Ewolucja Gwiazd. Evan Ferguson - Narodziny Złotej Gwiazdy

Norwich City po brytyjsku

Wcześniejsze blogi

 #0 wstęp przed sezonem 2022/2023

#1 sezon 2022/2023

#2 sezon 2023/2024

#3 sezon 2024/2025

#4 sezon 2025/2026

#5 sezon 2026/2027

Blogi dodatkowe

Trzy ciekawostki przed #4 sezonem

EVAN FERGUSON - NARODZINY ZŁOTEJ GWIAZDY

Jednym z pierwszych pomysłów po awansie Norwich do Premier League było utworzenie w siedzibie klubu tak zwanego Boot Roomu. Pytacie, co to jest u licha? A proszę:
 

Miałem w klubie kilku wspaniałych współpracowników, którzy jeszcze na długo przede mną pracowali ku chwale Kanarków. W pierwszej kolejności wybitny dyrektor sportowy Stuart Webber, w klubie od 2017 roku. W pełni świadomie powierzyłem mu pieczę nad całym pionem scoutingu.
 

Jego najbliższym współpracownikiem jest Lee Dunn, obecny w klubie od 2013 roku. Przez wiele lat był analitykiem gry, później głównym analitykiem, by w 2021 roku objąć dowództwo nad scoutami.
 

Za pion juniorski od 2017 roku odpowiada Steve Weaver. Nasz stanowczy koordynator. Wspaniały fachowiec, któremu mogę bez żadnych obaw powierzyć zarządzanie treningami naszych juniorów. Robi to tak, jakbym ja sam to robił.
 

Nie możemy zapomnieć o Alanie Neilsonie (od 2015) i Gregu Crane, ten drugi to prawdziwy weteran, prowadzi drużynę do lat 18 od 2013 roku.
 

Jest też legenda klubu, Craig Nelson, zagrał w barwach Kanarków 343 razy.
 

Całość dopełnia mój asystent, szokujący wybór jak na kibica Newcastle. Lee Cattermole.
 

Postanowiliśmy wspólnie odbywać co dwa tygodnie posiedzenia sztabu przy ,herbatce"... taaa. I dwa razy na sezon tuż przed rozpoczęciem okienka transferowego zebranie pionu rekrutacji. Co osiem głów to nie jedna.

Grudzień 2024

Po bardzo dobrym pierwszym sezonie w Premier League przyszły problemy w drugim, drużyna strasznie męczyła się w ofensywie zmuszona grać na kilku frontach. Sprowadzony jako zmiennik dla Idaha Wilson zawodził. Strzelił co prawdę dwie ważne bramki, ale często łapał drobne kontuzje.
 

- Panowie, mamy problem, Callum gra jak ostatnia pierdoła, coś nam wyraźnie nie wyszło w tym transferze... - mówię.
- Przemek, coś ty, przecież parę dni temu wyszarpał nam cztery punkty z Młotami i Manchesterem United -zaczyna Craig- dajmy mu szanse, może...
- No wyszarpał parę punktów i dwa dni później wypadł na trzy tygodnie ze skręconą kostką. -wpada mu w słowo Weaver.
- Mówiłem, że tak będzie -odzywa się Cattermole -co dobrego można znaleźć w Newcastle, tam są same cieniasy. Tylko że nasz pan dyrektorek nie chciał mnie słuchać. To jest stary piernik, ile on ma lat? 32, zaraz 33!
- Czego się mnie znowu czepiasz sierściuchu cholerny, potrafisz tylko krytykować i wytykać wszystkim palcami! - oburzył się Webber.
- Spokój! - krzyknąłem na widok podnoszących się z foteli Cattermola i Webbera -lepiej myślcie, jak rozwiązać ten problem. I nie rozlewajcie herbatki, ten stolik należał do mojej babci wy kurwie syny, plamy zostaną.
- Hmm, hmmm — odzywa się Dunn — przyniosłem raporty, przecież po to się zebraliśmy. Mieliśmy je przejrzeć.
- Jeden rozsądny, za co wam klub płaci? Za picie herbatki? - spojrzałem wściekle na mojego asystenta i dyrektora sportowego. - Dawaj je na stół, zaczniemy od napastników, kogo tam masz?
- Dobra, lista chętnych na dołączenie do Norwich nie jest długa, Brewster, Toney, Solanke i Nketiah. Zaraz, zaraz.... jeszcze młody Ferguson z Brighton. Oto one:
 

- Dobra, daj każdemu po kopii, przejrzeć, poczytać i mówicie, co wam tam wpadnie do głowy. - powiedziałem.

10 minut później
 

- Nie widzę w naszej taktyce miejsca dla Brewstera i Nketiaha, za mało skoczni, dodatkowo Eddie jest podatny na kontuzje — zaczyna Weaver.
- Zgadzam się — wtrąca Fleming — skłaniałbym się na Toneya, jest chyba nawet lepszy od Idaha.
- 29 lat i 40 milionów funtów, nie stać nas na to — rozsądnie wtrąca Webber — ta kasa nigdy się nie zwróci.
- Zwróci, nie zwróci -mówię -ważne, żeby dobrze grał.
- Chce sporą tygodniówkę — odzywa się Dunn — Solanke jest tańszy i mniej wymagający.
- Bo jest od dwóch sezonów tylko rezerwowym w Aston Villi, cienki bolek jak widać -ze śmiechem zauważ Cattermole.
- No więc co? Nikt? - pytam.
- Ferguson, graliśmy przeciwko niemu — odzywa się Neilson.
- Pamiętam go  z rozgrywek u18 parę lat wstecz, zdolny chłopak — dodaje Crane.
- Przecież on nic nie gra! - wrzeszczy Cattermole — Trzy lata i trzy bramki w Premier League!
- Cztery — poprawia go Dunn.
- Jeszcze lepiej, jakaś lebiega... -ciągnie dalej mój asystent.
- Jezuuu — jęczę — musisz być taki zawsze na nie? Nie możesz choć raz powiedzieć coś z sensem, tylko wydzierasz się na innych? Weź się zamknij wreszcie!
- Wreszcie to ja ci mogę jebnąć pier... Sroko! - patrzy na mnie, zaciskając zęby.
-  Udam, że tego nie słyszałem. Dobra, co myślicie o tym całym Evanie? - patrzę na chłopaków od scoutingu.
- Drogi, ponad 50 milionów — Webber
- Zdolny jak cholera, w raportach zawsze potencjał na maksa —Dunn
- Dobra, Steve i Craig przejedziecie się na ich mecz, zdacie raport. Za dwa tygodnie podejmujemy decyzje, albo on, albo Solanke.
- Dobra szefie, bierzemy się do roboty. - mówi Weaver.
- A z tobą mój sierściuszku muszę poważnie porozmawiać. Zostawcie nas samych panowie i zawołajcie sprzątacza. - mówię patrząc na Cattermole.
- Krew się będzie lała? - pyta Dunn.
- Nie, stół jest upierdolony...
 

DWA TYGODNIE PÓŹNIEJ
 

Gabinet managera Norwich
 

-Witaj Steve. - wymieniamy uścisk dłoni — Co dla mnie masz? Wiesz, wysłałem Cię, bo z twoją oceną potencjału i umiejętności dowiemy się najwięcej. Jak ten nasz Evanek, będzie coś z niego?
- Jak da mu się grać, dobierze dobry trening to i owszem. Potencjał ma olbrzymi. Ma takie sobie atrybuty psychiczne, słaby drybling, ale... to wszystko jest do wyciągnięcia.
- To dlaczego tak mało grał, praktycznie nic nie strzelał w lidze? Co z nim nie tak? -pytam.
- De Zebri sprowadził Sorlotha i Jao Pedro, grają dobrze, to na nich stawia. Evan jest dopiero trzeci do gry, a Włoch preferuje ustawienie 4231. Młody stracił pewność siebie, jest nieograny. Nie dają mu nawet grać w rezerwach. Trochę dziwna sytuacja.
- Byłeś u Dunna jak prosiłem, na ile go wyceniają? Co on tam ma w swoich raportach?
- 59 milionów funtów dla klubu w rozgrywkach pucharowych, ani grosza mniej. Wynagrodzenie jest do zaakceptowania, chce raptem 35 tysięcy funtów tygodniowo.
- Mało, ale ta cena... mówisz, nie chcą nic zejść? - pytam.
- Nie, ani grosza.
-Dobra, weźmiemy ich sposobem, ogłosimy go naszym celem numer 1, wyślemy Webbera i Dunna na trybuny, Fleminga na przeszpiegi. Za jakiś czas ja też się przejadę na mecz Mew. Zobaczymy, co to nam da.
- Sprytny plan szefie, weźmiemy ich siłą, jak nie chcą po dobroci.
- Dokładnie Steve, dokładnie.
 

Niestety ceny nie udało się nam zbić, ale już rozłożyć na raty tak. 21 milionów opłaty stałej, 38 rozłożone na raty na sześć lat.
 

SEZON 2025/2026

Evan Ferguson przybył do Norwich 9 czerwca 2025 roku. W dniu przedstawiał się tak:
 

W pierwszym sezonie jest głównie zmiennikiem Idaha, mimo to kończy sezon z 18 bramkami w Premier League przy 26 występach. Strzela 7 bramek w Lidze Mistrzów i po 4 w Pucharze Ligii i Pucharze Anglii.
 

Zdobywa pierwsze nagrody indywidualne, zostaje wybrany do 11 sezonu Premier League i zdobywa nagrodę dla Najlepszego Młodego Piłkarza Roku wg. Piłkarzy.
 

Tak prezentuje się po pierwszym sezonie w Norwich.
 

SEZON 2026/2027
 

Prawdziwy wybuch talentu Fergusona nastąpił w kolejnym sezonie. Nie mając godnego rywala w Premier League (Haaland był kontuzjowany przez pół roku) sam ze sobą walczył o jak najlepszy wynik bramkowy w lidze, rzutem na taśmę przekracza granicę 40 bramek i kończy sezon z 43 trafieniami, jedną lepiej niż rok wcześniej Haaland. Rekord Premier League wraca na Wyspy. Dorzuca 4 bramki w Lidze Mistrzów i po 6 w pucharach krajowych. Łącznie strzela imponujące 59 goli. Nie wiedzie mu się za to w reprezentacji, tam króluje Idah.
 

Jeszcze w pierwszej połowie sezonu zostaje uhonorowany nagrodą FIFA Best U21.
 

Prawdziwy wysyp nagród następuje jednak po zakończeniu sezonu w Anglii, Ferguson zgarnia wszystko, co się da:
 

Wygrywa klasyfikację Złotego Buta, dostaje nagrodę dla Najlepszego Piłkarza Europy.
 

Tak wygląda po dwóch latach:
 

SEZON 2027/2028
 

W następnym sezonie nie zatrzymuje się w swoich zdobyczach bramkowych. Ewolucje piszę w połowie sezonu, na ten moment (1 stycznia 2028) ma strzelone 23 bramki w lidze i kilka w pucharach. Jednak najważniejsze momenty, przełomowe już za nim. Zapisał się w historii światowej piłki, możemy śmiało powiedzieć, że jest najlepszym irlandzkim piłkarzem w dziejach.

14 października 2027 roku.

Gabinet managera Norwich.

Przy wielkim biurku siedzi zamyślony manager Norwich, na podstawce stoi filiżanka już zimnej herbaty, przed nim analiza najbliższego rywala. Na jednym z foteli ze znudzoną miną widzimy Lee Cattermola, ma już przywrócić na właściwe tory myślenia swego szefa, gdy rozlega się gwałtowne uderzenie w drzwi.
- Proszę. - Przeminho patrzy z zaciekawieniem na drzwi, jeszcze nikt nie odważył się przerwać jego narady z asystentem. W progu staje sekretarka, niecierpliwie ściska dłonie, widać, że jest zdenerwowana.
- Panie Przemku...
- Ile razy mam ci mówić, żebyś przestała mi mówić na pan, i daj się zaprosić wreście na kawę. - przerywa jej Przeminho
- Ojej, zapomniałam — patrzy na rozbawionego sytuacją Lee- musi pan, przepraszam, musisz zawsze żartować, a do mnie dzwoni wściekły prezes. Podobno nie odbieracie telefonu, a ma jakąś pilną sprawę do was. Dzwonił do mnie, a wiesz, jaki on jest w gorącej wodzie kąpany.
- Kurcze, faktycznie mam wyłączony telefon... dobra zaraz do niego zadzwonię. Kate, mam do ciebie prośbę, zrób mi filiżankę herbaty, ta jest zimna.
- Już, zaraz wracam. - wychodzi z gabinetu, rzucając wściekłe spojrzenie Lee.
 

- Ile jeszcze będziesz robił te podchody? Weź powiedz jej prosto z mostu, że fajna z niej d.. eee no piekna kobieta i zaproś na randkę, a nie ciągle wyskakujesz z tą kawą. Jeszcze ci ją ktoś zwinie sprzed nosa. - docina swemu szefowi Cattermole.
- Nie twoja sprawa zbereźniku, pracujemy razem.
- Jakbyś ty był pierwszy, takich sytuacji jest mnóstwo. Dobra, łap ten telefon i dzwoń do starego, gotów wywalić nas z roboty jeśli jeszcze chwile zaczekasz.
- Racja. - Przeminho łapie telefon i wykręca numer do szefa.

Po chwili słychać jak prezes wyzywa go od ostatnich skurwieli, którzy nie dadzą mu się rano wyspać. Manager jest coraz bardziej czerwony na twarzy, tylko cicho potakuje. Nagle robi się trupio blady, głos mu się łamie i upuszcza telefon na podłogę. Ten się natychmiast rozpada. Lee z zaniepokojoną miną dopada do Przeminho i łapie go za ramiona, do pokoju wpada Kate. Lee potrząsa szefem i pyta — Co się stało u diabła, wywalił nas z roboty?
- Coooo? Nie, nie. - łamiącym głosem odpowiada Przeminho — Muszę usiąść, słabo mi.
- Siadaj cholera i mów, o co chodzi.
- O co chodzi, o co chodzi! Kurwa! Ferguson dostał Złotą Piłkę rozumiesz?! Doak nagrodę dla młodego, TO SIĘ STAŁO! - wrzeszczy z radości — Rozumiesz! Doprowadziliśmy go do Złotej Piłki chłopie! W Norwich!
- Ja pierdole, to pewne? - pyta Lee.
-Pewne, prezes już nam organizuje lot. Jutro rozdanie nagród. Dobra... już chyba wszyscy są, zwołaj zebranie drużyny, musimy ogłosić tę nowinę. Nic nie mów tylko Benowi i Evanowi, zrobimy im niespodziankę przy wszystkich.
- Świetny pomysł, będę miał śmieszne zdjęcia. Evan pewnie się rozbeczy ze szczęścia... - mówi Cattermole.
- No! Pamiętaj, to już jest Pan Piłkarz. -odpowiada mu Przeminho
- Dobra, dobra, żadnych śmieszków. Już wychodzę.
 

Lee Cattermole wychodzi z gabinetu, mijając wzruszoną Kate, zamyka drzwi. Przeminho siada na skraju biurka, patrzy z zamyśleniem na swoją sekretarkę i pyta:
- Masz plany na niedzielny wieczór?

GALA ZŁOTEJ PIŁKI

W pierwszym rzędzie siedzą laureaci, obok Evan Fergusona widzimy Bena Doaka ze swoją statuetką w rękach. Ogłoszenie głównej nagrody:

ZŁOTĄ PIŁKĘ WYGRYWA... EVAN FERGUSON!!!

Evan powoli podnosi się z miejsca, potyka się na schodkach, słuchać pojedyncze śmiechy. Jeszcze chwila... już, nagroda trafia w jego ręce. Rozlegają się brawa, cała sala wiwatuje dla tego niespodziewanego wybuchu talentu. Kamera zbliża się na zapłakanego Przeminho, obok niego widzimy prezesa Norwich, stoi na fotelu i unosi rękę w geście tryumfu, krzycząc: TO MÓJ CHŁOPAK! Evan podchodzi do mikrofonu, patrzy przez dłuższą chwilę na nagrodę. W jego oczach widać łzy.
 

- Kto by się spodziewał, że taki chłopak jak ja, z Droghedy, stanie w tym miejscu ze Złotą Piłką w rękach? Na pewno moi rodzice, chciałbym im za wszystko podziękować. Trenerom z Bohemian i Brighton, którzy ukształtowali mnie piłkarsko. Trenerowi De Zebriemu, który nauczył mnie, że w życiu nigdy nie ma nic za darmo. To była bardzo cenna lekcja. Kolegom z Norwich, obecnemu tu Benowi, sztabowi trenerskiemu i całej kadrze medycznej, Naszym wspaniałym kibicom. I przede wszystkim mojemu  trenerowi, gdyby nie Pan, to nie wiem, gdzie bym dziś był. Dziękuje, że gdy wszyscy mówili, że mój transfer to marnotrawstwo pieniędzy, Pan kazał im wszystkim wrócić za dwa, trzy lata. Dziękuje, że Pan mi zaufał, wprowadził mnie do tego wspaniałego zespołu, poprowadził nas do Mistrzostwa Anglii. To wszystko dzięki Panu.
 

Ujęcie przenosi się na zapłakanego Przeminho, po chwili widzimy schodzącego ze sceny Fergusona, młody Irlandczyk podaje Złotą Piłkę dla Bena Doaka i bez słowa wpada w ramiona swojego trenera. Tłum wiwatuje jeszcze głośniej.  Przeminho poklepuje swojego piłkarza po ramieniu i odprowadza na miejsce, Doak podaje mu Złotą Piłkę, a Ferguson wyczerpany pada na fotel i czule przytula nagrodę. Transmisja kończy się tym właśnie ujęciem.
 

Następnego dnia przed meczem z Fulham Ben Doak i Evan Ferguson prezentują swoje nagrody na Carrow Road. Nadchodzi Nowa Era w historii Norwich, ich piłkarz zdobył Złotą Piłkę.
 

1 stycznia 2028 roku przychodzą kolejne wspaniałe wiadomości, Ferguson dostaje nagrody FIFA Best Man's Player, FIFA FIFPro Player of the Year, zostaje uwzględniony w 11 sezonu FIFPro.
 

Świat jest u jego stóp.

TAK NARODZIŁA SIĘ GWIAZDA!
 

Profil Evana po zdobyciu Złotej Piłki, oraz jego rozwój.