Czy niebo może być czerwone?

Na wstępie uczciwie uprzedam - to nie będzie górnolotny tekst, pełen cukerkowych tabelek, odnośników do źródeł i tym podobnych, bo każdy, kto jest choć trochę mniej leniwy ode mnie(czyli każdy;)), może sobie te informacje zweryfikować kilkoma kliknęciami. A poza tym, bardziej niż na walorach artystycznych zależy mi na zwróceniu uwagi na pewiem problem i ewentualnym wywołaniu dyskusji.

A teraz do meritum. Czy zastanawialiście się kiedyś, dlaczego w ostatnich latach drużyny hiszpańśkie tak masakrują rozgrywki kontynentalne, mimo iż większości nie stać, by wydawać grube miliony na wzmocnienia?

No właśnie... "dlatego że", a nie - "mimo iż". Wszystkiemu winien jest ten ohydny, kapitalistyczny podział kasy z praw telewizyjnych, tj. każdemu według oglądalności. Wiadomo, Real i Barcelona dostają tyle, że nikomi innemu na świecie się to nawet nie śniło, dlatego stać ich na wykradanie tych naprawdę najlepszych zawodników - sukcesy więc nie dziwią. Ale jaki jest fenomen drużyn pokroju Sevilli?

By zrozumieć to zjawisko, spójrzmy na ligę całkowicie odmienną, tj. taką, w której najbogatsi/najlepsi/najpopularniejsi oddają część dochodu, należnego im z tytułu oglądalności, na rzecz tych biedniejszych/słabszych/niechętnie oglądanych, czyli po prostu - socjalistyczną.

Pochylmy się więc nad angielską Premier League, mającą najwyższy ze wszystkich konkratk telewizyjny, i zastanówmy się dlaczego drużyny z jej czołówki lub - o zgrozo - absolutnego topu najwzyczajniej w świecie wykładają lachę na takie rozgrywki kontynentalne jak LE, czy też nie dają rady w LM?

Po pierwsze - bo im się to nie opłaca. Nawet tym naśmieszniejszym, bijącym się o utrzymanie wygranie Ligi Europy dałoby co najwyżej  grosze na waciki, oczywiście w porównaniu z kasą za jakieś przedostanie miejsca w PL.

Po drugie, ci najbogatsi, choć naprawdę bogaci, często nie wytrzymują konkurencji o najlepszych zawodników z Realem i Barceloną, a także podgryzają się między sobą, więc ugranie coś w Lidze Mistrzów staje się trudniejsze.

Wrócmy teraz do rzeczonej wczęsniej Sevilli i jej podobnych drużyn. Dlaczego tak dobrze radzą sobie one w LE? Bo im się to opłaca; bo liczy się każdy grosz; bo nie dostają niczego za darmo, tj. za popularność i siłę innych drużyn; bo wiedzą, że tak mogą się wypromować, co jeśli nie przyniesie wymiernych korzyści z nowego kontraktu telewizyjnego, to przynajmniej pozwoli sprzedać kilku graczy za solidną kasę.

Piękny, zupełnie niepolityczny przykład działania dwóch odwiecznie ze sobą walczących ustrojów - kapitalizmu i socjalizmu.

Ten pierwszy - pozwala bogatym bogacić się jeszcze bardziej, a biednych zmusza do cięzkiej pracy, dzięki czemu niejednokrotnie odnoszą wielkie sukcesy, rozwijają się, stając się przy tym również zamożnymi.

Ten drugi - uwiązuje kulę u nogi bogatym, a poprzez rozdawnictwo demoralizuje biedotę, która już nie musi niczego udowadniać, bo kasa spływa im z nieba.

Wystarczy jeszcze spojrzeć na transfery w Premier League i Primera Divison. W tej pierwszej nawet jakieś śmieszne Watfordy, jakieś załosne Sunderlandy(przepraszam ewentualnych kibiców, ale taka jest prawda) potrafią wydawać grube miliony na jakichś przeciętniaków, podczas gdy Hiszpanie za mniejszą kasę sprowadzają nierzadko lepszych graczy.

Kto na tym wszystkim wyjdzie lepiej? Odpowiedzcie sobie sami.

PS. Tekst dedykuję Mahdiemu.;)