Manchester United Legends (ekstras). Nowi zawodnicy przed sezonem 2022/23; Przybywa Król Eric!

Wszystkie blogi serii traktującej o Manchester United Legends znajdziesz klikając w poniższy baner:

Po sezonie 2021/22 klub opuścili Paul McGrath, Kevin Moran i Remi Moses.

Dołączyli: Eric Cantona (Olympique Marsylia), Ronny Johnsen (Lillestrøm), Andriej Kanczelskis (Szachtar Donieck) i David May (Blackburn).

Eric CANTONA (ur. 24.05.1966). Wybrany przez fanów na najlepszego zawodnika w historii klubu. To już mówi samo za siebie; wyprzedził bowiem takie gwiazdy jak George Best (2), Ryan Giggs (3), Bobby Charlton (4), Peter Schmeichel (5) i Bryan Robson (6). Dziś, kiedy od wydania książki "100 Greatest Players“ Davida Meeka minęło prawie 20 lat, pewnie wyprzedziłby go tylko Ryan Giggs. Co takiego miał w sobie Cantona? Przede wszystkim niepowtarzalną osobowość. Był inteligentny, a spektrum jego zainteresowań wybiegało daleko poza futbol. Na boisku prawdziwy artysta. Nominalnie napastnik, ale często wycofywał się do drugiej linii i kreował grę, to nie był absolutnie typ „sępa“. Specjalista od zdobywania ważnych bramek. Do legendy przeszły też jego rzuty karne, które egzekwował tak, jakby nie miał systemu nerwowego. Najlepszy przykład to finał Pucharu Anglii wygrany przez Man Utd 4:0 z Chelsea (1994) i dwie identycznie wykonane jedenastki.

Umiejętności Cantony były najwyższej próby, natomiast charakter... no cóż, oględnie można napisać: trudny. Mógłbym długo wyliczać listę jego wyskoków: od uderzenia w twarz kolegi klubowego z Auxerre, Bruno Martiniego, poprzez nazwanie selekcjonera reprezentacji Francji, Henri Michela, „kupą gówna“, aż do sławetnego ciosu kung-fu wymierzonego obrażającemu go fanowi Crystal Palace. Równie kontrowersyjne były okoliczności transferu z Leeds United na Old Trafford; wówczas obydwa kluby ostro ze sobą rywalizowały.

Chciałbym jednak odstawić na bok te niezwykle nośne sensacyjki i napisać coś, co nie jest powszechnie znane. Otóż pierwszym mentorem Cantony był nie kto inny tylko sam... Andrzej Szarmach! Eric chwalił naszego rodaka w swojej biografii pisząc, że obserwując Szarmacha nauczył się co to znaczy mieć „talent i klasę jednocześnie“. Z kolei komentując kilka lat temu transfer Ibrahimovicia do Man Utd powiedział:

„Pamiętam, że kiedy miałem 17 lat, grałem z Andrzejem Szarmachem, Polakiem, który dwukrotnie zdobył medale mistrzostw świata. Był wspaniałym piłkarzem i bardzo mi pomógł. Pamiętam to i powiedziałem sobie, że kiedy sam będę starszy, będę robił to samo. Jestem pewien, że Ibrahimović postępuje tak samo. Jest bardzo pomocny dla młodych zawodników, ponieważ jest wielkim piłkarzem ze wspaniałą osobowością. To ważne, by mieć w zespole doświadczonego piłkarza, który będzie przykładem dla innych.“

W znakomitej książce „Andrzej Szarmach. Diabeł nie anioł“, polski napastnik opowiada:

 17-letni Cantona w debiucie grał do 67 minuty. Zmienił go Patrice Garande.

- Roux preferował Garande'a, a ja wolałem grać z Cantoną, który jako młodszy kolega liczył, że mu pomogę, wprowadzę do drużyny. I robiłem wszystko, żeby tak zrobić. To był fajny, grzeczny chłopak. Przychodził do mnie i pytał, dlaczego na boisku robię coś tak, a nie inaczej. Mówiłem mu, że tak mnie nauczono i dlatego tak gram. A on na to, że też tak by chciał. Pokazywałem mu na treningach, jak coś robić. Szybko się uczył.

Drugi z naszych „stranierich“ w zespole Auxerre, Paweł Janas, również zasłużył na dozgonną wdzięczność Erica. Było tak... W półfinale Mundialu’82 Janas opiekował się Paolo Rossim (nieskutecznie!), a po meczu wymienił się z nim koszulkami. Paolo został ostatecznie wraz z reprezentacją Włoch mistrzem świata i królem strzelców tamtego turnieju. I był wielkim idolem młodego Cantony! Któregoś dnia Janas pochwalił się tą koszulką w klubie i Eric tak długo „wkupywał się“ w łaski naszego internacjonała, że w końcu ten mu trykot Rossiego podarował! Później na treningach Eric dumnie tę koszulkę przywdziewał, a koledzy zaczęli na niego wołać „Paolito“.

Zdjęcie Auxerre wykonane w roku 1984:

Górny rząd, trzeci od lewej: Eric Cantona.
Środkowy rząd, siódmy od lewej Paweł Janas.
Dolny rząd, czwarty od lewej: Andrzej Szarmach.

W środkowym rzędzie, pierwszy od lewej słynny trener Guy Roux, który prowadził ten zespół przez... 41 sezonów, w tym 36 lat z rzędu - 1964-2000!

***

Cantona zupełnie niespodziewanie wycofał się z boiska w wieku 31 lat, prezentując szczytową formę. Poświęcił się... karierze aktorskiej; do tej pory zagrał w ponad 30 produkcjach filmowych.

Potencjał w grze Football Manager 2020: 185

Ronny JOHNSEN (ur. 10.06.1969). Pożyteczny zawodnik, który równie dobrze radził sobie w roli stopera, jak i defensywnego pomocnika. Żelazny punkt reprezentacji Norwegii, której służył ponad 16 lat. Ciekawostkę niech stanowi fakt, że jako młody zawodnik grający jeszcze dla klubu Eik-Tønsberg wystawiany był na środku ataku! I był dość skuteczny (98 meczów ligowych / 24 gole).

Potencjał w grze Football Manager 2020: 160

Andriej KANCZELSKIS (ur. 23.01.1969). W roku 1990 ostatni wielki sukces odniósł futbol Związku Radzieckiego. Młodzieżówka z takimi graczami jak Igor Koływanow, Oleg Salenko, Aleksandr Mostowoj, Oleg Łużnyj, Siergiej Kirjakow czy Igor Dobrowolski wywalczyła mistrzostwo Europy dla lat 21. Wśród triumfatorów był również Andriej Kanczelskis, szybki jak błyskawica skrzydłowy. Zaczynał grać w poważną piłkę w Dynamie Kijów. Trenerem był tam wtedy słynny Walerij Łobanowski, który równocześnie prowadził kadrę ZSRR. Nic dziwnego, że Kanczelskis w roku 1989 zaliczył reprezentacyjny chrzest. Na początku 1990 przeniósł się do Szachtara, czym można tłumaczyć absencję na Mundialu 1990. Powetował to sobie triumfem we wspomnianych młodzieżowych ME.

Transfer do Manchesteru United latem 1991 roku był wielką niespodzianką. Piłkarz nie znał angielskiego i ponoć nie był pewien, czy kupił go Man Utd czy Man City! Trudno mu było przystosować się do zupełnie innego stylu życia, na dodatek dotknęła go rodzinna tragedia - jego partnerka, a później żona Irina straciła dziecko tuż po porodzie... Andriej buntował się przeciwko grze w rezerwach, uważał, że należy mu się miejsce w pierwszej jedenastce i jego stosunki z Fergusonem były bardzo napięte. Kiedy już jednak wywalczył miejsce w składzie kosztem przeciętnego Phelana, pokazał co potrafi! Stał się jednym z najlepszych i najbardziej rozpoznawalnych prawoskrzydłowych w Europie. W 1995 odszedł do Evertonu, gdyż na firmamencie pojawiła się nowa wielka gwiazda - sam David Beckham.

Kanczelskis urodził się na Ukrainie, miał rodziców pochodzących z Litewskiej Republiki Socjalistycznej, a sam reprezentował... trzy kraje: ZSRR, Wspólnotę Niepodległych Państw i Rosję. Prawdziwy obywatel Kraju Rad!

Potencjał w grze Football Manager 2020: 168

David MAY (ur. 24.06.1970). Trafił do United po kilku latach występów w Blackburn Rovers. Mimo nękających go kontuzji, pozostał na Old Trafford aż przez dziewięć sezonów i nigdy nie schodził poniżej pewnego poziomu. Solidny ligowiec.

Potencjał w grze Football Manager 2020: 140