Drużyna za zero euro. Wielkie Valenciennes #16 (2026/27)

Inspiracją był pomysł Mahdiego, na którym wzorował się potem WrightBright. Chodzi o przygody klubami Badajoz i Crystal Palace. Bardzo mi się te kariery podobały i sam chciałem zagrać coś takiego. Wychowałem się na FM 2012, więc jak pojawił się ten świetny dodatek, to od razu pomyślałem, że skorzystam.

Zasady "drużyny za zero euro" są już pewnie znane, ale je przypomnę:

1. Nie można korzystać z wypożyczeń do klubu.

2. Sprowadzam z zewnątrz zawodników za których nie trzeba płacić. Warunkiem zatrudnienia: pierwsza flaga trójkolorowa - francuska.

Poprzednie sezony:

Valenciennes: 2011/12
Valenciennes: 2012/13
Valenciennes: 2013/14
Valenciennes: 2014/15
Valenciennes: 2015/16
Valenciennes: 2016/17
Valenciennes: 2017/18
Valenciennes: 2018/19
Valenciennes: 2019/20
Valenciennes: 2020/21

Wielkie Valenciennes: 2021/22
Wielkie Valenciennes: 2022/23
Wielkie Valenciennes: 2023/24
Wielkie Valenciennes: 2024/25
Wielkie Valenciennes: 2025/26

Odeszli z klubu gracze drugoplanowi: niemogący latami zrobić porządnego kroku naprzód Benali oraz chcący więcej grać Rodriguez i zasłużony Niasse. W ich miejsce zakontraktowaliśmy kilku ciekawych piłkarzy, z których chyba najbardziej perspektywiczny jest defensywny pomocnik Cheikh Tendeng. To wychowanek Lyonu, który nie przebił się w Liverpoolu.

Hierarchia podstawowa pozostaje identyczna już czwarty sezon z rzędu:

Styl grania:

Zanim przejdę do omawiania tego sezonu, kilka ciekawych informacji. W reprezentacji Francji na MŚ 2026 było aż sześciu naszych piłkarzy - Maignan, Roussel, Disney, Barthelemy, Etcheverry i Brunel. Niestety, selekcjoner Patrice Carteron nie skorzystał ani razu z usług Disneya oraz fenomenalnego przecież Etcheverry'ego. Natomiast Herve Brunel zaliczył reprezentacyjny debiut właśnie podczas Mundialu w meczu przeciwko Mali!

Niestety, Francja odpadła już w 1/8 finału przegrywając karnymi z Rosją. Po turnieju otrzymałem dwie bardzo ciekawe propozycje. Pierwsza z nich to właśnie z federacji francuskiej. Z kolei druga, absolutnie niezwykła, wpłynęła z Realu Madryt, który dawał mi ponad 720 mln euro na transfery i pensję niemal trzy raz wyższą, niż mam w Valenciennes! Obie oferty zostały oczywiście odrzucone.

Odrzucilem ofertę Realu, ponieważ wierzę, że grając na tych zasadach, na jakich gram w Valenciennes, jestem w stanie zrealizować w końcu wielkie marzenie: zdobyć Puichar Europy! Tymczasem na krajowym podwórku od samego początku zaczęliśmy rozdawać karty. W meczu o Superpuchar Francji to PSG zdobył w 50. minucie prowadzenie z rzutu karnego, ale moi zawodniocy zdołali przechylić szalę na swoją korzyść. Hoet i rezerwowy Boumsong zdobyli gole, które dały zwycięstwo. To znakomite przedłużenie poprzedniego sezonu i czwarte trofeum w roku 2026!

Poprzedni sezon, w którym zdobyliśmy Puchar Ligi, Puchar Francji i mistrzostwo, wydawał się apogeum tego zespołu. Tymczasem po kilku kosmetycznych zmianch w składzie okazało się, że stać nas wciąż na wielkie rzeczy.

W drodze do finału Pucharu Ligi wyeliminowaliśmy Lens, Saint-Etienne i Liile, by w decydującym meczu pokonać Marsylię 1:0! Złotą bramkę zdobył Pierrick Hoet po dośrodkowaniu Kante z rzutu wolnego.

Puchar Ligi wywalczyli:

Bramkarze:

Maignan - 3/-3
Tchimpi - 1/0

Obrońcy:

Rashid - 1(1)/0
Kante - 1/0
Kimbembe - 1(1)/0
Disney - 2/0
Hoet - 2/1
Laoubi - 1/1
Roussel - 3/0
Mainganjira - 1/0
Maurice - 3/0
Jeanvier - 2(1)/0

Pomocnicy:

Ferry - 3/0
Sall - 2/0
Coste - 0(1)/0
Barbier - 1/0
Tendeng - 1(1)/0
Schott - 1/1
Etcheverry - 3/1
Brunel - 3/3
Barthelemy - 2/1
Fahrasmane - 2(1)/1
Robert - 1(3)/0

Napastnicy:

Obare - 1(3)/1
Aboubakar - 2/0
Boumsong - 1/0

Wszyscy ci zawodnicy zapisali się złotymi zgłoskami w historii naszego klubu!

W drodze do kolejnego finału, Pucharu Francji, największe kłopoty mieliśmy z Lens. Grając dublerami cudem doprowadziliśmy do remisu - gol Tendenga w 90+2, by potem wygrać w karnych. Warto wspomnieć też o zwycięstwie nad Lyonem 3:0 i hat-tricku Henri Boumsonga.

W półfinale zszokowailiśmy rozmiarami zwycięstwa nad Monaco i to na wyjeździe: 8:0! Czerty gole wbił legendarny Vincent Aboubakar, który tamtego dnia miał 35 lat i 89 dni.

Będąca w doskonałej formie drużyna nie dała w finale cienia szansy PSG wygrywając 2:0. Już w 10. minucie kontuzję odniósł Aboubakar, ale to właśnie zastępujący go Patrick Obare zdobył pierwszą bramkę. Na 2:0 tuż przed przerwą podwyższył Herve Brunel.

Puchar Francji wywalczyli:

Bramkarze:

Maignan - 4/0
Tchimpi - 2/-3

Obrońcy:

Rashid - 0(1)/0
Kante - 6/1
Kimbembe - 4/0
Disney - 4/0
Hoet - 3/0
Laoubi - 2/0
Roussel - 4/0
Mainganjira - 2/0
Maurice - 4(1)/0
Jeanvier - 0(2)/0

Pomocnicy:

Ferry - 3/0
Sall - 3/1
Coste - 1(1)/0
Barbier - 2/0
Tendeng - 2(2)/1
Schott - 2(1)/0
Etcheverry - 4/2
Brunel - 3/2
Barthelemy -2/0
Fahrasmane - 4/1
Robert - 2(4)/1

Napastnicy:

Obare - 3(3)/2
Aboubakar - 2/4
Boumsong - 2(3)/4

Wszyscy ci zawodnicy zapisali się złotymi zgłoskami w historii naszego klubu!

W lidze przez cały sezon trwała zacięta walka z PSG. W pewnym momencie przewaga paryżan robiła się niebezpiecznie duża, ale pod koniec lutego pokonaliśmy ich w bezpośrednim meczu aż 4:0.

Ten wynik pozwolił moim zawodnikom uwierzyć w siebie i w marcu, kwietniu oraz maju, poza remisem ze słabym Nancy, nie zanotowaliśmy już żadnej wpadki. Tym samym udalo się obronić mistrzostwo, po raz pierwszy w historii klubu przekraczając 100 zdobytych goli.

6 stycznia 2027 Vincent Aboubakar strzelił obydwa gole w wygranym meczu z Guingamp. Pierwsza z tych bramek była golem nr 400 licząc wszystkie oficjalne rozgrywki od momentu objęcia przeze mnie drużyny latem 2011. Potem ten 35letni snajper wybrał się na któryś tam z rzędu Puchar Narodów Afryki, ponieważ, o dziwo, nie zrezygnował jeszcze z gry w kadrze. Pałeczkę powoli przejmuje od niego 22letni Henri Boumsong, który w tym sezonie strzelił aż 24 gole w lidze! Nie został królem strzelców tylko dlatego, że doświadczony Mbaye Niang z Dijon zdobywając tyle samo bramek rozegrał mniej spotkań.

Moi zawodnicy znów zgarnęli kilka prestiżowych nagród. "France Football" za najlepszego gracza z pola uznał Barthelemy'ego, a wśród bramkarzy - Maignana. Z kolei związek zawodowy piłkarzy profesjonalnych najlepszym zawodnikiem obwołał Etcheverry'ego, który miał równiez najwięcej asyst wśród wszystkich ligowców.

Ciekawe są też najlepsze jedenastki wg. "France Football" i związku zawodowego piłkarzy profesjonalnych:

Drugie mistrzostwo w klubowej historii wywalczyli:

Wszyscy ci zawodnicy zapisali się złotymi zgłoskami w historii naszego klubu!

Na deser Liga Mistrzów. Nie ma co ukrywać, grupy nie wylosowaliśmy zbyt ciężkiej. I mimo dzielnej postawy rosyjskiego Zenita, dosyć pewnie, razem z Atletico Madryt, awansowalismy do fazy pucharowej.

Każdy klub z Anglii jest ciężkim orzechem do zgryzienia. Nam przypadło mierzyć się z Arsenalem, drużyną, która rok wcześniej doszła aż do finału Champions League, gdzie uległa Tottenhamowi.

Mecz u siebie skońćzył się rozczarowujacym 1:1. choć i tak mielismy dużego farta, że Henri Boumsong w ostatniej chwili uratował remis, gdyż od 17. minuty graliśmy w dziesiątkę po czerwonej kartce dla Disneya.

W rewanżu nikt nam nie dawał większych szans. Tymczasem wielki mecz rozegrał powracający po kontuzji (zerwany mięsień łydki) Djellali Barthelemy. Sam zdobył dwa gole, a zwycięskie trafienie na 3:2 to dzieło Henri Boumsonga.

Ćwierćfinałowy rywal to jedna z najlepszych drużyn w tym świecie gry. Tottenham, który wygrał poprzednią edycję Ligi Mistrzów i miał w składzie takie asy jak Donnarumma (byłem w szoku, że Mahdi tego zawodnika zrobił), Van Dijk czy plejada przekokszonych newgrenów (Maas, Fernandez, De jong, N'Kongi, Lorenzi i inni).

Mimo to u siebie udało nam się jakimś cudem wygrać 2:1 i z nadziejami oczekiwaliśmy na rewanż.

Niestety, w rewanżu drużyna z Londynu na luzie odrobiła straty. a potem doszła do finału, gdzie poknała 1:0 Real Madryt.

W Champions League grali:

Podsumowując: to właśnie ten sezon był najlepszy w klubowej historii! Zgarnęliśmy wszystkie krajowe trofea, a w Lidze Mistrzów dotarliśmy do grona ośmiu najlepszych drużyn Europy. Będę robił wszystko, aby w przyszłości sięgnąć po tego Świętego Graala, o którym marzy każdy zespół.

Statystyki ogólne - wszystkie rozgrywki:

Trofea we Francji:

Valenciennes w europejskich pucharach:

2011/12 - nie występowało
2012/13 - Liga Europy, brak awansu do fazy grupowej
2013/14 - nie występowało
2014/15 - nie występowało
2015/16 - Liga Europy, 1/2 finału
2016/17 - nie występowało
2017/18 - nie występowało
2018/19 - nie występowało
2019/20 - nie występowało
2020/21 - Liga Europy, brak awansu do fazy grupowej
------------------------------------------------------------------------
2021/22 - Liga Mistrzów, 1/2 finału
2022/23 - Liga Mistrzów, 1/4 finału
2023/24 - Liga Mistrzów: brak awansu do fazy grupowej,
Liga Europy: 1/4 finału
2024/25 - Liga Mistrzów: fazy grupowa, Liga Europy: 1/8 finału
2025/26 - Liga Mistrzów, 1/4 finału
2026/27 - Liga Mistrzów, 1/4 finału

Byli zawodnicy:

Dowód na przestrzeganie zasad kariery "drużyna za zero euro":