Drużyna za zero euro. #7 [2026/27] (Chłopaki urodzeni w Badajoz: Martín, Peral i Rebollo)

Ekstrasy (linki):

CARLES LLARIO - od pucybuta do milionera!

RUCHY KADROWE
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)

Toni MARTÍN (01.07.2026, awans z rezerw: wychowanek)

José PERAL (01.07.2026, awans z rezerw: wychowanek)

José Antonio REBOLLO (01.07.2026, awans z rezerw: wychowanek)

Lander FERRERO (01.07.2026, Real Valladolid: prawo Bosmana)

Richard ESCOBAR (01.07.2026, Getafe B: prawo Bosmana)

Andrés GARCÍA Moreno (03.07.2026, wolny transfer)

Jesús VÁZQUEZ Alcalde (04.07.2026, wolny transfer)

Jorge HERRANDO Oroz (20.05.2026, zwolniony z kontraktu)
Jorge RUIZ (01.07.2026, rezerwy, 22.07.2026:  Ar-Rajjan: 150 000 €uro)
Sergio SANTOS Fernández (01.07.2026, rezerwy)
DAVID GIL Mohedano (01.07.2026, Osasuna: 100 000 €uro)
Carles LLARIO Moscardó (06.07.2026, Olympiakos Pireus: 23 500 000 [26 000 000] €uro)
Alberto Espeso Fernández-Berto ESPESO (07.07.2027, Logroñes: roczne wypożyczenie: 40 500 €uro)

CZĘŚĆ BLOGOWA

KADRA

KRÓTKIE OMÓWIENIE TAKTYKI I PERSONALIÓW

Oto gracze pierwszego i drugiego wyboru na poszczególnych pozycjach:

Dodatkowo do dyspozycji byli Gallego, Perea i Lasso.

Za regres z poprzedniego sezonu (10. miejsce) ktoś musiał zapłacić. Przede wszystkim nie przedłużyłem więc umowy z długoletnim asystentem, Urugwajczykiem Gonzalo de los Santosem.

Dogadywaliśmy się znakomicie - jak to rówieśnicy - ale stwierdziłem, że dla dobra zespołu potrzebuję kogoś bardziej kompetentnego. Przede wszystkim lepszego motywatora. Mój wybór padł na człowieka mało znanego, który przez kilka ostatnich lat pracował w Lugo jako główny analityk gry. Nazywa się José María Isaac Béjar, krócej: José Marí:

Zamieszałem też trochę wśród piłkarzy. Głośnym echem w całej Europie odbiła się sprzedaż Carlesa Llario do Olympiakosu za (aż!) 23,5 mln euro! A suma ta może wzrosnąć nawet do 26 mln, jeżeli Llario strzeli w lidze greckiej 30 goli. Przypomnijmy, że zawodnik ten przychodził do nas w roku 2021 z rezerw Realu Madryt, który nie był zainteresowany przedłużeniem umowy. W barwach Badajoz najpierw awansował do Primera División (2022), by w latach 2024 i 2025 zdobyć dwukrotnie koronę króla strzelców!

Ogółem rozegrał w barwach mojego klubu 180 spotkań, w których strzelił 97 bramek. Licząc tylko ligę (drugą i pierwszą): 168 / 89.

Jednak poprzedni sezon miał - nie ukrywajmy - słabszy, a na dodatek stracił motywację do gry w Badajoz. Z niewolnika nie ma pracownika, więc pozwoliłem mu odejść, zarabiając przy okazji dla klubu petardę szmalu.

Wiadomo, jaka jest nasza polityka transferowa - nie kupujemy zawodników. Pieniądze od wielu lat inwestowane są natomiast w rozbudowę bazy treningowej, obiektów młodzieżowych oraz stopniowe zwiększanie pojemności stadionu:

Nasza akademia szkoli coraz lepszych graczy i zdecydowałem, że najzdolniejsi dostawać będą więcej szans. Pierwszym wychowankiem, który zadebiutował w pierwszej drużynie był Jorge Ruiz (2024), ale nie okazał się tak dobry, jak wszyscy myśleli i latem tego roku odszedł z klubu. Natomiast teraz awansowałem aż trzech lokalnych chłopaków (wszyscy urodzeni w Badajoz!). Na dodatek pomocnicy Martín i Rebollo grać będą w pierwszym składzie, a stoper Peral na zmianę z Sánchezem. Wyszedłem bowiem z założenia, że lepiej postawić na perspektywicznego nastolatka z akademii, który - być może - ma szansę ładnie się rozwinąć, niż na odrzuty z innych klubów.

Rebollo wygenerował się wiosną 2023, a Martín i Peral w 2024.

Następcą Llario będzie Andrés García, który nie potrafił przebić się do pierwszego zespołu Valencii. Gdy porównamy ich umiejętności, wydaje mi się że na tej roszadzie nasz potencjał ofensywny wcale nie ucierpi zbyt mocno:

Nowym lewym obrońcą będzie Jesús Vázquez (też z przeszłością głównie w rezerwach Valencii) i wychodzi na to, że w porównaniu z zeszłym sezonem mamy cztery zmiany w podstawowym składzie. Vázquez (za Fondarellę), Martín (za Pereę), Rebollo (za Morante) i García (za Llario).

Jako że Morante będzie jedynie dublerem, postanowiłem zmienić również kapitana i wicekapitana drużyny. Tym pierwszym został najstarszy w ekipie Kevin, a jego zastępcą - Montiel.

Dowód na przestrzeganie zasad kariery:

ROZGRYWKI

W Pucharze Hiszpanii spełniliśmy oczekiwania zarządu, awansując do trzeciej rundy (1/16 finału). Po łatwym ograniu trzecioligowców - Salamanki (cztery gole uzdolnionego Landera Ferrero) i Lleidy - honorowo polegliśmy w San Sebastian (2:3).

Rozgrywki ligowe rozpoczęliśmy bardzo obiecująco - sześć spotkań i trzynaście punktów. Potem jednak nastąpiła deprymująca passa dziewięciu meczów bez zwycięstwa. Mimo wszystko w trakcie jej trwania stoczyliśmy heroiczny bój w Barcelonie, po raz pierwszy w historii notując tam remis. Bohaterem został zdobywca trzech goli, Andrés García:

W trakcie sezonu grymasić zaczął bramkarz Yago, który koniecznie chciał odejść do lepszego klubu. Postawiłem zdecydowane veto, co spotkało się z jego ogromnym niezadowoleniem. Doszło nawet do tego, że opuścił trening!

Gdyby to była kariera z „normalnymi“ zasadami transferowymi, pewnie pozbyłbym się go w trybie natychmiastowym. Jednak na rynku panuje absolutny deficyt dobrych bramkarzy nie mających klubu, więc musiałem fochy Yago znosić. Tym bardziej, że jest to goalkeeper, który potrafi wygrywać mecze! Nie wierzycie? Oto protokół z potyczki przeciwko Villarreal. Yago nie tylko obronił rzut karny, ale także asystował przy jedynej bramce:

Moja drużyna ma cechę typową dla średniaków. Potrafiła ograć Valencię 2:1 (czyli ekipę, która w tym sezonie sięgnęła po dublet!), ale także polec u siebie z Eibar 1:2 czy ze spadkowiczem, Sportingiem Gijón, 0:1...

W sumie jednak mogę być niezwykle szczęśliwy, gdyż po raz pierwszy w historii zapewniliśmy sobie udział w europejskich pucharach! Po ostatniej kolejce miało się wyjaśnić czy będzie to Liga Konferencji czy Liga Europy. Osobiście wolałem, aby na początek wziąć udział w tej pierwszej konkurencji. Jednak los zdecydował, że podejmowaliśmy Levante, które znajdowało się na szóstym miejscu, mając nad nami przewagę trzech punktów. My byliśmy na siódmej pozycji. W przypadku zwycięstwa zamienilibyśmy się miejscami, gdyż przy równej ilości punktów decydują bezpośrednie mecze. A z wyjazdu do Levante (Walencji) przywieźliśmy 3:3. I oto prawdziwy finał:

Po pięciu latach pobytu w La Liga nareszcie pokażemy się za granicą! Do tego w Lidze Europy, a nie w Lidze Konferencji. Z drużyną zbudowaną za zero euro.

Dwójka naszych napastników - García i Salvatierra - znalazła się w czołówce snajperów:

W Primera División grali:

***

Oto pięciu naszych najlepszych graczy, biorąc pod uwagę noty (minimum 21 meczów od początku we wszystkich oficjalnych rozgrywkach):

STATYSTKI ZAWODNIKÓW