Manchester United Legends #7 (2025/26) Mała rewolucja

CONCILIO ET LABORE
(MĄDROŚĆ I WYSIŁEK)

Utrudnienia rozgrywki:
- smarter AI (dodatek zwiększający umiejętności menedżerów rywali;
- zawsze taktyka 1-4-4-2;
- transfery wyłącznie piłkarzy związanych z projektem, a gdy okaże się, że kariera jest dłuższa niż 15 sezonów, mogę sprowadzać tylko byłych graczy Man Utd.

ŚWIAT GRY
poprzednie sezony

MANCHESTER UNITED LEGENDS - sezon po sezonie

ZDOBYWCY TROFEÓW W ANGLII
(w nawiasach - liczba triumfów w danych rozgrywkach; liczy się tylko mój świat gry, a nie historia realna)

ZDOBYWCY NAJPOWAŻNIEJSZYCH TROFEÓW
(w nawiasach - liczba triumfów w danych rozgrywkach; liczy się tylko mój świat gry, a nie historia realna)

TRANSFERY
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)
(można kliknąć w personalia zawodnika przychodzącego i zobaczyć jego atrybuty)

David BECKHAM (wychowanek: awans z rezerw)
Nicky BUTT (wychowanek: awans z rezerw)
Roy KEANE (Nottingham Forest: 40 000 000 £)
Gary NEVILLE (wychowanek: awans z rezerw)
Paul SCHOLES (wychowanek: awans z rezerw)

Gary BAILEY (rezerwy)
Russell BEARDSMORE (Bayer Leverkusen: 21 000 000 £)
Mike DUXBURY (Aston Villa: 1 500 000 £)
Mike PHELAN (Real Sociedad: 12 000 000 £)
Danny WALLACE (Leeds: 13 000 000 £)
Neil WEBB (Arsenal: 58 000 000 £)
Norman WHITESIDE (Norwicz: 92 000 000 £)

KADRA
jesień 2025
(screen zrzucony 31 sierpnia)

Najczęściej na poszczególnych pozycjach w pierwszym składzie grali:

Profile piłkarzy, którzy doszli w tym sezonie - wzbogacone kilkoma ciekawymi historiami - można zobaczyć również TUTAJ.

W drużynie mała rewolucja. Pożegnaliśmy aż siedmiu zawodników, w tym tak ważnego jak Norman Whiteside. Piłkarz ten należał w minionych latach do najlepszych, był w optymalnym wieku, ale... W środku pomocy, gdzie ostatnio grał, doszedł Roy Keane oraz niezwykle utalentowani przedstawiciele „Klasy’92" (u nas, pamiętajcie o 33 latach różnicy, jest to „Klasa 2025") - Butt i Scholes. Whiteside mógłby zostać, ale byłby tylko dublerem, co absolutnie nie zaspokajało jego ambicji. Zaakceptowałem więc wspaniałą ofertę Norwich - 92 mln. Ogólnie przychody z transferów to ok. 200 mln funtów - ładna sumka. Inwestujemy głównie w rozbudowę stadionu i obiektów, nie zapominając o podwyżkach dla czołowych graczy.

Eksperci mocno mnie krytykowali, że skład uzupełniłem (nie licząc Keane’a) tylko juniorami, ale pamiętajmy co to za pokolenie! Chyba najbardziej utalentowany narybek w historii klubu! W „żelaznym“, pierwszym składzie jedna zmiana (Keane za Whiteside’a), ale czekały nas aż 63 mecze w oficjalnych rozgrywkach, więc każdy zdążył się nagrać.

ROZGRYWKI
(kolejność prezentacji - od zakończonych przez nas najszybciej)

LIGA MISTRZÓW

Niemiła niespodzianka czekała nas w LM. Wydawało się, że grupa jest banalna, ale słabe wyniki meczów z Realem i remis z Herthą u siebie (prowadziliśmy już 2:0!) skutkowały brakiem awansu. Hertha okazała się później prawdziwą rewelacją Champions League, dodarła aż do finału, gdzie po pięknym meczu uległa FC Porto 3:4.

PUCHAR LIGI

Te rozgrywki powoli stają się naszą specjalnością! Awansowaliśmy do finału po raz drugi z rzędu, a trzeci od początku istnienia klubu. W drodze na Wembley najcięższą próbą był mecz z Man City, który rozstrzygnęliśmy dopiero po rzutach karnych.

W finale czekała nas potyczka z Norwich, drużyną prowadzoną przez Claude’a Makélélé z Normanem Whiteside’m w składzie. Nie mogłem skorzystać z odsuniętego za kartki Roya Keane’a, którego zastąpił Paul Ince.

Kanarki sprawiły nam więcej kłopotu, niż przypuszczałem. Na gola zdobytego przez Marka Hughesa w 15. minucie dość szybko odpowiedział Norman Whiteside. Sześć minut przed końcem szalę na naszą korzyść przechylił nie kto inny, jak Eric Cantona - specjalista od ważnych goli!

LIGA EUROPY

Po odpadnięciu z Ligi Mistrzów czekał nas turniej pocieszenia, czyli gra w Lidze Europy. Na dobry początek moi dublerzy urządzili sobie ostre strzelanie na bramkę norweskiego Molde:

W kolejnej rundzie pierwszy skład łatwo ograł Sevillę w Manchesterze, a na wyjeździe rezerwowi też odnieśli zwycięstwo.

Ćwierćfinałowym przeciwnikiem był Tottenham, który pod wodzą Bielsy rozgrywał znakomity sezon. Straciliśmy w dwumeczu tylko jednego gola; problem w tym, że żadnego nie udało się strzelić... Mieliśmy kilka szans w spotkaniu wyjazdowym, ale w rewanżu Koguty raczej kontrolowały sytuację.

Tottenham przegrał w półfinale z Manchesterem City, który ostatecznie wygrał Ligę Europy po 2:0 z Ajaxem w finale.

LIGA

Bardzo wyrównany sezon, w którym jednak najrówniej grał Tottenham. I niech was nie zmyli mała różnica punktowa; Koguty miały już tytuł mistrzowski w kieszeni, gdy przegrywały z nami 0:3 w przedostatniej kolejce...

Mimo wszystko jestem bardzo zadowolony. Odmłodzona drużyna - po raz pierwszy w historii - miała najlepszą defensywę w lidze; straciliśmy tylko 26 goli. Peter Schmeichel 21 razy zachował czyste konto.

Druga sprawa - mój zespół po raz ostatni przegrał 3 grudnia 2025 z Liverpoolem na wyjeździe, a od 6 grudnia 2025 śrubuje klubowy rekord meczów bez porażki w lidze. Jak do tej pory są to 23 spotkania.

Kolejny wspaniały sezon Erica Cantony! 30 goli i czwarty z rzędu tytuł króla strzelców. Jednak minimalnie lepszą średnią not miał Sandro Tonali z Man Utd (o jedną setną!) i to on został uznany najlepszym zawodnikiem rozgrywek.

Najbardziej przykre było zwolnienie po sezonie Kloppa z Liverpoolu... Menedżer ten najpierw trzy razy wygrywał Premier League, potem tyle samo Champions League. Wystarczył jednak jeden słabszy sezon, by pokazano mu bezceremonialnie drzwi...

Nasze mecze w lidze z lokalnymi rywalami:

Manchester United Legends - wyniki

PUCHAR ANGLII

Po rozbiciu 6:0 trzecioligowego Coventry, mieliśmy niespodziewane kłopoty z drugoligową Swansea. Dublerzy dopiero w powtórce zapewnili sobie awans. Później ograliśmy Leicester i w ćwierćfinale Man Utd na wyjeździe 2:0. To zwycięstwo smakowało najlepiej! Bohaterem spotkania został niespełna 18-letni David Beckham, który w 60. minucie zastąpił Kanczelskisa i popisał się dwiema wspaniałymi asystami. Najpierw był to rzut wolny (gol Pallistera), potem rzut rożny (gol Cantony).

W półfinale nie daliśmy szans rewelacji rozgrywek, Millwallowi (4:0), by w finale zmierzyć się z Tottenhamem.

Zespół Bielsy marzył o dublecie; kilkanaście dni wcześniej zostali mistrzami Anglii. Argentyński trener wystawił niemal optymalny skład; tylko rezerwowy bramkarz Caballero zastąpił Kameruńczyka Onanę w bramce. I trzeba stwierdzić, że bronił bardzo dobrze. Nie na wiele to się jednak zdało, podobnie jak przewaga Kogutów w strzałach i posiadaniu piłki. My mieliśmy w swoim składzie Erica Cantonę, który trafił do siatki po dośrodkowaniu Bryana Robsona z rzutu rożnego.

Bardzo dobry sezon, szczególnie na krajowym podwórku, gdzie zdobyliśmy wicemistrzostwo (po raz trzeci z rzędu) oraz puchary: ligi i Anglii. Mam wrażenie, że kiedy zawodnicy, którzy pojawili się w składzie trochę dojrzeją, to w końcu może uda się zdobyć to wymarzone mistrzostwo. Na razie jednak jestem smutny: kapitan drużyny, Bryan Robson, zadeklarował, że chce zakończyć karierę. Będę go namawiał, aby jeszcze przez rok pograł i pomógł wprowadzić młodych graczy do wielkiej piłki, ale nie wiem, czy mi się uda...

Zawodnikiem roku wg. kibiców zasłużenie Eric Cantona.

Alessandro Del Piero: "W całym moim życiu płakałem tylko dwa razy, gdy oglądałem w akcji jakiegoś piłkarza. Pierwszym był Maradona, drugim Ryan Giggs. "
 

Historia uzupełniona!
Kliknij w poniższy baner:

STATYSTYKI ZAWODNIKÓW
(wszystkie oficjalne rozgrywki)
zawodnicy posegregowani od najwyższej średniej oceny do najniższej

STATYSTKI ZAWODNIKÓW
(mecze/gole w poszczególnych rozgrywkach)
(na granatowo zaznaczeni debiutanci)