Football Manager 2020, Rozgrywka Mistrzów 6, Kariera nr 1. Sezon nr 1 (Manchester United Football Club)- W poszukiwaniu tożsamości

Nie poddawaj się, gramy dla samego końca. To nie przypadek. To część wizerunku drużyny. ~ sir Alex Ferguson  

Ktoś mógłby napisać, że granie Manchesterem United to pójście na skróty, budżet kosmiczny, obiekty niesamowite, a i piłkarze całkiem nieźli wystarczy tylko wydać kilka milionów by mieć mistrzowski skład. A jednak sprawa nie jest taka prosta co pokazuje nawet obecna sytuacja United czy to w lidze czy w pucharach. Od odejścia sir Alexa Fergusona gra i wyniki United są hmm... niesatysfakcjonujące dla fanów Czerwonych Diabłów. Setki milionów wydane na zawodników pozwoliły osiągnąć takie sukcesy jak 2 miejsce w lidze ze sporą stratą do City czy jednorazowe wygranie Ligi Europy by w następnym sezonie w zbłaźnić się w dwumeczu z Sevillą w Lidze Mistrzów. Taktyka wydawania pieniędzy się nie sprawdziła, a więc podjąłem decyzję do powrotu do korzeni, do tego co przez 27 lat w klubie wypracował sir Alex Ferguson, czyli stawianie na młodzież. Jakie są więc ograniczenia postawione przeze mnie w tej karierze?   

-Zespół musi opierać się na wychowankach United  

-Nie mogę przekroczyć jednorazowo 46mln funtów kwoty transferowej za jednego zawodnika (najwyższy transfer Fergusona, tyle zapłacił za Rio Ferdinanda w sezonie 02/03)  

-Nie wydam więcej niż 60mln w trakcie całego sezonu na transfery, a maksymalna liczba sprowadzonych zawodników za gotówkę to 3, zawodnicy sprowadzani za darmo nie liczą się do limitu. Dlaczego tylko 3 i 60 milionów limitu? Jest to kaganiec dla mnie przed sprowadzaniem dużej ilości zawodników z Ameryki Południowej i Afryki.

-Do 2028 roku (150 lecie klubu z Old Trafford) 75% zawodników muszą stanowić Brytyjczycy lub zawodnicy z drugim obywatelstwem którego z krajów Wysp Brytyjskich, a wyjściowej jedenastce musi być ich przynajmniej 8, przy czym będę dążył do tego by wszyscy zawodnicy pierwszej jedenastki byli wychowankami.  

-Kariera skończy się wraz z turniejem lub po 26 sezonach w grze lub wraz z wyrównaniem liczby trofeów zdobytych przez sir Alexa Fergusona (13x mistrz Anglii w tym 2x przez 3 lata z rzędu, 5x FACup, 2x Liga Mistrzów, 4x Puchar Ligi, 10x Tarcza Wspólnoty, 1x Superpuchar i 1x Klubowe Mistrzostwo Świata) nic jednak nie stoi na przeszkodzie by zdobyć więcej trofeów.  

-O takich rzeczach jak brak edytorów, GenScoutów czy taktyk z neta nie chcę wspominać.  

Jak to wygląda z wychowankami na start?  

Oczywiście dwaj najważniejsi których przedstawiać nie trzeba to Marcus Rashford i Paul Pogba, następnie solidni Scott McTominay oraz Luke Shaw. Później mamy młodzików pukających do drzwi pierwszego zespołu:  

Mason Greenwood- Anglia- lat 18  

Brandon Williams- Anglia - lat 18  

Tahith Chong - Holandia- lat 19  

James Garner- Anglia- lat 18  

Angel Gomes- Anglia- lat 18  

Axel Tuanzebe- Anglia- lat 21  

Dylan Levitt- Walia- lat 18  

Ethan Laird- Anglia- lat 17  

Oraz powracający z wypożyczenia po sezonie Dean Henderson- Anglia- lat 22  

Jak widać United ma już teraz całkiem solidnie obstawione wychowankami pozycje w ataku oraz po bokach, gorzej ze środkiem pomocy i obrony, które wypełniają świetni “najemnicy” Bruno Fernandes i Fred w pomocy oraz Harry Maguire z Victorem Lindelofem w obronie. Pozostaje tylko patrzeć jak będą się rozwijąc dzieciaki w akademii takie jak Łukasz Bejger, Teden Mengi czy Hannibal Mejbri oraz pozyskiwać zdolną młodzież z okolic Greater Manchester, a więc skupić swoje oczy na newgenach z Salford, Boltonu czy Bury, a nawet rywali z za między, przecież to właśnie z City do United przeniósł się Ryan Giggs.   

Jak wyglądały transfery w pierwszym sezonie?  

Jak widać za mojej kadencji sprowadzony został za 13mln funtów Marcus Edwards z Vitorii Guimaraes, wychowanek Tottenhamu, świętny technik i drybler, którego zdarzało mi się obserwować w rzeczywistości. W momencie podpisywania umowy miałem przesyt na jego pozycji i postanowiłem dalej go wypożyczyc do końca sezonu, jaki to był błąd dowiecie się później. 

Oraz za darmo Tomasz Kuszczak! Sprowadzony oczywiście jako bramkarz rezerwowy po tym jak wykupiony został Romero, a wszyscy sensowni bramkarze z rezerw są już wypożyczeni przed sezonem. Głównie z sentymentu, ale w żadnym z 15 meczy w których wystąpił nie zawiódł. 

Po sezonie dołączą także: 

Jasur Jaloliddinov-  18 letni Uzbek z Bunyodkoru Taszkent, polecony przez Scoutów, a że kosztował tylko 750 funtów ( słownie siedemset pięćdziesiąt), a ja mam słabość do zawodników z krajów trzeciego świata to chciałbym dać mu szansę, a jeśli nie wypali to i tak sprzedam go ze sporą przebitką. Nie dostanie najprawdopodobniej pozwolenia na pracę w pierwszym sezonie więc zostanie wypożyczony. 

Isaac Lihadji- 18 letni Franzuz  z Olymique de Marseille sprowadzony z wolnego transferu po tym jak odmówił przedłużenia kontraktu (pozdrawiam Cię Mahdi ;D)  

Matty Longstaf- 20 latek z Newcastle sprowadzony za 14,5mln funtów po tym jak Newcastle spadło z ligi. Ostrzyłem sobie zęby również na jego starszego brata Seana ale tu cena była już zaporowa czyli ponad 100mln funtów.  

Czyli w następnym sezonie mogę przeprowadzić tylko jeden transfer gotówkowy, za maksymalnie 45 499 250 mln funtów i będę to musiał zrobić z głową, więc najpewniej będzie to zimowe okienko lub wyjątkowa okazja w letnim.  

Zostawiam jeszcze sprzedanych piłkarzy, większość z nich albo nie pasowała do koncepcji albo pobierała zbyt wysokie pensje. Dodatkowo po sezonie odejdzie Phil Jones do Newcastle (10mln funtów), a na sprzedaż zostaną wystawieni powracający z wypożyczeni Smalling, Rojo i Sanchez.  

Najbardziej szkoda mi Juana Maty, bo mimo tego, iż uznałem na początku sezonu, że w trakcie jego trwania mi się nie przyda, a jego wiek nie pozwala mi na sadzanie go na ławce bo wolę na niej miec młodzików, to jednak sezon pokazał, że jednak mógłby się jeszcze przez sezon przydać. Poza tym Juan jest świetnym facetem i moim ulubionym zawodnikiem United.

Tak prezentują się trzy taktyki, które stosowałem w trakcie sezonu: 

Pierwsza z nich to próba odwzorowania nowego pomysłu Ole Gunnara Solskiera na grę United w formacji 5-1-2-2 

Druga to klasyczne dla mnie 4-1-2-3 

A ostatnia to standardowy gegenpress w formacji 4-2-3-1 

Jak podsumowałbym sezon? Rozczarowanie. Z resztą zobaczcie sami 

Tabela ligowa: 

Po niemrawym starcie od 7 do 25 kolejki piastowałem 1 miejsce w Premier League i z optymizmem patrzyłem w przyszłość, bo strata zarówno City jak i Liverpoolu oscylowała w okolicach 5-7 punktów, po 25 kolejce już tylko utrzymywałem 3 miejsce nie mogąc dogonić ani City, ani Liverpoolu i to mnie boli chyba najbardziej. Co przeważyło o zajęciu tylko 3 miejsca? Tak na dobrą sprawę porażka z Arsenalem 1 stycznia już zapaliła mi lampkę, że o tytuł będzie ciężko, porażka z Livepoolem na Anfield była dla mnie sygnałem, że jeśli jakimś cudem wygram to jednym góra dwoma punktami. Po porażce z City straciłem nadzieję nawet na 2 miejsce, a po drodze przytrafiły się jeszcze strasznie głupie porażki z Wolverhampton i West Hamem. Jednak brak wicemistrzostwa przypieczętował dopiero remis z Chelsea w 36 kolejce. W tym samym czasie City zremisowało z Leicester, a przy ich dwóch ostatnich meczach z Burnley i Norwich niebyło szans na potknięcie. I rzeczywiście mecz z Burnley wygrali zapewniając sobie wicemistrzostwo, jednak mecz z Norwich przegrali 1:2. W moim meczu z Chelsea Martial nie trafił z 5 metrów na pustą bramkę zabierając nam wicemistrzostwo. Mógłbym usprawiedliwiać zespół tym, że od marca tak naprawdę wypadł Rashford do końca sezonu, od połowy kwietnia drobnymi urazami nękany był Martial, a po raz drugi w tym sezonie na 3 miesiące wypadł James przez co w ataku grałem trójką Gomes-Greenwood-Chong, więc wypożyczenie powrotne Edwardsa czy sprzedaż Maty były nieprzemyślane i mogliby się przydać w tak trudnym i ważnym momencie sezonu, ale nawet w optymalnym składzie druga połowa sezonu była tragiczna w naszym wykonaniu. Mecze wygrywaliśmy to prawda, ale po niesamowitych męczarniach, w brzydkim stylu i w ogromną dozą szczęścia.  

Tak przedstawia się moja statystyka ligowa z zespołami z tak zwanego Big 6: 

4 zwycięstwa (Arsenal 2:1, Chelsea 3:0, Tottenham 1:0 i 2:1)  

2 remisy (Liverpool 2:2 i Chelsea 1:1) 

4 porażki (City 0:1 i 1:4, Arsenal 0:3 i Liverpool 0:1) 

Bilans bramek 12-14 

A tak z największymi rywalami, czyli: 

Liverpool 0Z-1R-1P bramki 2-3 

Manchester City 0Z-0R-2P 1-5 

A to screeny z kluczowych spotkań:

Porażka na Nowy Rok to nie jest dobra wróżba

W meczu z Liverpoolem miałem ostatnią szansę by powalczyc jeszcze z nimi o misztrzostwo Anglii

A mecz z City ostatecznie rozwiał moje marzenia o mistrzostwie

Mecz w którym rzeczywiście straciłem szansę na wicemistrzostwo

Liga Europy 

Grupa z Borussią Monchengladbach, Standardem Liege oraz PFK Aleksandria nie należała do wymagających i wyszedłem z niej bez problemu, dramat w dwóch aktach spotkał mnie w kolejnej rundzie. Torino. Mecz, którego się nie obawiałem, a w którym solowy spektakl rozegrał Simone Zaza. 4 bramki. 4 piękne bramki po amatorskim teatrze w wykonaniu mojej obrony, a o samym meczu nie chcę nic mówić, tak okropnie mi się to oglądało, że śmiałem się przez łzy. Można jednak zobaczyć powtórkę na zapisie streama do którego link bedzie na końcu (ok. 2h streama dokładnie ten mecz). Jednak wynik 2:4 wyjeździe dawał mi cień szansy na awans na Old Trafford. Od początku meczu dominowaliśmy nad Torino. 14 minuta spotkania, faul na Rashfordzie w polu karnym, a do wykonania jedenastki podchodzi Anthony Martial, najlepszy strzelec w drużynie, jedna z najjaśniejszych gwiazd dotychczasowego sezonu i strzela prosto w Salvatore Sirigu. Szok, niedowierzanie i przeczucie o sytuacji, która przesądzi o braku awansu. Przez następną godzinę biliśmy głową w mur, a bramka na 1:0 padła dopiero w 80 minucie i była to jedyna bramka tego spotkania. Pogrążył mnie niestrzelony karny i kompletny brak skuteczności. 32 do 5 w strzałach, 16-1 w celnych. Pożegnanie z LE miało gorzki smak.  

One man show

Nie mam szczęścia do karnych

Puchar Anglii 

Do Pucharu Anglii w pierwszych rundach oddelegowałem juniorów i rezerwowych, pierwszy skład wyszedł dopiero na Crystal Palace i po dramatycznych okolicznościach wygrał karnych. Kolejne rundy nie przyniosły większych emocji, aż do meczu finałowego z Arsenalem.

Przed finałem kolejnej drobnej kontuzji doznał Martial, co prawda w meczu mógł wystąpić jednak do ataku pierwszej jedenastki oddelegowałem Chonga i Greenwooda którzy zaliczyli świetny mecz w ostatniej kolejce przeciwko Watford. Do 80 minuty wynik na tablicy to 0:0, a na boisko za Chonga zostaje wprowadzony Martial by w ostatnich minutach pokusić się o bramkę z jakiejś kontry. 88 minuta, kontra, z piłką przez całą połowę biegnie Anthony, przed sobą ma tylko Bellerina i Leno. Wpada w pole karne!  Dogonił go jednak Tierney i wybył piłkę na aut. Sędzia sprawdza VAR czy nie było faulu. KARNY. 88 minuta, wszystko skończyć się może tu i teraz. Martial podchodzi do wykonania jedenastki. Trafia w słupek. 

W dogrywce skupiam się na obronie jednak już w 93 minucie do naszej bramki trafia Lacazette więc jestem zmuszony do pójścia za ciosem, co w 117 minucie przynosi wyrównanie po pięknym rzucie wolnym wykonanym przez Pogbę. Już szykuję się do wyboru wykonawców 11, kiedy zaraz po wznowieniu gry z szaleńczą akcją biegnie Tierney, mija pomocników i oddaje strzał ze skraju pola karnego. Trafia w słupek. Piłka od słupka trafia w plecy leżącego Kuszczaka. 1:2. W tym sezonie zostajemy z niczym.  

I znowu karny

Jedno zdanie o Carabo Cup, w pierwszej rundzie przeciwko Norwich po bezbramkowym remisie w trakcie gry przegrywamy po karnych 6:5. Chciałbym o tym szybko zapomnieć. 

Jak więc inaczej określić ten sezon niż jako rozczarowanie? Mam nadzieję, że transfery Edwardsa i Longstafa pomogą mi wygrać w następnym sezonie jakieś trofeum, a także nawiązać walkę z Liverpoolem i City o mistrzostwo Anglii.  

Światełkiem w tunelu są wychowankowie, którzy zagrali pierwsze skrzypce w tym sezonie, lub dawali dużo z ławki. Niesamowitym zaskoczeniem były dla mnie postawy Axela Tuanzebe oraz Brandona Williamsa którzy wygryźli swoich bardziej doświadczonych kolegów ze składu tj. Lindelofa i Shawa i zagrali bardzo dobre sezony, ba Williams zagrał wręcz niesamowity sezon w 36 spotkaniach zdobywając 5 bramek i notując 8 asyst. Solidnie zagrał też w 16 spotkaniach Garner, a nieobecności spowodowane kontuzjami Daniela Jamesa świetnie wykorzystał Mason Greenwood rozgrywając 24 spotkania w pierwszym zespole oraz kolejne 14 wchodząc z ławki, 6 razy wpisał się na listę strzelców i dołożył 4 asysty.  

W marcu w trakcie naboru do mojej drużyny dołączyło 3 newgenów których polecił mi Koordynator pionu juniorskiego:

Pierwszy z nich to Hiszpan Kike Parra mogący grać na środku jak i lewym boku obrony:

Drugi to środkowy pomocnik z Anglii Wesley Hughes:

A ostatni to.. Polak Maciej Skoczylas! Napastnik, który prawdopodobnie nowym Lewandowskim nie zostanie, ale poziom Krzysztofa Piątka czy Arka Milika czemu nie?

Na sam koniec wklejam statystyki najlepszych zawodników: 

Pozostało 25 sezonów by przywrócić chwałę zespołowi z Old Trafford.  

A jeśli chcielibyście śledzić poczynania Czerwonych Diabłów pod moją wodzą na bierząco to zapraszam na mój kanał na Twitchu twitch.tv/kuduatyy gdzie staram się regularnie grać ku chwale Manchesteru. 

NOTKA ORGANIZACYJNA

Blog spełnia wszystkie wymagania regulaminowe.

Linki przydatne dla potencjalnych uczestników eliminacji 6. Mistrzostw Polski Wirtualnych Menedżerów:

SAMOUCZEK

REGULAMIN RM

Trailer: