Football Manager 2018, Rozgrywka Mistrzów 4, Zadanie nr 1 (Stade Rennais), #1

WSTĘP

Matury powoli zbliżają się ku końcowi, więc wreszcie mogę na spokojnie przysiąść do Rozgrywki Mistrzów :)

Zdecydowanie najbardziej czasochłonnym i najtrudniejszym wyzwaniem był wybór zespołu. Przy wyborze zależało mi, aby objąć klubu bez wypchanej gabloty na trofea, bo zdecydowanie bardziej niż gonienie za dawną chwałą i życie w cieniu przeszłości interesowało mnie kreowanie historii. Dodatkowo, moim zdaniem Ligue 1 jest jedną z trudniejszych lig, które można wybrać do tego zadania, więc na nudę nie będę mógł narzekać. Biorąc pod uwagę te wszystkie warunki uznałem, że Stade Rennais będzie pasować do moich wymagań.

Stade Rennais Football Club, to francuski klub sportowy założony w 1901 roku, a występuje w najwyższej klasie rozgrywkowej dopiero od sezonu 2009/10. Najlepszym miejscem, jakie zajęło Rennes w Ligue 1, było 4 miejsce w sezonie 2004/05.

Jak widać, jedynym większym osiągnięciem klubu jest dwukrotny triumf w Pucharze Francji... Dosyć mizernie w porównaniu do głównych rywali, takich jak PSG, Olympique Lyon czy Olympique Marsylia. Dokładnie tego oczekiwałem!

TRANSFERY #1

Nie ma tutaj dużo do dodania. Dosyć ospale podszedłem do pierwszego okienka transferowego. Jedynym piłkarzem, który zasilił nasze szeregi, był legendarny Ricardo Carvalho. Uznałem, że będzie świetnym mentorem dla moich prosperujących, młodych obrońców.

W tak zwanym "Jokerowym okienku transferowym", postanowiłem wzmocnić atak, ponieważ mój jedyny nominalny napastnik Sakho był przez pierwsze miesiące kontuzjowany, a zdobywanie bramek spoczywało na ledwie 17-letnim Isidorze. Mój wybór padł na Ronnego Rodelina. *spojler*  Okazał się on totalną pomyłką. Zdecydowanie zbyt pochopnie przeprowadziłem ten transfer. *koniec spojlera* Chociaż tyle, że wyciągnąłem z tego wnioski na przyszłość.

SKŁAD na pierwszą połowę sezonu

Brak głębi w ataku zmusił mnie do przejścia na defensywną formację z 5 obrońcami. Chciałem przejść przez rundę jesienną z jak najlepszymi wynikami, a żeby mieć szansę z najlepszymi drużynami wiedziałem, że musimy stracić jak najmniej bramek i zakryć niedoskonałości w ataku. Ustawienie to sprawiało, że ciężar zdobywania bramek nie spoczywał tylko na graczach ofensywnych, ale na całym zespole. W konsekwencji, nawet obrońcy zdobyli kilka bramek w sezonie, a najlepszym strzelcem jesieni w moim klubie został Benjamin Andre z 5 golami na koncie.

MECZE TOWARZYSKIE

Zastany widok nie napawa nadzieją... Zawsze mogę powtarzać, że nie chodzi nam o wynik tylko zgrywamy się z taktyką :)

COUPE DE FRANCE

Szliśmy dość sprawnie, grająć powyżej oczekiwań klubowego zarządu. Było świetnie do czasu, aż nie trafiliśmy na największą kosę tej ligi.

O dziwo mecz był wyrównany i jako zespół skazywany na pożarcie nie ustępowaliśmy ani na krok bogatszemu PSG. Niestety, piłka nożna to często loteria i tak też było tym razem. Straciliśmy bramkę w 92 minutcie po strzale Daniego Alvesa z rzutu wolnego... nie przypominam sobie żeby którakolwiek porażka w tym sezonie bolała bardziej. Dla mnie jak i dla moich piłkarzy był to mały finał, bo wiedziałem, że pokonując paryżan zapewnię sobie puchar (w finale czekało Bordeaux). Ciekawostką jest że to Bordeaux, które nie miało formy, zdołało doprowadzić do rzutów karnych i pokonać PSG... Pozostaje nam uzbroić się na następny sezon i dopiąć wszystko tak, aby finalnie zatriumfować.

COUPE DE LA LIGUE

Nic nie znaczące w tym zadaniu rozgrywki. Mimo to, chciałem osiągnąć jak najlepszy wynik, ponieważ Stade Rennais nie jest zbyt prestiżowym klubem, a każde trofeum może potencjalnie pomóc w polepszeniu znaczenia na scenie krajowej i międzynarodowej.

Standrardowo na naszej drodze stanęło PSG. Nie mam nic więcej do dodania.

LIGUE 1, pierwsza połowa sezonu

Sezon rozpoczął się dla nas fantastycznie. Na pewno nie spodziewałem się tak wysokiej wygranej z Olimpique Lyonem. Zespół grał fantastycznie, mimo drobnych potknięć, jak na przykład te z Nates czy Metz.

Pod koniec sezonu coś w naszej grze zaczęło się psuć. Wiedziałem, że bez korekt w taktyce i uzupełnieniu składu w zimowym okienku się nie obejdzie.

TRANSFERY #2

Z klubu odeszli głównie zawodnicy, którzy albo domagali się natychmiastowej gry, albo tak jak Tomas Koubek napsuli mi nerwów, ponieważ nie mogłem na nich polegać w żadnej sytuacji. Najbardziej żałowałem odejścia Jorisa Gnagnona, zaledwie 20 letniego, prosperującego, młodego obrońcy, na którym już teraz zacząłem opierać swoją defensywę. Niestety, zawodnik wymuszał transfer, a dla niezbyt bogatego Rennes 21 mln euro to skarb.

9 mln euro + prawie 29 mln za sprzedaż zawodników oznaczało istne szaleństwo na rynku transferowym... a przynajmniej chciałem w to wierzyć. Problemem okazały się nie tyle finanse, a prestiż klubu. Z tego powodu nie doszedł do skutku na przykład transfer Matteo Darmiana, który był wystawiony na listę transferową. Musiałem więc być bardzo kreatywny, aby wzmocnić formacje, które tego wymagały.

SKŁAD na drugą połowę sezonu

Po wzmocnieniu formacji ofensywnej w zimowym okienku postanowiłem zmienić taktykę i przejść z ustawienia z 5 obrońcami do bardziej ofensywnego 4-2-3-1. Obawiałem się spadku jakości gry w defensywie, ale jak się okazało niesłusznie, ponieważ moi obrońcy grali równo, a Benjamin Andre, Younousse Sankhare jak i Benjamin Bourigeaud, będący w świetnej dyspozycji zapewniali spokój w środku pola. W ataku wreszcie zaczęło się dziać. Nahki Wells zaskoczył mnie swoją skutecznością, a decyzja o ustawieniu jednego zawodnika na pozycji ofensywnego pomocnika zaowocowała większą ilością piłek posyłanych w pole karne.

LIGUE 1, druga połowa sezonu

Nie wierzyłem że to możliwe, ale druga połowa sezonu była jeszcze lepsza od pierwszej! Ponieśliśmy jedynie dwie (bardzo upokarzające) porażki.  Nowi zawodnicy zdecydowanie wprowadzili powiew świeżości w szatni. Nahki Wells zapewnił regularność w strzelaniu bramek, co było naszym problemem w pierwszej połowie sezonu. Nie popełniliśmy natomiast błędów w meczach na szczycie tabeli. Pierwszy ważny mecz odbył się 18 kwietnia z AS Monaco. Pewne zwycięstwo 3:2 pozwoliło Stade Rennais przesunąć się w tabeli z 3 na 2 miejsce. Strata do odrealnionego PSG stawała się coraz mniejsza, a tytuł był praktycznie na wyciągnięcie ręki. Wystraczyło tylko się nie pomylić w żadnym następnym meczu i  liczyć na potknięcie klubu z Paryża. W przedostatniej kolejce podejmowaliśmy na wyjeździe paryżan...

To był zdecydowanie najciekawszy mecz sezonu! PSG przeważało przez cały mecz i już widziałem odjeżdżający tytuł, jednak moi zawodnicy pokazali mi, że nie warto się przedwcześnie poddawać. Sankhare sprawił, że o mało co serce mi przez gardło nie wyskoczyło. W dwie minuty doliczonego czasu gry strzelił dwie przepiękne bramki, w chwilę odwracając losy całego spotkania! Cena 2,4 mln euro, jakie zapłaciłem za tego zawodnika, brzmi jak jakaś nierealna promocja. Stade Rennes wciąż liczy się w walce o tytuł!

Ciężko jest sobie wyobrazić te czyste pokłady sportowej złości, jakie się we mnie zbierały ilekroć patrzyłem na tą tabelę... Niestety zawodnicy PSG więcej się nie pomylili. Wystarczyłoby wygrać chociażby jeden mecz więcej, a mistrzostwo powędrowałoby w nasze ręce. Ten sezon pokazał mi jednak, że Paris Saint Germain nie jest aż tak daleko i można obalić ich hegemonię.

PODSUMOWANIE

To był bardzo udany sezon w naszym wykonaniu. Zajmując drugie miejsce w lidze zaskoczyliśmy absolutnie wszystkich znawców futbolu. Warto również zwrócić uwagę na fakt, że jest to nowy rekord Stade Rennes w rozgrywkach ligi francuskiej. W temacie bicia rekordów, uzbieranie 81 punktów znacznie pobiło poprzedni rekord, który wynosił ledwie 66 punktów.

Piłkarze, którzy pomogli mi w odniesieniu sukcesu:

Obowiązki uczestnika Rozgrywki Mistrzów