Rozgrywka Mistrzów - 2. edycja, AJAX AMSTERDAM (sezon nr 12)

Cillessen (Hahn)

Obrońcy:

Tete (Sidoel), Mammana (ter Avest, Stel), Rekik (de Ligt), Soto (Eiting)

Defensywni pomocnicy:

Bazoer (Krop)

Środkowi pomocnicy:

Klaassen (Flemming, Lang)

Skrzydłowi:

Nunnely (van der Velden), Brekalo (Kluivert, Gouw)

Napastnicy:

Feyenoord nie miał szans, mimo że z powodu kontuzji nie zagrał u nas Zivkovic.

Liga

Przydarzyło się kilka wpadek. Szczególnie bolesna z Feyenoordem u siebie - przegraliśmy... 0-4! Ale wtedy tytuł był już w kieszeni i koncentrowaliśmy się na zupełnie innych rozgrywkach, dając szansę na rozwój m.in. Stelowi.

To już nasz dziesiąty tytuł (ósmy z rzędu!).

To nie był jakiś wybitny sezon strzelecki w Holandii. Nasi gracze (Zivkovic, Hermans i Malen) stracili do króla snajperów zaledwie 3 gole, solidarnie strzelając po 16 bramek. Pamiętajmy jednak, że (poza Malenem, który jest pierwszym rezerwowym i w związku z tym sporo gra), w lidze znów często pokazywali się dublerzy. Zivkovic i Hermans wzięli udział w zaledwie 18 meczach Eredivisie!

Mistrzostwo Holandii AD 2027 zdobyli (zawodnicy posortowani według liczby występów w pierwszym składzie):

Puchar Holandii

Droga do finału dość komfortowa:

Mecz finałowy dostarczył - niespodziewanie - sporo wrażeń. Zagrać nie mógł kontuzjowany od dłuższego czasu Sergio Hermans, którego zastapił Malen. Ekipa PSV postawiła twarde warunki i po 90 minutach rezultat brzmiał 2-2. Błyszczał 36-letni bramkarz rywali, Jeroen Zoet. W dogrywce obronił nawet rzut karny, którego egzekwował Zivkovic.

Udało nam się jednak wygrać konkurs "jedenastek" i puchar zostaje w Amsterdamie!

Puchar Holandii AD 2027 zdobyli (zawodnicy posortowani według liczby występów w pierwszym składzie):

Liga Mistrzów

Tegoroczna przygoda z Liga Mistrzów rozpoczęła się od niezbyt dobrze rokującej na przyszłość porażki w Neapolu, 0-3. Potem jednak odnaleźliśmy właściwy rytm (kluczem były dobre wyniki osiągnięte w meczach z Chelsea) i wyszliśmy z grupy zajmując pierwsze miejsce.

Prawdziwa "zabawa" zaczęła się w fazie pucharowej. Wylosowaliśmy portugalską rewelację, zespół Moreirense, który w swoim kraju rzucił skuteczne wyzwanie starym potęgom (Benfica, Porto, Sporting). Na nas jednak nie znaleźli recepty, wygraliśmy dwa razy!

Niestety, w rewanżu doszło do trzech dramatów: małego, średniego i dużego. Najmniejszym było zmarnowanie karnego przez Zivkovicia, średnim - dwie żółte kartki (i w efekcie - czerwona) dla Mammany, a największym - poważna kontuzja kluczowego napastnika, Hermansa... Dla niego sezon się zakończył, a był 16 marzec...

Zanim omówię mecze ćwierćfinałowe - mała dygresja. Otóż już od jesieni było wiadomo, że obecny sezon to pożegnanie dwóch zawodników. Pierwszy z nich, to legenda klubu, Jesper Cillessen. Mimo 37 lat - wciąż w kapitalnej formie! Dowodem niech będzie chociażby grupowy mecz wygrany z Chelsea 1-0. Jesper dostał notę 9,1 i dokonywał prawdziwych cudów.

Niestety, mimo mojej prośby nie zmienił decyzji o zakończeniu kariery...

Drugim zawodnikiem, który kończy swoją przygodę z Ajaxem jest Juventino Soto. Kapitan mojej drużyny... Może pamiętacie, jak przychodził do klubu za astronomiczną kwotę 111 mln euro? Warto było tyle zapłacić. Soto jest zdecydowanie najlepszym lewym obrońcą w moim świecie gry. Niestety, za nic w świecie nie chciał przedłużyć kontraktu, motywując to faktem, że „Ajax ma zbyt słaby skład, aby odnosić sukcesy w Europie“. Robiłem co mogłem, aby prolongować umowę. Bezskutecznie. Piłkarz się zaparł. W końcu - chcąc coś na nim zarobić - musiałem wystawić go na listę transferową (zrobiłem to w listopadzie 2026). Udało mi się doprowadzić do tego, że zawodnik, który do końca kontraktu miał 7 miesięcy, przejdzie do Manchesteru United dopiero po zakończeniu tego sezonu! Zarobimy na tym 35 mln euro. I tak dobrze, bo przecież gracz mógł odczekać i podpisać umowę bez kwoty odstępnego... Niemniej wielka szkoda, że Soto odchodzi. Znalezienie dla niego pełnowartościowego następcy jest zwyczajnie niemożliwe...

I oto w ćwierćfinale trafiamy na... Manchester United! Przyszły klub Soto! Uważni Czytelnicy wiedzą, że mamy z nimi w ostatnich latach całkiem ożywione kontakty:

Ostatnio graliśmy niemal dokładnie rok wcześniej (też w ćwierćfinale LM!) i ... zdołaliśmy ich wyeliminować! Uznałem to za dobry omen! Jednak nawet w najśmielszych marzeniach nie spodziewałem się tego, co nastapiło na Old Trafford!

A co nastąpiło? Prawdziwe trzęsienie ziemi! Pomiędzy 6 a 30 minutą moja armada wbiła De Gei 5 goli nie tracąc żadnego!!!! Mourinho wyglądał tak, jakby chciał zapaść się pod ziemię! To było najwspanialsze 25 minut odkąd objąłem tę drużynę. Potem z premedytacją cofnąłem chłopaków do obrony, a gracze Man Utd byli jak sparaliżowani. Cudowne zwycięstwo!!!

Oczywiście rewanż był już tylko formalnością, ale cieszyłem się ze zwycięstwa ze względu na punkty w RM/RD.

Niemiłym zgrzytem była poważna kontuzja Kluiverta, który tym samym zakończył sezon...

Półfinałowym rywalem była ekipa Fenerbahçe Stambuł - rewelacja Ligi Mistrzów w sezonie 2026/27. Jednak czy po wyeliminowaniu Man Utd mogliśmy się ich obawaić? Będę szczery, byłem pewny awansu do finału!

Tymczasem spotkanie na Amsterdam ArenA rozpoczęło się od... gola dla gości! Na szczęście moi napastnicy byli w takim gazie, że to tylko ich podrażniło. Wyrównał szybko Donyell Malen, a po przerwie byliśmy świadkami hat tricka uzykanego przez Richairo Zivkovicia!

W rewanżu nie wystawiłem dwóch podstawowych bocznych obrońców (Tete i Soto), ponieważ byli zagrożeni kartkami. Mimo to długo prowadziliśmy 2-1 (dwa gole były dziełem będącego w świetnej formie Zivkovicia). Niestety, ostatecznie przegraliśmy 2-3, ale to już nie miało znaczenia.

Po pięciu latach przerwy udało się nam znów awansować do finału Champions League!

Przeciwnik - prowadzony przez samego Guardiolę Olympique Marsylia - nie wywoływał we mnie przerażenia. Oprócz kontuzjowanych Hermansa i Kluiverta wszyscy byli do mojej dyspozycji.

5 czerwca 2027 roku na Estadio Olimpico w Sewilli wybiegli:

Zmiany:

Ajax:

25' de Ligt / Rekik
68' Sidoel / Klaassen
70' Berger / Malen

Olympique Marsylia:

69' Dória / Hamadou
69' Ocampos / Czerewko
75' Andre / Hurtado

Personalnie ekipa OM w większości składała się już z newgenów, aczkolwiek kilka postaci z realnej piłki pozostało (Unsain, Mendy, Dória, Ocampos czy znany Wam z “mojego“ Milanu Gelson Martins). Jednak trzon tego zespołu to wspaniałe ofensywne trio (Ukrainiec Czerewko, Kolumbijczyk Hurtado i przede wszystkim kapitan, fenomenalny napastnik Calvin Koyakobo).

Panowie, aż wstyd mi opisywać ten mecz... Miał być największy sukces w historii Ajaxu, była wstydliwa klęska. Dla moich obrońców czwórka Gelson Martins-Hurtado-Czerewko-Koyakobo była nie do zatrzymania...

Co prawda na gola Koyakobo z 6 minuty szybko odpowiedział Nunnely (12 minuta), ale potem nastapiła prawdziwa tragedia. „Fruwający“ Koyakobo był zwyczajnie nie do upilnowania... Sytuacja pogorszyła się w 25 minucie, gdy kontuzji doznał Rekik, a kiedy w 68 wyleciał z boiska za dwie żółte kartki Tete - zrobiło się strasznie....

Wyobraźcie sobie, że Calvin Koyakobo strzelił nam WSZYSTKIE sześć goli straconych tego koszmarnego wieczoru...

Ogólnie francuski „koksik“ w 13 spotkaniach LM uzyskał aż 22 gole! Jest to absolutny rekord Champions League, przynajmniej w moim świecie gry:

I cóż mogę powiedzieć... Nie wiem co się stało! Zespół był należycie motywowany:

Dochodzę do wniosku, że Guardiola miał po prostu lepszy zespół z fenomenalnie dysponowanym Koyakobo... Tylko tyle i aż tyle!

Nie tak miało wyglądać pożegnanie z Ajaxem Cillessena i Soto...

Cóż - jeszcze tu wrócimy! Zbuduję nowy zespół i może kiedyś zdobędziemy ten nieosiągalny dla nas puchar...

W Lidze Mistrzów grali (zawodnicy posortowani według liczby występów w pierwszym składzie):