Dreams of Monaco [3]

Wstęp:

W 1980 roku AS Monaco zdobyło Puchar Francji, a 2 lata później kolejne mistrzostwo. Wówczas ukształtowały się takie talenty jak: Claude Puel, Manuel Amoros, Bruno Bellone, a przydatność potwierdzili: Umberto Barberis, Ralf Edström, Jacques Perais i Éric Pécout. Te nazwiska przyciągały na Stade Lousia II (powstały w 1937 r.) 7 tys. widzów. W sezonie 1984/1985 zawodnicy klubu zdobyli Puchar Francji. Nawet po kolejnym odejściu Luciena, klub nie pogrążył się w kryzysie i lata osiemdziesiąte zaowocowały dwoma Pucharami Francji (1980 i 1985) oraz dwoma triumfami ligowymi (1982 i 1988). Mimo niezłej gry w rozgrywkach krajowych klub kompletnie zawodził w rozgrywkach europejskich. W lipcu 1987 zatrudniono na stanowisko trenera Arsène Wengera. Pierwszy swój sezon zakończył już jako Mistrz Francji. Odniósł również pierwszy sukces na arenie europejskiej. Jego podopieczni odpadli dopiero w ćwierćfinale Ligi Mistrzów po przegranej walce z Galatasarayem Stambuł. W maju 1989 r. „Czerwono-Biali” ulegli 3:4 Olympique Marsylia w finale Pucharu Francji, ale AS Monaco dostało wówczas szansę gry w Pucharze Zdobywców Pucharów. Tam dotarli do półfinału, gdzie zmierzyli się z włoską Sampdorią Genua. 1991 r. miał nastąpić rewanż. Po raz kolejny w finale Pucharu Francji zmierzyły się jedenastki Olympique Marsylia i AS Monaco. Tym razem na Parc des Princes lepsi okazali się podopieczni Wengera. Wówczas ten Francuz miał do dyspozycji: Jean- Luca Ettoriego, Marcela Diba, Luca Sonora, Claude Puela, Geralda Passiego, Rogera Mendy’ego, George’a Weaha oraz Ramóna Díaza. Wyżej wymienieni zawodnicy stanowili o sile drużyny. Po zdobyciu Pucharu Francji w sezonie 1990/1991 w Pucharze Zdobywców Pucharów wyeliminowali kolejno Swansea City, IFK Norrköping, AS Romę oraz w półfinale Feyenoord Rotterdam. W finale na Estádio da Luz w Lizbonie przegrali się z Werderem Brema.

Transfery:

Z klubem pożegnali się:

-Jesus Navas: Zawodnik, którego sprowadziłem podczas mojego pierwszego okienka opuszcza klub. Przez dwa lata zrobił bardzo dużo dla klubu, ale przez to, że ma już powyżej 30 lat i w zeszłym sezonie grał słabiej to przeszedł OM

-Gabriel Boschilia: Nasz gracz z rezerw, który był wypożyczany do różnych klubów także pożegnał się z nami. Zawarłem też z nimi ewentualną kwotę, kiedy w przyszłości chciałbym go z powrotem. Wynosi 15 mln.

-Ganso: W klubie był tylko przez pół roku. Zdecydowanie liczyłem na więcej z jego strony, ale Bordeaux zgłosili się z konkretną ofertą za niego. Nawet na nim zarobiliśmy.

-Thomas Lemar: Wieczny rezerwowy, któremu postanowiłem nie psuć kariery i puściłem go do innego klubu. W Monaco zawsze dawał z siebie wszystko i być może kiedyś do nas powróci.

-Rony Lopes: Galatasaray chciało go wykupić, bo zeszły sezon spędził u nich na wypożyczeniu. Nie wiem, czy za bardzo rozwinie się w lidze tureckiej.

-Kevin-Prince Boateng: Liczyłem na więcej z jego strony, a on tuż po tym jak wylądował u nas w klubie to doznał kontuzji, która wykluczyła go z gry do końca sezonu. Tak być nie może i Kevin będzie grał w ZEA, gdzie dostał naprawdę dobry kontrakt.

Do klubu dołączyli:

-Lucas Ocampos: Lucas wraca do Monaco po tym jak znakomicie rozwinął się w OM. Zaliczył fantastyczne dwa sezony, a żądana kwota za transfer od klubu z Marsylii była na tyle dobra, że postanowiłem ją zaakceptować.

-Timothee Kolodziejczak: Postanowiłem wzmocnić obronę graczem, który ma nawet polskie korzenie, ale dla polskiej reprezentacji niestety nie zagra. W początkowym założeniu miał być zmiennikiem i graczem wykorzystywanym do rotacji.

-Moussa Sissoko: Kolejny gracz, który miał fantastyczny poprzedni sezon w byłym klubie. Newcastle dzięki Moussy grało naprawdę dobrze, a to, że chciał odejść ze Srok tylko wzmocniło moje pragnienie, żeby mieć go w zespole.

-Hakim Ziyech: Za Hakima zapłaciłem stosunkowo nie wiele, ale okazał się dobrym wzmocnieniem do środka pola. Przez to, że Jeremy Toulalan na początku lipca ogłosił, że przechodzi na emeryturę to byłem pewien, że przyda się nam ktoś jeszcze.

-David Ospina: Postanowiłem wykupić Davida z Arsenalu, bo przypominam, że poprzedni sezon spędził w ASM na wypożyczeniu.

SKŁAD:

Mecze towarzyskie:

Postanowiłem, że na początku lipca(stosunkowo wcześnie do poprzednich dwóch sezonów) wyjedziemy na tournee do Meksyku, Zgrupowanie tam okazało się bardzo owocne. Zagraliśmy jeszcze mecz z Novarą i Southampton na wyjeździe. Hitem meczów sparingowych był sparing z Manchesterem City, który grając u siebie wygraliśmy. Jak okaże się później, to nie był jedyny mecz z nimi w tym sezonie.

Trophée des Champions:

Superpuchar Francji został rozegrany, co mnie bardzo zdziwiło w dalekiej Japonii na zaledwie dziesięciotysięcznym stadionie. Pieniądze robią jednak swoje, nawet we Francuskiej federacji. Nasza zacięta walka z Paryżem była dla nas kolejny raz owocna. Zdobyliśmy ten puchar!

Coupe de la Ligue:

Pierwszy raz za mojej kadencji znaleźliśmy się w finale tego Pucharu. W mecze z Stade Reims było krok od sensacji, ale zdołaliśmy strzelić bramkę w dogrywce i w następnych rundach zagraliśmy kolejno z Bastią i Lyonem. W meczu z PSG, szansę otrzymali zmiennicy. Było to spowodowane przez mecz, który mieliśmy rozegrać już trzy dni później, ale o tym dalej. Niestety rezerwowi nie sprostali zadaniu i po raz kolejny nie zdobyliśmy tego pucharu.

Puchar Francji:

W tym sezonie przystępowaliśmy jako obrońcy tego trofeum. Pierwszy mecz rozegrany w Montpellier gładko wygraliśmy, pokonując przeciwników 3-0. Później mecz z Nancy i Bordeaux, gdzie roznieśliśmy przeciwników w pył. Podczas ceremonii losowania ćwierćfinału los skojarzył nas z PSG. Mecz oczywiście miał odbyć się w Paryżu. W tym meczu wystawiłem najsilniejszy skład i co? Poradzili sobie doskonale! Wygrali na trudnym terenie 1-0 i to my zagramy w półfinale. Pierwszy raz zagramy w Pucharze Francji u siebie. W dodatku przeciwnik będzie klub z drugiej klasy rozgrywkowej, a mianowicie Clermont. W tym meczu mieliśmy niesamowite męczarnie i pokonaliśmy ich dopiero po karnych(3:2). W finale czekało na nas już Lille. Tam niezawodny Bernardo Silva strzelił dwie bramki i to my cieszyliśmy się z trofeum, które udało nam się obronić. Puchar Francji po raz kolejny jedzie do Monaco!

Liga Mistrzów:

Trafiliśmy na bardzo wyrównaną grupę z wyjątkiem BATE. Bo zarówno Inter jak i Dortmund oraz oczywiście my, chcieliśmy awansować dalej. Mecze z BATE były niesamowicie ciężkie dla nas, ale wywieźliśmy z tego pojedynku maksymalną ilość - sześciu punktów. Dortmund uważałem za najsilniejszego przeciwnika dla nas w tej grupie. W tym pojedynku było inaczej i obydwa mecze wygraliśmy dosyć gładko. Męczarnie mieliśmy z Interem Mediolan. Co może dziwić to u nich wygraliśmy, a na własnym stadionie przegraliśmy. Dorobek punktowy pozwolił nam zająć pierwsze miejsce w grupie. Niestety w losowaniu trafiliśmy na silny zespół z Manchesteru City, z którym już graliśmy podczas meczów przedsezonowych. Dwumecz z nimi wydawał się już przed rozpoczęciem bardzo trudny, ale przyszło zaskoczenie. Także wygraliśmy obydwa mecze i minimum powtórzymy osiągnięcie z pierwszego sezonu, to znaczy ćwierćfinał Ligi Mistrzów. Naszym kolejnym przeciwnikiem okazała być się Roma. Fatalny mecz w Rzymie, skąd przywozimy niekorzystny wynik 0-3. Mecz rewanżowy już za tydzień. Czy zawodnicy zdążyli się odbudować przed drugiem meczem z Rzymianami? Fantastyczny comeback w Monaco w naszym wykonaniu, gdzie już do przerwy prowadziliśmy 4-0, ba nawet do 35 minuty. Na drugą połowę wychodziliśmy z założeniem utrzymania tego bilansu, przez co nasi zawodnicy cofnęli się na własną połowę. Udało się i awansowaliśmy pierwszy raz pod moją wodzą do ścisłego półfinału. Losowanie i naszym rywalem zostaje Atletico Madrid. Przypominam, że w zeszłym roku odpadliśmy z nimi, już w pierwszej rundzie fazy pucharowej. Tym razem musiało być inaczej. W weekend poprzedzający pierwszy mecz nimi graliśmy finał Pucharu Ligi, który niestety przegraliśmy, ale większość zawodników, którzy zagrali z Atleti z w nim nie grała. U siebie wygraliśmy 2-1, szkoda jedynie tej straconej bramki. W Madrycie rywale przez dłuższy czas prowadzili z nami 1-0, ale tuż po przerwie fantastyczną bramką popisał się Loic Remy, który także wszedł na boisko w drugiej połowie i to on zapewnia nam bilety na Amsterdam ArenA! Już 1.05.2017 roku było wiadomo, że pierwszym finalistą został inny zespół z Madrytu, a mianowicie REAL. Nadszedł dzień 26/05/2017 roku. Rozpoczynamy historyczny mecz pod moją wodzą. W tym meczu działy się niesamowite zwroty akcji, ale po podstawowym czasie gry - mega osłupienie. Na tablicy widnieje wynik 0-0 i do wyłonienia zwycięzcy potrzebna będzie dogrywka. W niej niestety fantastycznym strzałem popisał się Cristiano Ronaldo, który zapewnił Madrytowi puchar. Cóż... Niestety nie udało się nam, a było już tak blisko... Spróbujemy za rok!

Liga Francuska:

Runda jesienna w naszym wykonaniu była dość przeciętna. Zdarzyły się wpadki z Niceą, czy OM gdzie przegraliśmy, ale powróciły nieszczęsne remisy, których było za wiele. Warto też wspomnieć o okresie przełomu listopada/grudnia gdzie nie wygraliśmy żadnego meczu przez blisko miesiąc! Jednak nie tylko my mieliśmy takie mecze i podchodziliśmy do rundy wiosennej jako liderzy Ligue 1 !

Kolejny raz pokazaliśmy, że na wiosnę gramy zdecydowanie lepiej. W tym okresie przegraliśmy zaledwie tylko raz, a mianowicie z PSG... . Były też dwa remisy z Ajaccio i Lyonem, ale dużo zwycięstw pozwalało nam kontrolować bitwę o pierwsze miejsce w lidze. Kto je zdobył? Zjedź w dół i zobacz tabelę.                                                    

Tabela:

AS MONACO drugi raz z rzędu zostaje mistrzem Francji.  Warto zwrócić uwagę na miejsce PSG. W tym roku zajęli trzecie miejsce i o miejsce w Lidze Mistrzów będą musieli się bić w eliminacjach. Na drugim miejscu zaskoczenie - OM. Przez trzy lata, nie wykonali żadnego transferu! Nikt z klubu nie odszedł, ani nikt do nich nie przyszedł. Niesamowite. Mogliśmy mieć jeszcze większą przewagę w tabeli, gdyby nie dużo remisów w części jesiennej!.

PODSUMOWUJĄC: (ASYSTY, LICZBA WYSTĘPÓW, BRAMKI)

Bramkarze:

Danijel Subasic: Stracił bluzę z numerem jeden. Zagrał w kilku meczach pucharowych i ligowych. Po prostu na treningach wyglądał słabiej, niż jego rywal w walce o pierwszy skład i to zmusiło mnie do zmiany.

David Ospina: David zalicza swój drugi sezon w Monaco jako pierwszy bramkarz tego zespołu. Kolumbijczyk nieraz ratował nasz zespół i ta pozycja na pewno mu się należała. Nie zawiodłem się na nim.

Obrońcy:

Dennis Appiah: Kolejny sezon zaliczył jako zmiennik Fabinho. W trakcie sezonu marudził troszkę, że za mało gra. Zobaczymy, czy w lecie nie odejdzie. Nie zawodził, gdy stawiałem na niego.

Eder Balanta: Eder znaczną część sezonu stracił przez kontuzję, którą leczył blisko 2,5 miesiąca. Często rotowałem ich z Zoumą. Dobra ostoja defensywy.

Kurt Zouma: Pozostał z nami, bo Chelsea zgodziła się na przedłużenie jego wypożyczenia. Zazwyczaj był podstawowym środkowym obrońcą z Jamersonem. W trakcie sezonu przedłużył kontrakt z Chelsea i zobaczymy czy oddadzą go nam jeszcze na rok.

Jemerson: Kolejny niesamowity sezon na wysokim poziomie w jego wykonaniu. Ostoja defensywy AS Monaco. Do tego zaliczył cztery niesamowicie ważne asysty.

Fabinho: Znakomity prawy obrońca. W trakcie tego sezonu dostałem za niego mnóstwo ofert, ale wszystkie po kolei odrzucam, bo on zostaje przez długie lata u nas. Miał siedem asysty i strzelił dwie bramki, w klasyfikacji kanadyjskiej jest najwyżej z obrońców.

Abdou Diallo: Po raz kolejny występował głównie na lewej obronie, ale zdarzało mu się zagrać w środku pola. Bardzo często wchodził z ławki, ale także narzekał na brak występów w pierwszym zespole. Chciałbym go zatrzymać, ale nie będę jego zmuszał.

Fabio Coentrao: Fabio omijają kontuzje i gra prawie wszystkie mecze w sezonie. Dokłada do tego tym razem - pięć asyst i dobrą stabilizację po lewej stronie..

Jeremy Toulalan: Nasz kapitan na początku wakacji(czyt. LIPIEC) ogłosił, że po sezonie odchodzi na zasłużoną emeryturę. Do tego w tym sezonie złapał kontuzję, przez którą nie grał około trzech miesięcy. Co ważne, nigdy nie zagrał od początku meczu.

Timothee Kolodziejczak: Nasze przedsezonowe wzmocnienie jak najbardziej na plus. Może czasem zawodził, ale dużo razy ratował zespół przed stratą bramki. Zobaczymy, czy w kolejnym sezonie wywalczy miejsce w składzie na dłużej.

Pomocnicy:

Hakim Ziyech: Wywalczył sobie miejsce pierwszym składzie. Grałem razem w parze z Joao Moutinho. Jak na wydane 11 mln za niego, odpłacił się podobną ilością asyst - jedenaście oraz sześcioma bramkami. Transfer oczywiście na duży plus.

Lucas Ocampos: Wyglądałby może lepiej, gdyby nie kontuzja w środku sezonu. Przez to zagrał zaledwie 25 meczy od początku. Pięć asyst i osiem bramek w nie tak dużej liczbie występów napawa optymizmem przed następnym sezonem.

Ivan Cavaleiro: Ivan zalicz gorszy sezon od poprzedniego, w którym był jednym z najlepszych. W tym patrząc na jego zeszłoroczne statystyki to tylko dziewięć asyst i dziesięć bramek.

Bernando Silva: Najlepszy zawodnik w całym zespole. Jemu należą się gratulacje. To on ciągnął zespół do przodu. Niesamowite statystyki Bernando. Dziewiętnaście asyst i dwadzieścia dwie bramki. Cóż za niesamowity gracz!

Gylfi Sigurðsson: Kolejny bardzo dobry sezon w jego wykonaniu. Niesamowicie ważne ogniwo naszego zespołu. Trzynaście asyst i dziewiętnaście bramek co tylko potwierdza, że on i Bernando mieli udział przy 73 bramkach strzelonych przez nasz zespół.

Joao Moutinho: Chyba jego najlepszy sezon pod moją wodzą. Kolejny raz był nie do przejścia w środku pola. Niesamowicie dużo razy jak na ŚP asystował, bo miał udział przy dwunastu, a sam jeszcze strzelił trzy.

Moussa Sissoko: Jedyny transfer na minus. Liczyłem na więcej z jego strony, a podczas sezonu jeszcze płakał, ze za mało gra. Ogólnie wystąpił w dwudziestu meczach mając udział przy dziewięciu bramkach.

Napastnicy:

Loic Remy: Może i wystąpił mniej razy od Stephana, ale w tym sezonie okazał się od niego ciut lepszy. Strzelił więcej bramek, co decydowało o tym, że w ważniejszych meczach to on występował od początku lub był wprowadzany tuż po przerwie.

Stephan El Shaarawy: Troszkę gorszy sezon w jego wykonaniu od debiutanckiego u nas. Strzelił piętnaście bramek. To, aż osiem mniej, niż rok temu, ale miał za jeszcze udział przy pięciu bramkach.