Perugia - Sezon 1

Sezon Przygotowawczy

Zasoby finansowe naszego zespołu były dosyć marne, wiec postanowiłem zrezygnować ze wszelkich transferów i skupić się na zawodnikach z zespołów U-20 i U-18, których profile przedstawiłem w poprzednim wpisie. Media sugerowały, że powalczymy o górną połówkę tabeli i w sumie taki wynik byłby dla mnie zadowalający, awans wydawał się poza zasięgiem, szczególnie z tak młodziutkim składem jaki posiadam.

Rozegraliśmy łącznie pięć spotkań plus rundę kwalifikacyjną do Pucharu Włoch. Zawsze grę rozpoczynam od springu z drużyną rezerw, który daje niejakie rozenanie jakim zapleczem dysponujemy. Jako, ze uzywana przeze mnie taktyka, jest dosyć trudna do opanowania, a to był pierwszy mecz pod moją wodzą, więc 1-0 było niezłym prognostykiem na przyszłość. Kolejny mecz tylko potwierdził mój optymizm. Dwa kolejne pojedynki z drużynami z 2 Bundesligi tez nie były najgorsze i pomimo porażek, wiedziałem, że przyniosą one wymierny skutek w dalszej częsci sezonu. Niestety Puchar Włoch zakończyliśmy blamażem, a pokaz bezradności mojego ataku przyprawił mnie o niezły ból głowy przed startem sezonu, który był już tuż tuż.

Start Sezonu

Rozpoczeliśmy w wielkim stylu i wysoko pokonaliśmy Vicenzę, niestety kolejne spotkanie to już wysoka porażka z Novarą. Tę część sezonu mozna podsumowac krótko, gra której się spodziewałem i wyniki na miarę oczekiwań. Trochę martwiła mnie indolencja strzelecka Mirvala, który wpisal się na listę strzelców tylko w dwóch spotkaniach w tym zaliczając hat-tricka, co powdowała, ze dorobek strzelecki nie był aż tak zły na pierwszy rzut oka. Ilość kreowanych sytuacji świadczyła, ze nasz potencjał jest dużo większy niż miejsce w tabeli potrzeba było tylko wykończenia. Postanowiłem odbyć poważna rozmowę z moim młodym napastnikiem. Miałem dwie drogi do wyboru, albo ostra reprymenda, albo podniesie na duchu. Z braku konkurentów na jego pozycję, zdecydowałem, że muszę zapewnić, ze ciągle w niego wierzę i jak zobaczycie niżej, stał się cud :)

Niespodziewana Seria

Mirval wziął sobie chyba do serca moja słowa i kolejne siedem spotkań to siedem jego bramek i siedem wygranych ligowych spotkań. Ta niesamowita seria, jak nasze warunki, spowodowała że szybciutko wspieliśmy się na sam szczyt tabeli. Niestety nie udało się nam zakończyć roku wygraną i zakończyliśmy pasmo zwyciestw porażka 30 grudnia z Vicenzą, mimo to kończyliśmy pierwszą połowę sezonu na szczycie tabeli.

Zimowe Okienko Transferowe

Zaczęło się dosyć spokojnie, pozbyłem się kilku starszych zawodników z zaplecze za niewielkie pieniądze, bomba przyszła dopiero ostatnie dnia. Niestety stało się to czego oczekiwałem Liverpool rzucił na stół 4mln Euro za Zebliego. Ofertę odrzuciłem, ale zawodnik podniósł bunt i za nic niechcial pozostać z nami. Klub z Anglii ponowił ofertę, którą udało mi się podnieść do 6,75mln i 40% z kolejnego transferu. Powiecie, że to malutko, ale na warunki mojego niewielkie klubu z 2mln debetu na koncie to znaczna kwota. Dzieki tym pieniądzom udało mi się załatać dziurę budżetową, wynegocjowac rozbudowę bazy treningowej oraz zwiększenie liczby dostępnych trenerów (do tej pory tylko 4), ale zostałem z wyrwą w składzie. Postanowilem poraz kolejny siegnąć do naszej drużyny juniorskiej i przeniosłem dwóch świetnie spisujących się juniorów:

Lorenziniego

Rondoniego

Szczególnie ten pierwszy z miejsca stał się czołowym zawodnikiem pierwszego składu, a drugi bardzo cennym zmiennikiem.

Życie Bez Zebliego

Jednym słowem wróciliśmy do początku, czyli mizeria i brak skuteczności, na czałe szczęście nasi rywale grali równie słabo i dalej kręciliśmy się wokół czołowej trójki i awansu do Serie A. Wiedziałem, że nierówna gra konkurentów nie będzie trwała wiecznie, zwołałem zebranie zespołu i w dosyć ocnych słowach przemówiłem im do rozsądku. Czy dało to efekt?

Drugi Cud To Dalej Cud Czy Może Już Norma?

Zaczęło się skromnie od 2-1 z Pisą, ale już kolejny mecz to coś, czego jeszcze w wykonaniu moich pilkarzy nie widziałem. Przyszło się nam mierzyć z Frosinone, głównym konkurentem do awansu. Przed tym spotkaniem pierwsze było Trapani z 35 rozegranymi meczami i 66 punktami, później własnie Frosinone (34-65) i my (34-63). To co się stało przerosło moje najśmielsze oczekiwania, z resztą zobaczcie sami.

4 gole Mirvala i 3 asysty Lorenziniego sprawiły, ze odnieśli wspaniałe zwycięstwo. Formę utrzymaliśmy i kolejne cztery spotkania padły naszym łupem i trzy kolejki przed końcem świętowaliśmy awans. Ostatnie trzy mecze to chyba wyraz rozlużnienia po udanym sezonie bo remis i dwie porażki chluby nie przynosza, koniec końców udało nam się awansowac i to z pierszego miejsca.

Podsumowanie

Osiągneliśmy wynik ponad stan, nieplanowany i zupełnie zaskakujący. Miałem zamiar jeszcze sezon czy dwa pograć na zapleczu, aby trochę ograć moją młodzież, że przyjdzie mi rzucić ich od razu na glęboka wodę.

Troszkę Nagród

Mirvala od Króla Strzelców dzieliły baraże, a własciwie ich brak :)

Za to tytuł Najlepszego Młodego Pilkarza wpadł w nasze ręce.

I coś miłego dla mnie :)

Plany Na Przyszłość

Przede wszystkim to pozycja wysuniętego pomocnika, nasz podstawowy gracz Victor da Silva wraca do macierzystego klubu i zostajemy z dziurą w składzie. Do tego musze znaleźć kogoś na środek pola i prawego obrońcę. Zobaczymy też kogo stracimy, bo zdradze, ze moja młodzież wabi tuzy światowej piłki. Głównym celem na sezon będzie utrzymanie się w lidze, choć nie będę ukrywał, że ewentulany spadek tez biorę pod uwagę.