il Toro - włoska robota w Turynie! część 3

Na początku wyrazimy podziw dla pań, które przez dziewięć miesięcy nosiły w brzuchach takich okropnych piłkarzy jak Ci przedstawieni niżej!

No to walimy...

tzn. lecimy...

tzn jedziemy...

do cholery jasnej po prostu piszemy:

Kiedy życie przepływa mi przez palce – myślę

kiedy światło oślepia mi oczy – myślę

kiedy dźwięk dotyka mych uszu – myślę

ale o czym?
 

O nim! O Juventusie! O tym jak ich w końcu ograć!

Wraca człowiek z wakacji, rozmowa z zespołem, ze sztabem, przepychanki o kasę z prezesem. No nic nadzwyczajnego, można się było spodziewać. Tego, że drugiego dnia Belotti zapuka do mich drzwi też było do przewidzenia. Ale o zgrozo jakie było moje zdziwienie gdy nie przyszedł prosić o transfer ale o podwyżkę... no mówię chłopie fajnie, że chcesz zostać wpadnij jutro z agentem to ustalimy wszystko i będzie git majonez. Wpadli, z tak oderwanym od rzeczywistości pomysłem, że spierdolenie się z krzesła było moim najmniejszym problemem.

- 200 tyś tygodniówki

- chyba z byka spadłeś 100 i ani euro centa więcej

- no chyba się nie dogadamy trenerze

- no na to wygląda

- to chce transferu! (no szok! Po prostu szok!)

- wypierdalaj mi w podskokach skwitowałem i pożegnałem gamonia 

No i saga pod tytułem Belotti skończyła się po półtora miesiąca kiedy to zasila on Southampton za rekordową kwotę w historii Torino. Krzyż na drogę pajacu i połamania nóg ;) i tygodniówka 245 tyś... no kto bogatemu zabroni...

Transfery

Poza transferem wspomnianego wyżej Belottiego pozbywamy się wszystkich nie włochów w kadrze, i tak Acqyah ląduje w Sevilli, Lapadula w Las Palmas, a Morrison w Stuttgarcie. Reszta transferów to pozbywanie się zawodników, którzy wrócili z wypożyczeń i nadawali się do kopania ziemniaków a nie piłki. Zarobiliśmy 63 miliony, więc było co wydawać. Riccardo Saponare udało się zakontraktować jeszcze zimą, miał nam dać więcej opcji w ofensywie i się nie zawiodłem.

Franchini, Paganini, Valoti, Zanandrea i Matarese nie kosztowali nas wiele a powiększali naszą skromną kadre. Federico Barba z miejsca wskoczył do pierwszej 11 i przez cały sezon prezentował się naprawdę solidnie.

Po stracie 2 napastników, którzy w poprzednim sezonie zdobyli dla nas ponad 40 bramek, zastąpienie ich było nie lada wyzwaniem. Nie miałem kompletnie pomysłu kto mógłby ich zastąpić. Przez chwilę myślałem nawet czy nie postawić na Millico ale to wydawało się zbyt ryzykowne i został on drugim napastnikiem w kadrze Torino. Transfer Bonazzoliego też był wielką niewiadomą, w poprzednim sezonie w Sampie strzelił on tylko 1 bramkę i od 14 godzin pozostawał bez gola. Jednak mała kwota odstępnego i całkiem przyzwoite atrybuty przekonały mnie do niego i nie zawiodłem się.

Zimą z Juventusu kupujemy Rolando Mandragore, który u nich nie grał praktycznie wcale a u mnie z miejsca staje się zawodnikiem nie do zastąpienia. Kibice na początku coś tam srali, że zawodnik od największego wroga, bla bla bla ale kto by się tam przejmował kibicami i ich uczuciami jak się ma doczynienia z taką perełką ;)

Puchar Włoch

No nie ma się co rozpisywać. Wstyd i hańba. Pierwsza runda, mecz ze słabą Bologna i w dupę...

Serie A

Zaczynamy od remisu z Napoli. Potem dwa zwycięstwa z beniaminkami i pechowa porażka z Interem na własnym stadionie. Remis w Rzymie, 3 zwycięstwa i znów porażka z drużyna z Mediolanu...(drużyny z miasta mody nam w tym sezonie kompletnie nie leżały).

Następnie notujemy bardzo dobre wyniki w kolejnych 13 spotkaniach, remisując tylko dwukrotnie (w tym z Juventusem na ich terenie) i 11 razy inkasujemy 3 punkty. Ta piękna seria zostaje boleśnie przerwana przez, no jakże by inaczej drożynę z Mediolanu, znów złoił nas Inter...

Następne spotkania to gra w kratkę, kilka głupich remisów, porażka z Milanem i co gorsza z Sassuolo i Lazio. Kończymy sezon remisami 2:2 kolejno z Juve i Sampą.

Wyniki przeciętne ale dające nam wicemistrzostwo. Jednak nie ma się co oszukiwać, 24 punkty za Juve to przepaść. Jak ich dogonić? Jak przegonić? Ciężka sprawa a jak spojrzy się na finanse klubów to wydaje się, że to przegrana sprawa... Juventus na same pensje dla piłkarzy wydaje więcej niż my na funkcjonowanie klubu :) 125 milionów przy naszych niecałym 40... no jak żyć?

Liga Mistrzów

Debiut Torino w tych rozgrywkach wypadł niezwykle okazale ale o tym będzie niżej. Nasza przygoda zaczyna się od barażu z Chelsea i szczerze mówiąc myślałem, że na tym się skończy, szczególnie po tym co wydarzyło się w pierwszym spotkaniu...

Wynik gorszy niż gra. Nie wyglądało to tak źle a mimo to 4:1 nie jest wynikiem który można by uznać za możliwy do odrobienia.... a jednak się udało! Ten mecz nie był najlepszy w wykonaniu bramkarza londyńczyków co bardzo nam pomogło. 3:0! i dzięki bramce na wyjeździe to my zagramy w LM! 

Losowanie grup było bardzo udane, Benfica, Sevilla i Basel to zdecydowanie łatwiejsze drużyny niż PSG, Bayern czy Real. Porażka w Lizbonie 0:3 to jedyny zły wynik. Nie przegrywamy żadnego innego spotkania 4 wygrywając i 1 remisując (0:0 z Sevilla) 13 punktów nie tylko dało nam awans ale i pewnie pierwsze miejsce w grupie co teoretycznie pozwalało uniknąć w losowaniu najlepszych drużyn.

Los przydziela nam Szachtar i jak się okazało była to drużyna jak najbardziej w naszym zasięgu.

W pierwszym meczu mimo szybko straconych dwóch bramek potrafiliśmy się podnieść i wyciągnąć wynik na 2:2 by w 90 minucie stracić trzecią bramkę, pechowa porażka ale jak do wyniku dodamy naszą grę i to że byliśmy lepszą drużyna, w rewanżu liczyłem na odrobienie strat.

Kibice na stadionie długo czekali na bramki w tym mecz, ale kiedy już padły to aż 3 w ciągu 6 minut! Nokaut do którego doprowadził nasz wychowanek rezerwowy Vittorio Parigini!

W ćwierćfinale wylosowaliśmy Juventus i no cóż skończyło się rumakowanie... Przejechali się po nas jak walec, gładka trójka i po pierwszym meczu było jasne kto zagra w półfinale LM.

Kadra składa się z samych włochów, w dodatku w większości są to zawodnicy młodzi (średnia wieku 23 lata) i taki miał być właśnie pomysł na ta kariere. Młodzi zdolni, mieli dojrzewać w klubie i za 2-3 sezony stać się naprawdę dobrą drużyną. Problem w tym, że jeden z drugim zagrają kilka dobrych spotkań i zaraz przylatują po podwyżki a przy budżecie 980 tyś tygodniówki cięzko wszystkim rozdawać i rozdawać. Zobaczymy co przyniosą kolejne sezony 

I na koniec rozówj mojego napadziora. Gra w pierwszej drużynie mu służy, może jeszcze nie powala swoją grą w każdym meczu ale bardzo często pokazuje, że warto na niego stawiać. W tym sezonie 13 spotkań w pierwszym składzie i aż 21 razy pojawiał się z ławki co zaowocowało zdobyciem 12 bramek i 6 asyst.