Legii zabrakło jakości

Nie było wygranej z Ajaksem ani nawet zwycięskiego remisu. Nie było historycznego awansu polskiej drużyny do kolejnej rundy europejskich pucharów po przerwie zimowej. Wynik mówi, że może nie dzielił Legii od sukcesu aż tak duży dystans. Boisko mówi, że brakło sporo.

Jeśli ktoś ostatnio oglądał Legię w meczach z Realem czy Borussią, w dwumeczu z Ajaksem z pewnością by jej nie poznał. Jacek Magiera wiedział, że do osiągnięcia sukcesu w Europie musi zrezygnować ze swoich ideałów i postawić na grę defensywną, bo polskiej drużyny na wygrywanie w pucharach otwartą grą po prostu nie stać.

W meczu ze Sportingiem tak obrana taktyka zadziałała perfekcyjnie. Kibice mieli więc uzasadnione nadzieje, że również z Ajaksem pozwoli na końcowy sukces. Problem w tym, że Legia po prostu wpadła w drugą skrajność. Ustawiła gęsto zasieki defensywne i właściwie zapomniała o ofensywie, licząc chyba na rzuty karne. W końcu jednak, po 139. minutach pojedynku z Ajaksem, mur padł, a zespół z Warszawy nie bardzo wiedział jak odpowiedzieć.

W drużynie mistrza Polski ewidentnie zabrakło jakości. Ciężko nie ulec wrażeniu, że gdyby to wciąż była ta sama drużyna co jesienią, awans stałby się faktem. Nie można przecież stwierdzić, że Ajax był zupełnie poza zasięgiem. Wręcz przeciwnie, podopieczni trenera Bosza grali przez większość czasu niemrawo, powoli, bez pomysłu. Kiedy zaś wyszli na prowadzenie, zupełnie odpuścili i jedna sytuacja mogła skończyć się dla nich tragicznie.

Najpierw sytuacja musiałaby jednak zostać stworzona. O to zaś ciężko, kiedy właściwie nie istniała w Legii pozycja napastnika. Manewr z postawieniem na Kucharczyka nie wypalił, „Kuchy” równie dobrze mógłby nie wybiec na boisko. Z drugiej strony Necid też nic nie pokazał, nie wspominając już o Chuwku.

Straty poniesione w przerwie zimowej okazały się nie do naprawienia w tak krótkim czasie. Po Prijoviciu i Nikoliciu wciąż zieje pustka. Brak Bereszyńskiego, kontuzje Moulina i Rzeźniczaka skazały Jacka Magierę na szukanie rozwiązań zastępczych. Nawet Vadis Odidja-Ofoe, który zachwycał w Lidze Mistrzów, chociaż wciąż był głównym motorem napędowym ataków, jakoś przyblakł.

Jeśli dodamy do tego absencję Radovicia w rewanżu, spowodowaną pauzą za kartki, dostajemy dokładnie taki obraz Legii, jaki wyłonił się w meczu z Ajaksem. Bezzębnej, pozbawionej pomysłu na dostanie się pod bramkę rywala, zdolnej do stworzenia zaledwie jednej groźnej sytuacji… nie zakończonej strzałem, bo Odidja-Ofoe minął się z piłką.

Dlatego w kolejnej rundzie będziemy oglądać Ajax, który może i nie zachwycał, ale taktycznie i tak zostawił drużynę Jacka Magiery daleko w tyle. Nie tylko mógł, ale powinien ten dwumecz wygrać bardziej zdecydowanie. Nie chodzi już nawet o nieuznaną bramkę z Warszawy, ale o rażącą nieumiejętność wykorzystania dogodnych sytuacji.

Legia oczywiście nie ma się czym załamywać. Na pewno pokazała, że znacznie skróciła dystans do Europy, ale bariera spowodowana tradycyjną już przebudową składu po udanej jesieni i naszym klimatem (Ajax jest już rozpędzony, Legia grała z nim swój drugi i czwarty mecz w tym roku) po raz kolejny okazała się nie do przeskoczenia. Szkoda, bo wydawało się, że Legia ma szansę na odczarowanie dla Polski europejskich pucharów wiosną. Na wygrany dwumecz po przerwie zimowej czekamy już 26 lat. I jeszcze trochę poczekamy.

***

Facebook autora, kliknij poniżej: