Norwich City po brytyjsku - #6 sezon 2027/2028 Ekipa z jajami...

Norwich City po brytyjsku - #6 sezon 2027/2028 Ekipa z jajami...

Wcześniejsze blogi

 #0 wstęp przed sezonem 2022/2023

#1 sezon 2022/2023

#2 sezon 2023/2024

#3 sezon 2024/2025

#4 sezon 2025/2026

#5 sezon 2026/2027

Blogi dodatkowe

Trzy ciekawostki przed #4 sezonem

Ewolucje Gwiazd

Evan Ferguson

CEL ROZGRYWKI

DOTYCHCZASOWE OSIĄGNIĘCIA KANARKÓW

WSTĘP

TRANSFERY

Z KLUBU

Mistrzostwo zrobione na luzie, więc trzeba wstrząsnąć ekipą. Kto odszedł? Wykupiony przez Katarczyków Tottenham przyszedł z worem kasy i dał nam 49 milionów za Liama Gibsa. Chłopak był ze mną od początku, pewny punkt w pierwszym sezonie, w kolejnych najlepszy rezerwowy. Solidna firma, zawsze średnia na koniec sezonu ponad 7.  Jednak trzy lata na wypożyczeniach spędził Jobe Bellingham i bardzo urósł, atrybutami jest lepszy od Liama, więc zamieniamy ich miejscami.
 

Trzeci bramkarz, Liam Kelly odszedł do meksykańskiego Pumas za 3,9 miliona funtów.  Sporą kwotę dostaliśmy za wychowanka Walpole, okrąglutką dyszkę. Parę drobnych transferów do miliona funtów, czyszczenie rezerw.
 

Do końca października miałem Johna Stonesa, niestety grał taka padakę, że zmuszony byłem przesunąć do pierwszego składu O'Connora. Za Stonesa 10 milionów dało Al-Hillal. A na rezerwowego prawe obrońcę wyznaczyłem pewnego zdolnego chłopak z u18.
 

Trzęsienie ziemi nastąpiło, gdy po Joe Gelhardta zgłosił się Liverpool, z bardzo dużą ofertą. Jest taka sprawa, że Joe urodził się w Liverpoolu, więc... nie stałem mu na drodze do spełnienia marzeń. 80 milionów do ręki, 13,75 w dwóch ratach. Dodatkowo 11,75 za 20 bramek w lidze, bardzo łatwa do spełnienia klauzula, no i jeszcze 20% zysku z transferu. W drugiej połowie sezonu tę ostatnią klauzulę wykupiłem za 6,5 miliona, wątpię by ktoś kupił Gelhardta za więcej niż 130 milionów, a dopiero okolice tej kwoty dawały zysk gwarantujący solidny procent dla Norwich.
 

Tak więc prawie 94 stałej, 6 z wykupionej klauzuli. W kolejnym sezonie prawie 12 za bramki. Joe Gelhardt za 112 milionów przechodzi do The Reds. Na jego miejsce mam już godnego następcę za połowę tej ceny. Tylko że na miejsce Gelhardta na pozycje OP wskoczy Elliott, nowy nabytek będzie rezerwowym. Miejsce Elliotta na lewym skrzydle zajmie genialny James, newgen powoli wprowadzany do składu.
 

DO KLUBU

Sporo zarobionych pieniążków, klub też dał od siebie. Do klubu sprowadziłem bardzo dużo nowych piłkarzy, ale do pierwszego składu tylko kilku, i to jako uzupełnienia. Na środek obrony przyszedł Adams, trzecim bramkarzem został Southwood. Zaszczytną rolę zapchajdziury w pomocy, gracza od wszystkiego i od niczego w tym sezonie będzie spełniał John McGinn z Aston Villi.
 

Na miejsce Gelhardta sprowadziłem bardzo zdolnego Shane Perksa,  spory wydatek, bo aż 57 milionów. Sporo pracy z mentorami przed chłopakiem. Mam nadzieje, że trochę wyciągnę mu determinacje i charakter.
 

Kasy było jeszcze sporo, więc kupiłem.... 20 juniorów :) I jednego wypożyczyłem,  ma cały czas dobre oceny od scoutów, spory potencjał a praktycznie w Watfordzie się nie rozwijał, sprawdzę, o co w tym chodzi, nic nie ryzykuje.
 

W profilach przedstawie kilku najzdolniejszych. Odrobinę zaszalałem, dałem ponad 30 milionów za 16-latka z Arsenalu, ale... sami zobaczycie. Mega chłopak. Kupiłem też dwóch młodych skrzydłowych wartych uwagi, z wielkim potencjałem.  Szczególnie Greg Hilson zapowiada się wspaniale, takie rzeczy wyprawiał na młodzieżowych mistrzostwach:
 

Wszystkie transfery przychodzące:
 

PROFILE

OKNO ZIMOWE

Zimą sprowadziłem kolejnych pięciu zdolniachów. Jeden tak mnie zachwycił swoimi warunkami, no zobaczcie, Crouch jak żywy:
 

Dwa metry wzrostu, chudy jak patyk, słaby. A jednocześnie dobry drybling i technika, przy dwóch metrach. Będzie prawdziwym rzeźnikiem w zespołach rezerw. Czy się rozwinie na tyle, by wpaść z przytupem do pierwszego zespołu? Pewnie nie, ale takie warunki, jakimi obdarzyła go gra, gwarantują sprzedaż z wielkim zyskiem.
 

Teraz najlepsze, po rezerwowego Bowena przylatuje Real Madryt. Oferuje jakieś skromne 30 milionów w większości w ratach. Ja twardo stoję na swoim i oczekuje 50. Doszliśmy do porozumienia na 20 plus 30 w ratach. I teraz taki żarcik. Bowen odejdzie do Realu PO SEZONIE! Odzyskałem większość wydanych na niego pieniędzy, za rezerwowego 31-latka. Taka głupotka FMa.
 

KAPITAN, MANAGER, KLUCZOWY PIŁKARZ, MŁODY TALENT, KADRA, GABLOTA Z GARNKAMI, KANARKOWY UNIFORM, PIERWSZA 11
 

Kapitan zostaje ten sam, prawdopodobnie na ostatni sezon, Dla Ward-Prowsa kończy się kontrakt i raczej nowego mu nie zaproponuje.  Kolekcja garnków powiększona o najcenniejszy angielski pucharek za mistrzostwo i kolejny Puchar Anglii. W gablotach klub ma angielski komplet, chociaż Puchar Ligi jest nie mój.
 

Na kadrę składa się 11 Anglików i 16 Irlandczyków, Szkotów i Walijczyków. W listopadzie do składu za Stonesa został włączony Joseph, młody Vaughan poczeka na debiut do następnego sezonu..
 

Wyjściowa jedenastka przedstawia się następująco:
 

Rezerwowej nie przedstawiam, bo była bardzo płynna. Na ten sezon zbudowałem 27-osobową kadrę, za dużo się gra co trzy dni na jesieni. Takie czasy niestety.
 

STRATEGIA, SPARINGI, FINANSE I TARCZA WSPÓLNOTY

Pokaże wam, jak Norwich przez te pięć sezonów wspaniale rozwinęło się pd względem przychodów. Teraz wiecie skąd mam zawsze tak wielkie środki na transfery. Wszystko jest pod kontrolą, po tym sezonie nawet większość rat transferowych zostanie spłacona i zostaną same rozłożone na wiele lat.  Tak prezentują się nasze już ,,stałe" przychody, oprócz rzecz jasna nagród i praw za transmisje.
 

Oczekiwania idą w górę, mam się zakwalifikować do Ligi Mistrzów i dojść do ćwierćfinałów ważniejszych pucharów.  Dalej jesteśmy trochę niedoceniani, prognozują nam 7 miejsce.
 

Sparingi przeplotłem z meczem o Tarcze. Tradycyjnie mocno i co trzy dni.
 

Tarcza klepnięta na luzie, hat-trick naszej złotej gwiazdy Fergusona, a ostatnią bramkę dla Norwich strzelił w tym meczu Joe Gelhardt.  Wygrana 4:1 mimo grania całej drugiej połowy w 10, kolejny popisowy finał.
 

SEZON 2027/2028

PREMIER LEAGUE

Sezon zaczęliśmy fatalnie, wynikowo przeplatanka. Najgorsze, że obrona strasznie szwankowała nawet w meczach, które udało się wygrać. Kelleher też grał strasznie w kratkę, raz zagrał genialnie, innym razem wpuszczał wszystko jak leci. Meczem, który przekroczył wszystkie poziomu żenady było spotkanie na Anfield z Liverpoolem. Niby dobry przeciwnik, ale... grał w tym sezonie tragicznie. Zaliczyli sezon do zapomnienia, a trwał taki stan od początku. Co zrobiły moje Kanarki? Przegrały 5:3, to co wyszarpał Ferguson obrońcy do spółki z bramkarzem oddawali The Reds. Dramat
 

Osiem spotkań, trzy porażki. Były momenty, gdy byliśmy 9 w tabeli, jak tak miało dalej iść, to Norwich załapie się co najwyżej do Ligi Konferencji.
 

Na domiar złego kontuzje złapał Kelleher, jego zmiennicy, Gunn i Southwood grali także w kratkę. Pierwszym wyborem był Gunn, ale po tym co wyprawiał w meczach z Brigton i Aston Villą postawiłem na Southwooda. Ten przynajmniej wybronił choć parę strzałów, bez błysku, ale zawsze.
 

W meczu z Liverpoolem ostatni raz w pierwszym składzie zagrał Stones, miałem go dość.
 

Ciekawsze wydarzenie z tego okresu to debiut Jonesa w reprezentacji Anglii, pierwszy newgen, który zadebiutował w angielskiej kadrze w tej karierze. Fajnie, że mój.
 

Kiedy nastąpił przełom? 15 października Evan Ferguson otrzymał Złotą Piłkę. Doak nagrodę dla najlepszego młodego gracza. Od tego momentu nabraliśmy wiatru w żagle.

Więcej o tym mogliście przeczytać tutaj:
 

Evan Ferguson
 

Tak jak pisałem Po tak trudnym początku, po odstawieniu Stonesa i powrocie Kellehera po kontuzji ekipa zaczęła wreszcie grać, jak przystało na mistrza. Rozpoczęliśmy pogoń za czołówką, dość powiedzieć, że w styczniu nareszcie Norwich wskoczyło na 1 miejsce w lidze.
 

Nie będę przedłużał, bo od tego momentu Norwich na spokojnie siedziało na tronie i patrzyło na wszystkich z góry. Jak przystało na mistrza, popisaliśmy się wielkim spokojem i mogę śmiało to powiedzieć, doświadczeniem. Młoda ekipa pokazała, że poprzednie mistrzostwo nie było przypadkiem i w tym sezonie potwierdziła, że obecnie nie ma na nich mocnych. Zdarzały się wpadki z mocnymi ekipami, ale po kłopotach na początku nie brałem ich do głowy. Ważne, że miejsce w lidze było takie, jak chciałem.
Wiele spotkań w drugiej części sezonu było zaczynanych rezerwową jedenastką,  kończyły się tym, że na boisko wchodził Ferguson i robił swoje. Po tym sezonie ma imponujący bilans, 34 spotkania w lidze, 11 z ławki i aż 39 bramek. Piłkarz kompletny.
 

W marcu nastąpiła wspaniała chwila dla naszego najbardziej doświadczonego gracza. Aarons nareszcie zadebiutował w reprezentacji Anglii, zrobił to razem ze swoim kumplem Elliottem.
 

Jak wyglądała pogoń za mistrzostwem? Ano tak:
 

PUCHAR LIGI

To rozgrywki, w których tradycyjnie nam nie idzie. Tym razem doszliśmy do półfinału, niby fajnie, ale po drodze nie miałem żadnych poważniejszych przeszkód. Łącznie z pierwszym półfinałowym spotkaniem grałem rezerwową jedenastką.  Z powodu natłoku spotkań w rewanżu też byłem zmuszony tak zagrać i niestety... Ostatni skalp zostaje nadal niezdobyty.
 

PUCHAR ANGLII

Jako obrońca tytułu musieliśmy zagrać jak najlepiej, do ćwierćfinału nam się to świetnie udawało. Na tym etapie pokonaliśmy po karnych Tottenham.
 

W półfinale wylosowaliśmy prowadzone awaryjnie przez Batha Chelsea. Prowadziliśmy cały mecz, niestety w 90 minucie czerwoną kartkę otrzymał młodziutki Joseph. Dwie minuty później wyrównał Chaloboah. Dogrywka, bronimy się w dziesięciu. Później karne a tam wspaniale bronił Cakir. Tak samo jak w Pucharze Ligi na naszej drodze stanęło Chelsea prowadzone przez Batha, mogło być wspaniale, ale nie jest.
 

LIGA MISTRZÓW

Mogę powiedzieć: NARESZCIE! Nareszcie faza ligowa wypakowana samymi wymagającymi przeciwnikami, mamy Bayern, Barcelonę, Atletico Madryt, Lazio, Real Sociedad. Sama śmietanka.
 

Ciekawi was jak nam poszło? Malutkie, skromniutkie Norwich zakończyło fazę ligową na 1 miejscu! Po kolei,  wygraliśmy z Lazio, dwa remisy odpowiednio z Bayernem i Atletico, następnie wygrane z Olympiakosem i Sociedad.  
 

W szóstej kolejce przybywa na Carrow Road wielka Barcelona, pewna swego. Jednak chłopcy z Norwich to już nie jakieś tam zestrachane smarkacze, to Mistrzowie Anglii. Po 17 minutach wygrywamy 3:0!  Barcelona prowadzona znowu przez Koemana (SIC) nie wie, o co chodzi! Po przerwie Rice, Jones i Bowen dokładają kolejne trzy bramki, kończymy na 6:0! Barcelona nie została pokonana, ona została zmiażdżona, przeżuta i wypluta. Rzucona w kąt jak brudna szmata. Upokorzenie.
 

Zostały dwie kolejki, bez żadnych problemów wygrywamy z PSV i Red Bullem, kończymy na pierwszym miejscu po bardzo trudnym terminarzu. Jest moc.
 

1/8
 

W 1/8 wylosowaliśmy Borussie Dortmund. W pierwszym meczu zaryzykowałem i zagrałem rezerwowymi.  Ci wspaniale się odwdzięczyli, zagrali prawdziwy koncert i gdyby poprawili skuteczność, skończyłoby się na pogromie. Skromne 2:1 mimo wielkiej przewagi, ale jaka gra! Atak za atakiem.
 

W rewanżu na Carrow Road mało być spokojnie, nie było. Harvey Elliott postanowił wziąć przykład z Ward-Prowsa i Gelhardta, złapał czerwoną kartkę w 11 minucie i musiałem przeorganizować taktykę. Zamiast w swoim stylu, szybko i z polotem, błyskotliwie, zagraliśmy ostrożnie, zagęszczając środek, grając piłką. Udało się, dowieźliśmy 0:0 do końca meczu, mając nawet swoje okazje. Pierwsza przeszkoda na wiosnę pokonana.
 

1/4
 

Kolejnym rywal to Milan, pierwszy mecz gramy na wyjeździe, a tam... nic nam nie wyszło. Milan zagrał tak jak my z Dortmundem w drugim spotkaniu, skutecznie grał piłką, a nam dawał tylko szanse po mało groźnych kontrach. Już miało się skończyć na 2:0 dla nich,  gdy genialną akcją popisali się Ferguson, ten drugi, i Bowen. Zmniejszyli rozmiary porażki do 2:1.
 

Poprzednie przygody kończyły się przeważnie na tym etapie, pora to zmienić! Norwich wychodzi solidnie zmotywowane, ciśnie przeciwnika od pierwszej minuty. W 20 minucie presji nie wytrzymuje gracz Milanu Ricci i wylatuje z czerwoną kartką.  Wynik nadal 0:0, Włosi rozpaczliwie się bronią, w 54 minucie swój koncert zaczyna Evan Ferguson. W 14 minut z pomocą Rica, przy asyście Ellotta załatwia sprawę i kończymy mecz wynikiem 4:0. Milan oddał w tym meczu 1 niecelny strzał, tylko tyle. Zmieceni z powierzchni murawy.
 

PÓŁFINAŁ
 

Wylosowaliśmy kolejną włoską ekipę, Napoli z Osimhenem i Kvaratskhelia. Pierwszy mecz gramy u siebie, jesteśmy już tak rozpędzeni, że Neapolitańczyków bierzemy z marszu, a Ferguson dorzuca kolejnego hat trica.
 

Rewanż na wyjeździe był tylko formalnością, na spokojnych obrotach, po wyrównanym meczu wygrywamy 2:0 i meldujemy się w finale. Podobno w Norwich feta była jeszcze większa niż ta po pierwszym mistrzostwie.
 

FINAŁ
 

Czeka na nas wielki Bayern, całkowicie odmieniony. Dodatkowo taka mała ciekawostka, gramy na ich stadionie!  Tutaj nazywa się nie wiem czemu Fusball Arena Munchen.
 

W Bayernie na bramce Trubin, w obronie Baku, w pomocy Bamba, na skrzydłach Bardghji i Schjelderup, w ataku Tel. Cały poczet nowych gwiazd światowego futbolu. Norwich wychodzi najmocniejszą jedenastką, wypełnioną gwiazdami brytyjskiej piłki.
 

Nie będę przedłużał, bo to mecz bez przeciwnika. Zmiatamy z boiska kolejnego przeciwnika. Wygrywamy 5:1, genialny Ferguson strzela cztery bramki.  Bayern ma sporą przewagę w posiadaniu piłki, ale my gramy swoim stylem,  szybką piłkę.
 

Ferguson zakończył rozgrywki Ligi Mistrzów z 13 bramki, do rewanżowego meczu w ćwierćfinale miał ich tylko dwie. W ostatnich czterech spotkaniach strzelił 11 bramek!!! Nowy Król Futbolu, wielki wtedy gdy trzeba.
 

PODSUMOWANIE

Wspaniały sezon z wielkimi tryumfami, pochód w Lidze Mistrzów i dosłownie zmiatanie kolejnych rywali zostanie zapamiętany na długo. W Anglii wygraliśmy oprócz Premier League także Tarczę Wspólnoty.
 

Kolejny raz do boju prowadzi Norwich genialny Ferguson, dość powiedzieć, że w tym sezonie rozegrał 58 spotkań, z czego aż 22 z ławki. Mimo to strzelił 64 bramki! Mogło to skończyć się jednym, dołożył kolejny worek nagród indywidualnych.
 

W trakcie sezonu został uhonorowany Złotą Piłką.
 

W Anglii został wybrany najlepszym piłkarzem, zdobył koronę króla strzelców, wraz z kolegami z zespołu dostał się co oczywiste do 11 Sezonu.
 

Kelleher kolejny raz zdobył Złotą Rękawice, a ja po raz czwarty w ciągu pięciu lat zostałem wybrany Managerem Roku
 

Tym razem moi piłkarze nie brylowali w końcowych statystykach. Ten sezon to był teatr jednego aktora.
 

Wygrana w Lidze Mistrzów musiała przynieść kolejne nagrody dla naszej Irlandzkiej Bestii. Zostaje wybrany Piłkarzem Sezonu, Młodym Piłkarzem Sezonu, zajmuje 2 miejsce w walce o Złotego Buta Ligi Mistrzów.
 

Razem z Kelleherem, Ricem i Bowenem zostaje wybrany do 11 Sezonu.
 

Kelleher słusznie dostaje nagrodę dla Najlepszego Bramkarza
 

Ferguson po sezonie dostaje kolejnego Złotego Buta i nagrodę dla Najlepszego Piłkarza Europy.
 

Tego lata odbędą się Mistrzostwa Europy, powołanie na nie dostało 12 moich zawodników.
 

MAŁY PAKIECIK STATYSTYCZNY

Zagrali w Premier League
 

Zagrali w Lidze Mistrzów
 

Zagrali w Pucharze Ligi
 

Zagrali w Pucharze Anglii
 

Występy razem
 

Pełny terminarz
 

Kontuzje
 

Championship
 

Europejskie Puchary

DOTYCHCZASOWE ROZSTRZYGNIĘCIA W ANGLII I EUROPIE

ŚWIAT I REPREZENTACJE

Do usłyszenia po sezonie 2028/2029!