Football Manager 2017, Rozgrywka Mistrzów 3, Zadanie nr 1 (Liverpool FC), #1

DLACZEGO LIVERPOOL?

Po opublikowaniu regulaminu trzeciej edycji Rozgrywki Mistrzów miałem kilku kandydatów co do pierwszego zadania. Były to kluby z Niemiec, Francji i Anglii- ze względu na to, że te rozgrywki są najciekawsze. Na początku szukałem zespołu, który miałby zapewnione prawo do gry w Lidze Mistrzów, co umożliwiłoby zrealizowanie pierwszego zadania juz w pierwszym sezonie, jednak potem uznałem, że nie ma się po co spieszyć. Postanowiłem, wyniośle mówiąc, celebrować pierwsze zadanie i jednak troszkę się zabawić, stąd wybór padł na Liverpool. Zespół z fajną historią w XXI w., ciekawą kadrą i w bardzo wymagającej lidze- czego chcieć więcej? Cóż, gra nieco zweryfikowała moje optymistyczne podejście.

MYŚL TAKTYCZNA

Banalnie prosta- strzelać bramki. Przyznam szczerze, że taktycznie do RM3 przygotowywałem się wcześniej, konstruując 'idealną' taktykę. Tak więc miałem sobie przygotowane dwie taktyki, standardową 4-4-2 oraz ofensywną 4-2-3-1, ale dziwnym trafem po aktualizacji gry do 17.3 nie sprawdzały się aż tak dobrze jak wcześniej. Stąd, po wyborze klubu, musiałem od nowa stworzyć plan na grę. Chcąc wykorzystać w maksimum potencjał w ofensywie (Firmino, Sturridge, Mane, Ings, Origi, Coutinho) postanowiłem zaryzykować i rozpocząć od ustawienia 4-3-3. Pomysł był taki, by kontrolować grę i szybkimi wrzutkami stwarzać sobie sytuacje podbramkowe. Dodatkowo w trakcie sezonu powstały dwie taktyki, których zadaniem było bronienie wyniku i gra na czas, różniły się ustawieniem zawodników (4-3-3 i 4-1-3-2).

TRANSFERY

Zamknięte okienko transferowe w pewien sposób umożliwiło rozwój kilku młodym zawodnikom. Do pierwszej drużyny zostali przesunięci Ovie Ejaria (środkowy pomocnik), Trent Alexander-Arnold (prawy obrońca), Ben Woodburn (napastnik), Joe Gomez (środkowy obrońca) czy też Kevin Stewart (defensywny pomocnik). W szczególnośc Trent był objawieniem sezonu, bo na boisku aż 15-krotnie zastępował rewelacyjnego Nathaniela Clyne'a. Przechodząc do transferów, w pierwszym okienku wzmocniłem sztab szkoleniowy.



Sportowo zespół został wzmocniony dopiero pierwszego stycznia. Do klubu zawitało trzech zawodników: Michael Keane z Burnley, Marco Asensio z Realu Madryt oraz newgen Godwin Eze z nigeryjskiego FC Ebedei. Ten ostatni został jeszcze w tym samym okienku wypożyczony do... Pogoni Szczecin, naszego nowego klubu filialnego (tutaj mój ogromny błąd, bo polska liga jest niestety nieaktywna). Jednakże prawdziwym, wybaczcie mi brak skromności, majstersztykiem, było pozbycie się Lucasa Leivy. Mimo tego, że bardzo lubiłem Brazylijczyka, to postanowiłem wystawić go na listę transferową. Mało grał, pod koniec roku zaczął narzekać i psuć atmosferę w drużynie, więc nie zamierzałem przeciągać tej katorgi. Tak więc w wieku 30 lat, z 9 spotkaniami ligowymi w tym sezonie (zaledwie dwoma od pierwszej minuty), odszedł do chińskiego Guangzhou Evergrande za... 30 mln euro.


 

ROZGRYWKI

Sezon rozpoczęliśmy od krótkiego okresu przygotowawczego, gdzie w siedmiu spotkaniach zdobyliśmy 31 bramek, tracąc zaledwie trzy. Oczywiście ranga rywali nie była zbyt wysoka, ale przed sezonem zawsze staram się raczej pracować nad kondycją, niż prężyć muskuły. Spotkania oficjalne rozpoczęliśmy od mojego debiutu w Premier League, jednakże zostawię to na sam koniec. Zacznijmy od nic nie znaczącego EFL Cup, gdzie w gruncie rzeczy dawałem odpocząć zawodnikom pierwszego zespołu.

Drugim pucharem, w którym braliśmy udział, było FA Cup, już nieco ważniejszy, bo ten, który ma zaszczyt być nazywany również Pucharem Anglii. Niestety, w wyniku niesamowitego pecha, odpadliśmy już w piątej rundzie.

Jakiegoż to pecha? A takiego, że na spotkanie ze wypadło mi dwóch bramkarzy, zarówno podstawowy Mignolet, jak i rezerwowy Karius. Niestety Liverpool nie posiada więcej zawodników, którzy mogą grać na tej pozycji, więc musiałem wybierać pomiędzy pewnym rudowłosym Węgrem, którego największym sukcesem była obecność na trybunach podczas spotkań The Reds, oraz człowiekiem, który był znany z siedzenia na ławce Juventusu i niepotrzebnego przeciągania kariery. Mowa opczywiście o duecie Bogdan - Manninger. Wybór ciężki, zdecydowałem się jednak na Węgra, może dlatego, że miał śmieszne nazwisko, może dlatego, że był rudy, a może dlatego, że mimo wszystko zajmował większą powierzchnię bramki. Cóż, jak się okazało- było to za mało.

Tak więc w tym sezonie nie wygraliśmy ani Ligi Mistrzów, ani Pucharu Anglii, ale co z ligą? Oj, tu to dopiero była zabawa. Kompletna dominacja od pierwszej do ostatniej kolejki. Cały sezon gonił nas Manchester United, ale tak naprawdę nigdy nie doskoczył na więcej niż pięć punktów (oczywiście pomijam wczesne fazy sezonu). Fantastycznie funkcjonowała zarówno ofensywa, jak i defensywa. Nawet Mignolet, mimo swoich ułomności, prezentował wielką pewność siebie, która zaraziła także mnie (w ostatnim momencie wycofałem się z transferu bramkarza w zimowym okienku). Ten piękny obraz burzy nieco porażka z Southampton (nie mam pojęcia co się stało), ale muszę przyznać, że niesamowicie przyjemnie oglądało się miażdżenie rywala zza miedzy, czyli Evertonu (5-2) czy domowe zwycięstwo z Chelsea aż 5-1. A, zapomniałbym. Należy również odnotować fantastyczną serię dziesięciu spotkań (3/12/16 - 21/1/17) bez straconej bramki. Panie Mignolet- chapeau bas!

KADRA

Jak można zauważyć, ofensywa była nie do powstrzymania, trio Mane - Sturridge - Firmino zdobyło aż 65 goli! Warto zaznaczyć, że do 22 zdobytych bramek, Daniel Sturridge dorzucił aż 26 asyst, co pozwoliło mu zgromadzić średnią ocenę 7.58. Lepsi byli od niego tylko Lovren (7.62) oraz Moreno (7.64). Na wyróżnienie zasłużył również Coutinho, który w 34 spotkaniach zdobył 14 bramek i 3-krotnie asystował. Był on prawdziwym dyrygentem drużyny. Wspomniany wcześniej Mignolet w 37 spotkaniach stracił zaledwie 17 bramek, notując jednocześnie 26 czystych kont. Jak na zawodnika ze średniej półki- przynajmniej wg mnie- imponujący wyczyn!

PODSUMOWANIE

Plan minimum został wykonany, zdobyliśmy ligę i prawo do gry w Lidze Mistrzów, a wszystko bez wielkich przewrotów personalnych. W przyszłym sezonie skupię się oczywiście na rozgrywkach europejskich, ale są one tak nieprzewidywalne, że równie dobrze mogę odpaść w grupie, co je wygrać. Jeżeli chodzi o transfery, to mam już przygotowaną długą listę życzeń, pytanie tylko- czy warto zmieniać dobrze działającą maszynę? Myślę o wzmocnieniu defensywy, przede wszystikim dlatego, że Lovrena chce u siebie kilka klubów, na czele z Barceloną i Realem Madryt. Odejdzie pewnie też Wijnaldum, który łapał jedyni końcówki i cały czas zastanawiam się co zrobić z Milnerem, który pobiera najwyższą pensję w klubie, a czasami nie łapie się nawet na ławkę. Myślę, że w kolejnym sezonie będzie ciekawie!

STATUS GRY & SAVE'Y