Alternatywna jedenastka polskich pechowców - czyli najlepsi reprezentanci Polski bez wyjazdu na dużą imprezę piłkarską

Zainspirowany artykułem przesłanym przez użytkownika o nicku kubilaj2, który znajdziecie TUTAJ, pozwoliłem sobie wybrać jedenastkę alternatywną. Wziąłem pod uwagę zawodników, którzy przynajmniej raz zagrali w kadrze A.

Umowny system gry: 1-4-3-3

Bramkarz:

Maciej Szczęsny (7A). Fantastyczny bramkarz. Niezbyt lubiany przez kolegów z boiska. Przerastał ich bowiem o głowę poziomem intelektu...

Prawa obrona:

Antoni Piechniczek (3A). Wieloletni ligowiec Ruchu i Legii. Bardziej znany jako selekcjoner, który zdobył medal MŚ'82.

Stoperzy:

Krzysztof Budka (3A). Legenda Wisły, ale grał także m.in. w Legii. Czołowy polski stoper, w kadrze miał jednak zbyt mocną konkurencję. Co ciekawe po raz pierwszy siedział na ławce 19 kwietnia 1980 (towarzyski mecz z Włochami w Turynie), a debiut zaliczył dopiero 9 lat później razem z Andrzejem Strejlauem. 23 sierpnia 1989 przeciwko ZSRR. Widziałem!

Czesław Jakołcewicz (15A). Niezwykle wartościowy stoper bądź defensywny pomocnik, znany głównie z występów w Lechu. Grał w reprezentacji u Piechniczka, Łazarka i Strejlaua. Rozważny, opanowany, dysponujący na dodatek znakomitym uderzeniem z dystansu.

Lewa obrona:

Dariusz Wdowczyk (53A/2 gole). Cóż to był za doskonały lewy obrońca! Miał szansę pojechać na Mundial do Meksyku, ale wdał się w konflikt z Antonim Piechniczkiem i okazję - jedyną w życiu - diabli wzięli. Błyszczał w Legii, a potem - wraz z Dziekanowskim - w Celtiku.

Defensywny pomocnik:

Zbigniew Kaczmarek (30A). Człowiek od czarnej roboty, znany głównie z Legii i Auxerre. W drużynie narodowej wiele razy pełnił rolę kapitana.

Środkowi ofensywni:

Waldemar Prusik (48A/5 goli). Kapitalny piłkarz, rewelacyjny technicznie. Wraz z Tarasiewiczem wieloletni lider Śląska Wrocław.

Bronisław Bula (25A/5goli). Lider Ruchu Chorzów. Genialny playmaker. Krótko - gdyby w Polsce nie urodził się Kazimierz Deyna, to właśnie Bula kreowałby grę reprezentacji Polski na przełomie lat 60-tych i 70-tych.

Prawe skrzydło:

Krzysztof Warzycha (50A/9 goli). Słynny „Gucio“ grał oczywiście jako środkowy napastnik, ale w reprezentacji często nie wystawiano go tam, gdzie czuł się najlepiej. Snajperska legenda zarówno Ruchu, jak i Panathinaikosu, dla którego (licząc wszystkie rozgrywki) strzelił aż 288 goli!

Środkowy napastnik:

Marek Leśniak (20A/10 goli). Jako kibic Pogoni, po prostu nie mogę pominąć Leśniaka! Skuteczny, szybki napastnik, choć zasłynął głównie z dwóch rzeczy: ucieczki przed meczem Kadra PZPN - Liga Włoska (1988) oraz niewykorzystanych okazji w meczu z Anglią (maj 1993). To chyba wtedy Szpakowski wzywał Jezusa i Marię na pomoc?

Lewe skrzydło:

Jacek Ziober (46A/8goli). Ten chłopak miał gaz, pokrętło w nodze i do tego niezły strzał! Miło się go oglądało!

Rezerwowi:

Mirosław Okoński (29A/2 gole). Brylantowy technik, doskonały strzelec, ale... Słaba psychika, do tego zbytnie skłonności do imprezowania. Ja najbardziej kojarzę go, niestety, z fatalnego meczu przeciwko Cyprowi w eliminacjach EURO 88.

Jerzy Podbrożny (6A). Jeden z najlepszych strzelców w historii ekstraklasy. Kiedy występował w Pogoni (2001) chodziłem na mecze specjalnie dla niego. Grał wycofany do drugiej linii i oglądanie jego techniki było niekłamaną przyjemnością. Zawodnik absolutnie wybitny.

Zenon Kasztelan (6A/1gol). Legenda Pogoni, doskonały ofensywny rozgrywający, znakomity strzelec. W reprezentacji byli jednak lepsi (Deyna, Kasperczak, Bula, itd.)

Damian Łukasik (27A). Potężny stoper, znany głównie z gry w Lechu. Twardy, nieustępliwy i nie do przepchnięcia w walce powietrznej.

Władysław Grotyński (4A). Piekielnie utalentowany bramkarz Legii przełomu lat 60-tych i 70-tych. Karierę złamało mu więzienie; został skazany za przemyt.

Moja jedenastka:

M. Szczęsny (Grotyński) - Piechniczek, Budka (Łukasik), Jakołcewicz, Wdowczyk - Kaczmarek - Prusik, Bula (Kasztelan) - K. Warzycha, Leśniak (Podbrożny), Ziober (Okoński).