Norwich City po brytyjsku - #0 wstęp przed sezonem 2022/2023

Norwich City po brytyjsku - #0 wstęp przed sezonem 2022/2023

SŁOWEM WSTĘPU

Długo szukałem odpowiedniego klubu do zrobienia ciekawej serii blogów, parę podejść jedno czy dwu sezonowych, wszystko na nic, brak chemii. Zawsze wracał mi do głowy pewien pomysł, który był już z sukcesami wprowadzany parę razy na tej stronę. Zagrać klubem, którego kadrę będą tworzyli gracze z jednego kraju, czy też w przypadku klubów z Anglii gracze z Wysp Brytyjskich. Nie jestem takim hardcorem, by grać jak Mahdi, czy WrightBright i zatrudniać tylko z wolnego transferu, oj nie. Lubie wydawać wirtualną kasę. Czyli wiecie, o co chodzi, stary pomysł z moim wykonaniem:

Żaden z zespołów z Premier League nie nadaje się do takiej zabawy, Evertonem gra vicomino, Wisienkami grał parę lat temu Mahdi, reszta ma w składach zbyt wielu piłkarzy zagranicznych. Za dużo zmian jak na dwa sezony, nie lubię rewolucji, wolę ewolucje. Kroczek po kroczku, klocek po klocku, tak żeby miało to ręce i nogi i jakieś logiczne wytłumaczenie. Tak by pomysł na klub mógł być wprowadzony także w świecie rzeczywistym. Wiadomo? Może jakiś prezes zamarzy sobie zbudowanie składu z samych Brytoli? Bardzo bym chciał, na przekór szaleństwu Premier League.

To także jeden z powodów, dlaczego chcę tak zagrać. Źle się dzieje w Premier League, oj źle. Liczba ośmiu piłkarzy wychowanych w Anglii to dziś tylko liczba, najczęściej są to zapchajdziury, często także status wychowanka posiada piłkarz zagraniczny sprowadzony jako dzieciak. Liga jest silna jak nigdy, a jednocześnie coraz bardziej nijaka. Zamieńmy piłkarzy koszulkami, co za różnica gdzie gra Salah, Haaland czy Casemiro? Obcokrajowiec zawsze będzie najemnikiem, no może troszkę przesadzam, czasami jest jakieś przywiązanie po latach, ale dopiero po latach. Nic nie przebije chłopaka wychowanego w cieniu stadionu i po latach treningów w juniorach przebijającego się do składu klubu z rodzinnego miasta. Takich piłkarzy najbardziej się kocha, to sprawa oczywista. Jaki jest procent piłkarzy krajowych sprowadzanych do Premier League? Pewnie poniżej 10%, kluby sprowadzają całą masę szrotu, zamiast wprowadzać juniorów, czy szukać w niższych ligach. Chora sytuacja.

Dosyć pieprzenia o mojej wizji futbolu, przechodzimy do klubu, który wybrałem. Najsłynniejszy angielski klub jojo, za mocny na Championship, za słaby na Premier League. Norwich City. Wiemy, że w tym sezonie nie udało im się ponownie awansować, więc w następnej edycji FMa będziemy mieli znowu możliwość prowadzenia Kanarków w Championship. Skład, prawie że brytyjski, obcokrajowców można się pozbyć bez żalu, paru zdolnych, młodych wychowanków, których możemy prowadzić przez kilka sezonów (Aarons, Idah, Omobamidele, Gibbs, Rowe). Idealny do moich potrzeb, muszę odhaczyć ten pomysł, za długo siedzi mi w głowie i mąci. Tak więc, do roboty!

MIASTO

Norwich to miasto i dystrykt niemetropolitalny we wschodniej Anglii, ośrodek administracyjny hrabstwa Norfolk, położone przy ujściu rzeki Wensum do rzeki Yare.  132 512 mieszkańców. Po podboju Normanów w 1066 r. wybudowano katedrę w stylu normandzkiego gotyku oraz zamek. Status miasta Norwich otrzymało w 1194 r. od Ryszarda Lwie Serce. W XI wieku Norwich było drugim po Londynie pod względem wielkości miastem w Anglii. W czasach przed rewolucją przemysłową hrabstwo Norwich zaliczano do najludniejszych w kraju.
 

Norwich szybko rozwinęło się w znaczące centrum handlu i miasto portowe we wschodniej części Anglii. Przez całe średniowiecze czerpało korzyści z handlu wełną oraz jeden z głównych portów przeładunkowych. Do XVIII wieku utrzymywało swoje drugie po Londynie miejsce co do wielkości i znaczenia w Anglii.
 

Po okresie rewolucji przemysłowej i powstaniu nowych miast na północy ranga miasta zmalała.
 

Kilka ciekawostek:
 

- Po zamieszkach w mieście w 1274 r. Norwich wyróżnia się tym, że jest jedynym kompletnym miastem angielskim, które zostało ekskomunikowane przez papieża.
- W 1797 roku handlarz winem i bankier Thomas Bignold założył dla ochrony przed pożarami firmę Norwich Union (obecnie brand Aviva), która rozwinęła się w XIX wieku w jedną z największych brytyjskich firm ubezpieczeniowych.
- W Norwich wynaleziono metalową siatkę ogrodzeniową wytwarzaną mechanicznie. Autorem pomysłu był Charles Barnard, który w 1844 roku opracował technologię w oparciu o maszyny tkackie.
- W obrębie murów miejskich stało niegdyś 57 kościołów, a 31 istnieje do dziś. 18 historycznych nieczynnych kościołów Norwich jest dostępnych do zwiedzania dzięki wirtualnym wycieczkom Norwich Historic Churches Trust.
- Norwich uznano za najmniej religijne miasto w Anglii i Walii. Według spisu z 2011 roku 56268 osób zgłosiło brak religii - 169 spirytystów, 131 ateistów, 783 Rycerzy Jedi, 65 członków Heavy Metal.

Katedra Niepodzielnej Świętej Trójcy 

Katedra św. Jana

Cow Tower nad brzegiem rzeki Wensum

Elm Hill, średniowieczna ulica Norwich

Norwich Castle

HISTORIA

Klub założony w 1902 roku, ich głównym rywalem jest Ipswich Town, z którymi rozgrywa Derby Wschodniej Anglii. Ciekawostka: piosenka kibiców „On the Ball, City” jest uważany za najstarszy utwór piłki nożnej na świecie. W 1905 klub stał się w pełni profesjonalny. W 1920 Norwich City był jednym z dwudziestu dwóch klubów założycielskich Division Three. W sezonie 1958/59 klub dotarł do półfinału FA Cup jako trzecioligowiec. W 1962 roku klub wygrał rozgrywki o Puchar Ligi, pokonując w finałowym dwumeczu Rochdale. W 1973 roku klub dotarł do finału tych samych rozgrywek, jednak uległ 1-0 Tottenhamowi, a w 1975 przegrał z Aston Villą. W sezonie 1984/85 klub ponownie triumfował w rozgrywkach o Puchar Ligi, po pokonaniu w finale Sunderlandu 1:0. W 1993 roku podczas inauguracyjnego sezonu Premier League klub zajął 3. miejsce za Manchesterem United i Aston Villą. W sezonie 1995/96 Norwich spadło do Championship i na kilkanaście lat osiadło na zapleczu Premier League, z jedynym wyjątkiem, sezon 2004/05 grało w Premier League.
 

W następnych latach Norwich radziło sobie coraz gorzej, by w sezonie 2008/09 spaść do League One. W 2009 roku pogrążony w kryzysie klub z hrabstwa Norfolk przejął we władanie znany londyński biznesmen Alan Bowkett. Prywatnie wielki kibic Kanarków. Drużyna znalazła się na skraju bankructwa. Po czterech latach rządów nowego prezydenta klub został całkowicie oddłużony i zaliczył w międzyczasie rajd z trzeciej ligi do ekstraklasy. W starym stylu, sezon 09/10 League One, sezon 10/11 Championship i kolejny awans. Sezon 11/12 to już Premier League. Dwa sezony, od widma bankructwa do gry w elicie. I tak zaczęła się współczesna historia klubu jojo, od sezonu 2013/14 balansuje na granicy spadku i awansu, zaliczył ich w ostatnich dziesięciu latach po trzy.

WŁAŚCICIEL

Norwich ma sporą grupę współwłaścicieli, ale na pierwszy plan wybija się para, która od kilkudziesięciu lat ma większościowy pakiet akcji. To znane w Wielkiej Brytanii małżeństwo. Popularna telewizyjna kucharka Delia Smith (na fali jej porad kulinarnych w Wielkiej Brytanii gwałtownie wzrosła niegdyś sprzedaż jajek, ten społeczny fenomen doczekał się nawet opracowań naukowych) i pisarz oraz wydawca, Michael Wynn-Jones.
 

Zwykle Michael i Delia brylują w rankingach… najbiedniejszych właścicieli angielskich klubów. Oboje mają już ponad 80 lat, lecz całkiem prężnie angażują się w sprawy Kanarków. Wynn-Jones cały czas pojawia się na meczach i dopinguje swoją drużynę, zasiadając niekiedy pośród regularnych fanów, a nie w loży honorowej, gdzie czuje się ponoć nieswojo. Głośnym echem odbiła się też swego czasu sytuacja, gdy Delia Smith w przerwie jednego z kluczowych spotkań – prawdopodobnie będąc w dobrym chmielu – przejęła mikrofon od stadionowego spikera i zażądała od kibiców głośniejszego dopingu, samemu intonując przyśpiewkę.
 

Kluczową rolę w Norwich zajmuje dyrektor sportowy. Od kwietnia 2017 roku pionem sportowym klubu w dużej mierze zarządza dyrektor Stuart Webber, który wcześniej z wielkimi sukcesami pracował na podobnym stanowisku w Huddersfield Town, ale zebrał również sporo doświadczenia w innych zespołach, między innymi dowodząc segmentem skautingu w Wolverhampton oraz Queens Park Rangers. Udało mu się wypatrzyć na przykład talent Raheema Sterlinga.
 

Webber buduje skład Norwich z głową, tak by klub nie miał nawet cienia szansy na wpadnięcie ponownie w kłopoty finansowe. Tak mówił po awansie do Premier League w 2019 roku:
 

Pieniądze za awans do Premier League rzeczywiście są, ale ludzie nigdy nie biorą pod uwagę tego, że sam awans powoduje poważny wzrost płac w zespole, bo piłkarze dostają automatyczne podwyżki. Do tego dochodzą różne zależności między awansem a kwotami za transfery. Czasami trzeba nawet dopłacić za zawodnika, którego ściągnęło się do klubu pięć lat wcześniej. Te sumy się nawarstwiają. Poza tym udało nam się wykupić obiekty treningowe, co czyni nasz klub samowystarczalnym. Gdy powinie się nam noga w Premier League, będziemy mieli coś konkretnego, co nam z tej przygody zostanie i czego już nie stracimy.
Można ryzykować na rynku transferowym, to też jest metoda. Jeśli wygrasz – zostajesz w Premier League. Ale jeśli spadniesz, pozostaje ci sprzedawać, sprzedawać, sprzedawać i sprzedawać. Z niektórych umów trudno się uwolnić. Na mojej zmianie to się nie stanie. Wiem, ile nas kosztowało doprowadzenie klubu do stanu, w którym jest on dzisiaj. Nie chcę przechodzić tego ponownie.

STADION

Obiekt oddany do użytku w 1935 roku, wybudowany, gdy FA nie zgodziła się na dalsze używanie ich starego stadionu. Dlaczego? Jego stan pozostawiał wiele do życzenia, czego dowodem było zapadnięcie się części boiska aż o 9 metrów w 1935 roku, wskutek zawalenia wyrobiska pod obiektem. Te daty, stary stadion zamknięty w 1935, nowy oddany w tym samym roku. Jakim cudem? Pierwsze trybuny budowano w ekspresowym tempie. Przetargi zajęły 11 dni, a same prace zaledwie 82 dni. Z tego względu nazywano stadion przy Carrow Road „ósmym cudem świata". Wkrótce później, w 1938 roku, pojawił się tam nietypowy gość — król Jerzy VI. Jako pierwszy władca w historii zagościł on na meczu drugiej ligi. Norwich podejmowało wtedy Millwall.
Stadion przechodził kilka renowacji, w 1984, 1994, 2004,2010 roku. Ma pojemność 27359 miejsc.

KADRA

Na koniec skład, który zastaje na starcie rozgrywki, mam paru dobrych piłkarzy zagranicznych, ale nie będę się do nich przywiązywał. Przecież w skład mojego zespołu mają po okresie przejściowym wchodzić tylko gracze z Wysp Brytyjskich.
 

BRAMKARZE
 

OBROŃCY
 

POMOCNICY
 

NAPASTNICY