Manchester United Legends (ekstras). Nowi zawodnicy przed sezonem 2021/22; powitajcie Bolka i złotego chłopaka z Torquay!

Wszystkie blogi serii traktującej o Manchester United Legends znajdziesz klikając w poniższy baner:

Po sezonie 2020/21 klub opuścili Arthur Albiston, Viv Anderson, Mal Donaghy, Les Sealey i Frank Stapleton.

Dołączyli: Denis Irwin (Oldham), Paul Parker (Queens Park Rangers), Peter Schmeichel (Brøndby) i Lee Sharpe (Torquay).

Denis IRWIN (ur. 31.10.1965). Bezcenny zawodnik, bez którego wszystkie sukcesy Man Utd w latach dziewięćdziesiątych nie byłyby możliwe. Mimo że prawonożny, najczęściej występował na lewej obronie, choć oczywiście bez kłopotów radził sobie też po przeciwnej stronie. Symbol klubu, dla którego grał przez 12 lat. W tym miejscu przepraszam, ponieważ tworząc zawodnika popełniłem błąd w jego imieniu. On ma na imię Denis, a nie Dennis przez dwa "d". W Wielkiej Brytanii i innych krajach anglojęzycznych spotykamy obie formy.

Potencjał w grze Football Manager 2020: 164

Paul PARKER (ur. 04.04.1964). Solidny, szybki prawy obrońca, reprezentant kraju. Mógłby rozegrać znacznie więcej meczów dla Czerwonych Diabłów, ale po przekroczeniu trzydziestki zaczęły gnębić go kontuzje.

Potencjał w grze Football Manager 2020: 158

Peter SCHMEICHEL (ur. 18.11.1963). Tytułowy „Bolek", ponieważ na drugie imię dano mu Bolesław. Wszystko za sprawą ojca Antoniego, który był Polakiem i związał się z duńską pielęgniarką Inger. Najlepszy bramkarz w całej historii Man Utd i jeden z najlepszych w historii futbolu. Miał wszystko, ale mi najbardziej imponowało jego wprowadzanie piłki do gry. Potężne chłopisko z dużym boiskowym temperamentem.

Potencjał w grze Football Manager 2020: 178

Lee SHARPE (ur. 27.05.1971). Zawodnik, który stał się ikoną przełomu lat 80-tych i 90-tych. Jego postery wisiały w pokoju każdego nastolatka interesującego się piłką w Anglii, a już na pewno u wszystkich dzieciaków z Manchesteru i okolic. Zakupiony w wieku 17 lat za 200 tys. funtów, co w owym czasie stanowiło rekordową kwotę wyłożoną za nastolatka. Był rok 1988, Alex Ferguson sprowadził na lewe skrzydło Ralpha Milne, lecz okazało się to jedną z jego największych pomyłek. Gdy w listopadzie klub opuścił Jesper Olsen, otworzyła się szansa przed brylancikiem z Torquay. Trzeba powiedzieć, że ją wykorzystał! Niesamowita szybkość, technika i precyzyjne dośrodkowania stały się wkrótce jego znakiem firmowym. Gdy do zespołu przebił się młodziutki Ryan Giggs, to nastolatkowie często zmieniali skrzydła, choć obydwaj preferowali lewe. Zresztą Sharpe całkiem dobrze posługiwał się też prawą nogą, co można zobaczyć oglądając poniższy filmik. Zawrotną karierę Lee Sharpe’a zahamowała choroba - zapalenie opon mózgowych, którą przebył pod koniec 1992 roku. Po jej wyleczeniu nigdy już nie grał tak wspaniale jak przed. Wobec zakupów Fergusona coraz trudniej mu było znaleźć sobie miejsce w drużynie. Radził sobie na kilku pozycjach, widziałem kilkanaście meczów, w których grał jako lewy obrońca. Ostatecznie w 1996 roku przeszedł do Leeds United i od tego momentu rozpoczął się „zjazd“. Kontuzje, dziwne wypożyczenia (Sampdoria) i potem coraz słabsze kluby. A potencjał miał niezmierzony! Oto próbka możliwości Lee Sharpe’a:

Potencjał w grze Football Manager 2020: 165

Na koniec dwie zabawne historyjki z Lee Sharpe'm w tle: o niedoszłym wypadzie na miasto i o tym, jak 19-latek udzielał rad 17-latkowi Screeny pochodzą z książki Ryana Giggsa "Moje życie, moja historia":