Archiwum (FM 2012): Książęta z Paryża (vol. 16, 2026/27)

Poprzednie odcinki (linki):
 

sezon nr 1 (2011/12)
sezon nr 2 (2012/13)
sezon nr 3 (2013/14)
sezon nr 4 (2014/15)
sezon nr 5 (2015/16)
sezon nr 6 (2016/17)
sezon nr 7 (2017/18)
sezon nr 8 (2018/19)
sezon nr 9 (2019/20)
sezon nr 10 (2020/21)

sezon nr 11 (2021/22)
sezon nr 12 (2022/23)
sezon nr 13 (2023/24)
sezon nr 14 (2024/25)
sezon nr 15 (2025/26)

Odcinki specjalne - "ekstrasy" (linki):
 

8024 km na mecz!
Podsumowanie dekady 2011-21
Yaya Sanogo - pożegnanie legendy
Książęce legendy: Javier Pastore
Poznajcie moich chłopaków! Kadra 2024/25
Książęce legendy: Jérémy Ménez
Legenda za życia: Czyżycki Arena

2026/27
 

Jestem skonfundowany, gdyż zupełnie nie mam pojęcia, jak ocenić mój szesnasty sezon, który spędziłem za sterami PSG. Zacznę więc opowieść tradycyjnie.

Na rynku transferowym byłem tym razem praktycznie nieobecny. Zakontraktowani gracze nie są przewidziani do gry w pierwszym zespole; jedynie niezwykle utalentowany lewy obrońca Serge Bamba (który w styczniu 2027 przyszedł z egipskiego Al-Ahly za (aż!) 11 mln. euro), ma szansę w przyszłości stać się ważnym ogniwem drużyny. Tymczasem nawet nie doczekał się debiutu - lecz warto śledzić jego postępy.




Natomiast najważniejszym piłkarzem, który opuścił klub był Philippe Roy - ten stylowy, defensywny pomocnik spędził w PSG siedem udanych lat, lecz już w zeszłym sezonie był wypożyczony, gdyż nie łapał się do pierwszej „jedenastki“. W związku z tym, że jego kontrakt niebezpiecznie zbliżał się ku końcowi - skorzystałem z oferty Olympique Lyon (25,5 mln. euro), czyli klubu, który wyspecjalizował się w skupowaniu nie chcianych już u mnie zawodników. Definitywnie odeszli też m.in. Antonio, Valinotti i Figueroa - piłkarze, którzy przysporzyli klubowi głównie... wiele pieniędzy, które wpływały za ich kolejne wypożyczenia.

Przed rozpoczęciem rozgrywek 2026/27 jak zwykle duża grupa graczy powędrowała na wypożyczenia. W tym gronie był niepozorny włoski napastnik - Nicola Cortesi. Nie wiem jakie licho podkusiło mnie, by przyjąć - wraz z innymi - także ofertę Olympique Marsylia... Nicola został zakupiony z Atalanty sześć lat wcześniej za skromny milion euro i nie miał nawet okazji zadebiutować w mojej ekipie. Trzy ostatnie sezony spędził na wypożyczeniu w Parmie i byłem pewien, że teraz tak samo wybierze ten zespół. Jednak postanowił spłatać mi psikusa i wziął kurs na Marsylię. A tam jego talent eksplodował.  W 35 meczach ligowych zdobył 36 goli, co dało mu tytuł króla strzelców Ligue 1. Ile jest wart - pokazał już w pierwszym meczu sezonu. Na nowiutkim stadionie - Czyżycki Arena (o którym pisałem w poprzednim manifeście), graliśmy z OM o Superpuchar Francji. Co prawda mecz zakończył się naszym zwycięstwem 2-1, lecz w ekipie gości najlepszy był Cortesi. Strzelił gola i swą szybkością doprowadzał do szału naszych obrońców.



Na szczęście Paul Pinnock (który po ciężkiej kontuzji właściwie przepracował okres przygotowawczy) trafił dwukrotnie do siatki i mogliśmy cieszyć się z pierwszego trofeum w sezonie. Gdyby ktoś powiedział mi wtedy, że... bardzo długo nie zdobędziemy kolejnego - nie uwierzyłbym... W drugiej kolejce ligowej roznieśliśmy Bordeaux aż 8-0 i myślałem, że moja maszynka do wygrywania pracuje bez zastrzeżeń... Jakże się przeliczyłem...

W Lidze Mistrzów PSG nie wyszedł z grupy!!! Dla mnie był to szok, gdyż nigdy wcześniej do takiej sytuacji nie doszło! Trafiliśmy na Bayer Leverkusen, Fenerbahce Stambuł i Red Bull Salzburg - czyli nie najgorzej. Tymczasem z Niemcami i Turkami zanotowaliśmy wstydliwe remisy 0-0 na własnym stadionie, jedyną porażkę ponieśliśmy w Stambule (1-2) i nawet dwa zwycięstwa z Red Bullem nic nam nie dały... Trzecia lokata w grupie oznaczała przepustkę do Ligi Europy, rozgrywek w których - z wiadomych względów - nigdy nie braliśmy udziału.



Pomyślałem sobie, że to dobra okazja, by wygrać LE i ozdobić gablotę jedynym brakującym trofeum. Nic z tego nie wyszło. Po wyeliminowaniu w 1/16 finału Sportingu Lizbona: 0-0 (w), 4-0 (d) - nie daliśmy rady w następnej rundzie Sevilli: 1-1 (d), 1-2 (w)

Na tym nie koniec klęsk. Z francuskich rozgrywek pucharowych dwukrotnie wyeliminował nas Olympique Lyon. Najpierw po golu... Philippe Roya w ćwierćfinale Pucharu Ligi (0-1), a potem w półfinale Pucharu Francji (aż 0-3) - i znów trafienie Roya... Pewnym wytłumaczeniem jest fakt, że oba mecze graliśmy na wyjeździe.

Po tych porażkach stanąłem przed widmem najgorszego sezonu w karierze! Marsylia prowadziła bowiem w lidze przez długie 12 kolejek! Od 19 do 31! Cortesi strzelał „worki“ bramek i wydawało się, że stracimy również tytuł mistrzowski.

Jednak drużyna okazała się odporna psychicznie - od 30 stycznia 2027 wygrała aż 17 ligowych spotkań z rzędu (wyrównany rekord!) Bezpośredni mecz z OM zakończył się rezultatem 4-1 (hat-trick Pinnocka) i ostatecznie udało nam się uratować honor! Piętnasty ligowy triumf dla Paryża!

Napisałem na początku, że tak naprawdę to nie wiem jak ocenić ten sezon. Wydaje się, że odpadając już w fazie grupowej Champions League - nieźle się wygłupiliśmy. Jednak z drugiej strony - czy taka wpadka nie miała nam się prawa przydarzyć? Piętnaście lat z rzędu awansowaliśmy minimum do 1/8... Czy nie mieliśmy również prawa dwukrotnie ulec na wyjeździe Lyonowi w krajowych pucharach? Zdarza się... Z drugiej strony pięknie walczyliśmy przecież w lidze, a dodatkowo nie przegraliśmy ani razu na własnym stadionie! We wszystkich rozgrywkach.

Zastanawiam się zatem co robić? Czy pokazać drzwi sytym sukcesów trzydziestolatkom, takim jak Sazonow, Gustavo, Polomat, Nunez, J. Diallo, Pinnock, Mares? Bo odejście Cengiza Oztopraka jest już przesądzone - piłkarz szuka nowych wyzwań. Nie wiem co zrobić, serio... Bo przecież noty w/w piłkarzy w przekroju całego sezonu były na bardzo wysokim poziomie! Ale faktem jest również to, że w europejskich rozgrywkach nie najlepiej zaprezentowali się Pinnock, Sazonow i Nunez...

Może problemem jest... młody Xisco? Piłkarz ten - zaledwie 21-letni - ma już za sobą piąty sezon w barwch PSG. Jest głównym rozgrywającym. Strzela piękne bramki, asystuje - lecz, niestety - nie w Champions League. Niektórzy trenerzy raportują, że „nie przepada za meczami o dużą stawkę“ Lecz - na Boga! - nie pozbędę się zawodnika o takich parametrach!: