Hala Oviedo, adelante! vol. 5

Sezon 2015/16 Segunda División

Sezon 2016/17 Segunda División

Sezon 2017/18 Primera División

Sezon 2018/19 Primera División

Witam w kolejnej części bloga poświęconego Realovi Oviedo. W poprzednim sezonie udało nam się ukończyć rozgrywki na piątym miejscu, dojść do półfinału Pucharu Hiszpanii oraz bezpośrednio awansować do Pucharu Europy! Pobiliśmy rekord z sezonu 1990/91, w którym drużyna prowadzona przez Javiera Irurete zakończyła rozgrywki na 6 miejscu.

W tym sezonie zamierzam awansować do Ligi Mistrzów. Czy się uda...? Zapraszam do lektury.

TRANSFERY

W trakcie przygotowań do sezonu po Toniego Lato (sporwadzonego rok wcześniej z Valencii) zgłosiła się Chelsea, która aktywowała klauzulę zawartą w kontrakcie. Do Evertonu odszedł kolejny lewy obrońca – Angelino. Sprzedałem Marcusa Thurama (w poprzednim sezonie strzelił tylko jedną bramkę w lidze). Do Derby przeszedł Hervina Ongendę oraz prawy oborńca Yanni Regäsel. Za tych panów sprowadziłem lepszych piłkarzy. Kilku graczy poszło na wypożyczenie. Kimpembe i Delaney odeszli tuż przed ostatnim meczem w lidze.

W ich miejsce sprowadziłem niemniej utalentowanych zawodników. Przed sezonem potwierdziłem transfery piłkarzy, którym kończył się kontrakt. Borja Fernandez to środkowy pomocnik, który nie miał pewnego miejsca w Celcie Vigo, z kolei Pitso oraz Capristo to młodzi skrzydłowi, którzy wyróżniali się szybkością. Wszystkich trzech od razu postanowiłem wypożyczyć. Z racji tego, że miałem niedobór lewych obrońców prosto z Francji sprowadziłem Youssoufa Koné, a z Grecji Yuriego Berchiche. Środek obrony wzmocnił wysoki, silny i skoczy Issa Diop, prawą stronę defensywy Sergi Palencia, a pomoc młody Hiszpan – Otegui. Atak to potrójna bomba transferowa! Z Malagi po długich pertraktacjach do klubu dołączył Sandro Ramirez! Prosto ze Szwajcarii dołączył do nas Andi Zeqiri, który w przeszłości zaliczył krótki epizod w Juventusie, a z Portugalii wystawiony na sprzedaż Sebastián Driussi.

Oto oni:

PRZYGOTOWANIE DO SEZONU

PUCHAR HISZPANII

W pucharze Hiszpanii odpadliśmy po zaciętej walce z Barceloną. W pierwszym meczu sensacyjnie wygraliśmy, z kolei w rewanżu Barca pokazała nam nasze miejsce w szeregu.

PIERWSZY MECZ:

REWANŻ

PUCHAR EUROPY

W pierwszym meczu przegraliśmy z BATE Borysów. Zimny prysznic przydał się ponieważ w następnych spotkaniach zagraliśmy zdecydowanie lepiej. W sumie trzy zwycięstwa, jeden remis oraz dwie porażki dały nam II miejsce w tabeli. W kolejnych fazach spokojnie wyeliminowaliśmy AEK Ateny, Villareal oraz Dynamo Kijów. W półfinale zmierzyliśmy się z AC Milan.

PIERWSZY MECZ:

REWANŻ:

Zabrakło naprawdę niewiele. Z drugiej strony jestem dumny, że udało się awansować tak daleko. Do Oviedo wracamy pokonani, z jednej strony smutni bo do finału zabrakło choćby bezbramkowego remisu, z drugiej strony szczęśliwi z powodu tak ogromnego sukcesu.

LIGA

TABELA

Tym razem sezon kończymy na czwartym miejscu! Odnotowaliśmy 19 zwycięstw, 11 remisów i 8 porażek. W sumie zdobyliśmy 60 bramek (4 wynik w lidze), a straciliśmy 45 (13 wynik w lidze).

PODSUMOWANIE

+

Czwarte miejsce w lidze i gra w eliminacjach do Ligi Mistrzów!

Dodatni bilans z transferów (31 mln wydaliśmy, 50 zarobiliśmy).

Dobra gra skrzydłowych (Mikel Larrainzar 9 asyst, Fede Vico 8).

Dużo zdobytych bramek (60).

Dobra dyspozycja Sandro (10 bramek i 8 asyst).

-

Dużo straconych bramek i kiepska gra w defensywie.

Słaba gra przeciwko mocniejszym drużynom (przegrana m.in. z Barceloną, Realem, Atletico, Sevillą).

Napastnicy znowu strzelili mało goli (Sandro i Zeqiri łącznie 20 bramek).

Benitez tym razem puścił 38 goli i tylko 10 razy zachował czyste konto.

SKŁAD

OBRONA:

Na bramce pierwszym wyborem był Walter Benitez. Rozegrał gorszy sezon od poprzedniego. 10 razy zachował czyste konto. W obronie świetnie spisywali się boczni defensorzy. Sergi Palencia oraz Kone robili dużo zamieszania w bocznych sektorach boiska, a przy tym świetnie spisywali się w obowiązakach defensywnych. Mijailovic stracił miejsce w pierwszym składzie, ale z z powodzeniem zastępował Palencię. Yuri grał najcześciej w pucharach. Środek obrony to dramat. Babic miał pewne miejsce na środku defensywy, ale jego partnerzy najczęściej grali piach. Diop grał dobrze jedynie w pucharach, w lidze popełniał dziecinne błędy. Insua grał w kratkę.

POMOC:

W tej formacji najważniejszą funkcję mieli skrzydłowi. Larrainzar na prawej flance, a Fede Vico na lewej. Panowie zaliczyli najwięcej asyst w zespole. Z sukcesem zastępował ich Nando albo Driussi (którego w drugiej części sezonu z napastnika przekwalifikowałem na lewego pomocnik). W środu linią pomocy dyrygował Capezzi oraz Maksimovic. Za odbiór odpowiadał Delaney (w trakcie robienia screena był już we Francji) oraz Otegui.

ATAK:

W napadzie na plus zasłużył Sandro. Najczęściej wystawiałem go w roli cofniętego napastnika. Spisał się bardzo dobrze. Wielokrotnie asystował swoim kolego, a także strzelił kilka ważnych bramek. Od Zeqiri wymagałem więcej. Zdradzę, że po tym sezonie odszedł z zespołu. Plaza i Skalli grali jako zmiennicy. Są jeszcze młodzi, ale liczę na ich rozwój. Z powodzeniem w ataku grał również Driussi. 

NAJLEPSI ZAWODNICY

1. Mikel Larrainzar (7 bramek i 9 asyst w 26 meczach)

2. Youssouf Koné (2 asysty, bardzo pewna gra na lewej stronie)

3. Leonardo Capezzi (dyrygent w środku pola, 2 bramki, 5 asyst.)

4. Sergi Palencia (pewny punkt na prawej obronie. To od niego zaczynałem ustawiać skład)

5. Sandro (10 bramek i 8 asyst w lidze)