Tylko Pasy! vol.1

TYLKO PASY!

CRACOVIA – najstarszy nieprzerwanie istniejący polski klub sportowy założony 13 czerwca 1906. W 1998 roku powstał także w ramach spółki KS Cracovia i Gminy Kraków – Miejski Klub Sportowy Cracovia Sportowa Spółka Akcyjna, w ramach którego działa m.in. sekcja piłki nożnej mężczyzn.

(źrodło: wikipedia.org)

Postanowiłem rozpocząć karierę Cracovią trochę z sentymentu, a trochę też z tego powodu, że to klub z potencjałem, który w ostatnich latach nie został moim zdaniem odpowiednio wykorzystany, co przekładało się na słabe wyniki. Kiedy już udało się zagrać w europejskich pucharach, to na drodze stanęli macedońscy pasterze i przygoda skończyła się szybciej niż się zaczęła. Ale do rzeczy: na "dzień dobry" prezes Filipiak przywitał mnie w klubie takimi oto możliwościami finansowymi. Budżet transferowy pozwalający na sprowadzenie jednego w miarę klasowego zawodnika i sfinansowanie jego oczekiwań finansowych.

Jednak dla nas to było mało. Zespół należało wzmocnić, cytując klasyka, zarówno w defensywie jak i w ofensywie. Udałem się więc po prośbie do prezesa i poprosiłem o zwiększenie budżetu. Gdy otrzymałem wiadomość zwrotną, zbierałem szczękę z podłogi. Dostałem 2x większy budżet płac od początkowego!!! Jak łatwo się domyślić, przy bardzo dobrej sytuacji finansowej klubu, takie zapasy płacowe miały nam zapewnić grube pieniądze na transfery.

Zacznijmy jednak pod porządków. Przyjąłem, że przy obecnych zasobach kadrowych będziemy grać systemem 5-3-2 z wahadłowymi, który staje się coraz bardziej popularny. Przekonała mnie też do tego ilość pomocników mogących występować w środku, idąca w parze z ich jakością. W Krakowie rozpoczęła się wyprzedaż. Odchodzą Zenjov i Culina, którzy tak na prawdę nie zdążyli na dobre rozpakować walizek, oraz moim zdaniem przepłacany i przereklamowany Mihalik. Zarabiamy na nich prawie 1,5 miliona euro.

Do sprowadzania zawodników zabieram się od razu. Okno transferowe otwiera się dopiero 1 lipca, co w połączeniu z okresem przygotowawczym, gdzie sparingi zaczynamy grać już od połowy czerwca, skutkuje tym, że piłkarze mogą nie zdążyć zgrać się z drużyną. Wszystkie zakupy udaje nam się sfinalizować na dzień otwarcia, więc jesteśmy w połowie przygotówki. 

Sam jestem w szoku. Udaje się za niezłe pieniądze wyciągnąć Żurkowskiego z Zabrza. Żurkowskiego, na którego chrapkę miało pół piłkarskiej Europy. Jednak największym sukcesem wydaje się być wyrwanie Legii Jarka Niezgody, którego transfer przy okazji bije dwa rekordy. Poniżej krótkie przedstawienie nowych nabytków.

Środkowy obrońca ze sporym potencjałem kupiony moim zdaniem za grosze. Na początek rotacja składu, ale mam nadzieję, że będzie z niego coś więcej.

Sporo pieniędzy wydanych jak na zawodnika szerokiego składu. Jednak ze wszystkich stron dostaję info, że to na prawdę niezły talent. Na ten moment tylko ławka, ale jeszcze jest zbyt młody i niedoświadczony, żeby móc odegrać znaczącą rolę w zespole.

Myślę, że tego dżentelmena nikomu nie trzeba przedstawiać. Na dzisiaj duże wzmocnienie zespołu i przy tym bardzo duży potencjał. Czuję, że w przyszłości możemy na nim na prawdę dobrze zarobić.

Kolejny zawodnik, który będzie występował na środku obrony, jednak wchodzi do drużyny z lepszą pozycją wyjściową od Michalskiego. Ogólnie Pogoń niezle dzięki nam zarobiła w tym okienku transferowym.

Nasz największy wydatek. Dłuższy czas sondowałem ligę poszukując środkowego napastnika do pierwszego składu. Kiedy wszystkie możliwości już wyczerpałem, na biurko trafia nazwisko Niezgody. Wątpiłem w to, że Legia da się namówić na transfer, a jeszcze bardziej wątpiłem, że namówić da się Jarek. Stało się jednak niemożliwe, po długich negocjacjach mamy jednego z najbardziej klasowych napastników w naszej lidze. Płacimy Legii 1 200 000 euro w gotowce, pozostałe 500 000 rozkładamy w ratach. Mam nadzieję, że w duecie z Krzyśkiem Piątkiem dadzą dobrze po garach.

Rotacja składu, transfer dla zwiększenia możliwości na skrzydłach. Swoje minuty dostanie, ale nie będzie pierwszym wyborem, bo mam zamiar stawiać na młodych, ale o tym poniżej.

Tak na dzień 1 lipca prezentuje się pierwszy skład. Damian Dąbrowski jest kontuzjowany na ponad pół roku, więc póki co został przeniesiony do rezerw. Początkowe założenie, które w sumie też jako jeden z wymogów dał zarząd, jest takie, że do pierwszego zespołu będę wprowadzał młodych graczy. Ja trochę stawkę podbiłem i postanowiłem, że kilku dam szansę gry w podstawowym składzie. I tak oto mam zamiar, jako pierwszy wybór w bramce, stawiać na Adama Wilka, a na lewym wahadle swoją szansę będzie mógł wykorzystać Kamil Pestka. Do tego dochodzą Radek Kanach oraz Michał Zięba- siedemnastolatek, który będzie się uczył od Diego gry na prawej stronie.

Okres przygotowawczy spędzamy całkowicie w Polsce, gramy z niżej notowanymi zespołami, generalnie po to, żeby w jak najszybszym czasie zgrać zespół. Wyniki- sprawa drugorzędna.

Poniżej przedstawiam kilka spotkań z rundy jesiennej, na które warto zwrócić szczególną uwagę. Na początek spotkanie drugiej kolejki LE- wynik iście hokejowy. W końcówce rozluźniamy się zbytnio i dajemy strzelić sobie 2 bramki, ale skuteczność tego dnia nie zawodzi. Piątek kończy z dwiema bramkami, Niezgoda kompletuje hat-tricka. Dziękuję, dobranoc.

Całkowicie odmienny mecz od tego wyżej. Oddajemy 17 strzałów, 8 w światło bramki- nie wpada nic. Legia robi kontrę w końcówce i 3 punkty jadą do Warszawy. Skuteczność fatalna, a jak się nie strzela bramek, to się nie wygrywa. Kolejna piłkarska prawda.

Kolejna demolka w naszym wykonaniu. Osiem tysięcy widzów ogląda jak robimy przeciąg w bramce Zagłębia Lubin. Tym razem w roli głównej występuje nasz playmaker Javi Hernandez, który po części wyręcza napastników, napoczyna Lubinian bardzo szybko i ostatecznie sam dorzuca trzy bramki. Spoglądając na statystyki ciężko wskazać na jednostronne spotkanie, jednak znów pomaga nam utrzymanie zabójczej skuteczności.

Na koniec derby Krakowa. Święta Wojna. Bombardujemy bramkę Wiślaków, jednak wpada tylko dwa razy. Wynik po pół godzinie gry otwiera Piątek, trzy minuty później dokłada Helik po rzucie rożnym. W drugiej połowie nerwową atmosferę wprowadza Carlitos, ale koniec końców komplet publiki ogląda naszą victorię w pierwszych derbach w tym sezonie.

Tak prezentują się nasze wyniki na koniec 2017 roku (runda jesienna + 3 mecze zagrane awansem z wiosny). Doznajemy tylko dwóch porażek (mecz z Legią wyżej) i głupia porażka w Niecieczy, gdzie kończymy mecz w 9 (inna sprawa, że rozpoczynamy go praktycznie w 10, bo Diego wylatuje z boiska w pierwszych pięciu minutach...). Na pochwałę zasługuje postawa w meczach z Jagiellonią. Najpierw na inaugurację sezonu wygrywamy w Białymstoku po dwóch bramkach Piątka, a w rewanżu Jaga wywozi trzy bramki w plecaku z naszego obiektu. W drugim meczu zespół radzi sobie bez Piątka i Niezgody (obaj wypadają na 2 tygodnie). Również komplety punktów wywiezione ze Szczecina czy Gdańska można potraktować jako duże plusy.

Taka postawa na jesień mogła skutkować tylko jednym- zimujemy na fotelu lidera, chociaż czujemy mocno na plecach oddech Jagiellonii. Tak czy siak nie popadamy w huraoptymizm, tutaj jeszcze wiele się może wydarzyć. Zastanawia mnie fatalna postawa Lecha oraz Legii, nie dość, że obie daleko w środku tabeli, to z ujemnym bilansem bramkowym, mało tego, obie nie potrafiły wyrobić średnio jednej bramki strzelonej na mecz. Straty do podium moim zdaniem nie do odrobienia.

Na koniec jeszcze przygoda w Pucharze Polski, która będzie miała swoją kontynuację na wiosnę. Mimo tego okropnie męczymy się w meczach z Rakowem i Piastem, gra drugim garniturem wcale postawy nie tłumaczy. W pierwszym z nich dopiero pod koniec dogrywki zwycięstwo zapewnia nam rezerwowy w tym meczu Piątek, w kolejnym wygrywamy dopiero po karnych. Dwumecz z Arką już bez większych perypetii.