15 dróg do chwały. 0# Obrany azymut.

Ile wielkich turniejów udało się wam obejrzeć, będąc ich integralną częścią, czyli oglądając mecz/e ważnych rozgrywek z perspektywy trybun? Jako rodowity Polak nie wyobrażałem sobie odpuścić polsko-ukraińskiego Euro w 2012 roku i w czasie kiedy Hryhorij Surkis wywalczył dla nas współ-organizację, pomyślałem - nie mogę tego odpuścić. Wylosowałem bilet na mecz fazy grupowej w Gdańsku, pomiędzy Włochami i Hiszpanami, i byłem tam z rodziną.. Chociaż o atmosferę w mieście zadbali Iberyjczycy, to głośne "Español, Español, Español" zasłyszane w tramwaju wiozącym na mecz - nie zdołało mnie usatysfakcjonować, tak samo wrażenia z gry, co najwyżej - ocena dwa na szynach i sam stadion - bez urazy dla kibiców Lechii, kolorowe boisko szkolne, ale być może takie było tylko moje odczucie, bo siedziałem nisko, za bramką. Wszystko to nie zraziło mnie przed wyprawą życia, bo miałem obejrzeć 2 spotkania rosyjskiego Mundialu, w terminie - przełom czerwca i lipca, a zamawiając bilety, nie wiedziałem jakie mecze zobaczę, bo miała to być już faza pucharowa, a ja wylosowałem Łużniki i Sankt Petersburg. Na turniej pojechałem z ojcem, ale żeby was to nie zmyliło - nie jest on wielkim kibicem, za to uwielbia zwiedzać, jest chłonny wiedzy i znał lepiej ode mnie język rosyjski. A wyglądało to tak..

Nasz lot z Okęcia do Moskwy, z przesiadką na większy samolot w Mińsku, w dniu 29 czerwca 2018 roku, trwał ok. 3 godziny - na miejscu byliśmy o godzinie 20-stej miejscowego czasu; w Moskwie dodaje się +2h względem czasu polskiego. Na czas Mundialu, standardową wizę zastępowało FAN ID, dla kibiców turnieju, z którym trzeba było się poruszać nie tylko w Rosji, ale obowiązywało ono na Białorusi, gdyż prezydent Łukaszenka poszedł na ustępstwo względem sąsiadującego państwa ze stolicą w Moskwie w tym gorącym okresie, a my lecieliśmy tanimi liniami Belavia.

Ostatecznie, wylądowaliśmy na znajdującym się na obrzeżu stolicy lotnisku Domodiedowo (Аэропорт Домоде́дово), które nie zrobiło na mnie szczególnego wrażenia (znałem już m in. lotnisko w Pradze), jednak w Moskwie są 3 porty lotnicze, dlatego nie muszą one być kolosalne, gdyż odciążają się na wzajem. Z lotniska, posiadacze identyfikatora, o którym wspomniałem wcześniej i zobaczyliście nawet jego wzór (chciałem dać zdjęcie swojego FAN ID, ale nie znalazłem motywacji żeby go odszukać, chociaż powiem wam, że to na prawdę fajna pamiątka) - mogli za darmo dojechać do miasta szybkim ekspresem, łączącym lotnisko na suburbiach ze stolicą, a jest to dystans 42km. Tak znaleźliśmy się na stacji okrężnej metra Paveletskaya (Павелецкая), skąd włąsnie koleją podziemną dotarliśmy do kolejnej stacji - Komsomloskaya (Комсомольская), a w tym miejscu jest także dworzec dla pociągów - nazywa się Jarosławski. Przejechaliśmy podmiejskim pociągiem 3 albo 4 stacje, dojechaliśmy do naszej docelowej dzielnicy, a mi osobiście już zaczęły się mieszać te wszystkie nazwy i teraz najważniejsze było dotrzeć do ulicy Yugorskiy Proyezd (Югорский проезд), bo tam był nasz zabukowany hotel.. Widząc, że kręcimy się w kółko i nie możemy znaleźć swojego miejsca noclegowego, pewien taksówkarz zaproponował nam podwóżkę za darmo, chociaż sam dokładnie nie wiedział gdzie jest nasz upragniony punkt na mapie stolicy. Trochę czasu zeszło, zanim dotarliśmy na miejsce, a uprzejmy kierowca, zdecydowanie odchodzący od stereotypu typowego "cierpa" w nagrodę dostał 2 paczki polskich, oryginalnych papierosów (tak, niestety palę nałogowo..). Z naszym miejscem noclegowym wiąże się ciekawa historia, bo był to hotel umiejscowiony na mini-osiedlu, na którym panował remont dachu i kiedy następnego dnia, po "kaszce" jaką dają tu na śniadanie, wyszliśmy na zewnątrz, zobaczyliśmy grupę pracowników wyglądających na Uzbeków, Kazachów czy coś w tym stylu, i kiedy zapytaliśmy ile godzin pracują, to jeden z nich wskazał na niebo, czyli dzień przygania noc wygania.. Ewidentnie  ludy, nazwijmy je - tureckie są wyzyskiwane na Rosji, bo chłopaki roboty mieli pełno, a harowali pewnie za marne ruble. Był to już dzień meczowy. Marszrutką dojechaliśmy do stacji metra Botaniczeskij sad (Ботанический Сад) i dalej właśnie metrem do stacji Bulwar Rokossowskiego (Бульвар Рокоссовского), a stamtąd już linią czerwoną kolei podziemnej, do ostatecznej stacji - Sportivnaya (Спортивная), w której pobliżu znajduje się obiekt Łużniki. Z metra wyszły chmary ludzi, w większośći w białych strojach reprezentacji gospodarzy, bo jeszcze nie zdążyłem wspomnieć i w sumie zrobiłem to celowo.. trafił się nam arcyciekawy mecz pomiędzy Rosją a Hiszpanią w 1/8 turnieju!

Żeby obejść całe Łużniki, jeszcze w takim tłoku, gdzie śmierć przez stratowanie nie byłaby niczym niezwykłym - potrzeba bardzo dużo czasu. W końcu, po całej procedurze, przypominającej odprawę na lotnisku - weszliśmy na arenę zmagań, mieliśmy krzesełka w dobrym miejscu, w południowo-wschodnim sektorze stadionu. Obiet wypełnił się w całości, o czym wspomniał spiker w trakcie spotkania, jednak przed nim, standardowo - przedstawił wszystkich piłkarzy, których zdjęcia profilowe znalazły się na telebimach. Największą wrzawę wywołały nazwiska Czeryszew, Gołowin, Iniesta i pewien wielki typ, którego zapewne kojarzycie z turnieju, bo to zawodnik, który zyskał sobie fanów na całym świecie, grą na Mistrzostwach w swoim kraju. Spotkanie było ciekawe od samego początku, a co rzuciło mi się w oczy, to bardzo mizerna gra nogami Davida De Gei i świetny Isco, Rosja się broniła. Już w 11-stej minucie padł gol dla La Furia Roja, ale w 41 minucie bramkę z karnego zdobył ten, który dostał najwięcej okrzyków podczas przedstawiania piłkarzy przez spikera - Artiom Dziuba! Kiedy świętował gola, przybiegł do naszego narożnika, objawił mi się obraz "wielkiego herosa", a przecież to człowiek jak każdy inny. Niezapomniane przeżycie. Kolejny warty zapamiętania obrazek, to już druga połowa dogrywki. Hiszpanie zamknęli Rosjan na całe 15 minut na swojej połowie, kleili tiki-takę, która była bezproduktywna i zapłacili za swój styl gry, dzisiaj już trochę przebrzmiały, w rzutach karnych, które wygrali gospodarze. Kiedy Akinfeev obronił karnego wykonywanego przez Iago Aspasa, na obiekcie zapanował taki tumult, że w uszach mogły popękać bębenki i nie dziwiłem się już, że niektórzy kibice mieli jakieś nauszniki. Poezja, nawet dla neutralnego kibica, 30 czerwiec 2018 zostanie przeze mnie zapamiętany jako, hm.. uśmiech losu, bo jak wspomniałem - losując bilety nie wiedziałem co obejrzę, a zobaczyłem gospodarzy MŚ w wielkim pojedynku. Wracałem do hotelu usatysfakcjonowany. Kolejnego dnia był czas na zwiedzanie stolicy, a w mieście aż roiło się od.. żółtych koszulek, bo miała tu grać Kolumbia (chociaż na innym stadionie), a wśród kibiców tego państwa rozprowadzono bardzo dużo biletów na Mundial, o czym pewnie słyszeliście. Zobaczyć tu bardzo dziwnych ludzi to żaden problem, bo jak inaczej nazwać Araba w różowym turbanie z pięknie wypielęgnowaną siwą brodą? No i patrząc na społeczeństwo, szczególnie w metrze, gdzie mimo pełnego przedziału panuje cisza.. A dlaczego? Bo każdy wpatrzony jest w swojego smartfona. Szkoda, że tak zamykamy się na drugiego człowieka.

Wieczorem przyszedł czas wyjazdu z Moskwy do Sankt Petersburgu, koleją nocną z łóżkami, gdzie mieliśmy obejrzeć drugi mecz - Szwecja vs. Szwajcaria, ale to już trochę czarny humor (pisałem o tym po krótce w blogu podsumowującym karierę BVB).. Gwoździem programu miała być Moskwa i, dlatego.. jedźmy dalej!

Nawet jakiś uczony, powiedział kiedyś że Wikipedia to idealne źródło informacji, z czym chyba wszyscy się zgadzamy, dlatego zajrzyjmy co moderatorzy wiki napisali o moskiewskim metrze i nie posądzajcie mnie o próżność z powodu skopiowania kilku linijek tekstu z "Wolnej Encyklopedii", chociaż - zaktualizowałem nieco dane, bo w polskiej wersji nie było już tych "wiążących".

Metro w Moskwie - system kolei miejskiej, głównie podziemnej, zlokalizowany w stolicy Rosji – Moskwie i częściowo w Obwodzie Moskiewskim. Jest pierwszym systemem metra oddanym do użytku w Rosji (otwarto 15 maja 1935 r.). System składa się z 15 linii; jego długość wynosi 486 kilometry, na których znajdują się 232 stacji. Należy do najbardziej obciążonych systemów metra na świecie. Codziennie korzysta z niego średnio 7,1 miliona pasażerów (2016 rok).

Jeżeli spojrzymy na schemat moskiewskiego metra, które jest częścią tradycji tubylców, bo tutaj odbywa się "undergroundowe" życie, to.. nic z tego nie zrozumiecie, jeżeli nie łyknęliście w swoim życiu jężyka rosyjskiego ani cyrylicy, czyli używanego tu alfabetu. Wygląda to mniej więcej tak, że główne linie, dojeżdżają do samego epicentrum i są przecinane "pierścieniami". Dla zainteresowanych, plan który zobaczymy na każdej stacji kolei podziemnej w Moskwie:

Wyobraźcie sobie, że dzisiaj z moskiewskiego metra korzysta, dziennie.. ok. 10 mln ludzi! Prostym byłoby wytłumaczenie: "bo samochodem nie da się tu jeździć, wiecznie są korki". Nie jest tak, to część tradycji miasta stołecznego, gdzie mieszka 12 mln ludzi.

Wytrawny czytelnik, zauważył już z czym wiąże się tytuł mojej kariery "15 dróg do chwały". Piętnaście bo tyle na stan dzisiejszy jest linii metra w Moskwie i nie chcę już zanudzać czytelnika, napiszę tylko że bardziej czuję się człowiekiem wschodu niż zachodu, dlatego w swojej karierze w FM 2020, poprowadzę Dinamo Moskwa, a więcej już w kolejnym odcinku. Ktoś zapyta, dlaczego nie dałeś od razu sezonu.. Dobry prolog nie jest zły i tych obserwatorów, którzy kliknęli w mój blog, zapewniam - tym razem opisy poszczególnych sezonów nie będą długie, zadbam bardziej o odbiór wizualny mojego projektu, a co z tego wyjdzie? Przekonamy się.