Na początku byli Neville, Giggs i Rooney (sezon 5)

FC UNITED OF MANCHESTER

sezon 2017/18

Football League One  (trzeci poziom rozgrywkowy w Anglii) 

PERSONALIA (Sztab)

Odszedł trener siłowy, Dave Barron, gdyż chciał zbyt wysoką pensję. W jego miejsce sprowadziłem Andrzeja Kasprzaka, pracującego niegdyś w Lechu Poznań. Ale prawdziwa bomba wybuchła wiosną! Otóż w kwietniu zgodził się pracować w FC United sam David Beckham, który - jak wiadomo - z Manchesterm związany jest bardzo mocno,



Becks dołączył do innych słynnych w przeszłości reprezentantów Anglii, którzy są ozdobą mojego sztabu szkoleniowego (Owen Hargreaves, Nigel Winterburn, Jamie Redknapp, Andy Cole i Jamie Carragher). Jestem niezwykle zadowolony z ich pracy oraz rozwoju zawodowego. Szczególnie mój asystent, Hargreaves, poczynił od 2013 roku kolosalne postępy.





PERSONALIA (Piłkarze)

Gra na trzecim szczeblu rozgrywkowym w Anglii znów wymusiła na mnie szereg zmian personalnych. Najpierw o odejściach.

Jeszcze w trakcie poprzedniego sezonu (styczeń) odeszli Bondo i Byrne. Tuż po wywalczeniu awansu pożegnałem się z polskim zaciągiem (Łukasik, Kujawa, Kasperkiewicz, Wacławczyk i Paczuk - wszyscy powrócili z wypożyczeń do macierzystych klubów). Poza tym odeszli: słynny Wright-Phillips (zadeklarował zakończenie kariery), Klinger, Adekunle, Conlan, Zubar, Hong Yong-Jo, Okuonghae, Howell, Moulet (wszyscy - wolny transfer), Leutwiler (Arsenal, 875 tysięcy funtów).

Czyli odeszło aż 17 piłkarzy, którzy występowali w poprzednim sezonie!

Poza tym w połowie trzecioligowych rozgrywek (styczeń/luty) na wypożyczenia (względy oszczędnościowe) powędrowali mający problemy z załapaniem się do meczowej osiemnastki Cieślewicz i Fofana. Natomiast obrońca Wood sprzedany został do Luton Town za 17 tysięcy funtów.

Jedni odchodzą, drudzy przychodzą. Tym razem kontrakty z FC United of Manchester zgodziło się podpisać kilku naprawdę wyjątkowych zawodników!

Następcą Szwajcara Leutwilera w bramce (z którego nie byłem zbyt zadowolony i którego udało mi się korzystnie sprzedać do Arsenalu) został Argentyńczyk Paulo Gazzaniga. Próbował on (bezskutecznie) walczyć kiedyś o miejsce w "klatce' Southampton z naszym Arturem Borucem. W końcu „Święci“ nie przedłużyli z nim umowy, a ja z chęcią go przygarnąłem.



Nowym partnerem Lionela Zoumy na środku obrony (i jednocześnie nowym kapitanem zespołu) został niezwykle silny i doświadczony Miles Addison, grający poprzednio w Doncaster Rovers. Jego otrzaskanie z trzecią ligą było dla mnie fundamentalne.



Lewą stronę defensywy obsadził wychowanek West Ham United, Nigeryjczyk Matthias Fanimo.



Jednak dwa największe nazwiska pojawiły się w środku pomocy! Pozycja defensywnego pomocnika (rygla defensywy) stała się królestwem Włocha Angelo Palombo! Ten długoletni walczak z Sampdorii ma za sobą 22 występy w reprezentacji Italii (również na Mundialu 2010)!



Za jeszcze większy sukces uważam nakłonienie do gry w Manchesterze wielokrotnego reprezentanta Szwajcarii Gelsona Fernandesa. Ten niezwykle waleczny i zawsze bardzo przeze mnie szanowany zawodnik, jest od Palombo kilka lat młodszy i cieszę się, że dołączył do klubu.



Na pozycję środkowego, ofensywnego pomocnika udało mi się zaklepać prawdziwego artystę! Ekwadorczyk César Joel Valencia Castillo, wychowanek Realu Saragossa, jakoś nie mógł się przebić w tym klubie. Dla mnie jest graczem, od którego będę zaczynał wystawiać skład! Ma wszystko! Podanie, drybling, kreatywność, technikę! Ósmy cud świata! Oczywiście dostrzegam mizerne warunki fizyczne i mam nieco obaw, czy trzecioligowi brytyjscy drwale nie wybiją mu finezji z głowy...



...ale zamierzam bardzo na niego uważać. Przede wszystkim zabroniłem mu angażować się w jakąkolwiek kopaninę, siekaninę i rąbankę (od tego są tacy twardziele jak Zouma, Addison, Palombo i Fernandes). On ma myśleć i tworzyć grę!

Aby Joel Valencia miał odpowiedniego dublera, zdecydowałem się na pierwszy w historii FC United of Manchester transfer gotówkowy! Wyłożyłem 50 tysięcy funtów za kartę Conora Hendersona. Wychowanek Arsenalu Londyn, który w moim świecie gry ostatnie sezony spędził na szkockim zapleczu - w klubie Greenock Morton - ma niewątpliwy talent.



Nowym suwerenem lewego skrzydła został (pewnie znany Wam wszystkim) Aleksandar Tonew! Były gracz Lecha Poznań nie przebił się w Aston Villi, rzucany był na wypożyczenia (Millwall, Plymouth Argyle) i w końcu po wygaśnięciu umowy z The Villans związał się z nami trzyletnim kontraktem. To świetny nabytek! Piłkarz obunożny, mogący grać zarówno na lewym jak i prawym skrzydle.



Zakontraktowałem również Jamesa Wilsona, któremu nie powiodło się w Manchesterze United. Moi skauci uważają, że ten szybki napastnik ma jeszcze szanse fajnie się rozwinąć.



Poza tym do klubu dołączyli: wychowanek Ipswich Town Matthew Clarke (który może zagrać na kilku pozycjach, choć najlepiej radzi sobie w środku lub po lewej stronie obrony), środkowy pomocnik (wypożyczony na kilka miesięcy z Rosenborga Trondheim) Espen Fjeld, utalentowany dwudziestolatek Joe Morrell (wypożyczony z Watfordu), prawy obrońca, newgen (wypożyczony z Austrii Wiedeń) Jan-Christian Schulz oraz... Polak Kacper Piekarz, który nie przebił się w Dolcanie Ząbki, a w moim świecie gry próbował sił w Wiśle Płock i Olimpii Grudziądz.  I właśnie z tego klubu został wypożyczony do FC United.

Przy okazji Piekarza - fajna historia. Otóż za cholerę nie mogłem znaleźć jego fotki! W końcu zacząłem szukać Kacpra na Facebooku. Znalazłem kilku „Kacprów Piekarzów“, ale pasował mi tylko jeden. Napisałem i okazało się, że to jest właśnie TEN! Inteligentny chłopak studiujący w Warszawie, któremu nie udało się zaistnieć w Dolcanie, a teraz gra w GKP Targówek (która to liga, Nascimento?). Piekarz będzie miał swoje miejsce w wirtualnej historii mojego FC United of Manchester (choć oczywiście bardzo skromne miejsce...) Dla potomności prezentuję tak trudno zdobytą fotkę:



OCZEKIWANIA ZARZĄDU I MOJE ZAŁOŻENIA

Dyrektor generalny klubu, Andy Walsh, ponownie wygrał wybory - co mnie niezwykle ucieszyło! Celu nie wyznaczył zbyt wygórowanego - mieliśmy walczyć o utrzymanie:



Prasa - jak zawsze - nie za bardzo wierzyła w beniaminka; typowano, że zajmiemy 23 miejsce (w 24-zespołowej III lidze, zwanej Football League One) i spadniemy...



Napiszę szczerze - te prognozy wywoływały u mnie pusty śmiech! Czy drużyna z takim kręgosłupem - Gazzaniga w bramce, Zouma i Addison na środku obrony, mający międzynarodowe obycie Palombo i Fernandes w środku pola, skrzydłowi Feeney (reprezentant Jamajki) i Tonew (były reprezentant Bułgarii), kreator Joel Valencia oraz napastnik Maguire - może zlecieć z III ligi?! Wolne żarty! Zdawałem sobie sprawę, że zajęcie jednej z dwóch pierwszych, premiowanych awansem lokat to raczej nierealne marzenia. Ale już załapanie się do barażów (miejsca 3-6) uznałem za obowiązek! Po prostu wiem, że mam świetnych graczy i pewien jestem, że ich na to stać!

TAKTYKA I WYKONAWCY

Wyjściowy skład prezentował się z reguły tak:
 

Najczęściej około 60 minuty wpuszczałem Hendersona za Joela Valencię, aby zminimalizować ryzyko kontuzji u Ekwadorczyka. Henderson lepiej się czuje grając nieco głębiej, więc ustawienie zmieniało się na takie:
 

Oczywiście obie taktyki były pilnie trenowane.

A oto wszyscy piłkarze FC United, którzy pojawili się w trakcie sezonu 2017/18 (liga plus krajowe puchary):

Gazzaniga (Gogić) -
Nicholson (Schulz), Addison (Piekarz), Zouma (Clarke), Fanimo (Wood) -
Palombo (Fitzsimons, Fofana) -
Fernandes (Morrell, Fjeld) -
Feeney (Cieślewicz), Joel Valencia (Henderson), Tonew (Georgiou) -
Maguire (Wilson, O’Neill).

James Wilson równie często co w ataku, grywał na obu skrzydłach.
 

Jak już wspomniałem w części zatytułowanej „preparation“, nie wyobrażałem sobie, aby drużyna mający taki mocny „kręgosłup“ (Gazzaniga w bramce, stoperzy Addison i Zouma, Palombo i Fernandes w środku pola, Feeney i Tonew na skrzydłach, „fantasista“ Joel Valencia i snajper Maguire) nie znalazła się przynajmniej w barażach (czyli na pozycjach 3-6). A po cichu liczyłem na awans bezpośredni! Absolutnie nie przejmowałem się typami bukmacherów (23 lokata i spadek) gdyż były one zupełnie niedorzeczne.

I chłopcy mnie nie zawiedli, grając zazwyczaj na miarę swoich możliwości. Poważniejszą zadyszkę złapaliśmy dopiero pod koniec listopada i w grudniu.



Miejsce w tabeli też było takie, jak sobie założyłem (mimo sześciu porażek, w tym trzech u siebie):

Tabela ligowa na półmetku

Druga część sezonu przebiegała bez większego stresu. Dość szybko się okazało, że nikt nie jest w stanie zagrozić w jakikolwiek sposób ekipom z dwóch pierwszych miejsc (Fleetwood Town i Brentford) i to one wywalczą bezpośredni awans na zaplecze Premier League.



Pilnowałem więc tylko, aby utrzymywać się w pierwszej szóstce i przygotowywałem psychicznie na baraże. Tabela końcowa znów wprawiła w zdumienie „ekspertów“:

Tabela końcowa 3 ligi w sezonie 2017/18

Do meczów barażowych (których zwycięzca miał również uzyskać awans na zaplecze Premier Leagure) awansowały drużyny FC United of Manchester, Mansfield Town, Barnsley i Millwall. Obecność w tym gronie Mansfield oraz mojego zespołu była dużą niespodzianką. Przypomnę że oba kluby były beniamikami! Bukmacherzy typowali Mansfield na 22 pozycję, a nas na 23! Czyli - mieliśmy spaść! A zagraliśmy w barażach o awans.

Baraże

W pierwszej parze Mansfield Town, beniaminek, mistrz czwartej ligi z poprzedniego sezonu - nie dał szans Barnsley (2-0, 3-2). My mieliśmy stawić czoła Millwall prowadzonemu przez słynnego Dicka Advocaata. Obawiałem się tego dwumeczu, gdyż londyńczycy słyną z ostrej, bezkompromisowej gry. Z drugiej strony w sezonie zasadniczym byliśmy lepsi: 1-1 (w), 2-1 (d).

Tym razem obydwa mecze były niezwykle wyrównane i szarpiące nerwy. Z wyjazdu przywieźliśmy 0-0, co stawiało nas - niby - w roli faworyta. Ale wiadomo jak to jest... Wystarczy u siebie stracić jednego gola i już trzeba strzelić dwa, aby myśleć o awansie...

Na Broadhurst Park komplet - 5000 fanów. Jednak - mimo dogrywki - żadna z drużyn nie zdołała strzelić bramki. Znów 0-0! A zatem o awansie do finału na Wembley rozstrzygnąć musiały rzuty karne. Kto ma ochotę - może prześledzić filmik z konkursu „jedenastek“:



Kto chce zobaczyć suche rozstrzygnięcie, oto link:

FC United of Manchester - Milwall, rzuty karne

A więc zagramy z Mansfield o awans do II ligi (tzw. Football League Championship)! W sezonie zasadniczym była idealna równowaga: 2-1 (d), 1-2 (w). W poprzednim sezonie - jeszcze w czwartej lidze - dwa razy padł wynik 0-0. Podsumowując - nie było w tym meczu faworyta!

Niestety - w mojej ekipie nie mógł zagrać Aleksandar Tonew, absolutnie kluczowy piłkarz. Dostał w drugim meczu z Millwall czerwoną kartkę. Dodatkowo obrażony na mnie był Sean Maguire. Odkąd zdecydowanie odrzuciłem jego żądanie transferu do silniejszego klubu - przestał strzelać gole... Ostatni raz wpisał się na listę strzelców 7 kwietnia 2018, półtora miesiąca przed barażowym finałem... Miałem ochotę posadzić go na ławie, a w pierwszej jedenastce postawić na Anto O’Neilla. Pamiętacie go? W 2016 roku - jako 18 letni chłopak - strzelił jedyną bramkę w finałowym meczu barażowym decydującym o awansie do 4 ligi! Natychmiast wykupił go Celtic Glasgow (pamiętny majstersztyk transferowy; 4 miliony funtów i do tego wypożyczenie powrotne na dwa lata!). Czułem, że O’Neill - który po zakończeniu bieżącego sezonu musi wreszcie zameldować się w Glasgow - może zostać bohaterem również tegorocznego barażu! Tym bardziej, że to miał być jego ostatni występ w drużynie FC United of Manchester. Niestety - w rewanżu z Millwall odniósł kontuzję (w 88 minucie zastąpił Maguire’a, a w 91 pękła mu kość przedramienia) i jego występ był wykluczony. Musiałem wystawić obrażonego Seana Maguire’a.

Oto filmik w którym omawiam taktykę na mecz z Mansfield:



A poniżej, Panowie - baraż o wejście na zaplecze Premier League. Od razu chcę zaznaczyć, że moją rolą nie jest tu zabawa w komentatora (były docinki, że mi to nie wychodzi). Ja nawet nie pretenduję do tej roli, gdyż zwyczajnie brak mi do niej talentu! Prowadząc zespół jestem niezwykle skupiony. Gdy gram, to zwykle milczę, więc trudno jest mi rzucać nagle jakieś mądre komentarze tylko dlatego, że wszystko nagrywam. Uwaga dodatkowa - zawsze gram na „kluczowych sytuacjach“, więc na potrzeby filmu nie będę wydziwiał i udawał, że jest inaczej. Stąd jest duże prawdopodobieństwo, że sytuacji ciekawych (czyli: kluczowych) będzie w niskich ligach jak na lekarstwo.

Idąc za radą Lucasa (z kropką na końcu) postanowiłem wykorzystać profesjonalny program do nagrywania gier (choć jest to wersja testowa, która pozwala filmować maksymalnie 10 minut). Wkrótce mam zamiar wykupić wersję pełną (jeśli te filmiki Wam się spodobają i będziecie „na tak“). Nie konwertowałem też filmu do formatu FLV. Pozwala to maksymalnie skompresować plik, ale jego jakość - sprawdziłem! - jest do bani. A zatem zabieram Was na Wembley, gdzie w obecności 51 761 widzów graliśmy o kolejny (piąty z kolei!) awans:



Osoby, które mają wolny internet znajdą wynik w następnym rozdziale (ciekawostki).

CIEKAWOSTKI

Współpraca z doświadczonym Włochem Angelo Palombo nie należała do łatwych. Piłkarz nie zawsze grał dobrze, a na krytykę reagował bardzo nieładnie. Nie wahałem się go rugać, gdy nie przykładał się do treningów. Dochodziło do kłótni i dąsów. Jednak Palombo trzeba oddać jedno - potrafi strzelać rzuty karne! Zdobył bowiem w lidze 7 goli - wszystkie z „wapna“!



Fochy Seana Maguire prawdopodobnie kosztowały nas brak awansu... Barażowe mecze stały pod znakiem jego zastraszającej indolencji strzeleckiej. Kontestował fakt, że nie zgodziłem się go nigdzie sprzedać... Trzy mecze - żadnego strzelonego gola. Do jego dyspozycji - niestety - dostosowała się reszta ekipy.

Baraże - wyniki FC United

Finałowy mecz o wejście na zaplecze Premier League był chyba najnudniejszą potyczką w historii futbolu! Z tego co pamiętam - ani w pierwszej, ani w drugiej połowie nie widzieliśmy żadnej akcji uznanej za „kluczową“! Sprawdźcie na filmiku! O siermiężności tego spotkania świadczą też statystyki:
 

120 minut gry i 2-1 w celnych strzałach... Nudy, nudy, nudy...

PODSUMOWANIE

Muszę być zadowolony z postawy zespołu, który - jako beniaminek - zajął trzecie miejsce w końcowej tabeli III ligi. Natomiast baraże - cóż, to oddzielna historia. Opisana i sfilmowana (zobaczcie powyżej).

Nie zawiódł praktycznie nikt. Sean Maguire pokazał, że równie łatwo dochodzi do pozycji strzeleckich w trzeciej  lidze jak to robił w czwartej. Ten piłkarz robi duże postępy, szkoda, że "walnął focha" akurat pod koniec sezonu...



Doskonale wprowadził się do drużyny Joel Valencia. Osłaniany przez takich walczaków jak Palombo i Fernandes - pokazywał pełnię umiejętności. 8 ligowych goli i aż 17 asyst mówi wszystko. Równie doskonały był Aleksandar Tonew - aż 17 goli i 9 asyst. Jaka szkoda, że nie mógł wystąpić w finale z Mansfield Town (czerwona kartka)... Jamajczyk Feeney też dał radę: 5 goli i 15 asyst, choć akurat z nim chyba nie przedłużę kontraktu (ze względu na wiek i wymagania finansowe). Większych zastrzeżeń nie można mieć do stoperów; Zouma i Addison spisywali się poprawnie. Gazzaniga.. cóż, mam ambiwalentne uczucia. Z jednej strony wiele znakomitych parad, a z drugiej kilka klopsów. W każdym bądź razie sprawiał korzystniejsze wrażenie niż Leutwiler w poprzednim sezonie.

***

We wszystkich rozgrywkach 2017/18 udział wzięło 25 piłkarzy:

W rubrykach kolejno:

- piłkarz,
- wiek (stan na 31/12/2017),
- kraj pochodzenia w przypadku cudzoziemców,
- pozycja,

mecze w rozgrywkach:

- Liga,
- Puchar Anglii (PA),
- Puchar Ligi (PL),
- Football League Trophy (FLT)
Suma wszystkich występów i goli.

Na fioletowo zaznaczyłem debiutantów, a czerwonym znaczkiem „N“ - newgenów.