Mainz - kontynuacja pod nadzorem ojca założyciela (sezon nr 9, 2029/30) Dorównać poprzednikowi

Mahdi właśnie mnie powierzył rolę jego następcy jako trenera Mainz. Spodobał mi się ten rodzaj rozgrywki, kiedy będę musiał mieć nad głową dyrektora sportowego, w którego wcieli się teraz legendarny menadżer. W blogach będę zgodnie z prośbą wykorzystywał ustaloną przez niego, rozpoznawalną grafikę, ale chciałbym też przemycić coś od siebie. Zobaczymy, jak będzie układać się współpraca na dłuższą metę.

CZASY MINIONE
(linki)
1. 2021/22: Przejmuję klub bez sukcesów z miasta Gutenberga
2. 2022/23: Międzynarodówka z Moguncji
3. 2023/24: Jeden punkt znaczy wiele
4. 2024/25: Jak skruszyć potęgę z Monachium?
5. 2025/26: Dwie minuty po północy!
6. 2026/27: Historia lubi się powtarzać
7. 2027/28: O trzech takich, którzy zrobili różnicę
8. 2028/29: Absolutum dominium

EKSTRASY
(linki)
Piękno i siła różnorodności - wszyscy zawodnicy i ich dorobek
(uzupełniane po każdym sezonie)
Klubowe MŚ 2029 i profile zawodników, jakich dostałem do gry

TRANSFERY
(uwzględniono tylko graczy pierwszej drużyny)

Nikt

Paul WANNER (30.06.2029, Bayern Monachium: koniec wypożyczenia)
Ladislav KREJČÍ (19.07.2029, An-Nassr Rijad: 20 000 000 €uro)

BLOG

KADRA
(31.08.2029)

EKIPA

Dziedzictwo pozostawione przez Łukasza Czyżyckiego w Moguncji poraża! Osiem sezonów pracy i zrobienie z przeciętnego klubu niemieckiego jednego z europejskich potentatów, zasługuje na ogromny szacunek. Mahdi zdobył 15 trofeów, a przed jego przyjściem klub nie wygrał w skali Europy czy Niemiec niczego.

Zdając sobie sprawę z popularności poprzednika, cieszyłem się nawet, że to nie na mnie spadnie główna odpowiedzialność, jak rzeczy zaczną się toczyć nie po myśli kibiców. Przypomnę zasady, które mnie obowiązują:

1. Kontrakt na 12 sezonów, minimum 2 blogi w miesiącu.
2. Blogi graficznie podobne do blogów Mahdiego, zgodne z otrzymanymi instrukcjami.
3. Utrzymanie postaci Czyżyckiego w grze jako menadżera, co spowoduje m.in. ciągłość szkolenia - brak odpływu sztabowców.
4. Każdy transfer „z“ i „do“ klubu musi być skonsultowany z Mahdim i wymaga jego akceptacji.
5.Taktyka identyczna: 1-4-4-2, diament bez skrzydłowych.
6. Przesłanie sejwa po każdym sezonie, żeby Mahdi mógł uzupełnić historie zawodników w ekstrasie „wszyscy zawodnicy i ich dorobek“.
7. W przypadku wezwania na dywanik przez zarząd, zapisanie gry i poinformowanie Mahdiego.
8. Nie przekraczać budżetu płacowego.

Wbrew pozorom ode mnie jednak też sporo zależy. To ja będę chciał kształtować politykę kadrową wyszukując nowych piłkarzy i to oczywiście ja będę prowadził drużynę w meczach. Do mnie też będzie należało utrzymanie obecnego sztabu szkoleniowego w tak doskonałym stanie osobowym, jak obecnie.

Moje priorytety to:

1. Doskonalić grę środkiem, tym bardziej, że jest mnóstwo zawodników wręcz stworzonych do klepania.
2. Podnieść kontrakty prawie wszystkim zawodnikom. Z tego co widzę w moich grach, to topowi zawodnicy w Anglii czy Hiszpanii zarabiają w okolicach 20 mln euro za sezon. Mainz ma kilku prawdziwych kocurów i nie można żałować kasy.
3. Nie spuszczać oka z bramkarzy, bo Livaković się starzeje, choć wciąż ma dobre atrybuty, ale już Zentner to jest dobry właśnie tylko na ławkę.
4. W rolach piłkarzy dalekiego planu widziałbym raczej zdolnych juniorów, takich jak Kyriakos, niż zgrane karty jak Tauer.
5. Zdecydowane stawianie na Ligę Mistrzów, Bundesliga zawsze będzie na drugim planie.

Postanowiłem, że w pierwszym sezonie nie będę robił żadnych zmian w kadrze. Osobiście uważam jednak, że w pierwszym zespole powinno być maksymalnie 23-24 zawodników, tymczasem odziedziczyłem aż 27. W klubie nie było już Wannera, który po kilku latach wypożyczeń wrócił do Monachium, a potem został zakupiony przez VfB Stuttgart. Wkrótce po przejęciu drużyny wpłynęła oferta kupna Czech Ladislava Krejciego przez klub z Arabii Saudyjskiej. Zawodnik skończył już trzydzieści lat, w Mainz grał przez siedem sezonów, głównie jako rezerwowy i sam chciał spróbować czegoś nowego. Kwota też była zachęcająca - 20 mln euro. Zdecydowałem - można sprzedawać. SMS do Mahdiego.

Po godzinie nadchodzi odpowiedź: „Przecież Krejci może Ci się przydać. Obsadzić może pozycję nr 6, 8, a nawet zagrać na lewej lub na środku obrony“. Zdzwoniliśmy się i dostałem przedsmak, tego co mnie czeka :) Ostatecznie Łukasz, aczkolwiek niechętnie, wyraził zgodę na transfer.

Drużynę zastałem absolutnie wypompowaną po zwycięskich Klubowych MŚ rozegranych w dniach 26.06.2029-09.07.2029 i dałem prawie wszystkim zawodnikom dwutygodniowe urlopy. Potem króciutki okres przygotowawczy i pierwszy mecz ze mną na ławce, od razu z szansą na zdobycie pierwszego trofeum. Zachwyca mnie po raz pierwszy Moukoko, który wbija Leverkusen trzy gole i mamy Superpuchar Niemiec!

Dziesięć dni później znów gramy z Leverkusen, tylko tym razem stawką jest Superpuchar Europy. I znowu Moukoko rozbija mi konstrukcję. Co za GENIALNY zawodnik!!!!

W lidze Mahdi rozpoczął serię meczów bez porażki w poprzednim sezonie 28.10.2028. Ja pociągnąłem ją aż do 10.03.2030 i zamknęła się serią 51 meczów bez porażki w Bundeslidze.

Oczywiście udało mi się obronić tytuł mistrzowski, choć tylko z trzema punktami przewagi nad Bayernem Monachium i sześcioma nad Bayerem Leverkusen. Niespodzianką był też na pewno tytuł króla strzelców dla Liama Delapa, a nie Moukoko. Ten ostani zdobył jednak czwartą Złotą Piłkę.

Fantastyczną postawę w rozgrywkach krajowych potwierdziliśmy w Pucharze Niemiec. Droga do finału to trudni przeciwnicy, m.in. Borussia Dortmund (4:2) czy Bayern Monachium (2:0). W meczu finałowym trudna walka z Bayerem Leverkusen i zwycięstwo o którym przesądził samobójczy gol Amerykanina Aaronsona.

Największe ciśnienie miałem jednak na wygraną w Lidze Mistrzów. Faza grupowa to pewny awans do fazy pucharowej wraz z Liverpoolem, choć porażka rezerwowych w Bilbao (ostatni mecz) pokazała, że jednak nie są to w większości wybitni zawodnicy.

W 1/8 wylosowaliśmy Man Utd i w pierwszym meczu całkowicie ich zdominowaliśmy. Ale wygraliśmy tylko 1:0, co zwiastowało kłopoty w rewanżu.

No i niestety, wykrakałem. W Manchesterze nie mogłem wystawić trzech podstawowych zawodników za żółte kartki: Netza, Barreiro i Rotha. Szczególnie żałowałem Netza i Rotha, reprezentantów Niemiec. A jednak gdyby obowiązywały stare reguły, to Mainz świętowałby awans do ćwierćfinału. Gdy bowiem zakończyło się 90. minut wynik brzmiał 3:2 dla United. Niestety, w myśl nowych przepisów bramki zdobyte na wyjeździe nie liczą się „podwójnie“ i trzeba było dogrywki. A w niej Man Utd strzelił jeszcze jednego gola. Ściślej - strzelił go w ostatniej sekundzie dogrywki, gdy już szykowałem się na karne. Pech.

Z pierwszego sezonu jestem zadowolony. Mimo wpadki w LM, wygraliśmy wszystkie trzy trofea w Niemczech, czyli zrobiliśmy to samo, co Mahdi w poprzednim sezonie! Czwartym trofeum zdobytym przeze mnie był Superpuchar Europy.

STATYSTYKA