SSC Napoli, wspólna drużyna MFM (sezon nr 9: 2024/25)

 
"Camorra (kamorra) – tajna włoska organizacja przestępcza zawiązana w 1820 w Królestwie Neapolu, dopuszczająca się oszustw, zabójstw i rabunków, wykorzystywana dla celów politycznych w okresie rządów absolutystycznych. Kolebką Camorry były neapolitańskie więzienia, a jej głównym celem była ochrona więźniów (członków) przed innymi wrogimi gangami. Po opuszczeniu więziennych murów wielu jej członków, camorristi, przenosiło swoje więzienne zwyczaje na ulice Neapolu i okolic. Tworzyli zorganizowane gangi, które napadały na uczciwych ludzi, po czym kazali sobie płacić za ochronę." ~ wikipedia.com  

Witam bardzo serdecznie! 
Poniżej mój sezon rozegrany Wspólną Drużyną Ekipą MFM - polskim Napoli.

Na początku kilka informacji, które przywitały mnie na dzień dobry. 

5 miejsce w rankingu nas nie dotyczy - i tak co roku zdobywamy mistrzostwo - ale smutek, że Włochy pod naszym panowaniem tak podupadły.

Niewiele brakowało... 

To akurat dobra wiadomość dla kolejnych menedżerów Napoli - Polacy swoje lata mają, a tak to zawsze po przerwie reprezentacyjnej będą wypoczęci, odpada ryzyko kontuzji. Szkoda, że Milik nie poszedł też na rekord spotkań z orzełkiem na piersi, ale przynajmniej został najlepszym strzelcem w historii. 

USTAWIENIE

TRANSFERY

W rundzie jesiennej stan naszych finansów wyglądał tak, że zapłacić mogłem jak Ruch Chorzów - legendą i wspomnieniami. Miałem 300 baniek 10 milionów na transfery i szukałem okazji. Padło na tego pana:

Riechedly Bazoer - wyciągnięty za frytki z Barcelony miał być alternatywą dla Fabinho. Zaskoczył mnie bardzo pozytywnie, a jeszcze bardziej zaskoczyło mnie, że Carlo Ancelotti chciał go w zimowym okienku ściągnąć do Barcelony, z której go kupiliśmy. To je Barcelona, tego nie ogarniesz. 

Zimą sprzedałem dwóch dziadów, dostałem kieszonkowe od prezesa i mogłem zrobić taki transfer jaki chciałem.
Lejdis end dżentelmen, Baby i Chopy:

Środkowy obrońca nachujel Santorelli!

Całość: 

SUPERPUCHAR

Nie ma co pisać: szybko, łatwo i przyjemnie. 

SERIE A

Liga wygrana na miękko, ale jednak trochę namęczyć się musieliśmy. Dużo niepotrzebnych remisów, gdzie dominowaliśmy a albo dupy dawali napastnicy, albo Donnarumma. Ten to w ogóle jest ananas, ale o tym nie tutaj. 

Pozytywnymi bohaterami tego sezonu zostało Torino.

Na początku liderowali, a potem ciągle siedzieli nam na ogonie. Ogromna szkoda, że pod koniec dali się wyprzedzić Romie, która odpadła z LM. Frajerami sezonu został Inter: ciągle na 2 albo 3 miejscu, a na końcu poza LM.

Sezon kończymy z dwoma porażkami - o ile Genoa była po prostu lepsza (i znowu swoją cegiełkę dołożył Donnarumma) to Frosinone było naszą zmorą: remis i porażka, a asysty za każdym razem notował Kamil Jóźwiak. No ludzie.

Niestety ani razu nie udało się wygrać z Juventusem (dwa remisy) i z Romą, z którą na wyjeździe zremisowaliśmy 3:3, ale wyszliśmy tam ofensywnie i stworzyliśmy świetne widowisko. Co do Juventusu to poniżej zobaczycie zmianę szkoleniowca i zgadujcie, kto zastąpił Pana z ręką w majtach.

Najlepsze wyniki osiągnęliśmy z Fiorentiną: 5:1 i 6:1.

PUCHAR WŁOCH

Nie wyobrażałem sobie, że mógłbym tego Pucharu nie wygrać. Do półfinału w zasadzie nie było poważnego przeciwnika. W sumie to nie było go do finału, bo Juventus grał w tym sezonie jak polska młodzieżówka na Euro17, co doskonale pokazuje tabela Serie A.

Finał z Romą w Rzymie. Czyli gramy na wyjeździe. Jest to jeden z dwóch meczów, które wybronił mi Donnarumma. 
Ale po kolei:  graliśmy dobrze, strzeliliśmy bramkę, wszystko było ok, mecz pod kontrolą. Ale coś... coś się popsuło. Strzał życia w 83 minucie i mecz zaczyna się od początku.

W dogrywce strzela Milik (grający w niej bardzo słabo, ale trzymałem go na ewentualne karne), Donnarumma w nieprawdopodobny sposób zatrzymuje strzał z 5 metrów na linii i po 120 minutach męki możemy świętować! 

LIGA MISTRZÓW

Faza grupowa to jakiś dramat. Grupa z Dynamem Kijów, AS Monaco i AEK Ateny. Taka bardziej ligoeuropowa niż mistrzowska, a w końcu się okazało, że to my wyglądaliśmy ligoeuropowo. 

Zaczęliśmy od wyrzucenia laptopa przez okno pechowego remisu z Monaco na wyjeździe.

Potem wygrana z Dynamem i dwa mecze z AEK, po których miałem być pewny awansu. A tu taki ch*j psikus. Dwa remisy i zaczynają się schody, bo za chwilę rozgrywamy nasze najsłabsze spotkanie w sezonie i jedziemy do Kijowa grać mecz o wszystko. Na całe szczęście wygrywamy i wychodzimy na drugim miejscu.

A tutaj czeka na nas znany i nielubiany Manchester United. Pierwszy mecz gramy u siebie i zaczynamy go genialnie! Szybka bramka Gaetano i wydaje się, że mamy wszystko pod kontrolą. I w tym momencie odpala się Donnarumma (o którym przeczytacie w podsumowaniu), który idzie na grzyby, maliny, cholera wie gdzie, ale daleko od bramki, a nam Manchester pakuje piłkę do pustaka. Laptop drugi raz leci przez okno. W drugiej połowie ciśniemy, gnieciemy i co? Łapiemy czerwoną kartkę i za chwilę tracimy bramę z wolnego... Przechodzimy na defensywne ustawienie i dalej ich ciśniemy, ale de Gea broni wszystko, aż nadchodzi 75 minuta i... Nie, nie pada gol - Pogba łapię czerwoną kartkę. Nie, nie strzelimy już bramki, ale ale zobaczycie niżej. 

W rewanżu nie może grać Pogba i ManU bez niego nie istnieje. Jedziemy z nimi: jeden gol, a za chwilę łapiemy czerwoną i nic, dokładamy drugą po kontrze, za chwilę Fabinho dokłada trzecią z karnego i mamy to! Eliminujemy Manchester United, co za fantastyczny comeback naszych chłopaków - chłopaki to są w agencjach towarzyskich, a my jesteśmy Młode Wilki  z Neapolu. Był to jeden z nielicznych meczów, gdzie zdecydowałem się wystawić wyżej Fabinho i jak widać miałem nosa.

Ćwierćfinał z palcem w miejscu, w którym plecy tracą szlachetną nazwę po najlepszym meczu w sezonie Milika i pięknym wolnym Zielińskiego.

Muszę przyznać, że grając Napoli włączyłem FM pierwszy raz od lutego. I dlatego przyzwyczajony do piłki realnej jak spojrzałem na półfinalistów to ani jedna drużyna mi tam nie pasowała. No ale w końcu to 2025 rok. 

Trafiamy na AS Monaco. Na Monaco, które jako jedyne potrafiło z nami zagrać tak, że nie mogliśmy nawet pierdnąć, Ale też z Monaco, które kompletnie zdominowaliśmy na wyjeździe. W pierwszym meczu niestety 0:0, mieliśmy przewagę, ale nic nie chciało wpaść.

A w rewanżu defensywnie, konsekwentnie, bez narażania się na kontry i tak aż do 99 minuty... MAMY FINAŁ!!!

Finał:

Finał na San Siro. A my daliśmy dupy. Typowy finał z FM, jedna akcja i dziękujemy. Płacz, ranni na ulicach, upokorzeni w całej Europie. Wybaczcie 

PODSUMOWANIA

Skład:

Polacy:

Strasznie specyficzny napastnik. Potrafi zagrać świetnie, ale jednak zdecydowanie częściej grał słabo. Jakbym trenował dalej Napoli to chyba zrobiłbym z niego na stałe dziesiątkę. 

NIE-PRAW-DO-PO-DO-BNY sezon Zielńskiego. Co on wyprawiał na boisku to wiem tylko ja. Odkąd gram w FM to nie miałem w środku pola tak dobrego zawodnika. Niestety pod koniec sezonu złapał kontuzję. Jestem przekonany, że z Piotrkiem w składzie wygrałbym LM i nie męczyłbym się w dogrywce z Romą w finale PW. No i pewnie zostałby naszym najlepszym strzelcem. Żaden z pomocników nawet nie zbliżył się do fantastycznego poziomu prezentowanego przez Zielińskiego. Genialny sezon w jego wykonaniu.

O składzie słów kilka:

- Bramkarz

Donnarumma - co to jest za niesamowity ananas. Najlepszy włoski bramkarz. Jeden z najlepszych w grze. A zawalił mi tyle bramek, że miałem ochotę go sprzedać. Gdzie sprzedać, oddać za darmo. Nie wiem jak to opisać, żebyście uwierzyli. Ogarnął się dopiero po karze finansowej i prywatnej rozmowie, gdzie zjechałem go jak psa. Wybronił mi dwa mecze, ale spodziewałem się po takim zawodniku zdecydowanie więcej. Choćby tego, że nie będzie wyglądało to tak, że każdy strzał w bramkę to będzie gol. A jego wyjścia do dośrodkowań to jest poziom Kamila Lecha. Kto nie wie to zapraszam na youtube.

- Obrońcy

Środek obrony wygląda bardzo dobrze. Romagnoli czasami zapieprzy bramkę, ale w najważniejszych meczach jest skałą. Petruzzi też dobrze się spisywał. Lewa obrona: świetnie obsadzona. Prawa obrona: Calabria jest dobrym zawodnikiem, a nawet bardzo dobrym, ale potrzebuje zmiennika. Chyba, że tak jak ja będziecie tam dawać Fabinho. 

- Pomocnicy

Wszyscy środkowi pomocnicy są bardzo dobrzy. Bez znaczenia jak ktoś będzie chciał to poustawiać, to rotować będzie mógł dowolnie i zawsze jakiś poziom był. Najlepszy oczywiście Zieliński, potem Fabinho i Bazoer. Nawet staruszek Insigne dobrze sobie radził jak dostawał pojedyncze szanse. Jednak zawsze musi się trafić jakiś koślawonogi pierdoła. U nas jest to Loncarvic. Już mi nie pasowało, że zawodnik, za którego daliśym 60 milionów asystent ocenia na 3 gwiazdki. Ale te 3 gwiazdki pięknie oddają to co on gra. Czyli przy lepszym przeciwniku niestety nic. Na początku miał grać jako podstawowa 10, ale pojechał na IO, a jak z nich wrócił to strzelać zaczął Gaeatano, a on swoich szans nie potrafił wykorzystać. U mnie mógłby wylecieć z drużyny, bo wyglądał słabiej od Gomesa (który akurat jak grał to wyglądało to przyzwoicie). Oczywiście nie było możliwości grania skrzydłami i takiej możliwości już nie będzie przy tym składzie. Aha i Sebastian Nica łapie strasznie dużo żółtych kartek.

Ja bym radził kupienie dobrego 10. Gaetano radził sobie tam dobrze, ale często miewał przestoje, a zastąpić go nie miał kto, bo każdy kolejny zawodnik wyglądał tam słabiutko. Zieliński tracił tam swoje atuty, Gomes też wyglądał lepiej trochę głębiej, a Loncarevic po prostu grał słabo wszędzie (choć muszę mu oddać, że zagrał świetnie z Sassuolo, gdzie graliśmy przez 50 minut w 10, a on nam uratował mecz). 

- Napastnicy

Di Natale świetny. Współczuję jednak kolejnym menedżerom bo na pewno będzie chciał odejść, a Real już mu mieszał w głowie. Milik niby dobry, ale jednak chimeryczny. Czyli kolejny raz potwierdziło się to, co pisali moi poprzednicy. Mazzocco też bardzo dobry, gdyby nie taki a nie inny charakter tego Napoli to grałby zamiast Milika. Belotti słabiutki, u mnie by wyleciał, ale też był dopiero czwartym wyborem. 

Nagrody: