Rozgrywka Mistrzów - 2. edycja, Las Palmas (sezon nr 1)

Roz(g)rywka towarzyska

Jak pewnie większość z Was wie - 2. edycja Mistrzostw Polski Wirtualnych Menedżerów nie dla mnie... Najpierw zrezygnowałem z udziału w eliminacjach, potem zadeklarowałem, że nie zamierzam kandydować do roli gospodarza turnieju finałowego. A miało być zupełnie inaczej... Ostatecznie zajmował się będę kontrolą Waszych sejwów i nadzorował wraz z Kacprem (Chrisulą), szefem RM Teamu, przebieg eliminacji.

Jednak pomyślałem sobie: a czemu nie wziąć udziału zupełnie towarzysko? Bez żadnych szans na laury. Ot tak, dla zabawy, aby porównać swoje osiągnięcia z Waszymi!

Kim zagrać?

Długo analizowałem współczynniki klubów i nie mogłem się zdecydować, który wybrać Wreszcie zapadła decyzja: wezmę Las Palmas, klub z najniższą reputacją w lidze hiszpańskiej! Zamarzyło mi się, że zbuduję na Wyspach Kanaryjskich drugi Villarreal. W końcu stadion dość duży (pojemność 32 tysiące), kibice fanatyczni i oddani klubowi, no i barwy takie same jak mojej ukochanej „Żółtej Łodzi Podwodnej“. Było tylko malutkie „ale“: Las Palmas to murowany kandydat do spadku. Z graczami mocno, mocno przeciętnymi. Owszem, w ataku jest gwiazdka, Sergio Araujo, ale reszta.... Cóż, nie jest różowo.

O utrzymanie

Bądźmy precyzjni: kadra Las Palmas to piłkarze, jak na poziom najwyższej klasy rozgrywkowej w Hiszpanii, słabi. Szczególnie obrona, z wolnym stoperami Aythamim, Alcarazem czy Davidem Garcią, nie nastraja do optymizmu. Jednak ja wierzyłem, że uda mi się w pierwszym sezonie zrealizować cel, jakim dla zarządu było utrzymanie. Przed rozpoczęciem zmagań wypożyczyłem z Sevilli młodego, zdolnego Carlosa Fernandeza, aby mieć alternatywę w razie „rozsypania się“ Araujo.

Moja jedenastka

Zdecydowałem, że pierwsza jedenastka prezentować się będzie tak:

Największą ciekawostką jest obecność w kadrze Las Palmas 40-letniego Juana Carlosa Valeróna. To była gwiazda wielkiego w swoim czasie Deportivo La Coruña. Uprzedzając fakty - Valerón pokazał się w mojej drużynie tylko dwa razy, a w listopadzie odniósł kontuzję (zerwanie więzadeł) która zakończyła jego zawodową karierę.

Wyniki

Co tu dużo mówić... Zaczęliśmy tragicznie! Debiut przeciwko Atlético Madryt i gol stracony już w 15 sekundzie gry! Gospodarze zaczęli od środka, a my nawet nie zdążyliśmy dotknąć piłki i Griezmann trafił do siatki... Co za początek... No i jeszcze ten niesamowity Vietto... Dołożył trzy gole i mogliśmy jak niepyszni wracać na nasze wyspy. 0-4. Potem było już nieco lepiej (nie licząc planowego łomotu z Barceloną). Muszę Wam powiedzieć, że w tym meczu wystawiłem rezerwowych. Uznałem, że graczom pierwszego wyboru lepiej zrobi odpoczynek przed meczem z Eibar (czyli ekipą też walczącą o utrzymanie) niż narażanie się na ciosy Katalończyków. Ale wyniku aż 0-8 nie brałem pod uwagę... Przepaść. Nie przypominam sobie, abym w jakiejkolwiek karierze poniósł aż tak wysoką porażkę. Rekordzik

Jednak ja wierzyłem, że zaczniemy w końcu osiągać lepsze wyniki. Przełamanie nastąpiło - co za ironia losu! - w meczu z moją ulubioną drużyną. 2-0 z Villarreal to pierwsze zwycięstwo w tym sezonie! Podniosło ono morale w drużynie i wyniki zdecydowanie się poprawiły:

Jednak 30 grudnia 2015 rozpoczęliśmy znów czarną serię, którą przerwaliśmy dopiero po miesiącu wygrywając 2-1 z Celtą.

Najwspanialszy triumf przyszedł jednak 13 lutego 2016. Oto, po heroicznym boju, zdołaliśmy wygrać na wyjeździe z Sevillą 1-0! Domowa porażka z Barceloną sprowadziła nas jednak na ziemię...

Niemniej sytuacja w tabeli była naprawdę niezła, w końcu zarząd chciał, abyśmy walczyli o utrzymanie:

14 miejsce w tabeli i 13 meczów do końca - naprawdę wierzyłem, że się uda!

Puchar Hiszpanii nie dla nas

W Pucharze Króla potknęliśmy się na pierwszej przeszkodzie. Lepszy okazał się Real Valladolid, drugoligowiec. Jednak to, w jaki sposób odpadliśmy, budzi we mnie złość. Pierwszy mecz na wyjeździe przegraliśmy zaledwie 1-2 i w rewanżu liczyłem na odrobienie strat. I pewnie by się to udało, gdyby nie indolencja strzelecka Araujo. Wyobraźcie sobie, że nie wykorzystał on dwóch rzutów karnych! I skończyło się remisem 0-0...

Araujo - czyli mina

Argentyńczyk to nasz najlepszy napastnik. Uzdolniony, błyskotliwy, skuteczny. Najlepszy strzelec drużyny. Jednak to co wyprawiał poza boiskiem - budziło zgrozę. Nie przychodził na treningi, buntował drużyną przeciwko mnie zarzucając brak doświadczenia, w zimowym oknie zapragnął odejść do innego klubu i tak w kółko... Równocześnie z miesiąca na miesiąc rozwijał się i grał coraz lepiej, a dublera - choćby w 50% dorównującemu mu umiejętnościami - nie miał... I co tu z takim zrobić?

Wysadzony na minie

Nie uwierzycie. Po porażce z Barceloną 0-4 zastanawiałem się już nad taktyką przed kolejną grą, z Eibar, jednym z kluczowych spotkań w kontekście utrzymania. W tabeli - przypominam - zajmowaliśmy 14 lokatę, czyli powyżej oczekiwań. Klikam więc sobie kontynuuj i... oczom nie wierzę:

Załamka. Złość. Niedowierzanie.

Uzdrowiciele Las Palmas

Chciałem zobaczyć jak będzie radził sobie mój następca i pozwoliłem grze „przemielić się“ do 13 czerwca 2016... Posadę po mnie przejął jeden z trenerów, którego osobiście zatrudniłem, a potem zespół objął Luis Garcia Plaza. Oto jakie wyniki osiągnęli:

No to zabłysnęli... Tabela końcowa:

Screen autozapisów

Przypominam, że autozapisy znajdziecie na swoim komputerze tutaj:

Moje Dokumenty / Sports Interactive / Football Manager 2016/ games

Kim teraz?

Jak pewnie wiecie, w Rozgrywce Mistrzów możecie rozegrać maksimum trzy kariery. Ja też - choć bawię się z Wami wyłącznie towarzysko - skorzystam z tej możliwości. Objęcie słabeusza ligi okazało się niewypałem, kim więc zagram teraz? Jeszcze się nie zdecydowałem... Niemniej pierwsze zderzenie z FM 2016 miałem dość bolesne

FAQ Rozgrywki Mistrzów

LINK - SAMOUCZEK