Zapiski Donnarummy (2. sezon). Życie po Balotellim.

Zapiski przeszłe:

1. sezon (2015/16)
 

Balotelli

Jak może pamiętacie poprzedni sezon zakończył się dla nas nieszczególnie. Z Coppa Italia odpadliśmy szybciutko, a w lidze zajęliśmy zaledwie 6. miejsce. Dla mnie jednak rozgrywki 2015/16 wryją się w pamięć do końca życia. Czyżycki zdecydowanie na mnie postawił, rozegrałem w lidze wszystkie 38 spotkań! Tym bardziej szkoda, że nie udało się awansować do europejskich pucharów, co dla klubu takiego jak Milan jest sprawą priorytetową.

Lato 2016 to Euro we Francji, gdzie naszej reprezentacji nie za bardzo poszło (odpadnięcie w 1/8 z Portugalią), więc Antonio Conte zrezygnował z posady. I wiecie co? Doszło do sensacyjnej roszady! Oto selekcjonerem został menedżer Juventusu, Massimo Allegri, a Conte... wylądował (ponownie) w Juve!

W czerwono-czarnej części Mediolanu ludzie pasjonowali się jednak czymś zupełnie innym. Główne pytanie brzmiało: czy w Milanie zostanie Mario Balotelli, który grał u nas na zasadzie wypożyczenia z Liverpoolu. Chcecie znać moje zdanie? Otóż Balotelli to gość, który strasznie działał mi na nerwy. Najczęściej wyglądał na obrażonego, że w ogóle musi z nami, patałachami, grać. Zachowywał się jak jakaś pieprzona primadonna. W pierwszej części poprzedniego sezonu wszyscy to jakoś znosili, bo strzelał sporo goli. Natomiast w drugiej się zaciął, a jego zachowanie nie uległo zmianie. Atmosfera w szatni była momentami nie do wytrzymania. Pamiętam taki mecz, z Empoli, który przegraliśmy na wyjeździe 1-2. Super Mario był najgorszy na boisku. Nie dość, że nie dochodził do sytuacji strzeleckich, to jeszcze zupełnie nie pomagał drużynie w obronie. Stał sobie z przodu i patrzył, niezbyt zainteresowany tym, co się dzieje na boisku. Po meczu nasz kapitan, Montolivo, wydarł się:

- Co ty sobie, kurwa wyobrażasz, za kogo się uważasz, pierdolony gwiazdusiu? Myślisz, że wszyscy będziemy tyrać na faceta, który ma nas w dupie? Nie podoba ci się, to wypierdalaj z tego klubu, bo mam cię już, kurwa, dosyć!!!

- Odpierdol się!!! Z kim ja mam tu kurwa grać? Nie dostaję podań, czekam jak jakaś pizda przez 90 minut, żeby mi ktoś dobrze podał pieprzoną piłkę!!!

- To rusz pierdoloną dupę!!! - wrzasnął z kolei Abate.

- Zamknij ryj!

- Zaraz Ci pierdolnę!

- No to dawaj!!! Choć, jebańcu!!!

Gdyby inni ich nie rozdzielili, doszłoby do bijatyki. Ja tam wolałem siedzieć cicho. Skończyłem dopiero 17 lat, nie będę się więc udzielał, gdy kłócą się reprezentanci Włoch. Niemniej swoje zdanie miałem. Drażnił mnie. Nie pomagał nam, gdy nie szło. Więcej - wyglądał jakby kompletnie nie interesowały go losy klubu. Miało się wrażenie, że gra, bo musi, ale tak naprawdę to wolałby w tym samym czasie robić coś zupełnie innego. Muszę więc wam powiedzieć, że naprawdę się ucieszyłem, że wraca do Liverpoolu. Co prawda gazety i internet pełne były spekulacji, że Milan chce go wykupić, ale - ostatecznie - nic z tego nie wyszło. Pewnie na przeszkodzie stanęły jego niebotyczne zarobki. Ten gnojek zarabiał co najmniej 10 razy więcej ode mnie! Parodia.

Stranieri i inne ruchy transferowe

Po Balotellim nie płakałem, natomiast zasmucił mnie fakt, że odchodzi Christian Abbiati. Dużo mi pomagał, nie miał do mnie pretensji, że to ja gram, a nie on. Sporo się od niego nauczyłem. Ciao, Christian...

Najbardziej nurtującą wszystkich kwestią była sprawa stranierich. Jak wiecie, Czyżycki założył sobie, że w klubie zawsze może być ich tylko dwóch. Resztę kadry stanowić mają Włosi. Jak bardzo poważnie traktuje to, co obiecał, niech zaświadczy sytuacja z José Maurim. Otóż Mauri poleciał latem na Olimpiadę wraz z reprezentacją Argentyny. Ale miał przecież włoskie obywatelstwo! Czyżycki powiedział mu, że dopóki nie zdecyduje się na reprezentowanie Włoch w kategorii seniorów, traktował go będzie jak obcokrajowca. I wypożyczył do Watfordu!

W poprzednim sezonie parę stranierich tworzyli napastnicy, Bacca i Luiz Adriano. Teraz ten ostatni został sprzedany do Evertonu, co wcale mnie nie zdziwiło. Wchodził na ogony, strzelił zaledwie cztery gole. Nic dziwnego, że Czyżycki chciał mieć obcokrajowca, który będzie o wiele więcej wnosił do zespołu. Jego wybór padł na młodego Niemca z Hoffenheim, Niklasa Süle, który kosztował 21 mln euro. Słabo gościa znałem. Potem przeczytałem w necie, że jest bardzo obiecującym stoperem. My jednak mieliśmy w klubie parę Rugani-Romagnoli, więc po co nam Süle kupiony za tyle szmalu?! Okazało się, że Czyżycki ma inny pomysł! Otóż jak tylko Niemiec pojawił się w klubie zaczął przetrenowywać go na pozycje defpoma i właśnie tam był wystawiany.

Lukę po utracie Balotellego mają w ataku zapełnić dwaj naprawdę świetni piłkarze. Stephan El Shaarawy powrócił z wypożyczenia do Romy, a dodatkowo - za 16 mln euro - Czyżycki sprowadził napastnika Torino Andreę Belottiego.

Był też z nami przez chwilę w okresie przygotowawczym młody Federico Bonazzoli, którego nasz menedżer sprowadził z Sampdorii, ale niemal natychmiast powędrował na wypożyczenie do Cagliari. Bardzo mi się jednak podobał na treningach! Silny, wysoki, dobry w powietrzu i dość szybki!

Kto jeszcze doszedł? Cóż, żadnych hitów nie było. Z wypożyczeń wróciło kilku chłopaków (wspomniany El Shaarawy, a także Alessandro Mastalli, Simone Verdi i Michael Agazzi). Agazzi będzie moim dublerem. To całkiem dobry bramkarz, choć nie tak sympatyczny jak Abbiati... Trenujemy razem, mamy dość poprawne stosunki, ale nic poza tym. Natomiast niesamowicie podoba mi się na treningach Simone Verdi. To naprawdę dobry piłkarz, wychowanek klubu, który jednak wcześniej nie dostawał szans na zaistnienie w Milanie.

Milan to wciąż diament

Czyżycki nie zmienił zdania nawet po dość marnym jak na ten klub poprzednim sezonie. Stawia na taktyczny diament. Tym razem zaproponował taką pierwszą jedenastkę:

W porównaniu do poprzedniego sezonu: Bonaventura za Bertolacciego, Süle za Poliego i El Shaarawy za Balotelliego.

Według mnie dysponowaliśmy naprawdę fajną, szeroką kadrą. Na przestrzeni całego sezonu zagrali:

Donnarumma (Agazzi) -
Abate (Calabria), Rugani, Romagnoli (Antei), De Sciglio (Antonelli) -
Süle (Nocerino) -
Montolivo (Poli, Mastalli), Saponara (Verdi), Bonaventura (Bortolacci, Felicioli, Locatelli) -
Bacca (Cutrone), El Shaarawy (Belotti).

Czyżycki znów dotrzymał słowa! Kadrę Milanu na sezon 2016/17 stworzyli Włosi plus dwóch stranierich (Bacca i Süle).

Coppa Italia

Czy naprawdę muszę opisywać Wam ten sezon?! Tak mi wstyd... Nie wiem gdzie oczy podziać... No dobrze - słowo się rzekło, zaczynamy.

W Pucharze Włoch pierwszy mecz rozegraliśmy dopiero w grudniu z drugoligową Ternaną. Czyżycki dał szansę głównie rezerwowym - między innym po raz pierwszy i jedyny bronił mój zmiennik, Agazzi. I wszystko szło w miarę dobrze aż do 3 minuty doliczonego czasu gry. Prowadziliśmy 1-0 po golu Belottiego i wszyscy czekali na końcowy gwizdek. Tymczasem... Paolo Grossi, nota bene wychowanek... Milanu - wyrównał. A potem, cóż... W dogrywce gole nie padły, a karne wykonywała lepiej Ternana. Co za wstyd...

Serie A

Przejdźmy do najgorszego, czyli naszych popisów w lidze... Zaczęło się tragicznie, od 0-3 we Florencji i 0-0 z Pescarą u siebie. Potem wstąpiła we mnie nadzieja, bo potrafiliśmy pokonać Romę 3-0, rozbić 5-1 Empoli, czy pozbawić złudzeń Napoli (3-0). Największy sukces to niewątpliwie 1-0 z mistrzem, Juventusem! Cóż jednak z tego?! Wszystkie te przebłyski przeplatane były porażkami z takimi drużynami jak m.in. Frosinone, Carpi, Atalanta, Sassuolo... Tragedia! A w tej całej bylejakości znów rozbiliśmy Inter w derbowym meczu! Carlos Bacca był boski, ustrzelił hat-trick! Skąd się biorą takie wahania formy?!

Oto nasze rezultaty w pierwszych 19 meczach:

Jak to wytłumaczyć?! Nasza pozycja w tabeli była tragiczna:

Andrij Szewczenko

Pozycja naszego menedżera była bardzo, bardzo zagrożona. Z pomocą - niespodziewanie - przybył mu jego rówieśnik, dawny as Milanu, słynny Szewa:

Cóż jednak z tego, skoro rundę rewanżową rozpoczęliśmy od kolejnej porażki - znów 0-3 z Fiorentiną, w dodatku na własnym stadionie.....

Po tym meczu Czyżycki dostał wezwanie na dywanik:

Życie po 0-3 z Fiorentiną

Czyżycki wszedł smutny do naszej szatni. Powiedział:

- Panowie, dostałem ultimatum od zarządu. Jak nie wygracie dziś z Pescarą, wylatuję z pracy. Wierzę w was. Idźcie i wygrajcie!

Jakże chciałem dla niego wygrać! W końcu postawił na mnie i kilkukrotnie przez moje babole traciliśmy punkty...

I udało się! Wygraliśmy 3-0!

Weszliśmy w dobry okres. Nie przegraliśmy 11 spotkań pod rząd i zaczęliśmy liczyć się w walce o puchary! W urodziny naszego menedżera (9 kwietnia) wygraliśmy 3-1 z Frosinone i awansowaliśmy na czwarte miejsce w tabeli. Czyżby... Liga Mistrzów?! Najgorsze było jednak to, że wypadali nam kluczowi piłkarze:

Okazało się, że 3-1 z Frosinone to było nasze... ostatnie zwycięstwo w tym sezonie. Serio, nie żartuję! Nie udało nam się wygrać żadnego z siedmiu ostatnich spotkań (choć zdołaliśmy przywieźć 0-0 z Turynu). Co mogę jeszcze dodać?....

W tabeli zajęliśmy ostatecznie 7 lokatę, to oczko niżej niż przed rokiem...

Najlepsi snajperzy Serie A:

Wszyscy moi koledzy

W sezonie 2016/17 wystąpiło w Milanie 24 piłkarzy.

Dwóch stranierich: Carlos Bacca i Niklas Süle oraz 22 Włochów.

Statystyki meczów we wszystkich rozgrywkach (Liga i Puchar Włoch). Noty od najwyższej do najsłabszej:

Znów - jeśli chodzi o noty - jestem gdzieś na szarym końcu... Czy jednak grałem tak źle? Na pewno nierówno, choć zdarzyły mi się naprawdę niesamowite interwencje... Oto klasyfikacja bramkarzy Serie A po względem „czystych kont“:

Czyżycki na krawędzi

Nasz menedżer nie wyleciał z roboty, ale ma od zarządu kolejne ultimatum: musi zdobyć 10 punktów w najbliższych 5 meczach (chodzi o nowy sezon):

Czy mu się uda? Oby... Naprawdę chciałbym z nim dalej pracować.

Mój rozwój

Po awansie do pierwszej drużyny (lato 2015):

Po zakończeniu poprzedniego sezonu (lato 2016):

A tak wyglądam po zakończeniu obecnego (lato 2017):