Euro 2012 > Euro 2016

Euro 2016 w kwestii organizacyjnej jest porażką. Codziennie docierają do nas z Francji coraz to bardziej niepokojące informacje - Stadion? Myślę, że spokojnie można by było wnieść na niego bombę. Bijatyki kibiców? Jeżeli chodzi o Rosjan i Anglików, stają się już codziennością. Środki komunikacji? Autobus raz nie przyjedzie, raz przyjedzie (częściej nie przyjedzie), o regularnie jeżdżących pociągach można tylko pomarzyć. Komunikacja personalna? Only French. Już po pierwszych dniach wyraźnie widać, że niezależnie od wyniku sportowego to my jesteśmy największymi wygranymi - nasze mistrzostwa w 2012 roku zostały poprowadzone i zabezpieczone bardzo dobrze. Patrząc na dzisiejszą Francję wręcz genialnie.

Możemy być z siebie dumni, naprawdę - kibice, policja, ochroniarze. Podczas turnieju organizowanego w naszym kraju spisaliśmy się bowiem fantastycznie. Zacznijmy od najważniejszej rzeczy - bezpieczeństwa. Jak powszechnie nas przekonywano, we Francji wszystko pod tym względem miało zostać dopięte na ostatni guzik, tymczasem na stadion regularnie wnoszone są race, flary (jednak, prawdę mówiąc, taką racę można wnieść nawet przy stu kontrolach po drodze, to akurat nie stanowi dla chcących wielkiego problemu), czy petardy hukowe, których używanie akurat w takim, a nie innym momencie jest zwyczajną głupotą (jak dla mnie huk nie różni się od tego, który słyszałem podczas meczu Francja-Niemcy, gdy nie wybuchały petardy a bomby). Tych incydentów nie da się wyeliminować, lecz można starać się je ograniczać. Czy służby ochronne podejmują takie działania? Cóż - w obliczu takiej głupawki (uzasadnionej) na punkcie bezpieczeństwa, wniesienie na trybuny na przykład rakietnicy to już gruba przesada. Niesamowite, że nikt nie był w stanie tego wykryć, żadna z tych podobno niesamowicie profesjonalnych kontroli.

Tak - naprawdę wniesiono na stadion rakietnicę, z której wystrzelono racę (chyba racę) w inny sektor...

Nieład organizacyjny zaczyna się już na stadionie, jednak tam wcale się nie kończy - myślę, że większość z Was słyszała już o wzajemnym polowaniu (bo ciężko to inaczej określić) kibiców rosyjskich i angielskich względem siebie. Obraz tego patologicznego zachowania dopełnia jeszcze francuska policja, która ustaliła sobie miejsca, gdzie kibice mają się bić i tam skupia główne siły (Dosłownie! Chodzi głównie o Marsylię). Rzecz jasna kibice wybierają inne miejsca, któż by pomyślał...

Przez chwilę ktoś puścił plotkę o możliwości wykluczenia Anglii i Rosji z ME, jednak od początku wydawało się to mało realne - UEFA nie chce odpowiadać za rzeczy, które dzieją się poza stadionem, ciężko zresztą im się dziwić. Inna sprawa, że podczas meczu właśnie Rosji z Anglią dochodziło często od dantejskich scen - kibice "Sbornej" zaatakowali angielskich fanów, co gorsza nie tylko tych "zainteresowanych", ale także zwykłych kibiców. I za to należy im się potępienie. Zresztą nie tylko za to, bo to byłoby zbyt duże uproszczenie, za sam atak również.

A teraz spójrzmy, jak wyglądał sektor Rosjan na Euro 2012, podczas meczu z nami w Warszawie:

Myślę, że komentarz zbędny. Inna sprawa, że nie tylko przyjazd Rosjan i Anglików spowodował to, co aktualnie dzieje się na francuskich ulicach. O tamtejszej sytuacji pisałem też trochę tutaj (+filmiki):

Strumień myśli przed Euro#3

Oczywiście i my nie uniknęliśmy pewnych potyczek podczas Euro 2012, głównie przed naszym meczem z Rosją, ale w porównaniu do obrazków z Francji - to incydenty, które po prostu musiały się zdarzyć i które ciężko było uniknąć. Poza tym nasze służby wykonały masę bardzo dobrej roboty.

Wracając do Euro 2016 - panuje u nas bardzo ciekawe przekonanie, że wszyscy wokół się biją, a nasi kibice tylko piją i śpiewają z Irlandczykami. Jakby do Francji pojechali tylko kibice tenisa (w dodatku stołowego)... Jasne - nie mamy prawa wstydzić się za naszych fanów, bo nic aż tak złego nie zrobili, ale aż takie wybielanie jest... Aż zastanawiające w kontekście tego, jak środowiska kibicowskie na ogół wyglądają w mediach.

Na razie filmików ze starć chuligańskich nie uświadczymy (co nie oznacza, że ich nie ma), za to mamy na przykład takie pojedynki, gdzie atmosfera aż kipiała:

Podobno, to już wiem z pierwszej ręki, Irlandzcy kibice - z którymi, można powiedzieć, nawiązaliśmy przyjazne stosunki podczas Euro 2012 - bardzo łatwo przyswajają sobie przyśpiewkę "Polska, Biało-Czerwoni...";-)

Wracając jednak do bezpieczeństwa - czekają nas jeszcze dwa mecze uznane przez francuskie służby bezpieczeństwa w większości istniejące tylko teoretycznie za spotkanie podwyższonego ryzyka ze względów "kibicowskich i historycznych" - z Niemcami i Ukrainą. Że nie powinno być to największe zmartwienie dla Francuzów, pisałem już TUTAJ i jak na razie wszystko się sprawdza. Pomimo wszystko wierzę, że akty chuligańskie będę jedynym problemem pod względem bezpieczeństw, bo nikt nie chciałby, aby doszło do tej drugiej hipotetycznej sytuacji, którą zapewne wszyscy mają z tyłu głowy...

Po tym wszystkim naprawdę widać ile francuskiej policji brakuje - nie myślałem, że to napisze - do naszej. U nas poprowadzili oni Euro bardzo dobrze, choć nie zabrakło oczywiście z ich strony paru - nazwijmy to - głupstw, lecz patrząc na Francuzów... Przerastamy ich pod tym względem o klasę.

Zupełnie inną kwestią jest przygotowanie logistyczne gospodarza mistrzostw. Żeby zamknąć klamrą kwestie bezpieczeństwa i przedstawić inne kwestie z zupełnie innej strony pokaże Wam teraz część wywiadu Jakuba Olkiewicza z marca tego roku, przeprowadzony z dr Dariuszem Łapińskim, specjalistą ds. bezpieczeństwa i współpracy z kibicami w PZPN-ie:

Jak wrażenia po pobycie we Francji i co się tam właściwie działo?

Dwa tygodnie temu w Paryżu odbyła się czterodniowa konferencja organizowana przez UEFA, dotycząca organizacji Euro 2016. Składała się ona z dwóch części – pierwsza z nich dotyczyła przede wszystkim meczów. Zabezpieczenie meczu, marketing podczas spotkania, procedury, media, obsługa medialna – wszystko, co dotyczy samych spotkań na stadionach. W pierwszych dwóch dniach nie uczestniczyłem, brałem za to udział w ostatnich dwóch. Tutaj głównym tematem było wszystko to, co wokół futbolu. Zjechały się miasta-gospodarze, by opowiedzieć, w jaki sposób przygotowują się do turnieju oraz przedstawiciele mniej lub bardziej niezależnych stowarzyszeń kibiców z różnych krajów, by wejść w twórczy dialog z organizatorami.

Wrażenia?

Nie są niestety najlepsze. Ogólnie do każdego z dziesięciu samorządów prezentujących tam swoje dokonania i pomysły można zgłosić zastrzeżenia, niektóre błędy powtarzały wszystkie miasta. Po pierwsze – wszystkie były reprezentowane przez przedstawicieli marketingu. Po drugie – wszyscy mówili do nas po francusku, jakieś 60% z nich nie rozumiało kierowanych do nich pytań formułowanych w języku angielskim. Ponadto nikt z nich nie miał absolutnie żadnego, najmniejszego pojęcia o specyfice kibiców piłkarskich. Chwalili się na przykład festiwalami teatru awangardowego, który gdzieś tam się w czerwcu odbywa. Co gorsza – nikt nie miał też żadnych pytań. Sprawiali wrażenie, jakby wszystko wiedzieli i na wszystko byli fantastycznie przygotowani.

Mamy swoje teatry awangardowe i nic więcej nas nie interesuje?

Tak, a ja pamiętam identyczne imprezy, które organizowaliśmy w 2012 roku. Zaprosiłem kibiców z Irlandii, Chorwacji, Hiszpanii i Włoch po czym razem jechaliśmy na warsztaty do Gdańska i Poznania. W obu tych miastach zebrał się praktycznie cały komitet organizacyjny, gdy tylko przyjechaliśmy, pojawił się milion pytań. Ilu was będzie? Czym przyjedziecie? Niektórzy się dopytywali o ubezpieczenia zdrowotne, inni o nawyki żywieniowe. Wynikało z tych dyskusji i pytań mnóstwo pozytywnych wniosków, by podać choćby jaskrawy przykład irlandzkiej Malty w Poznaniu. Sporym nakładem sił i oczywiście nie za darmo miała tam powstać wioska dla przyjezdnych, gdzie mogliby się poczuć jak w domu – whisky, folkowa muzyka, taki klimat. Oni jak tylko o tym usłyszeli, to stwierdzili, że zwariowaliśmy. „My już mamy tego klimatu powyżej uszu, to tak jak byście pojechali na wczasy do Egiptu i pakowaliby w was tam zrobiony przez lokalnych kucharzy bigos i ciepłą wódkę”. Właśnie dzięki tym opiniom kibiców z Irlandii uniknęliśmy strat, jakie z pewnością przyniosłaby taka inwestycja. Kolejny drobiazg, który zdecydowanie zmienił odbiór imprezy przez sympatyków futbolu. Hiszpanie na tym spotkaniu zaznaczyli wyraźnie – mimo że mecze są rozgrywane dość późno, do centrum miasta ze stadionu wrócimy pewnie koło północy – każdy pójdzie na wystawny obiad do restauracji, i to niezależnie od grubości portfela.

Kto był w tamtych czasach w Gdańsku na starówce wie, że o godzinie 23 tam już powoli zwijano chodniki, bo Polacy już o tej porze nie jedli. Po tej uwadze Hiszpanów ktoś z organizatorów z Gdańska spotkał się z restauratorami ze Starego Miasta i rzeczywiście w czasie Euro do drugiej w nocy można było zjeść ciepły posiłek. We Francji jest zupełnie inaczej, nie ma żadnych pytań i to dotyczy właściwie wszystkich miast.

Całość: TUTAJ

Wszystko to powoduje, że we Francji organizacja jest po prostu fatalna - po angielsku nie można dogadać się w wielu codziennych sytuacjach, środki komunikacji w większości strajkują, na ulicach trwają wojny, na stadion wnoszone są rakietnice (!!!) - jeden wielki chaos.

Wielu Polaków ma wyraźne kompleksy zachodu. Stosowne wydaje się pytanie: Z jakiego powodu?