Football Manager 2018, Rozgrywka Mistrzów 4, Zadanie nr 2 (Mieszko Gniezno), #2

3 ... 2 ... 1 ... Trzy dni minęło czyli kolejna część może być dodana

Na początek muszę się pożalić na mojego prezesa. W poprzednim sezonie obiecał mi, ba nawet wyznaczył datę do kiedy się to stanie, że przeistoczymy się w klub półzawodowy. Niestety do końca sezonu nic takiego się nie stało. Jaki tego skutek? A no taki, że równie dobrze mogłem przed budynkiem klubowym wystawić tablice z napisem: 25 zdrowych i wysportowanych mężczyzn oddam gratis. Najśmieszniejsze były sytuacje, jak przychodził do mnie agent tego czy innego zawodnika z żądaniem, aby jego zawodnik podpisał lepszy kontrakt. Oczywiście zgadzałem się po czym znów oferowałem mniej niż zero, bo buty do gry chłopaki też kupowali sobie sam. Takie to realia III ligi w Gnieźnie.

Przejdźmy jednak już do samej rozgrywki, a właściwie do zmian personalnych w naszym zespole. A tych nie brakowało, niemal codziennie na testach pojawiało się kilku nowych chłopaków a ja starałem się wyłowić tych, którzy mogą coś wnieść do zespołu. Bywało i tak, że ktoś podpisywał z nami "kontrakt" a po tygodniu jednak mu dziękowaliśmy bo okazało się, że przybył ktoś lepszy, młodszy albo wpłacił parę złoty do klubowego budżetu.

Podobnie jak w poprzednim wpisie nie będę wymieniał wszystkich transferów, ale podzielę się niektórymi nowymi zawodnikami. Na początek transfer czysto propagandowy. Wyobrażacie sobie, że na czwarty poziom rozgrywkowy w naszym państwie przyjeżdza młodzieżowy reprezentant swojego kraju a do tego wychowanek wielkiego Juventusu? A tak właśnie stało się w przypadku Mieszka. Początkowo myslałem, że Armando Sykaj, bo tak nazywał się ten piłkarz, bedzie uzupełnieniem składu, ale z biegiem czasu okazało się, że jego rola jest dużo większa:

Najlepszym transferem okazał się lewy pomocnik, wychowanek Wisły Kraków Michał Szewczyk:

Pojawiło się także kilku zawodników ze sporą ilością spotkań w ekstraklasie, lecz żaden z nich nie zagrzał u nas długo miejsca. Można do nich zaliczyć Marcina Kikuta, Grzegorza Bartczaka czy Jakuba Wilka.

Niestety nie obyło się także bez strat. Przed rozpoczęciem sezonu z 11 zawodników, którzy najczęściej grali w naszym zespole w IV lidze, odeszło aż czterech do takich zespołów jak GKS Katowice, Olimpia Elbląg, Sandecja czy też GKS Jastrzębie.

ROZGRYWKI

Na początek kilka kwestii technicznych. Budżet na ten sezon, w porównaniu z poprzednim wzrósł trzykrotnie, ale niestety nadal nie było czym się chwalić:

Oczekiwania zarządu przed nadchodzącym sezonem:

Przekroczyliśmy zawrotną liczbę 100 sprzedanych karnetów !!

Zanim rozpoczął się sezon ligowy, przechodziliśmy intensywny okres przygotowawczy, jak to przystało na każdy amatorski klub. Żeby zrobić frajdę sobie i kibicom zorganizowałem turniej pod nazwą Piast Cup na który zaprosiłem Wisłę Kraków, Koronę Kielce i chłopców do bicia, czyli Wełniankę Kiszkowo. Blisko sprawienia sensacji byliśmy zwłaszcza w pierwszym meczu z zespołem białej gwiazdy, gdzie do 75 minuty utrzymywał się wynik 1-1. Warto także zwrócić uwagę na ilość kibiców na tym spotkaniu, 2444 osoby:

Tabela Piast Cup:

Pozostałe spotkania sparingowe:

Przechodząc już do rozgrywek III ligi, za faworytów do awansu uznane zostały zespołu Pogoni Szczecin II oraz Arki Gdynia II. Nas buchmakerzy widzieli w szerokim kręgu kandydatów do walki o awans wraz z takimi zespołami jak Błękitni, Bałtyk czy Kotwica:

Pomimo ubytków kadrowych początek sezonu był bardzo obiecujący. W ośmiu pierwszych kolejkach przegraliśmy tylko jedno spotkanie z Bałtykiem Gdynia.  Siedem zwycięstw sprawiło, że w tabeli prowadziliśmy z 5 punktową przewagą nad Polonią Środa Wielkopolska:

Niestety później przyszedł niespodziewany kryzys. Zaczęło się dość niewinnie od szalonego spotkania z Gwardią Koszalin zakończonego remisem 5-5, a później zespół wpadł w nagły głęboki kryzys i do końca rundy przegraliśmy cztery spotkania w tym aż 1-5 z Błękitnymi oraz 1-4 z KKS Kalisz. Przed rewanżami nie wyglądało to dobrze... Jedyny pozytyw, że w porównaniu do poprzedniego sezonu na mecze przychodzi więcej osób.

Tabela po pierwszej rundzie:

Dość nieoczekiwanie na półmetku rozgrywek na czele ligowej tabeli był zespół Polonii Środa Wielkopolska, a Arka wskazywana jako faworyt rozgrywek miała bić się o utrzymanie.

My niestety mieliśmy większe problemy. W przepisach rozgrywek jest zapis, że na boisku musi przebywać dwóch młodzieżowców, czyli zawodników, którzy nie ukończyli 21 roku życia. Do tej pory miałem  pewniaków  pasujących do tego opisu. Niestety w przerwie zimowej obaj znaleźli lepszych pracodawców (GKS Katowice i Sandecja) i powstał problem kto ich zastąpi. Na rynku nie mogłem nikogo wartościowego znaleźć, albo inaczej znalazłem, ale oni ani myśleli przyjeżdzać do Gniezna. I tym oto sposobem z konieczności na środku obrony musieli grać Sykaj, którego już przestawiałem wyżej oraz młodzieżowy reprezentant Walii Ben Cabango, jak sami widzicie, gwiazdą to on nie jest:

Drugą rundę rozpoczęliśmy fatalnie, od porażki z rezerwami Pogoni 1-3. Później wygrane przeplataliśmy z porażkami i remisami. O awans bić się miały zespoły Błękitnych, Gryfa, Polonii oraz właśnie my. Tak się złożyło, że z dwoma wyżej wymienionymi zespołami mieliśmy zagrać w przeciągu tygodnia (27.04-04.05) i te spotkania mogły zdecydować o końcowej kolejności tabeli.  Spotkanie z Błękitnymi to prawdziwa strzelanina, w której padło aż 11 bramek. Na szczęście ponad 70% z nich zdobyli piłkarze Mieszka, wygrywając ostatecznie 7-4. Następnie czekało nas spotkanie z rewelacją rozgrywek, czyli Polonią Środa Wielkopolska.  Wygrywając ten mecz bylibyśmy jedną nogą w II lidze. Ponad 700 osób, które zjawiło się na trybunach nie  zawiodło się, gdyż byli świadkami wspaniałego widowiska. Na szczęście udało nam się wygrać 3-2 i nasza przewaga w tabeli nad Błękitnymi wynosiła już 5 punktów:

Tabela po 31 kolejkach:

W trzech ostatnich spotkaniach naszymi przeciwnikami były zespoły Gryfa Wejcherowo, Vinety Wolin oraz Kotwicy Kołobrzeg. Niestety już w pierwszym z trzech spotkań przegraliśmy i przewaga nad Gryfem stopniała do 2 punktów. W przed ostatnim meczu pokonaliśmy 3-0 Vinetę i przed ostatnim spotkaniem piłka była po naszej stronie. Wygrywając nie musieliśmy oglądać się na przeciwników. Większej mobilizacji moi zawodnicy nie potrzebowali. Pokonaliśmy Kotwice 3-1 i byliśmy w II lidze !!

Końcowa tabela:

Rozpoczeliśmy świętowanie:

PUCHAR WIELKOPOLSKI

Droga do finału Pucharu Wielkopolski to czysta bajka. Rozegraliśmy sześć spotkań, w których zdobyliśmy 37 bramek, tracąc tylko 4. Udało się także zrobić jedną dwu cyfrówkę w meczu z Olimpią Koło wygrywając 10-1:

A w finale czekał na nas zespół Polonii Środa Wielkopolska. Spotkanie rozgrywane było na stadionie naszego przeciwnika ale nasi kibice nie zawiedli:

A samo spotkanie było wspaniałym widowiskiem. Już po 6 minutach prowadziliśmy 2-0 jednak na nasze trafienia bardzo szybko odpowiedzieli przeciwnicy. Do przerwy było 2-2. W drugiej połowie oba zespoły zaliczyły po jednym trafieniu i czekała nas dogrywka. A w niej po raz kolejny przypomniał o sobie bohater mojej kariery Mieszkiem Gniezno, czyli Łukasik:

Tym razem Puchar Wielkopolski jest nasz:

PODSUMOWANIE

Podsumowanie drugiego sezonu zacznę od tego, że zakończenie zawodowej kariery ogłosił Łukasik. Ni bez przyczyny napisałem "zawodowej kariery" ponieważ jak się okazało Łukasikowi nikt nie powiedział, że przez ostatnie dwa sezony grał w klubie amatorskim i gdy już myślałem, że przed nowym sezonem musze szukać nowego snajpera to okazało się, że Łukasik tak naprawdę zostaje w zespole na starych zasadach tylko już jako amator ...

Ale przy okazji warto pokazać statystyki w dwóch sezonów Łukasika, bo zarówno w IV jak i w III lidze został królem strzelców. Na początek IV liga:

oraz statystyki z III ligi:

W klubie nastąpiła zmiana prezesa może to znak że idą lepsze czasy dla klubu??

STATUS ORAZ ZAPISY

Zapisy: