Real Sociedad - wyspa zdrowego rozsądku na oceanie szaleństwa: sezon nr 6 (2021/22)

TO JUŻ ZA MNĄ...

Linki do poprzednich odcinków

wstęp i sezon nr 1 (2016/17)

sezon nr 2 (2017/18)

sezon nr 3 (2018/19)

sezon nr 4 (2019/20)

sezon nr 5 (2020/21)

Dokonania

Rozgrywki w liczbach

OPOWIEŚCI Z SAN SEBASTIÁN (część 6)

Ludzie z Kraju Basków, którzy grali i grają dla Realu Sociedad, należą do najwierniejszych z wiernych. Owszem, czasami opuszczają San Sebastián, by zarobić wielkie pieniądze w Realu czy Barcelonie, ale i tak dla większości z nich RSSS to klub nr 1. Całkiem pokaźna jest grupa piłkarzy, którzy w Realu Sociedad spędzili całą karierę i nie potrzebowali do szczęścia niczego innego. Takim właśnie zawodnikiem; symbolem, ostoją i żywą legendą klubu jest Alberto GÓRRIZ Echarte.

Urodzony 16 lutego 1958 w Irun, oddalonym 18 km od San Sebastián, był fanem RSSS od dziecka. Futbolowe początki to zabawa w maleńkim klubiku San Marcial (przedmieścia San Sebastián), ale już w 1977 spełnił swoje wielkie marzenie i został graczem Realu Sociedad.

Pierwsze dwa sezony to terminowanie w rezerwach „Txuriurdin“ (biało-niebieskch), na debiut w La Liga przyszła pora 8 kwietnia 1979. 21-letni stoper wystąpił u boku swego długoletniego druha Agustina Gajate, zastępując tego dnia inną legendę Realu Sociedad, Ignacio Kortabarríę, który doznał kontuzji.

8 kwietnia 1979 RSSS wygrał na wyjeździe z Rayo Vallecano 4-0 i młodziak spisał się bez zarzutu. Nikt chyba jednak nie myślał wtedy, że oto pojawił się w zespole gracz, który wiele lat później będzie miał na koncie najwięcej występów w całej historii klubu!

Nazywany przez kolegów „Bixio“, Górriz był współautorem wszystkich największych sukcesów Realu Sociedad. A zatem zdobył dwa razy mistrzostwo Hiszpanii (1981, 82), Superpuchar Hiszpanii (1982) i Copa del Rey (1987). W sezonie 1982/83 dotarł wraz z kolegami do półfinału Pucharu Mistrzów, gdzie dopiero w półfinale wyeliminowała ich ekipa Hamburger SV. Niemcy byli lepsi dosłownie o włos (1-1, 1-2), zresztą w finale HSV pokonał faworyzowany Juventus z Bońkiem, Platinim i plejadą włoskich mistrzów świata z 1982.

Kiedy drużyna Realu Sociedad dni największej chwały miała już za sobą, życie kolejny raz pokazało, że potrafi zaskakiwać! Tak się złożyło, że Górriz przez całe lata był niezauważany przez kolejnych selekcjonerów reprezentacji Hiszpanii. Po Mundialu 1982, podczas którego zawodnicy RSSS stanowili trzon kadry i podobnie jak cała drużyna zawiedli, coraz rzadziej wzywani byli na mecze międzypaństowe. Właściwie tylko Arconada nie stracił miejsca w składzie.

I nagle słynny Luis Suárez Miramontes, który w 1988 niespodziewanie został szefem reprezentacji, powołał naszego bohatera do kadry! 16 listopada 1988 roku Górriz wybiegł na boisko w podstawowym składzie drużyny narodowej, która w eliminacyjnym meczu do włoskiego Il Mondiale pokonała Irlandię 2-0. Był już po „trzydziestce“! Suárez konsekwentnie na niego stawiał i w roku 1990 32-latek pojechał na mistrzostwa świata!

Hiszpania została wyeliminowana w 1/8 finału, lecz Górriz nie zawiódł. Zagrał we wszystkich czterech meczach (trzy razy w pierwszym składzie, raz wszedł z ławki). W grupowym spotkaniu z Belgią (21 czerwca 1990, 2-1) zdobył gola po rzucie wolnym Michela - jedynego w swojej krótkiej reprezentacyjnej przygodzie. Oglądając to trafienie widzimy jak na dłoni, że wyskok i gra głową to były mocne strony najstarszego gracza tamtej ekipy:

Po mistrzostwach Górriz jeszcze przez trzy sezony grał dla Realu Sociedad, kończąc swoją karierę w czerwcu 1993. Ustanowił niezwykłe rekordy: w najwyższej klasie rozgrywkowej wystąpił 461 razy, a ogółem reprezentował klub z San Sebastián w aż 599 oficjalnych meczach! Rekord! Do tego należy dołożyć 12 występów dla La Roja.

Po zakończeniu kariery nie zerwał więzi ze swoim ukochanym klubem. Jak widzimy, praktycznie się nie zmienił, jeżeli nie weźmiemy pod uwagę kilku siwych włosów

Jest szefem (presidente!) stowarzyszenia weteranów Realu Sociedad, bywa na meczach, wciąż widać w jego oczach pasję! Takich piłkarzy jak Górriz, kórzy całą swoją seniorską karierę spędzili w jednym klubie, policzyć można obecnie na palcach jednej ręki....

Ciekawy wywiad, z którego możemy łatwo wysnuć wniosek, że stara ekipa z lat 80-tych wciąż się trzyma razem:

TRANSFERY

Przedstawiam tylko i wyłącznie tych zawodników, którzy zagrali chociaż raz w poprzednim sezonie (odeszli) i zagrają choćby symboliczną minutę w opisywanym (przybyli).

PRZYBYLI:

01/07/2021:
Sergi DARDER Moll (Olympique Lyon, 25 000 000 euro)
09/07/2021:
José María AMO Torres (Sevilla, 1 100 000 euro)
31/08/2021:
Borja LOSADA (Real Madryt, dwuletnie wypożyczenie, 5 500 000 euro)

ODESZLI:

15/06/2021:
Sergio ÁLVAREZ Díaz (Olympique Lyon, 8 250 000 euro)
01/07/2021:
Daniel Sánchez AYALA (Southampton, 4 800 000 euro)
08/07/2021:
Álvaro MEDRÁN Just (Benfica, 12 250 000 euro)

TAKTYKA

CUDZOZIEMCY

   

Od lewej: Ascacibar, Früchtl i Nastasić.

ROZGRYWKI

Superpuchar Europy

Superpuchar Hiszpanii

Klubowe Mistrzostwa Świata

Puchar Hiszpanii

Finał

Liga

Snajperzy:

Liga Mistrzów

Europa

Superpuchar Europy 2021

Liga Europy 2021/22

Liga Mistrzów 2021/22

PODSUMOWANIE

W drużynie zaszły jedynie kosmetyczne zmiany (patrz: tramsfery). O obecnej sile Realu Sociedad niech zaświadczy fakt, że Sergi Darder, który kosztował 25 mln euro, przewidywany był tylko jako zmiennik dla takich podstawowych graczy środka pola jak Illarramendi i Ascacibar.

Chodzi po prostu o to, by dążyć do sytuacji, w której dublerzy mają porównywalne umiejętności, co zawodnicy pierwszego wyboru. Obecnie na pewno największa konkurencja panuje w ataku. Czwórka piłkarzy (Nano, Mateo, Larrinaga i Sánchez) to wspaniali i wciąż perspektywiczni gracze, a przecież wypożyczony z Barcelony Pulido też sporo potrafi!

O nieprzeciętnych umiejętnościach Jona Larrinagi mogliśmy przekonać się oglądając rewanżowy mecz o Superpuchar Hiszpanii. Wyjazdową potyczkę przegraliśmy 0-1, a duet napastników tworzyli Nano i Mateo. Zagrali przeciętnie. W rewanżu postawiłem więc na Sáncheza i Larrinagę. Ten ostatni pokazał kapitalny futbol! Ustrzelił hat-trick, spotkanie wygraliśmy 4-1 i wielkie kluby z Europy ponowiły starania o naszego wychowanka. Oczywiście wszystkie te zaloty zostały przeze mnie odrzucone.

Zanim jednak wywalczyliśmy Superpuchar Hiszpanii, mogliśmy się cieszyć z Superpucharu Europy! Bój z Atlético Madryt był niezwykle wyrównany i skończył się naszym zwycięstwem dopiero po rzutach karnych. Dobre i to! Kto wie, kiedy będziemy mieli szansę po raz drugi wygrać to trofeum?

Sezon rozpoczęliśmy więc w dobrych nastrojach, ponieważ już 18 sierpnia byliśmy bogatsi o dwa „pucharki“! Najszczęśliwszym zawodnikiem był chyba jednak Carles Aleñá. Po zakończeniu poprzedniego sezonu dostał bowiem dużą podwyżkę i mnóstwo pieniędzy „za podpis“. Wszystko po to, aby był zadowolony i aby nie przyszło mu na myśl szukać innych wyzwań.

Tym samym Aleñá jest zdecydowanie najlepiej opłacanym zawodnikiem klubu. Wielką podwyżkę dostał też Gaizka Mateo - zarabia 6 mln euro rocznie i jest drugi na liście płac. W perspektywie kilku lat planuję zdecydowanie podwyższyć pensje wszystkim graczom pierwszej drużyny. Chcę, aby gra w Realu Sociedad była dla nich atrakcyjna nie tylko sportowo, ale również finansowo.

Trzeci triumf w sezonie świętowaliśmy w dalekim Toronto. Nie zamierzałem lekceważyć w półfinale chińskiej drużyny Jiangsu-Guoxin, bo w jej składzie grały m.in. takie asy jak Jamerson, Layún, Wanyama, Hector Herrera, Ramires i Alex Teixeira! Wygraliśmy z nimi jednak zdecydowanie (3-0) i uzyskaliśmy prawo do gry przeciwko Flamengo.

W finale mieliśmy sporą przewagę, więcej podań, strzałów, itd. Ale żle nastawił swój celownik przede wszystkim Nano i po remisie 0-0 doszło do karnych. Na szczęście wygraliśmy, gdyż porażka byłaby dużą niesprawiedliwością!

Przy okazji informacja - może się komuś przyda! Przed Klubowymi MŚ przeczytałem reguły wyboru składu i dokonywania zmian. Otóż można „zrobić“ trzy zmiany plus jedną w dogrywce, gdy do niej dojdzie! Wykorzystałem to.

Liga. Nie tylko obroniliśmy tytuł, ale dokonaliśmy tego w wielkim stylu! O naszej sile niech świadczy mecz z Barceloną na wyjeździe. Grali głównie dublerzy, gdyż podstawowy skład szykował się do arcyważnej potyczki w Champions League. I co? Roznieśliśmy Katalończyków aż 6-3 na Camp Nou, a cztery gole wbił Jon Larrinaga! Coś nieprawdopodobnego!

Wygrywamy ligę - czwarte trofeum jest nasze!

Piąte przyszło po wygranej w finale Pucharu Hiszpanii z Realem. Co prawda "Królewscy" wystawili rezerwy, ponieważ szykowali się na finał Ligi Mistrzów (który i tak przegrali...) ale nie umniejsza to przecież naszego sukcesu. Oto wyjściowy skład Realu z meczu o Puchar Hiszpanii, a pod spodem w finale LM:

Powyżej Real - finał Copa del Rey

Powyżej Real - finał Champions League

Trudno, chcieli zgrać rezerwami to zagrali, myślę jednak, że Wenger przedobrzył. Miał sześć dni przerwy, a zatem jego piłkarze spokojnie by się zregenerowali. A tak... przegrali zarówno z nami, jak i z Leverkusen.

Pozostaje napisać kilka słów o Lidze Mistrzów. Nie obroniliśmy trofeum, a tak fajnie byłoby mieć na koncie mityczny sześciopak! Niestety... W 1/8 finału trafiliśmy na Arsenal i... po 15 minutach przegrywaliśmy u siebie 0-2! Oba gole zdobył Sebastian Driussi. Co prawda drużyna zdołała pozbierać się i wyrównała na 2-2, ale... z taką zaliczką trudno liczyć na sukces w meczu wyjazdowym... Polegliśmy na Emirates 0-2... Gola strzelił m.in. Robert Lewandowski, który w San Sebastián nie zagral z powodu kontuzji.

Trudno! Rozpaczać nie zamierzam, bo i tak sezon 2021/22 był wspaniały! Pięć trofeów! Mieliśmy trochę szczęścia (wygrane karne w Superpucharze Europy i Klubowych MŚ), ale cóż - szczęściu trzeba pomóc!

Tradycyjna ankieta kibiców, tym razem bez większych kontrowersji:

Trzeba dodać, że Gaizka Mateo ma już na koncie więcej bramek we wszystkich rozgrywkach niż Dembélé! Zagrał dla klubu 138 razy i 74 razy wpisywał się na listę strzelców. Zaliczył też 34 asysty. A przecież ma zaledwie 21 lat!

Nagrody po zakończeniu sezonu sypały się na niego jak z rogu obfitości! Został zarówno „Pilkarzem Roku“ jak i „Młodym Piłkarzem Roku“ w Hiszpanii!

Chwaląc Mateo, trzeba jednak pamiętać o zasługach Nano, wszak zaliczył on naprawdę dobry sezon i strzelił więcej goli niż jego młodszy kolega. Mateo we wszystkich rozgrywkach trafił bowiem 21 razy, a Nano 30! Gdyby był skuteczniejszy, tych bramek mogłoby być 40 lub więcej! Natomiast nieudane rozgrywki były udziałem Sáncheza. Błąkał się w cieniu trójki Nano, Mateo i Larrinaga. Ale wierzę, że jeszcze nadejdzie jego czas! Konkurencja wśród napastników jest naprawdę potężna!

W związku ze znakomitą, ciągle wzrastającą frekwencją, władze klubu podjęły decyzję o budowie nowego stadionu. Najbardziej ucieszyła mnie jego nazwa: „Xabi Prieto Park“! Super! Prace potrwają dwa lata.

Na zakończenie ciekawostka. Lewy obrońca Realu Madryt, Borja Losada, grał w obu meczach swojej drużyny przeciwko nam w Superpucharze Hiszpanii (15/08/21 i 18/08/21). 29 sierpnia kontuzji nabawł się Yuri i szybko musiałem szukać dublera dla Toniego Lato (nota bene - dla mnie rewelacja sezonu!). Wybór padł na Losadę, którego Real udostępnił do wypożyczenia. Za dwa lata jego gry zapłacimy 5,5 mln euro. Całkiem obiecujący piłkarz:

STATYSTYKI

W sezonie 2021/22 barwy Realu Sociedad reprezentowało 26 piłkarzy (23 Hiszpanów, 1 Argentyńczyk, 1 Niemiec i 1 Serb):

W tabeli kolejno: piłkarz, wiek, pozycja, cudzoziemcy, mecze (Liga, Puchar Hiszpanii, Superpuchar Hiszpanii, Liga Mistrzów, Superpuchar Europy, Klubowe MŚ), suma rozegranych meczów i strzelonych goli. Kolorem granatowym zaznaczyłem piłkarzy, którzy debiutowali w barwach RSSS.

Wiek zawodników w dniu: 31/12/2021.

Fakty - sezon 2021/22

Najlepszy snajper RSSS w lidze:
21 - Alexander Mesa Travieso-NANO
Najlepszy snajper RSSS ogółem:
30 - Alexander Mesa Travieso-NANO

Gole ze stałych fragmentów:
Carles ALEÑÁ Castillo - wolny (6 x Liga), karny (4 x Liga)
Eneko CAPILLA González - karny (1 x Puchar Hiszpanii), wolny (1 x Puchar Hiszpanii)
Alexander Mesa Travieso-NANO - karny (1 x Liga)
Bruno MANRIQUE - karny (1 x Liga)

Obronione rzuty karne:
-
30/10/2021 (Liga, vs Celta Vigo - P. Sisto trafił z rzutu karnego w słupek) 71 min.

Nie strzelone rzuty karne:
Alexander Mesa Travieso-NANO (Liga Mistrzów, vs Celtic Glasgow, 24/11/2021 - obronił S. Padt) 45 min.

Bramki samobójcze dla RSSS:
Puchar Hiszpanii: A. Mandi - Villarreal.
Liga: Unai García - Osasuna.

Kapitanowie RSSS:
Sergi GÓMEZ Solà - 40 (40 od początku)
Álex UJÍA Piriz - 16 (16)
Joseba ZALDÚA Bengoetxea - 3 (3)
Carles ALEÑÁ Castillo - 1 (1)

Zawodnik roku wg. kibiców:
Gaizka MATEO

Historia mojego Realu Sociedad od lata 2016

KLUB

Najwyższa frekwencja: 
(42 000 widzów - komplet: 14 razy od momentu rozbudowy stadionu, co miało miejsce 28/10/2019)

Najniższa frekwencja: 
(16 052 widzów, 19/12/2018 vs Llagostera 4-3, Puchar Hiszpanii)

Średnia frekwencja: 
(39 943 widzów - sezon 2021/22)

Najwyższe wpływy z biletów: 
(2 480 000 euro, 15/02/2022 vs Arsenal Londyn 2-2, Liga Mistrzów)

REKORDY

Najwyższe zwycięstwo (wszystkie rozgrywki): 
(6-0, 03/03/2019 vs Granada, Liga)
(6-0, 25/09/2021 vs Betis Sewilla, Liga)

Najwyższe zwycięstwo (liga): 
(6-0, 03/03/2019 vs Granada)
(6-0, 25/09/2021 vs Betis Sewilla)

Najwyższa porażka (wszystkie rozgrywki): 
(2-5, 29/05/2021 vs Real Madryt, Puchar Hiszpanii)

Najwyższa porażka (liga): 
(1-4, 02/10/2021 vs Real Madryt)

Najwięcej goli w meczu (wszystkie rozgrywki): 
(6-3, 06/03/2022 vs Barcelona, Liga)

Najwięcej goli w meczu (liga): 
(6-3, 06/03/2022 vs Barcelona, Liga)

Najwięcej meczów bez porażki (wszystkie rozgrywki): 
(16, 06/02/2021 - 20/04/2021)

Najwięcej meczów bez porażki (liga): 
(15, 09/01/2021 - 17/04/2021)

Najwięcej zwycięstw z rzędu (wszystkie rozgrywki): 
(9, 18/08/2021 - 29/09/2021)

Najwięcej zwycięstw z rzędu (liga): 
(9, 27/01/2019 - 16/03/2019)

Najwięcej porażek z rzędu (wszystkie rozgrywki): 
(2, 05/02/2017 - 12/02/2017, 17/09/2017 - 20/09/2017, 23/11/2019 - 26/11/2016 i 26/04/2020 - 02/05/2020)

Najwięcej porażek z rzędu (liga): 
(2, 05/02/2017 - 12/02/2017, 17/09/2017 - 20/09/2017, 26/04/2020 - 02/05/2020 i 13/09/2020 - 19/09/2020)

Najwięcej remisów z rzędu (wszystkie rozgrywki): 
(3, 10/03/2018 - 01/04/2018)

Najwięcej remisów z rzędu (liga): 
(3, 10/03/2018 - 01/04/2018)

Najwięcej meczów bez zwycięstwa (wszystkie rozgrywki): 
(5, 14/09/2017 - 28/09/2017)

Najwięcej meczów bez zwycięstwa (liga): 
(4, 22/08/2016 -  17/09/2016)

PIŁKARZE

Najmłodszy zawodnik:
Jon LARRINAGA (16 lat i 108 dni, 15/09/2018 vs Osasuna Pampeluna 1-0, Liga)

Najstarszy zawodnik:
Xabier Prieto Argarate-XABI PRIETO (36 lat i 238 dni, 23/04/2020 vs Deportivo La Coruña 4-2, Liga)

Najmłodszy strzelec bramki:
Alfredo PULIDO (16 lat i 311 dni, 06/01/2021 vs Betis Sewilla 2-0, Puchar Hiszpanii)

Najstarszy strzelec bramki:
Xabier Prieto Argarate-XABI PRIETO (36 lat i 238 dni, 23/04/2020 vs Deportivo La Coruña 4-2, Liga)

Najwięcej bramek w meczu:
Moussa DEMBÉLÉ (5 goli, 21/08/2017 vs Eibar 5-0, Liga)

Najszybszy gol:
GERARD Moreno Balagueró (14 sekunda, 03/02/2019 vs Barcelona 1-0, Liga)

Najwięcej meczów w historii (wszystkie rozgrywki):
Asier ILLARRAMENDI Andonegi  (222 mecze, 2016-22)

Najwięcej meczów w historii (liga):
Asier ILLARRAMENDI Andonegi  (172 mecze, 2016-22)

Najlepszy snajper w historii (wszystkie rozgrywki):
Gaizka MATEO (74 gole, 2018-22)

Najlepszy snajper w historii (liga):
Moussa DEMBÉLÉ (60 goli, 2017-19)