Zapiski Donnarummy (5. sezon). W pościgu za Juventusem.

Zapiski przeszłe:

1. sezon (2015/16)

2. sezon (2016/17)

3. sezon (2017/18)

4. sezon (2018/19)
 

Do tej pory
 

W pościgu za Juve

Zanim opiszę wam rozgrywki 2019/20 - a jest co opisywać! - podzielę się z Wami pewną refleksją. Jak już wiecie, od poprzedniego sezonu pracuje u nas Gianluigi Buffon, mój wielki idol. Jest trenerem bramkarzy, czyli mam z nim styczność na co dzień. I zastanawia mnie czasem co on czuje, gdy widzi nasze wysiłki, aby wreszcie zdetronizować Juventus? No bo przecież nie pozwolimy im chyba sięgnąć po piąte scudetto od momentu, gdy gram w pierwszej drużynie?! Finał Pucharu Włoch 2018/19 przyniósł nie tylko piękne zwycięstwo nad Starą Damą (4-1). Myślę, że po tamtym meczu wszyscy uwierzyliśmy, że pora rozpocząć nową erę - erę Milanu! No i zakończyć panowanie Juve. W związku z tym cały czas rozmyślałem o tym, co czuje Buffon? Przecież stał w bramce Juventusu przez 17 lat, więc pewnie nadal mu kibicuje... Ale równocześnie pracuje przecież w naszym klubie! Nieco schizofreniczna sytuacja... Któregoś dnia nie wytrzymałem i wypaliłem:

- Gigi, nie obraź się, ale muszę o to zapytać. Ty kibicujesz nam, czy nadal Juve?

Buffon uśmiechnął się:

- Kibicuję tobie.

Nie drążyłem tematu...

Pożegnanie Abate

Po zeszłorocznym transferowym szoku, jakim była kwota zapłacona za Embolo, tym razem lato nie przyniosło wielkich transakcji. Z Milanem pożegnali się Abate i Bertolacci (klub nie przedłużył z nimi kontraktów) oraz Antei (sprzedany do Avellino) i Bonazzoli (wypożyczony do Udinese). Kibice byli bardzo niezadowoleni, że Czyżycki nie przedłużył umowy z Abate, ponieważ ten gracz był przez nich cztery razy pod rząd wybierany najlepszym piłkarzem klubu. Nasz menedżer zdawał sobie jednak sprawę, że niemal 33-letni zawodnik lepszy już nie będzie, a szybkość - jeden z kluczowych atrybutów dla bocznego obrońcy - traci się w pierwszej kolejności. Czyżycki od 4 lat szykował dla Abate następcę do gry w pierwszym składzie; będzie nim oczywiście Davide Calabria.

Transfery do klubu? 18,5 mln euro wyłożono na Lucę Valzanię z Atalanty, który ma załatać dziurę po Bertolaccim.

Czyżycki wzmocnił też defensywę. Z drugoligowej Pescary, kosztem 5,25 mln euro, sprowadził Davide Vitturiniego. Co ciekawe - ten piłkarz nie miał tam miejsca w składzie i w poprzednich rozgrywkach był wypożyczony do Teramo! Czyżycki dojrzał w nim jednak niezłego dublera do gry zarówno na prawej stronie obrony, jak i na stoperze.

Warto też wiedzieć, że nasz menedżer potrafi dostrzec u zawodników coś, co wcześniej umykało uwadze innych trenerów. Znalazł pozycję dla Feliciolego (lewa obrona), a od dwóch lat uparcie twierdzi, że inny wychowanek Milanu - Alessandro Mastalli - to urodzony prawy obrońca. W związku z tym pilnie trenował grę na tej pozycji i szybko okazało się, że Czyżycki miał rację! Dobry technicznie i szybki Mastalli, któremu marzyła się kariera fantasisty, bardzo dobrze radził sobie tam, gdzie ustawiał go Łukasz!

Cieszę się, że z wypożyczenia powrócił Patrick Cutrone. To jeden z moich najbliższych przyjaciół. W poprzednim sezonie znakomicie zaprezentował się na wypożyczeniu w niemieckim Hannoverze (33 mecze ligowe i 15 goli!). Czyżycki postanowił włączyć go do kadry w miejsce Bonazzolego.

Tak gramy

Hierarchia w drużynie:

W trakcie sezonu zagrali:

Donnarumma (Viotti) -
Calabria (Mastalli), Rugani (Vitturini, Benedetti), Romagnoli (Goldaniga), De Sciglio (Felicioli) -
Crisetig (Poli) -
Sturaro (Valzania)
Gelson Martins (Bernardeschi), Saponara (Bonaventura, Verdi), Insigne (El Shaarawy) -
Embolo (Belotti, Cutrone).

Zasada: dwóch „stranierich“ - reszta Włochów, została zachowana.

Słodko-gorzka jesień

To miał być przełomowy sezon! Rozpoczęliśmy go meczem o Supercoppa, w którym naszym rywalem był oczywiście mistrz Italii, Juventus. Na Stadio Olimpico w Rzymie (tym samym, który był świadkiem wielkiego triumfu Milanu nad Juve 4-1 w finale Coppa Italia dwa miesiące wcześniej) odbył się niewykle wyrównany mecz. Mieliśmy co prawda przewagę w posiadaniu piłki, lecz po 90 minutach wynik brzmiał 1-1. Na pięknego gola, którego zdobył Lorenzo Crisetig tuż przed przerwą, odpowiedział w drugiej odsłonie Pierre-Emerick Aubameyang. Dogrywka nie przyniosł rozstrzygnięcia, a bohaterem konkursu jedenastek zostałem... ja! Udało mi się obronić strzały Pogby, Aubameyanga i Bentacura! Dzięki temu wywalczyliśmy trofeum.

Niezwykle cieszył powrót do gry naszego kapitana, Daniele Ruganiego, który z powodu uszkodzenia więzadeł kolanowych pauzował aż 9 miesięcy.

Po przystawce jaką stanowił Superpuchar Włoch, rozpoczęliśmy ligową młóckę oraz walkę w Lidze Mistrzów. Najpierw kilka słów o Champions League. Wylosowaliśmy Manchester City, Valencię oraz Sporting Lizbona. Po czterech meczach nasza sytuacja była nieciekawa. Dwukrotnie pokonała nas ekipa The Citizenz, ulegliśmy też na wyjeździe Valencii. Jedyne punkty zainkasowaliśmy wygrywając ze Sportingiem Lizbona.

Do rozegrania pozostały dwa mecze; z Valencią u siebie oraz ze Sportingiem na wyjeździe. Klub z Hiszpanii udało nam się ograć 2-1 po fantastycznych zmianach Czyżyckiego! Wystarczy napisać, że w 72 minucie było 0-1. A potem dwa gole rezerwowych (El Shaarawy w 75 i Bernardeschi w doliczonym czasie) dały nam bezcenne zwycięstwo. Cóż to był za wieczór i jakże ta wygrana smakowała! Przed ostatnia serią spotkań sytuacja wyglądała następująco:

A zatem - wszystko mogło się zdarzyć! Pewnie ciekawi was, jak się to potoczyło... Cóż - my stanęliśmy na wysokości zadania i po dwóch trafieniach Breela „210 mln euro“ Embolo wygraliśmy swój mecz 2-0. Natomiast mające już awans w kieszeni City, sprawiło nam niezłego psikusa:

W związku z tym tabela końcowa grupy „F“ wyglądała następująco:

Pewnie zastanawiacie się dlaczego Valencia, która miała stosunek bramek 6-8, jest wyżej od nas (stosunek bramek: 8-5). Otóż w przypadku równej ilości punktów, liczą sie wyniki bezpośrednich spotkań.... A te brzmiały: 0-1 (w), 2-1 (d). Zadecydował gol zdobyty przez Valencię na San Siro... Cóż zrobić? Musimy z tym żyć... Pozostała nam wiosenna walka w Lidze Europy.

Tymczasem w lidze nareszcie szło nam naprawdę świetnie. Oczywiście nie ustrzegliśmy się głupich wpadek (np. 1-1 u siebie z Torino, czy remisy 0-0 z Sassuolo i Fiorentiną, gdzie Belotti i Embolo marnowali jedenastki), ale ogólnie jesień na duży plus! Zwłaszcza 1-0 z Juventusem i potem 3-2 w derbowym meczu z Interem pozwoliły nam nabrać kosmicznego rozpędu:

Tabela po 19 meczach prezentowała się naprawdę przyjemnie dla oka:

Jedynym zgrzytem była paskudna kontuzja Riccardo Saponary, która 15 grudnia 2019 wyeliminowała go z gry już do końca sezonu... Pech chciał, że to identyczny uraz jaki dotknął w zeszłym roku Ruganiego, czyli uszkodzenie więzadeł kolanowych. Wielka szkoda, gdyż Riccardo rozgrywał doskonałą rundę... Czy Giacomo Bonaventura będzie w stanie go zastąpić?

Gorzko-słodka wiosna

Po krótkiej przerwie zimowej wróciliśmy do ligowego grania i zaliczylliśmy prawdziwą wtopę... 0-1 z Sassuolo, które oddało na naszą bramkę tylko ten jeden, jedyny celny strzał i posiadało piłkę przez zaledwie 37% czasu gry! Ale tak właśnie czasem w futbolu bywa i musieliśmy przełknąć gorzką pigułkę...

Potem jednak wróciliśmy na właściwe tory i toczyliśmy zaciekłą, korespondencyjną walkę z Juventusem o tytuł mistrzów Italii. W końcu przyszedł 12 kwiecień i pojechaliśmy do Turynu jako lider tabeli stawić czoła Starej Damie. Niestety - po wyrównanej grze przegraliśmy 0-1... Potem co prawda wygraliśmy z Interem 1-0, ale trzy remisy po rząd (z Palermo, Atalantą i Bologną) zniweczyły nasze szanse...

Scudetto - po raz piąty z rzędu (licząc czas od lata 2015) - trafia do Turynu...

Najlepsi snajperzy Serie A:

Aż 20 razy zachowałem czyste konto, tyle samo co goalkeeper Juve:

Co mogę powiedzieć? Rozegraliśmy naprawdę dobry sezon, ale jesteśmy tylko ludźmi, więc zdarzały na się wpadki (np. 0-1 z Sassuolo u siebie...). Natomiast te maszyny z Turynu wpadek nie miały. Przegrali tylko dwukrotnie (z nami i z Romą na wyjeżdzie). To jednak nie koniec sukcesów Starej Damy! Po zeszłorocznej porażce w finale Ligi Mistrzów z Arsenalem, teraz wzięli na Londyńczykach pełny rewanż! Znów spotkali się z nimi w decydującym meczu i wygrali 2-1, zdobywając najważniejsze trofeum juz po raz drugi w ostatniej pięciolatce:

Wspaniałym pociągnięciem działaczy Juve było ponowne zatrudnienie Antonio Conte po jego wpadce na Euro’2016 z reprezentacją:

Cztery mistrzostwa Italii plus dwa Puchary Mistrzów to najważniejsze z osiągnięć tego trenera.

Jeżeli jesteśmy już przy reprezentacji: jesienią 2019 Francesco Guidolin, który jest selekcjonerem od listopada 2017, zakomunikował mi, że będę u niego bramkarzem nr 1! Wspaniała waidomość! Wygrałem rywalizację z doświadczonym Sirigu oraz Perinem. Jesienią 2019 kończyliśmy eliminacje Euro’2020, a ja zagrałem we wszystkich sześciu meczach:

Co prawda rywali nie mieliśmy specjalnie mocnych, ale i tak cieszy awans wywalczony w bardzo dobrym stylu:

17 listopada 2019 rozegralem przeciwko Bośni swój 10. mecz w pierwszej reprezentacji. Zgodnie z kontraktem dostałem sporą podwyżkę:

Wróćmy do A.C. Milan. Po odpadnięciu z Ligi Mistrzów, wiosną otrzymaliśmy szansę na rehabilitację w Lidze Europy. Pierwszy przeciwnik - Beşiktaş - prawie nas wyeliminował! Z wyjazdu przywieźliśmy 0-0, a na San Siro do 82 minuty utrzymywał się remis 1-1, który premiował do następnej rundy Turków. Na szczęście w 82 minucie Gelson Martins, a w 87 Alessio Romagnoli zdobyli gole, które pozwoliły nam awansować.

Następnie wyższość Milanu uznać musieli Olimpijczycy z Marsylii (dwa razy 2-1), a w ćwierćfinale nie daliśmy szansy portugalskiej Bradze (0-0, 3-0). Półfinały z 1. FC Köln nie sprawiły nam większych trudności. Byliśmy zdecydowanie lepsi od drużyny z Niemiec, a wyniki (1-0, 3-1) to najmniejszy wymiar kary. Wreszcie finał. Tutaj czekała na nas rewelecyjna ekipa z Watfordu, która dwa lata temu niespodziewanie wygrała Ligę Europy. Rok temu mierzyliśmy się z nią w Champions League i wiedzieliśmy, jak bardzo potrafią być groźni.

20 maja 2020, w położonym niedaleko Lille miasteczku Villeneuve-d'Ascq, na stadionie Stade Pierre-Mauroy, odbył się finał Ligi Europy AD 2020.

Drużyny wystąpiły w składach:

Zmiany:

Watford:

47' Deeney / Peñaranda
62' Capoue / Ozan Tufan
65' Amrabat / Brekalo

Milan:

16' Belotti / Embolo
65' El Shaarawy / Insigne
77' Felicioli / De Sciglio

Mecz rozpoczął się dla nas fantastycznie. W 13 minucie Gelson Martins otrzymał piłkę w narożniku pola karnego i po krótkim rajdzie strzelił mocno w krótki róg bramki. Butland obronił. Dobitkę - również! Ale przy trzecim razie nie miał już szans, prowadzimy 1-0!

Niestety, trzy minuty później kontuzji doznał Embolo, która postawiła wielki znak zapytania przy jego udziale w Euro’2020... Ale nie wpłynęło to na naszą postawę! Gdy w 30 minucie do akcji ofensywnej włączył się pięknie Stefano Sturaro finalizując ją golem, byłem niemal pewny, że ten mecz zakończy się naszym sukcesem.

I rzeczywiście. Watford w drugiej połowie przycisnął, rzucił wszystko na jedna szalę, ale broniłem dobrze i szczęśliwie. Wygrywamy Ligę Europy! Triumf absolutnie zasłużony, osiągnięty w bardzo dobrym stylu:

To jednak nie był koniec sezonu! Dokładnie tydzień po sukcesie w Villeneuve-d'Ascq, czekał nas jeszcze jeden finał. Finał Coppa Italia! Droga do niego nie była zbyt łatwa, ale poradziliśmy sobie naprawdę świetnie. Na początku wyeliminowaliśmy Inter, potem - w trudnym wyjazdowym meczu - Lazio, a w półfinale zabawiliśmy się z Fiorentiną (2-1, 4-2). Juventus tym razem zaliczył wpadkę, gdyż w ćwierćfinale nie dał rady właśnie ekipie Violi. Tymczasem do finału awansowała... Atalanta Bergamo! Czyż można mieć bardziej wymarzonego rywala, by powtórzyć ubiegłoroczny sukces?! Na dobrze nam znanym Stadio Olimpico w Rzymie, wybiegliśmy osłabieni brakiem kontuzjowanego w finale Ligi Europy Embolo:

Zmiany:

Atalanta:

65' Melagoni / Capone
65' Abel Hernández / Tulissi
70' Morosini / Quintero

Milan:

65' El Shaarawy / Insigne
70' Bernardeschi / Gelson Martins
75' Verdi / Bonaventura

Nie ukrywajmy - nie było to porywające spotkanie. Atalanta oddała ledwie jeden celny strzał na bramkę, my - cztery. Ważne, że do siatki trafił jeden gracz i był to gracz Milanu! Gelson Martins, bo o nim mowa, okazał się - tak jak niegdyś Zbigniew Boniek - „Bello di Note“! Drugi finał w przeciągu tygodnia, drugi gol! Insigne dośrodkował z wolnego, a stoper Atalanty, Kenneth Omeruo, tak nieszczęśliwie wybił piłkę, że spadła ona wprost pod nogi Portugalczyka, który wiedział, co z nią zrobić! Wygrywamy Puchar Włoch, po raz drugi z kolei!

Wszyscy moi koledzy

W sezonie 2019/20 wystąpiło w Milanie 25 piłkarzy.

Dwóch stranierich: Gelson Martins i Breel Embolo oraz 23 Włochów.

Statystyki meczów we wszystkich rozgrywkach (Liga, Puchar Włoch, Superpuchar Włoch, Liga Mistrzów i Liga Europy). Noty od najwyższej do najsłabszej:

Zagrałem w (aż!) 57 meczach z 59! Viotti zastąpił mnie tylko w jednym spotkaniu Ligi Europy (rewanż z Bragą) oraz w ostatnim meczu ligowym (z Avellino).

Mój rozwój

Po awansie do pierwszej drużyny (lato 2015):

Po zakończeniu poprzedniego sezonu (lato 2019):

A tak wyglądam po zakończeniu obecnego (lato 2020):

Dorobek

Oto pakiet statystyczny, przygotowany przez jednego z kronikarzy mojej kariery:

PAKIET - WSZYSTKIE OFICJALNE MECZE DONNARUMMY W A.C. MILAN
 

Poza tym, jubileuszowe, okrągłe występy plus reprezentacja:

Jubileusze (oficjalne mecze w A.C. Milan):

1. mecz - 16/08/2015 (vs Modena 4-2, dom, Puchar Włoch)

1. mecz w lidze - 23/08/2015 (vs Atalanta 2-0, dom)

100. mecz - 31/01/2018 (vs Sampdoria 2-0, dom, liga)

100. mecz w lidze - 04/02/2018 (vs Juventus 0-1, wyjazd)

200. mecz - 20/02/2020 (vs Beşiktaş 0-0, wyjazd, Liga Europy)

Pierwsza reprezentacja Włoch: 11 A (stan na 04/06/2020):

1. mecz - 01/09/2017 (vs Liechtenstein 4-0, Vaduz (wyjazd), eliminacje MŚ, 90 minut)

2. mecz - 20/03/2018 (vs Kamerun 0-0, Ascoli (dom), mecz towarzyski, od 83 minuty)

3. mecz - 12/10/2018 (vs Chorwacja 3-0, Turyn (dom), Liga Narodów, 90 minut)

4. mecz - 16/10/2018 (vs Szwecja 3-1, Neapol (dom), mecz towarzyski, do 81 minuty)

5. mecz - 05/09/2019 (vs Bośnia 2-0, Bergamo (dom), eliminacje ME, 90 minut)

6. mecz - 08/09/2019 (vs Kazachstan 2-0, Astana (wyjazd), eliminacje ME, 90 minut)

7. mecz - 10/10/2019 (vs Albania 2-0, Udine (dom), eliminacje ME, 90 minut)

8. mecz - 13/10/2019 (vs Słowacja 2-0, Trnawa (wyjazd), eliminacje ME, 90 minut)

9. mecz - 14/11/2019 (vs Wyspy Owcze 6-0, Bari (dom), eliminacje ME, 90 minut)

10. mecz - 17/11/2019 (vs Bośnia 4-0, Zenica (wyjazd), eliminacje ME, 90 minut)

11. mecz - 27/03/2020 (vs Dania 1-1, Bergamo (dom), mecz towarzyski, do 45 minuty)

10 razy zachował czyste konto.

Wpuszczone gole:
16/10/2018 vs Szwecja (Alessio Romagnoli - samobójcza)