może grać też w razie czego z prawej strony obrony. Do tego także jest groźny z przodu. Ale ta kandydatura to troszkę footbal – fiction.

Mateusz Wieteska

Bartosz Rymaniak

Pomoc

Góralski jako walczak i alternatywa dla Mączyńskiego/Linettego, lub w bardziej defensywnym ustawieniu Zielińskiego. Jego wyjazd w zasadzie wydaje się niemalże pewny. Innym zawodnikiem w środku pola może być niedawny kolega klubowy Góralskiego – Taras Romańczuk. Patrząc na jego postawę w Ekstraklasie jest on swoistym tempomatem Jagiellonii Białystok – to on decyduje kiedy i którą stroną zaatakować + dysponuje bardzo dobrym odbiorem. Jest naturalnym zastępcą Krychowiaka (a przy obecnym braku ogrania przez Grześka, nawet ma przed nim pierwszeństwo), bo nie ma obecnie innego Polskiego zawodnika, który potrafił by robić to, co ta dwójka.

Taras Romńczuk

Rafał Kurzawa – Mahdi wspominał, że gdyby był szybszy, to mielibyśmy lewego obrońcę. A po co nam obrońca co nie umie bronić? Już takiego jednego mamy i nazywa się Maciej Rybus. Ale bez piłki, gość prezentuje się bardzo dobrze – dobrze wybiega na pozycje – od piłki w przeciwieństwie do Zielka, który biega do piłki. Na plus jego stałe fragmenty gry. Gdybym ja miał decydować – to Zieliński i Kurzawa byli by zmiennikami – jak trzeba się utrzymać przy piłce – lepszy Zieliński, gdy trzeba przyatakować Kurzawa. Obaj mają podobny styl gry (oczywiście umiejętności są po stronie Piotrka). Niestety w obu przypadkach, mają duże problemy z odbiorem.

A w Polskiej lidze wybija się na tle innych – Jakub Żubrowski, który świetnie wpasował się w Koronie i który dla mnie jest lepszą ósemką niż Linetty.

Jakub Żubrowski

Skrzydłowi – temat rzeka. Są w kadrze Frankowski, Rybus, Peszko, Kownacki, Kądzior, a brakuje takich zawodników jak Wszołek, Żyro, Sobota, który gra w 2 Bundeslidze, a z polskiej ligi jeszcze Kucharczyk, który irytuje, ale zawsze zostawia serce na boisku, Makuszewski, który dochodzi do zdrowia po kontuzji, czy Adam Frączczak – najbardziej uniwersalny gracz Ekstraklasy. Czy poradzimy sobie z dwoma skrzydłowymi, którzy nie słyną z żelaznego zdrowia?

Tutaj jest największe pole do szukania alternatywy – mnie zastanawia Kądzior, który nawet w Górniku nie wybija się specjalnie. Lepsze wrażenie sprawia Wolsztyński, który gra schodzącego napastnika i wspomaga w ataku Angulo – czy to nie tego wymaga Nawałka do Zielińskiego?

Czy Nawałka wyszuka kogoś nowego (jak Kapustkę przed Euro), czy oprze się na starych wygach w postaci Rybusa, Peszko czy Kownackiego?

Atak

Kto pojedzie obok pary Lewandowski – Milik? Teodorczyk się zaciął, a nawet gdy był w formie, nie był w stanie zastąpić Milika w eliminacjach. Wilczek to gracz jakiego ja bardzo lubię – waleczny, zostawiający serce na boisku, ale niestety surowy technicznie – raczej nie tego szuka selekcjoner. Patrząc na ostatnie powołania i rozegrane minuty kandydatem numer jeden wydaje się Jakub Świerczok. Niezły technicznie, sprytny, ale raczej mało sprawny i nie powiemy o nim demon szybkości. Na razie w reprezentacji gra jak na poziomie ligowym – dochodzi do strzału i zamiast uderzyć jeszcze piłkę poprawia, lub próbuje minąć. Trzeba mu jednak oddać, że dobrze pracuje bez piłki i do tych sytuacji dochodzi. Z nim trzeba pracować, by przeszedł na wyższy poziom – wtedy strzały będą z pierwszej piłki, a sytuacja będą miały szanse zamienić się na gola – wydaje mi się że w jego przypadku jest blokada w głowie – nie umie się zaaklimatyzować w nowym otoczeniu zbyt szybko – tak było przy wyjeździe do Norymbergii, tak było na początku w GKS Tychy, tak było w Łęcznej i także czasu potrzebował w Lubinie.

Inną alternatywą jest zawodnik, który tego problemu nie miał i mieć go raczej nie będzie. Jarek Niezgoda – trafił do Ruchu, na dzień dobry załadował bramkę. Wrócił do Legii i także przywitał się brameczką. Gra bez kompleksów, a w Legii ma się od kogo uczyć ( Eduardo da Silva) i ma zawodników, którym inni by podali w polu karnym. Gdyby była sytuacja, że Niezgoda był w polu karnym i miał szansę na strzał, lub podanie do Lewego, nie zawahał by się ani chwili i próbował pokonać bramkarza. Oczywiście, gdyby obaj byli w podobnych sytuacjach. Gdy widzi lepiej ustawionego partnera, nie ma problemu z podzieleniem się piłką. To odróżnia go od Roberta, który w meczu z Nigerią miał idealną sytuację do strzelania bramki na 1:0 (w drugiej połowie). Oczywiście, wiele mu do niego brakuje, ale instynkt strzela ma, a to dla napastnika ważne.

Jarosław Niezgoda

A jak Wy myślicie drodzy użytkownicy, kogo selekcjoner weźmie pod uwagę przy następnych powołaniach i kto załapie się na turniej do Rosji? 

Czekam na opinie i proszę o odpuszczenie sobie mocnych jednozdaniowych komentarzy.