Real Sociedad - wyspa zdrowego rozsądku na oceanie szaleństwa: sezon nr 7 (2022/23)

TO JUŻ ZA MNĄ...

Linki do poprzednich odcinków

wstęp i sezon nr 1 (2016/17)

sezon nr 2 (2017/18)

sezon nr 3 (2018/19)

sezon nr 4 (2019/20)

sezon nr 5 (2020/21)

sezon nr 6 (2021/22)

Dokonania

Rozgrywki w liczbach

OPOWIEŚCI Z SAN SEBASTIÁN (część 7)

Około 100 km od San Sebastián, w prowincji Nawarra, która obejmuje część historycznego Kraju Basków, leczy Pampeluna. W maleńkim klubiku CD Pamplona grywał w piłkę pewien utalentowany junior. Marzył o grze w Osasunie, ale został tam kompletnie zignorowany. Mając 15 lat wstąpił więc w szeregi „Txuriurdin“ (biało-niebieskich) i już w roku 1971 awansował do rezerw słynnego klubu.

Po dwóch latach zadebiutował w La Liga. Stało się to 8 września 1973 w wyjazdowym meczu z Murcią. Czy wtedy 19-letni napastnik Jesús María SATRÚSTEGUI Azpiroz mógł przypuszczać, że zostanie najskuteczniejszym snajperem w dziejach Realu Sociedad?!

Szczerze mówiąc - po pierwszym sezonie trudno było o takie prognozy. Satrústegui grywał dosyć często, lecz swoje pierwsze bramki (od razu dwie!) strzelił dopiero 17 marca 1974 na stadionie Valencii. Gwiazdą drużyny i jej najlepszym strzelcem był 34-letni Fernando Ansola.

Stary mistrz utracił swoją pozycję już w rozgrywkach 1974/75, po których zakończył karierę. Odtąd supremacja Satrústegui w ataku RSSS stała się niepodważalna. Nigdy co prawda nie został królem strzelców, gdyż konkurencja w osobach takich graczy jak Quini, Kempes czy Krankl była zbyt silna, ale jego nazwisko stało się synonimem słowa „gol!“.

Niezwykle trudno było „wykopać“ fotkę z początków gry naszego bohatera w Realu Sociedad, ale udało się!

Satrústegui stanowił oczywiście jedno z ważniejszych ogniw drużyny, która dwa razy (1981, 82) wygrywała ligę. Generalnie był typem "wykończeniowca"; jego atuty to gra głową i niesamowity "nos" pod bramką rywali.

Do reprezentacji po raz pierwszy powołał go sławny niegdyś piłkarz, Ladislao Kubala. 16 listopada 1975 roku Hiszpania grała z Rumunią w Bukareszcie w ramach eliminacji EURO’1976 (2-2), a 21-latek wszedł na ostatnie dwie minuty za słynnego bombardiera o przydomku Quini (który nota bene ma wielkie zasługi dla... polskiego futbolu!).

Satrústegui rozegrał dla La Roja 32 mecze i strzelił 8 goli. Uczestniczył w EURO’80 i MŚ’1982. Nie ma co jednak ukrywać - w kadrze nigdy nie błyszczał tak, jak w klubie, szczególnie na wielkich imprezach. Przygoda z drużyną narodową zakończyła się na mundialowej potyczce z Anglią (5 lipca 1982, 0-0). Po latach Satrústegui powiedział: „Graliśmy tak, jakby piłka parzyła nas w stopy. Nic nie robiliśmy tak, jak umieliśmy. Nie szło nam. Myślę, że po prostu nie byliśmy psychicznie gotowi na wyzwanie i odpowiedzialność, jaka spada zawsze na gospodarza Mundialu“.

Euro 1980

Mundial 1982

Oto kilka „miedzypaństwowych" goli Satrústegui, które zdobył w meczach z Anglią (jeden) i Belgią (dwa).

Po MŚ’1982 goleador przeżywa dramat... 10 listopada 1982 podczas meczu z Realem Saragossa został brutalnie zaatakowany przez Zayasa. Werdykt? Uszkodzona łąkotka i zerwane więzadło krzyżowe przednie...

Kontuzja była na tyle poważna, że wspaniały napastnik nie grał w piłkę do końca rozgrywek 1982/83 i przez cały sezon 1983/84... Wrócił na ligowe boiska dopiero 28 października 1984 - to niemal dwa lata przerwy w karierze. Kiedy w kolejnym spotkaniu, przeciwko Murcii, które rozegrane zostało 1 listopada 1984, strzela dwie bramki, wydaje się, że wszystko będzie tak, jak dawniej...

Niestety, nie było... W sezonie 1984/85 udało się zdobyć tylko te dwa, wymienione wyżej gole, a w kolejnym (1985/86), zaledwie cztery...

Satrústegui był cieniem samego siebie... Postanowił nie rozmieniać na drobne dawnej sławy i w czerwcu 1986 zakończył karierę. Miał zaledwie 32 lata...

Po raz ostatni zagrał dla RSSS 14 maja 1986 w nieistniejącym już Pucharze Ligi przeciwko Oviedo na wyjeździe. Ostatnią bramkę zdobył 26 stycznia 1986. W 86 minucie pokonał bramkarza Valencii, José Ramóna Bermella. Real Sociedad wygrał 6-0.

Satrústegui w 297 meczach ligowych strzelił 133 gole. Ogółem dla RSSS zagrał w 331 oficjalnych meczach i zdobył 145 goli. Jest rekordzistą klubu pod względem celnych trafień.

Snajper Realu Sociedad miał image twardziela. Wąsy, groźna mina, dość bezwzględny styl gry.... Tymczasem w życiu prywatnym był zupełnie inny. Ignacio Alonso z El Pais, popularnego hiszpańskiego dziennika, przeprowadził z nim wywiad tuż przed Mundialem 1982. Wyłania nam się obraz wrażliwego, bardzo spokojnego poza boiskiem człowieka. Dowiadujemy się m.in, że 9-letni Jesús María rozpoczął naukę gry na fortepianie i gitarze klasycznej i to właśnie muzyka była jego pierwszą namiętnością. Przyznał, że wciąż marzy o występach na scenie i był głupi, że przestał uczęszczać na zajęcia. Nawet jeżeli mówił to, puszczając do reportera oko - pewnie było w tym trochę prawdy. Zapytany o wzór napastnika, odparł: "Gerd Müller, Cruyff, Santillana i Quini". Oto ten archiwalny materiał (można kliknąć):

Po zakończeniu kariery Satrústegui nie związał się w żaden sposób z piłką. Wraz z bratem Jose Ignacio prowadzi winnicę o nazwie "Vinos Satrústegui". Firma założona w 1984 roku mieści się w miasteczku Usúrbil, zaledwie 12 km od San Sebastián.

Odnotujmy również, że syn bohatera mojej opowieści, Alexander Satrústegui Lopetegui, też został piłkarzem. Niestety, daleko mu do klasy ojca. Zresztą wybrał zupełnie inną pozycję - środek obrony. 23-letni obecnie Alexander nie przebił się w Osasunie i w sezonie 2016/17 wylądował w czwartoligowym zespole CD Calahorra.

Na koniec smutna refleksja... Jesús María Satrústegui był jednym z najbardziej rozpoznawalnych napastników Europy przełomu lat 70-tych i 80-tych. To szokujące, jak mało materiałów na jego temat (chodzi mi szczególnie o filmy z golami i stare zdjęcia z początku kariery) można znaleźć w internecie. Sława piłkarza - poza nielicznym gronem topowych gwiazd - blaknie przerażająco szybko....

Słowa wdzięczności należą się mojemu przyjacielowi z Hiszpanii, Luisowi, który dał mi namiar na niezwykle ciekawy wywiad. Ten materiał (datowany na 21 kwietnia 2015) bardzo mi pomógł w pracy nad opowieścią o strzelcu wyborowym Realu Sociedad:

TRANSFERY

Przedstawiam tylko i wyłącznie tych zawodników, którzy zagrali chociaż raz w poprzednim sezonie (odeszli) i zagrają choćby symboliczną minutę w opisywanym (przybyli).

PRZYBYLI:

01/07/2022:

Carlos SOLER Barragán (Chelsea, 16 000 000 euro)

LUCAS François Bernard Hernández Pi (Stoke City, 37 000 000 euro)

Jesús VALLEJO Lázaro (Chelsea, 43 000 000 euro)

Marco ASENSIO Willemsen (Tottenham, 18 500 000 euro)

09/07/2022:

Joan JORDÁN Moreno (Malaga, 10 000 000 euro)

21/07/2022:

Javier MANQUILLO Gaitán (Lille, 6 000 000 euro)

31/08/2022:

José Luis GAYÀ Peña (Tottenham, roczne wypożyczenie, 3 800 000 euro)

01/02/2023:

RAÚL Aranburu (awans z drużyny młodzieżowej)

ODESZLI:

09/06/2022:
Joseba ZALDÚA Bengoetxea (Monaco, 12 000 000 euro)
01/07/2022:
Maija NASTASIĆ (West Ham, 35 000 000 euro)
YURI Berchiche Izeta (Stoke City, 2 000 000 euro)
ÓLIVER Torres Muñoz (Crystal Palace, 19 000 000 euro)
Asier ILLARRAMENDI Andonegi (Juventus, 12 000 000 euro)
17/07/2022:
Iván ELENA Hervás (Milan, roczne wypożyczenie, 1 000 000 euro)
31/08/2022:
Unai REMENTERIA Castro (Gijón, roczne wypożyczenie, 1 000 000 euro)

TAKTYKA

CUDZOZIEMCY

   

Od lewej: Ascacibar, Früchtl i Lucas.

ROZGRYWKI

Superpuchar Hiszpanii

Puchar Hiszpanii

finał

Liga

Snajperzy:

Liga Mistrzów

Finał

Snajperzy:

Europa

Superpuchar Europy 2022

Liga Europy 2022/23

Liga Mistrzów 2022/23

PODSUMOWANIE

Po zakończeniu poprzedniego sezonu, w klubie doszło do sporej rewolucji transferowej. Przede wszystkim przestała praktycznie istnieć defensywa. Zasłużeni boczni obrońcy, Zaldúa i Yuri mieli już swoje lata. Chcieli zarabiać więcej, a przecież mogłem oczekiwać tylko i wyłącznie równi pochyłej związanej z ich grą. Nastasić - z nim przez pięć sezonów miałem siedem światów. Na boisku znakomity, ale psuł atmosferę w szatni,  gdyż przynajmniej pięć razy w roku żądał transferu... Teraz nareszcie dostał to, czego chciał. Zbliżał się do trzydziestki, więc tym bardziej nie było żal, że zniknął z mojego horyzontu.

Odszedł też doświadczony Illarramendi, który ze względu na wiek mógłby grać tylko i wyłącznie gorzej. Óliverowi kończył się kontrakt, a gdy zażyczył sobie nowego - opadła mi szczęka.... Chciał zarabiać więcej niż Aleñá, ponad 9 000 000 euro za sezon! Niech mu płacą w Anglii. Wciąż młodzi, Elena i Rementeria, coraz częściej zaczęli wyrażać swoje niezadowolenie z malej ilości występów, więc może sobie przemyślą sprawę na wypożyczeniach.

Nowe nabytki: Manquillo, Vallejo (rekordowy tansfer w historii klubu, 43 000 000 euro) i Lucas (brat Theo, który grał u nas na wypożyczeniu w latach 2018-20) od razu otrzymali etaty w pierwszym składzie. Oznaczało to, że dotychczasowy kapitan, Sergi Gómez, pełnił będzie rolę dublera. Tym samym zaszła potrzeba wyboru nowego boiskowego wodza; został nim Carles Aleñá.

Illarramendiego zastąpił Soler, którego zadania i rola były jednak nieco inne - miał wnosić więcej do ofensywy. Jednym z pierwszych rezerwowych został Marco Asensio, który przez pięć lat pobytu a Anglii wygrał z Tottenhamem niemal wszystko (Liga Mistrzów-2018, Klubowe Mistrzostwo Świata-2018, Mistrzostwo Anglii-2019, Liga Europy-2022). Nie był tam jednak ostatnio zawodnikiem pierwszoplanowym, co przełożyło się na brak gry w reprezentacji. Lepszego następcy Ólivera nie moglem sobie wymarzyć. Joan Jordán to bardzo solidny gracz środka pola, może występować na pozycjach nr 6 i 8.

Gayà przyszedł do nas w ostatnim dniu letniego okna transferowego (wypożyczenie) gdyż kontuzji, która wykluczyła go z gry na dwa miesiące, doznał Toni Lato. To był dobry ruch! Wreszcie w styczniu 2023 dołączyłem do pierwszej drużyny kolejnego napastnika-wychowanka. Raúl Aranburu strzelał niemożliwe ilości bramek dla drużyny U-21. W związku z tym uznałem, że zasadne będzie używanie imienia „Raúl“ jako boiskowego przydomka!

Podsumowując - z drużyny odeszło siedmiu piłkarzy, przyszło ośmiu. To był już więc nieco inny zespół, niż w latach poprzednich. Czy równie mocny? „Na papierze“ wyglądał naprawdę solidnie!

Sezon rozpoczął się od dwóch meczów z Realem Madryt. Stawką - Superpuchar Hiszpanii. Przez 210 minut (2 x 90 plus 30 dogrywka) nie padł żaden gol! Czułem, że w rzutach karnych przyjdzie oddać losowi to, co ofiarował nam w poprzednich rozgrywkach (wygrane dwa konkursy jedenastek). I tak się właśnie stało, Trofeum pojechało do Madrytu.

Liga. Przez długi czas wszystko układało się nam doskonale. Od 17 września 2022 do 7 stycznia 2023 nie przegraliśmy 16 kolejnych meczów w Primera División, co było naszym nowym rekordem.

Przyszedł mecz z Barcą, drużyną, której szło... jeszcze lepiej od nas. Zwycięstwo było konieczne, aby liczyć, że zdołamy Katalończyków w końcu wyprzedzić w tabeli. I do 48 minuty sytuacja wyglądała wspaniale, prowadziliśmy bowiem 3-1! Potem jednak nastąpiła katastrofa; daliśmy sobie wydrzeć niemal pewne zwycięstwo...

Dodatkowo straciliśmy na dwa miesiące naszego lidera, Carlesa Aleñę... Jak pech, to pech...

Przy okazji... Zobaczcie jak wygląda nowy gwiazdor Barcelony i reprezentacji Hiszpanii (król strzelców La Liga, piłkarz roku i tak dalej):

Ta porażka sprawiła, że w drużynie coś się zacięło - chyba ja i zawodnicy przestaliśmy wierzyć, że zdołamy obronić tytuł. Ponieśliśmy u siebie trzy bolesne porażki: z Realem Madryt, a także... z Gimnàstic Tarragona i Eibar... Końcowa sekwencja zwycięstw nic nam nie dała. Wyprzedziła nas nie tylko Barca, ale również Real.

Mógłbym się tłumaczyć, że przez 4 miesiące nie mógł grać Ascacibar, przez dwa miesiące Aleñá (obydwaj kontuzje), ale...Katalończycy pod wodzą Kloppa byli tym razem nieosiągalni dla nikogo. Przepaść pomiędzy „wielką trójką“, a resztą ligi staje się coraz wyraźniejsza:

Puchar Hiszpanii też nie dla nas! Już w 1/8 finału trafiliśmy na Barcę i po 1-3 na wyjeździe liczyłem, że uda się odrobić straty. Niestety, u siebie wygraliśmy tylko 1-0.

Liga Mistrzów. Zaczęło się od porażki z Tottenhamem, ale wkrótce wprawiliśmy w najwyższe zdumienie całą Europę! Pokonać na wyjeździe Schalke aż... 9-2, to naprawdę sztuka! To był jednak mecz w którym niemal każda piłka, którą moi zawodnicy kopnęli w stronę bramki rywala, znajdowała drogę do siatki. Wcale nie mieliśmy wielkiej przewagi!

O tym, że Schalke to nie są jacyś - za przeproszeniem - frajerzy, niech śwaidczy fakt, że wygrali potem Ligę Europy!

W grupie zajęliśmy drugie miejsce (za Tottenhamem) i wiosną skupiliśmy całą uwagę na Champions League.

Monaco to trudny rywal, grają tam wciąż takie gwiazdy jak Bernardo Silva i Mbappé. My mamy jednak na nich patent! Wygrywamy dwa razy po 2-1.

Z Benfiką poszło trudniej niż myślałem. U siebie 2-1, ale w Lizbonie Portugalczycy odrobili straty. Szybko zdobyli dwa gole i prowadzili 2-0. W końcu udało nam się „wcisnąć“ bramkę kontaktową (Vallejo), a zatem dogrywka! Dysponujemy na szczęście takim luksusowym rezerwowym jak Marco Asensio, który w 99 minucie trafił na 2-2. Jesteśmy w półfinale!

Manchester United... Na Old Trafford nieprawdopodobna walka - aż 11 żółtych kartek! Wśród rywali Iñigo Martínez i Theo (nasi byli piłkarze), oraz cała plejada gwiazd: De Gea, Manolas, Dier, Pogba, Żivković, Shaw, Kane, André Silva, Felipe Anderson...

Przegrywamy 0-1 po golu Shawa.

Rewanż to najlepszy mecz tego sezonu w naszym wykonaniu! Nie chodzi tylko o to, że łatwo odrobiliśmy stratę wygrywając 3-0 (Nano, Aleñá, Lucas). Zwróćcie uwagę na liczbę i celność podań! Wykonaliśmy 722 podania, w tym 608 celnych, czyli 84%! Taka liczba podań, jest wręcz niewiarygodna! Tiki-taka w najlepszym wydaniu. Byłem zachwycony, oglądając ten mecz:

Finał to potyczka z Arsenalem, której się obawiałem. Do tej pory graliśmy z nimi cztery razy i ani razu nie udało się zwyciężyć. Tym razem było inaczej!

Kapitalnie zagrali Gaizka Mateo i Mikel Oyarzabal. Ta dwójka rozstrzygnęła losy finału w 60 sekund! W 35 minucie magiczne podanie Mateo wykorzystał Oyarzabal, a chwilę później było na odwrót - dogrywał Oyarzabal, pięknie wykończył akcję Mateo. Pokaz futbolu najwyższej próby!

To był dziwny sezon! Na krajowym podwórku utraciliśmy pozycję prymusa, ale w Champions League pokazaliśmy, że nadal trzeba się z nami liczyć!

Okazało się, że - summa summarum - poważny lifting  wyszedł ekipie na dobre, nowi gracze dobrze wkomponowali się do drużyny. Gdybym na prawej obronie, zamiast Manquillo miał Bellerína - Real Sociedad byłby praktycznie nie do pokonania... Niestety, Arsenal nie chciał słyszeć o sprzedaży, nie podejmował nawet negocjacji. W sumie się nie dziwię...

Gaizka Mateo... Nasz wspaniały napastnik, wychowanek, ma dopiero 22 lata. Tymczasem 13 maja 2023 w meczu z Celtą Vigo zdobył SETNĄ bramkę licząc wszystkie oficjalne mecze!

Niemniej bardzo się zdziwiłem, że został po raz... drugi wybrany „Złotym Chłopcem“, czyli najlepszym zawodnikiem Europy młodego pokolenia za rok 2022. Myślałem, że ten plebiscyt można wygrać tylko raz.

Kolejna wygrana w plebiscycie kibiców - nie dziwi. 42 oficjalne mecze, 27 goli, 15 asyst. Duże brawa!

STATYSTYKI

W sezonie 2022/23 barwy Realu Sociedad reprezentowało 27 piłkarzy (24 Hiszpanów, 1 Argentyńczyk, 1 Francuz i 1 Niemiec):

W tabeli kolejno: piłkarz, wiek, pozycja, cudzoziemcy, mecze (Liga, Puchar Hiszpanii, Superpuchar Hiszpanii, Liga Mistrzów), suma rozegranych meczów i strzelonych goli. Kolorem granatowym zaznaczyłem piłkarzy, którzy debiutowali w barwach RSSS.

Wiek zawodników w dniu: 31/12/2022.

Fakty - sezon 2022/23

Najlepszy snajper RSSS w lidze:
21 - Gaizka MATEO
Najlepszy snajper RSSS ogółem:
27 - Gaizka MATEO

Gole ze stałych fragmentów:
Carles ALEÑÁ Castillo - karny (4 x Liga, 2 x Liga Mistrzów)
Marco ASENSIO Willemsen - wolny (2 x Liga), karny (1 x Liga)
Eneko CAPILLA González - wolny (4 x Liga)
Bruno MANRIQUE - wolny (1 x Liga), karny (1 x Liga)
Gaizka MATEO - karny (1 x Liga)

Obronione rzuty karne:
Christian FRÜCHTL - (Liga, vs Rayo Vallecano, 07/04/2023 - strzelał R. Guzzo) 49 min.

Nie strzelone rzuty karne:
Carles ALEÑÁ Castillo (Liga Mistrzów, vs Basel, 27/09/2022 - obronił T. Vaclik) 60 min.

Bramki samobójcze dla RSSS:
Liga Mistrzów: L. Zuffi - Basel.

Kapitanowie RSSS:
Carles ALEÑÁ Castillo - 32 (32 od początku)
Jesús VALLEJO Lázaro - 18 (7)
Sergi GÓMEZ Solà - 16 (16)
Eneko CAPILLA González - 1 (1)
Álex UJÍA Piriz - 1 (1)

Zawodnik roku wg. kibiców:
Gaizka MATEO

Historia mojego Realu Sociedad od lata 2016

KLUB

Najwyższa frekwencja: 
(42 000 widzów - komplet: 21 razy od momentu rozbudowy stadionu, co miało miejsce 28/10/2019)

Najniższa frekwencja: 
(16 052 widzów, 19/12/2018 vs Llagostera 4-3, Puchar Hiszpanii)

Średnia frekwencja: 
(40 130 widzów - sezon 2022/23)

Najwyższe wpływy z biletów: 
(2 480 000 euro, kilkukrotnie, Liga Mistrzów)

REKORDY

Najwyższe zwycięstwo (wszystkie rozgrywki): 
(9-2, 02/11/2022 vs Schalke 04 Gelsenkirchen, Liga Mistrzów)

Najwyższe zwycięstwo (liga): 
(6-0, 03/03/2019 vs Granada)
(6-0, 25/09/2021 vs Betis Sewilla)

Najwyższa porażka (wszystkie rozgrywki): 
(0-4, 10/09/2022 vs Real Madryt, Liga)

Najwyższa porażka (liga): 
(0-4, 10/09/2022 vs Real Madryt, Liga)

Najwięcej goli w meczu (wszystkie rozgrywki): 
(9-2, 02/11/2022 vs Schalke 04 Gelsenkirchen, Liga Mistrzów)

Najwięcej goli w meczu (liga): 
(6-3, 06/03/2022 vs Barcelona, Liga)

Najwięcej meczów bez porażki (wszystkie rozgrywki): 
(22, 17/09/2022 - 31/12/2022)

Najwięcej meczów bez porażki (liga): 
(16, 17/09/2022 - 07/01/2023)

Najwięcej zwycięstw z rzędu (wszystkie rozgrywki): 
(9, 18/08/2021 - 29/09/2021)

Najwięcej zwycięstw z rzędu (liga): 
(9, 27/01/2019 - 16/03/2019)
(9, 11/03/2023 - 13/05/2023)

Najwięcej porażek z rzędu (wszystkie rozgrywki): 
(2, 05/02/2017 - 12/02/2017, 17/09/2017 - 20/09/2017, 23/11/2019 - 26/11/2016, 26/04/2020 - 02/05/2020 i 10/09/2022 - 14/09/2022)

Najwięcej porażek z rzędu (liga): 
(2, 05/02/2017 - 12/02/2017, 17/09/2017 - 20/09/2017, 26/04/2020 - 02/05/2020 i 13/09/2020 - 19/09/2020)

Najwięcej remisów z rzędu (wszystkie rozgrywki): 
(3, 10/03/2018 - 01/04/2018)
(3, 14/08/2022 - 21/08/2022)

Najwięcej remisów z rzędu (liga): 
(3, 10/03/2018 - 01/04/2018)

Najwięcej meczów bez zwycięstwa (wszystkie rozgrywki): 
(5, 14/09/2017 - 28/09/2017)

Najwięcej meczów bez zwycięstwa (liga): 
(4, 22/08/2016 -  17/09/2016)

PIŁKARZE

Najmłodszy zawodnik:
Jon LARRINAGA (16 lat i 108 dni, 15/09/2018 vs Osasuna Pampeluna 1-0, Liga)

Najstarszy zawodnik:
Xabier Prieto Argarate-XABI PRIETO (36 lat i 238 dni, 23/04/2020 vs Deportivo La Coruña 4-2, Liga)

Najmłodszy strzelec bramki:
Alfredo PULIDO (16 lat i 311 dni, 06/01/2021 vs Betis Sewilla 2-0, Puchar Hiszpanii)

Najstarszy strzelec bramki:
Xabier Prieto Argarate-XABI PRIETO (36 lat i 238 dni, 23/04/2020 vs Deportivo La Coruña 4-2, Liga)

Najwięcej bramek w meczu:
Moussa DEMBÉLÉ (5 goli, 21/08/2017 vs Eibar 5-0, Liga)

Najszybszy gol:
GERARD Moreno Balagueró (14 sekunda, 03/02/2019 vs Barcelona 1-0, Liga)

Najwięcej meczów w historii (wszystkie rozgrywki):
Mikel OYARZABAL Ugarte  (241 meczów, 2016-23)

Najwięcej meczów w historii (liga):
Mikel OYARZABAL Ugarte  (184 mecze, 2016-23)

Najlepszy snajper w historii (wszystkie rozgrywki):
Gaizka MATEO (101 goli, 2018-23)

Najlepszy snajper w historii (liga):
Gaizka MATEO (78 goli, 2018-23)