Football Manager 2018, Rozgrywka Mistrzów 4, Zadanie nr 3 (US Lecce), #1

Wybór padł na US Lecce, klub znajdujący się w pięknym mieście południa Włoch. Jego położenie to ten słynny "obcas" we włoskim bucie. Miasto żyje jeszcze w barokowym stylu miodowych budowli, kilkanaście minut drogi od morza adriatyckiego.

Unione Sportiva Lecce

Rok założenia: 1908

Rywale: Bari, Brindisi

Stadion: Via Del Mare

Pojemność: 40.670  (20.373 w normalnych meczach)

Rok budowy stadion: 1966

Ultras Lecce

Jest tu dla kogo grać, chociaż fani doświadczani są przez włoski związek piłki nożnej (Tessera) to jednak są to bardzo żywiołowi i oddani klubowi. Dla których warto również oddać serce klubowi. Ile znaczy dla nich klub można zobaczyć na filmiku poniżej, działo się to po meczu z Capri, mecz o awans do Serie B z Serie C, do którego Lecce zostało karnie zdegradowane. Mój cel to awans i chyba nie muszę wspominać, dlaczego?

Sezon 17/18 Serie C:

Tak jak pisałem - celem jest awans i tak myślą wszyscy, bo jesteśmy faworytem według ekspertów, jednakże jest tu kilka silnych ekip jak chociażby Catania czy Reggina, które pamiętają czasy Serie A.

Taktyka jaką chciałem zastosować na włoskiej ziemi nie różniła się ustawieniem od tej, którą stosowałem w II zadaniu grając Hutnikiem Szczecin. Ustawienie to samo, ale cała taktyka zrobiona na nowo, dostosowana pod ten konkretny klub  i zawodników. Czterech obrońców i sześciu pomocników - DL DC DC DR DMC MC MC AMC AMC AMC. Skład wydawał się bardzo mocny, jednak było kilka "luk" przede wszystkim pozycja bramkarza oraz środkowego obrońcy, brakowało mi też doświadczenia, które w niższych ligach bywa bezcenne. Brak transferów gotówkowych nie był tu ograniczeniem, gdyż i tak nic nie mieliśmy w budżecie na taką okazję.

Ściągnąłem aż trzech bramkarzy do rywalizacji, doświadczony Amelia miał właśnie być człowiekiem od zadań specjalnych. Rywalizacja miała przebiegać głównie między dwójką wypożyczonych bramkarzy, co ciekawe Gabriele to syn znanego przed laty - Luki Marchegianiego. Z wypożyczeniami jest ten plus - że zawsze mogą wrócić do macierzystego klubu.

Do środka także zdecydowałem się ściągnąć dwóch graczy z wypożyczenia. Chociaż zastanawiałem się Mallamo nie zagra bliżej bramki rywala, ale to wszystko wyjdzie w praniu.

I na koniec ofensywa, w tym dwa wielkie nazwiska i jeden wielki... talent prosto z Milanu:

Dwie gwiazdy, których doświadczenie może okazać się bezcenne, a wcale tak dużo nie chcieli otrzymywać miesięcznie na konto. Szczególnie znany doskonale we Włoszech Mauri wzbudził wielkie zainteresowanie w Serie C.

Z miejsca nowy nabytek otrzymał opaskę kapitańską:

Pełny skład został skompletowany i prezentował się następująco:

Okres przygotowawczy

Podczas sparingów zgrywaliśmy zespół i nieco zarabialiśmy na niektóre kontrakty. Dlatego taki zestaw sparingpartnerów, który miał przynieść największe profity. Jedynie pierwszy sparing z Milanem wzbudził mój entuzjazm, nie tylko przez wynik, ale także grę, potem było już z górki. Także zimą.

TIM CUP

Rozgrywki w Pucharze Włoch zaczęliśmy od samego początku - pierwszej rundy eliminacji. Los przydzielił nam Renate, które pewnie odprawiliśmy z kwitkiem 3:0 po dwóch golach Costy Fereiry i Hachima Mastoura. Gdy ujrzeliśmy kogo wylosowaliśmy w drugiej rundzie kwalifikacyjnej... przydarzyła się okazja rewanżu za ten baraż o Serie B - Capri. I oni nie sprawili nam większego problemu, od 77. minuty graliśmy w dziesięciu, prowadząc wtedy 1:0, ale strzeliliśmy jeszcze jedną bramkę. W 3 rundzie trafiliśmy na pierwszą przeszkodę - opór stawił zespół Cremonese, dopiero w dogrywce Salvatore Caturano dał nam zwycięskiego gola. Czwarta runda jednak okazała się naszą ostatnią, rywal nie byle jaki, bo z Serie A - trafiliśmy na Sassuolo i po wyrównanej walce przegraliśmy 1:0.

Copa Italia Lega Pro

Puchar ligi nie był nam do niczego potrzebny, ale mogłem ogrywać tam dość szeroki skład. Na początek pokonaliśmy Virtus Francavilla 1:0 i takim samym stosunkiem wygraliśmy z Monopoli. Niespodziewanie swój udział zakończyliśmy na 1/4, gdzie lepsi od nas okazali się zawodnicy zespołu Mestre, wygrywając z nami 3:2.

Serie C - runda jesienna

Runda jesienna Serie A składa się teoretycznie z 19. kolejek, ale musieliśmy rozegrać jeszcze tego roku kolejek dwadzieścia. Zaczęliśmy od wyjazdowej potyczki z Rende, gdzie na 1,5 tysięcznym stadionie ponad tysiąc to byli kibice Lecce i wygraliśmy tam 2:0 po golach Marino i Tabanelliego. W drugim spotkaniu, już na własnym obiekcie debiutanckiego gola (z karnego) zdobył Stefano Mauri, a my dołożyliśmy jeszcze dwa, pewnie pokonując Sicula Leonzio. Dobra passa trwała także w 3. kolejce, gdzie nie daliśmy szans Fidelis Andria - wynik 3:1. Potem nadeszła niewielka indolencja, bo dwa mecze z rzędu to dwa remisy, najpierw 2:2 z Akragas, a później 0:0 z Fondi.

Kiedy wydawało się, że wszystko wraca na właściwe tory po pokonaniu 4:1 FC Casertanę to w następnej kolejce Trapani Calcio pokazało nam, gdzie jeszcze jesteśmy - ulegliśmy 3:1.

Do gry wróciliśmy pokonując Virtus 2:0, ale potem znowu zawiedliśmy remisując 1:1 z Matera Calcio. Graliśmy w kartkę tylko istniejące dla nas opcje to były remis lub zwycięstwo, całe szczęście przeważało to drugie - wygraliśmy cztery z pięciu kolejnych meczów, a zremisowaliśmy jedynie z bijącymi się o awans Catanią.

Druga w sezonie porażka przyszła 11 listopada, kiedy graliśmy wyjazdowy mecz z US Catanzaro, przegraliśmy z kretesem 2:0, będąc zdecydowanie gorszym zespołem. Do końca rok zostało nam jeszcze pięć kolejek, najpierw pokonaliśmy Juvę Stabia 2:1 i Regginę Calcio 3:1, ale potem zanotowaliśmy trzy remisy z rzędu: z Monopoli, Rende i Sicula Leonzio. Tabelę wrzucam jednak prawilną - po równej połowie sezonu.

Serie C - runda wiosenna

Zimą praktycznie nic się nie działo. Rozegraliśmy kilka sparingów, nikt do nas nie przyszedł, nikt również znaczący nie odszedł. Spokojnie przygotowywaliśmy się do rundy rewanżowej.

Notujemy jednak falstart, bo na inaugurację wiosny tylko remisujemy bezbramkowo z Fidelis Andria. Forma wróciła szybko, całe szczęście, bo konkurencja do awansu spora. Wiedziałem, że na pewno do baraży się dostaniemy, ale celowaliśmy już w pierwsze miejsce i awans bezpośredni.

W 22. kolejce pokonaliśmy Akragas 1:0 i zaliczamy potem kolejne dwa zwycięstwa z rzędu. Mieliśmy okazję zrewanżować się za porażkę z pierwszej rundy, ale i tym razem Trapani Calcio okazało się zbyt mocne na nas, ale remis 0:0 przyjąłem z pokorą. Tym bardziej, że później zanotowaliśmy aż pięć wygranych z rzędu! Tym bardziej satysfakcjonowało to nad Catanią.

I na końcu tej passy przyszło rozczarowanie, na własnym obiekcie podejmowaliśmy Siracusa i niestety ulegliśmy 1:0, co mogło mieć fatalne skutki w walce o awans.

Pięć meczów do końca i mamy trzy punkty straty do lidera, gdyby nie ta porażka... W Serie C liczą się także bramki, wiec i tu Catania jest górą.

Na początek przyszło nam zmierzyć się z Paganese Calcio, kapitalny mecz, który koniec końców wygrywamy 4:2. Także w 33. kolejce nie daliśmy urwać sobie punktów i pokonaliśmy US Catanzaro 2:1. Catania jeden z meczów zremisowała, więc udało nam się do nich zbliżyć:

Niestety w 34. kolejce notujemy falstart! Tylko 1:1 z Juve Stabia, ale na nasze szczęście Catania także gubi punkty, nawet przegrywa. Na własnym obiekcie nie mogliśmy tego zaprzepaścić, Catania ledwie remisuje swój mecz, a my rozbijamy Regginę Calcio 4:1, dwa gole zdobył Caturano - i to obie w doliczonym czasie gry!

Na kolejkę przed końcem mieliśmy wszystko w swoich nogach. Graliśmy mecz wyjazdowy z Monopoli i zaczęło się fatalnie - w 18. minucie Marco Amellino otrzymał bezpośrednią czerwoną kartkę! Co to były za emocje... Monopoli nie potrafiło nam zagrozić, to my kontrolowaliśmy piłkę, ale też nie mogliśmy poradzić sobie w dziesiątkę. Catania pewnie wygrywała swój mecz, remis nam nic nie dawał aż wreszcie w 84. minucie Salvatore Caturano dał nam upragnioną bramkę, która oznaczała jedno - awans jest nasz!

Terminarz, część zimowa:

I końcowa tabela:

Skład po sezonie:

Obowiązki: