Perugia - Sezon 3

Założenia na Sezon

Poprzedni sezon zakończyliśmy na 11 miejscu więc cel był prosty: jedno miejsce wyżej. Wiedziałem, że dla benjaminka drugi rok w wyższej klasie jest najtrudniejszy więc liczyłem się z tym, że może się skończyć walką o utrzymanie, ważne, aby pozostać w Serie A.

P. S. Jeżeli screeny są za małe prosze skorzystać z tego sposobu (prawy przycisk myszy na obrazek --> pokaż obrazek).

Transfery

Nicola Leali

Mój największy niewypał transferowy. Nie dlatego, że był słaby, całkim przyzwoity z niego zawodnik, ale dlatego że zmieniła się sytuacja kadrowego mojego teamu. Przed startem okienka Bartolelli postanowił odejść do większego klubu, zainteresowany był Milan, odbyłem z zawodnikiem rozmowę, gdzie uzgodniliśmy, ze zaakceptuję ofertę +10mln euro. Szybko znalazłem następcę, właśnie Laeliego, niestety włodarze Milanu chyba uznali, że tyle pieniędzy za rezerwowego bramkarza (Donnarummy nie wygryzie) to za dużo, i Jacopo został z nami. Osobiście wolałem stawiać na wychowanka, a PW to za mało dla Nicoli, a więc odszedł zimą do Austrii.

Nedeljko Cukic (ng)

Zawodnik znaleziony przypadkiem, kiedy przeglądałem sobie kadrę Serbii U-21. Z miejsca rzuciły mi się w oczy jego wytrzymałość, współpraca i pracowitość w przyszłości idealny pomocnik długodystansowiec. Dołączyć miał do nas dopiero w okienku zimowym i z miejsca wszedł do pierwszego składu, zdecydowanie świetny nabytek, tym bardziej, że kosztował jedynie 150tys. euro.

Francesco Antonucci

Młodziutki Włoch, świetny w rozegraniu, kupiłem go bo brakowało mi głębi składu w przodzie. Nieoczekiwanie okazał się najlepszym asystentem zespołu.

Muhamed Besic

Transferowy rekord, 5,25mln, zależało mi na wzmocnieniu pozycji defensywnego pomocnika i gdy tylko zobaczyłem, ze Besic jest na liście transferowej postanowiłem spróbować. Obawiałem, że moje plany rozbija się o pensję zawodnika, jako że ten wczesniej grał w Anglii, a wiadomo jak tam płacą, na szczęscie w zamian za grę w pierwszym skłądzie zgodził się na obniżenie swoich wymagan i osiągneliśmy porozumienie. Z tego ruchu jestem najbardziej zadowolony, zdecydowanie Muhamed jest zawodnikiem, którego obecność spowodowała skok jakościowy w zespole, nie żałuje żadnego euro na niego wydanego.

Sezon Przygotowawczy

Tradycyjnie rozegrałem niewiele spotkań, skupiając się w nich na niuansach taktycznych i testowaniu indywidualnych poleceń dla zawodników. Nie co się rozwodzić nad tym. Problematyczny znowu okazał się start w PW, gdzie wymęczyliśmy 1-0 i awans do kolejnej rundy.

Start Sezonu Jedynie do Zapomnienia

Zaczęliśmy dobrze od łatwej wygranej z Torino, wydawało się, że po takim starcie szybko umiejscowmy się gdzieś w środeczku tabeli i spokojnie będziemy walczyć dalej. Niestety kolejne spotkania to seria brzydkich remisów i porażek, dominacja na boisku i głupie tracenie punktów w rezultacie zawiśliśmy nad strefą spadkową. Pozytyw był taki, że tylko odrobina szczęścia, a przede wszystkim lepsza skuteczność dzieliła nas od zgoła innego wyniku.

A Słowo Stało się Ciałem...

Seria jakiej nie spodziewałem się ujrzeć w wykonaniu mojego zespołu w tak wczesnym sezonie. Wszystko zaczęło się od nieoczekiwanego pokonania Napoli i to na wyjeździe:

Później zatrzymaliśmy Juventus zaliczając ceny remis i kolejne trzy ligowe wygrane z dwoma, jakże cenymi, bo na wyjeździe. W między czasie po raz kolejny odpadamy z PW, głównie dlatego, że chcąc powalczyć o europejskie puchary olałem te rozgrywki i z Genoą zagrałem rezerwami, to jeszcze nie ta ławka rezerwowych, aby grać na kilku frontach. Następnie przyszedł wynik, który okazał się brzemienny w skutach i w rezultacie najcenniejszy skalp w tej batalii, 1-3 na wyjeździe z Lazio:

Ten etap sezonu zakończyliśmy wygraną z Sampdorią i chwilową, bo trwającą 2 godziny, pozycją lidera :)

To była ostatnia wygrana tej niebywałej, jak na mój klub, serii. 12 spotkań bez przegranej, 9 wygranych i 3 remisy.

Powrót do Normalności

Serię zakończył mecz z Sassuolo, którra stała się moją nemezis, jakbym nie grał i co bym nie robił (tu np 60% posiadania piłki), to mnie skontrują i wygrają. Serio męczę się z nimi niemiłosiernie.

Następnie przyszła kolejna porażka tym razem z Torino, na szczęscie szybko przerwaliśmy pasmo porażek i u siebie pokonaliśmi Fiorentinę. ogólnie nie graliśmy tak niesamowicie jak wcześniej, ale dalej były to wyniki pozwalające marzyć o Europie a nawet o LM. Warto odnotowac wygraną z Milanem, aktualnym wiceistrzem Włoch i to na San Siro.

Batalia i Ligę Mistrzów

Ogólnie rzecz ujmując graliśmy mocno średnio, naszczęscie nasi rywale także tracili punkty. Kolejny raz Juventus udowodnił, ze na swoim stadionie robi z nami co tylko chce, tym razem rozbijając nas 2-5. Ostatecznie splot kolejnych wyników sprawił, że zakończyliśmy zmagania z identycznym rezultatem jak Lazio, kluczowy właśnie okazał się omawiany wcześniej wwyjazdowy mecz i wygrana 1-3 i remis na naszym stadionie. Ligo Mistrzów - nadchodzimy :)

Podsumowanie

Zaliczyliśmy sezon życia, najlepszy w całej historii klubu, a i zawodnicy pobili rekordy klubowe. Davoli z 24 bramkami osiągnął najlepszy wynik w wykonaniu pojedyńczego pilkarza na przestrzeni sezonu ligowego. Niestety konkurencja o korone króla strzelców była niezwykle mocna:

Teraz rzućcie okiem na rozwój moich juniorów i porównajcie profile z tym w pierwszym wpisie z tej serii:

Eddie Battistelli

Idealny zawodnik w mojej taktyce opratej na posiadaniu piłki. W połączeniu z bramkarzem grającym krótkie piłki do obrońców, tworzy duet już na starcie tworzący przewagę.

Jacopo Bartolelli

Rozwinął się w naprawde klasowego zawodnika, a ma dopiero 19 lat, po fiasku transferu do Milanu stracił zapał do zmiany klubu.

Gianluca Mancini

Kapitan zespołu i najlepszy obrońca, w przeciwieństwie do Battistelliego, odpowiada tylko i wyłącznie za destrukcję.

Nedeljko Cukic

Chyba będą z niego ludzie, rozwija się niezwykle szybko w czym zapewne pomogła współpraca z Besiciem. Profil po starcie sezonu 4.

Cairo Wilbert Davoli

Zawodnik jakiego nam brakowało, super snajper, aż dziw ze nie dostaje powołania do seniorskiej reprezentacji Włoch. W lidze najlepszy włoski strzelec, wyprzedzający kolejne w tej klasyfikacji Insigne aż o 9 goli i mając na karku jedynie 19 lat.

Ciekawostka

Polska drugim zespołem świata :)