Football Manager 2017, Rozgrywka Mistrzów 3, Zadanie nr 3 (Legia Warszawa), #3

Dzień dobry,

Był to dziwny sezon, bardzo dziwny. Ogólnie miałem w planach skończyć to zadanie w trzecim sezonie. Nie spodziewałem się jednak, że zrobię to w takim stylu.

Zacznijmy od transferów. Tym razem było dość skromnie latem, skorzystałem z okazji i wzbogaciłem swoją drużynę o kilku już wiekowych piłkarzy. Czyli Polańskiego, Piszczka i Błaszczykowskiego.  Ten pierwszy jednak z powodów kontuzji tak naprawdę nigdy u nas nie zagrał, gdyż tuż przed początkiem okienka kiedy już go miałem zakontraktowanego nabawił się kontuzji na 9 miesięcy. Oprócz nich dołączył także wiekowy Igor Lewczuk i na roczne wyp. Mateusz Bondarenko, którego rok wcześniej mój zarząd był skłony sprzedać za jakieś grosze.

Do stycznia cudzoziemcy to: Aleksander Szymanowski i Karien Tripper

W styczniu natomiast postanowiłem zrobić małą rewolucje i kupiłem cudzoziemca numer 3 do drużyny. A został nim Lucas Silva z Realu Madryt. Oprócz niego do składu dołączył Kamil Grosicki i Wojtek Szczesny. Ten ostatni był ojcem "sukcesy" do ostatniego meczu sezonu kiedy to zawalił sprawę.

Od Stycznia cudzoziemcy to: Aleksander Szymanowski , Karien Tripper oraz Lucas Silva

Postanowiłem wypożyczyć Dominika Wydre do Lecha, gdyż wolałem nie ryzykować jakiś nieporozumień w czasie kontroli zapisu. Pomimo to, że nigdy Dominik nie grał w innej kadrze niż Polska.

Jeśli chodzi o same transfery to byłem bliski pozyskania Karola Linettego, aczkolwiek w tym przypadku zabrakło mi już pieniędzy.  A szkoda bo to było ostatnie ogniwo, którego było mi brak.

Rozgrywki zaczęliśmy od porażki w Super pucharze z Śląskiem Wrocław i był to ostatni mecz (z tych ważnych) dla Pazdana.  Błędy które popełniał spowodowały, że mecz zakończył się karnymi. A jak wiemy karne w 17 są specyficzne.

Jeśli chodzi o puchar polski, był bez sensacji, spokojnie wykonaliśmy zadanie wygrywając go już z odpowiednią liczbą cudzoziemców.

A liga tym razem była zdominowana przez Legie, od samego początku do końca, zremisowaliśmy tylko 3 mecze 1 przegraliśmy na własne życzenie ( bo jeśli przeciwnik oddaje jeden strzał a Ty 30 i nie umiesz strzelić to przegrywasz 1:0). Zgromadziliśmy miażdżącą przewagę i w zasadzie nie musieliśmy grac już w sumie w grupie mistrzowskiej bo to była tylko formalność.

Ostatnim ważnym wydarzeniem była LM dla nas, dla mnie. Wylosowaliśmy bardzo ciężką grupę.  ManU, Rome i Zenit. Szczerze powiem, że troszkę się nią załamałem.  Aczkolwiek pozytywnie się zaskoczyłem gdy do samego końca walczyłem o pierwsze miejsce z Manu.  Zaczęliśmy jak zawsze zresztą bardzo dobrze po czym mieliśmy pechowa porażkę z romą na wyjeździe i z zenitem w domu.  Oba te mecze kontrolowaliśmy i powinniśmy wygrać ale nasza gra w środku pola, była dość niesmaczna. temu też, gdy nadarzyła się okazja kupiłem Lucasa, by zatkał te dziury w środku pola.  Ostatni mecz grupowy nie był dla nas udany, ale mieliśmy już pewien awans, więc nie było płaczu.

W pierwszej rundzie trafiliśmy na tottenham i u siebie zagraliśmy niczym pany, 3:1 dało nam spokój i myśl ze możemy osiągnąć ten ćwierćfinał . Rewanż znowu przypomniał mi finał pierwszej edycji RM gdzie straciliśmy całą zbudowaną przewagę i o meczu musiały decydować karne.  I właśnie od tego meczu zaczęła się przygoda Wojtka.  Wybronił cztery z pięciu karnych i co prawda moja drużyna strzeliła tylko dwa ale to wystarczyło by jedenastki wygrać w stosunku 2:1.  W ćwierćfinale trafiliśmy na grupowego rywala czyli Manu. W pierwszym meczu postanowiłem wyjść na zero i dzieki Wojtkowi to się udało. Zagrał perfekcyjnie, bronił wszystko i dał nam 0:0 w pierwszym meczu. U siebie wiedziałem ze stać nas na dużo i tak też się stało wygraliśmy spokojnie 3:1 a jednym z bohaterów był Syminski. W ten sposób zagościliśmy w półfinale, w którym wielkie Atletiko miało nam przeszkodzić w wejściu do wielkiego finału. U siebie pokonaliśmy ich 3:1 i znowu cudownie zagrał Wojtek a bramkę na 3:1 strzelił Szyminski, która zresztą później została bramką sezonu według kibiców.  Na wyjezdzie cel był jeden nie stracić więcej niż jednego gola. Przez 87 minut broniliśmy się wręcz wybornie i znowu Szczesny grał jak  na niego przystało. W tej nieszczęsnej 87 min Teo strzelił gola na 1:0 a ja wiedziałem ze biedzimy już w wielkim finale. Straciliśmy co prawda jeszcze gola w 91 min ale to był rzut wolny a one lubią czasami wpadać. Wojtek tym razem nie zawinił, gdyż piłka odbita od bloku zmieniła tor lotu.  Wielki finał był dla mnie w sumie dość ważny, wygrać LM w trzecim sezonie to byłoby coś.  Pewien złośliwi dostrzegą, że finał był 8 czerwca a ja miałem zapis 2 czerwca...

Zagraliśmy bardzo dobry mecz, naprawdę nie mam zastrzeżeń do drużyny, owszem Wojtek zagrał jak ciota i był najgorszy na boisku ale to dzięki niemu tu trafiłem. Może trochę za asekuracyjnie podszedłem do finału, wszak wyszedłem defensywnie i miałem dużo okazji ale nie było tej truskaweczki. Arsenal za to miał jedną jedyną akcje w której moi piłkarze nie upilnowali krycia i skończyła się ona golem na 1:0, owszem tu mógł lepiej zachować się bramkarz, ale było minęło.

Z tego zadania najbardziej wspominał będę tylko jedną rzecz, a mianowicie to czego się nauczyłem o transferach czego nigdy wcześniej nie musiałem wykorzystywać. Bo nie musiałem ściągać piłkarzy, którzy porostu nie chcieli do mnie przyjść. Jak wiemy każdego da się do siebie przekonać.

Koniec

DobiFm.