Norwich City po brytyjsku - #7.2 po sezonie 2028/2029 Klubowe Mistrzostwa Świata. Ostatni akt?

Norwich City po brytyjsku - #7.2 po sezonie 2028/2029 Klubowe Mistrzostwa Świata. Ostatni akt?

Wcześniejsze blogi

 #0 wstęp przed sezonem 2022/2023

#1 sezon 2022/2023

#2 sezon 2023/2024

#3 sezon 2024/2025

#4 sezon 2025/2026

#5 sezon 2026/2027

#6 sezon 2027/2028

#7 sezon 2028/2029

Blogi dodatkowe

Trzy ciekawostki przed #4 sezonem

Ewolucje Gwiazd

Evan Ferguson

Joe Gelhardt

CEL ROZGRYWKI

DOTYCHCZASOWE OSIĄGNIĘCIA KANARKÓW

WSTĘP

Trzy mistrzostwa Premier League, trzy z rzędu. Ostatni sezon bez porażki w lidze, Norwich jako trzeci zespół w historii najwyższej klasy rozgrywkowej w Anglii zostało THE INVINCIBLES! Oczywiście na innych frontach też graliśmy :), tak sobie poszło nam w krajowych pucharach, wygraliśmy jeden superpuchar, inny przegraliśmy. W Lidze Mistrzów doszliśmy aż do finału, po raz kolejny. Niestety tym razem przegraliśmy. Ciekawostką jest, że oba finały, wygrany z Bayernem i przegrany z Realem graliśmy na stadionie domowym przeciwnika. Takie zrządzenie losu.
 

Norwich w swojej historii zdobyło już wszystkie najważniejsze puchary krajowe (Puchar Ligii nie jest mojego autorstwa, siedem lat nieszczęść i porażek), Mistrzostwo Anglii, Ligę Mistrzów, Superpuchar Europy. Oczywiście nie mamy na półkach wygranej Ligi Europy czy Konferencji... z mojego powodu, za dobrze nam szło, z marszu weszliśmy do Ligi Mistrzów. Pozostaje jeden cel, jedno trofeum, by być spełniony: Klubowe Mistrzostwo Świata. Rozgrywki po reformie stały się elitarne, rozgrywane raz na cztery lata,  z poszerzoną liczbą uczestników. Jest o co grać, jest z kim grać, jedna szansa na cztery lata.
 

Oczywiście nie byłbym sobą, gdybym nie zrobił zamieszania w składzie. Jak pamiętamy Olise przebojem wdarł się do kadry meczowej, porozpychał się w niej łokciami i na koniec zgarnął nagrody indywidualne w Premier League, został bohaterem finału Ligi Mistrzów. Szykowałem go na skrzydła, wyszło inaczej. Na pozycji ofensywnego pomocnika mam trzech wspaniałych graczy, za to niedobory na skrzydle i w liczbie Walijczyków, ostał się tylko jeden i tak się składa, że jest... ofensywnym pomocnikiem. Decyzja mogła być jedna, Olise zostaje w pierwszej jedenastce, Perks jest jego zmiennikiem, Elliott po kilku latach naznaczonych kontuzjami zostaje wystawiony na listę transferową. Szukamy zmiennika na lewe lub prawe skrzydło, najlepiej potrafiącego zagrać na obu. Wybór pada na... Brennana Johnsona, tak tego samego, którego w styczniu 2027 roku sprzedałem do Newcastle za 45 milionów funtów.  W Srokach radził sobie bardzo dobrze, podobnie jak w Norwich najczęściej był zmiennikiem, ale tak samo jak początkowo u mnie notował bardzo dobre liczby. Znacząco się rozwinął, prawdopodobnie osiągnął cały swój potencjał, i tak za 20 milionów funtów witamy go z powrotem na Carrow Road.
 

Sprowadziłem też kolejnych dwóch zdolnych młodzików, Locke przychodzi za darmo, już w momencie naboru w Szkocji został  dodany do pierwszego składu Ross County, odmówił jednak podpisania kontraktu i tak moi scouci wysłani na przeszpiegi do szkockiej ligi przysłali raport o 16 latku, który gra w pierwszym składzie swojego klubu, ma potencjał na ocenę 6 i mogę go ściągnąć za darmo. Decyzja mogła być jedna.
 

Mogłem powołać aż 30 graczy, do kadry pierwszego zespołu dodałem więc zdolnych chłopaków z rezerw, oczywiście nie zapominamy o nowo kupionych graczach. Jadą z nami Jack Doran (nadzieja na zastąpienie Kellehera za jakiś czas), Tim Breach, Ben Wagstaff, Weyne Locke, Guy Gromley i Edward Bennett. Na wypożyczeniach jest jeszcze dwóch, trzech chłopaków, z którymi wiąże spore nadzieje, ale zgodzili się na przedłużenia, więc zostają tam gdzie są.
 

Bez dalszego przedłużania, profile 30 powołanych graczy. Podaje obok liczbę CA, sprawdzoną za pomocą skórki Tato. Możecie sami sprawdzić, że ostatnie sukcesy to nie jakieś cuda w grze, po prostu zbudowałem mega ekipę, obrońcy i bramkarz mieszczą się między 150 a 160 punktami CA, za to pomoc i napastnik to wyższa półka, sama elita. Rezerwowi też niczym wielkim im nie ustępują.
 

PRZEDSTAWIAM SAMOGRAJA
 

WYJŚCIOWA JEDENASTKA
 

CAOIMHIN KELLEHER CA 154
 

MAX AARONS CA 160
 

FIKAYO TOMORI CA 158
 

ANDREW OMOBAMIDELE CA 150
 

JORDAN MCWILLIAMS CA 159
 

DECLAN RICE CA 175
 

ALEX SCOTT CA 167
 

BEN DOAK CA 166
 

ADAM JONES CA 175
 

MICHAEL OLISE CA 161
 

EVAN FERGUSON CA 175
 

REZERWOWA JEDENASTKA
 

GAVIN BAZUNU CA 147
 

NATHAN PATTERSON CA 150
 

MARC VAUGHAN CA 127
 

AARON O'CONNOR CA 147
 

JOSH DOIG CA 149
 

CHARLIE PATINO CA 147
 

MICHAEL KEOGH CA 126
 

SHANE PERKS CA 160
 

JONATHAN ROWE CA 148
 

BRENNAN JOHNSON CA 153
 

ADAM IDAH CA 146
 

POZOSTALI
 

LUKE SOUTHWOOD CA 122
 

JACK DORAN CA 86
 

TIM BREACH CA 122
 

BEN WAGSTAFF CA 96
 

GUY GORMLEY CA 100
 

WAYNE LOCKE CA 104
 

EDWARD BENNETT CA 94
 

PETER KELLY CA 124
 

Powołani zawodnicy:
 

KLUBOWE MISTRZOSTWA ŚWIATA
 

FAZA GRUPOWA
 

Wylosowaliśmy katarskie As-Sadd z pokaźną grupką emerytowanych gwiazd (na czele ze znanym z kariery Norwegią Aursnesem) i meksykańskie Pumas. Zapomniałem wspomnieć kto jest gospodarzem KMŚ, ano Niemcy. Obydwa mecze fazy grupowej gramy na stadionie Bayernu, mamy z niego wspaniałe wspomnienia, wszak to na nim wygraliśmy Ligę Mistrzów.
 

Pierwszy mecz z ekipą z Kataru gra wyjściowa jedenastka, na drugie spotkanie z meksykańskim Pumas wystawiłem rezerwową.  W obu spotkaniach zagrał Adam Idah, Ferguson leczył drobną kontuzję. Idah wspaniale go zastąpił, strzelił łącznie 6 bramek.
 

Grupy:
 

ĆWIERĆFINAŁ
 

Zaczynają się schodki, trafiamy na pogrążony w kryzysie od kilku sezonów Manchester City. Nawet właściciel ma ich dość i zakręcił kurek z forsą, jest tylko ,,ubezpieczycielem", zresztą podobnie jest w Newcastle United.
 

Wygrywamy 2:0, mimo że graczem meczu wybrany został Scott, to specjalną nagrodę kozaka meczu dostaje Ederson, co on wyprawiał w bramce! Cudo!
 

PÓŁFINAŁ
 

Nasz ulubiony rywal, Bayern Monachium, Gdy z nimi gramy zawsze coś się dzieje, było tak i tym razem. Dałem odpocząć Fergusonowi, widać było w poprzednim meczu, że jeszcze ma problemy po kontuzji.
 

Co się działo w tym meczu! Grad bramek, widowisko. W 26 minucie zaczyna Jones, w 33 wyrównuje Bamba. Następne pół godziny jedni i drudzy próbują przechytrzyć przeciwnika,  moim chłopakom puszczają odrobinę nerwy, padają żółte kartki. Zaczyna się ostatnie pół godziny, zaczyna się dziać.
 

65 minuta, Adam Idah i 2:1 dla Norwich
76 minuta, Roony Bardghji i 2:2
77 minuta, ponownie Adam Idah, mamy 3:2
80 minuta, Bardghji doprowadza do remisu 3:3
 

Gra się uspokaja, doliczone minuty, czyżby szykowała się dogrywka? Obydwa zespoły są wycieńczone, trudy sezonu dają o sobie znać. 96 minuta, wszyscy szykują się na dogrywkę, rzut rożny dla Bayernu, Tomori wybija piłkę głową. Dopada do niej Jones, pędzi lewym skrzydłem, podaje do wychodzącego... Sheana Perksa. W tym miejscu powinien być Idah, został w tyle...  Perks przyjmuje piłkę, jest sam na sam, delikatnie ją podcina, piłka wpada do bramki. Gwizdek sędziego. KONIEC! Jesteśmy w finale!  Po golu w ostatnich sekundach!
 

FINAŁ
 

A tam czeka PSG, Idah siada na ławce, jest wykończony, zrobił swoje, przecież strzelił na mistrzostwach osiem bramek. Wraca nasza gwiazda, Ferguson.
 

14 minuta, Olise podaje do Fergusona i mamy 1:0
34 minuta, Doak podaje do Olise, 2:0
 

Kontrolujemy mecz, PSG nawet przez chwilę nam nie zagraża. W 72 minucie strzela kontaktowego gola, ale to nic. Gramy swoje, rozbijamy ataki przeciwnika, zagęszczamy środek, gramy spokojniej. Końcowy gwizdek.
 

NORWICH KLUBOWYM MISTRZEM ŚWIATA!!!
 

7 lat budowy, porażki w finałach pucharów, stracone Mistrzostwa Anglii na ostatniej prostej, było warto.  Ostatnie trzy sezony wynagradzają pech z pierwszych trzech w Premier League.  Teraz mamy już wszystko, ostatni skalp, ostatnie trofeum.

TERMINARZ
 

ZAGRALI W KMŚ
 

PODSUMOWANIE
 

Graliśmy bardzo drużynowo, dlatego żaden mój gracz nie zdobył nagród indywidualnych, Idah przegrał walkę o koronę Króla Strzelców z Haalandem. Tylko trzech moich graczy załapało się do jedenastki turnieju:
 

Mam teraz chwilę na zastanowienie. W Premier League nieoczekiwanie wielkie porażki poniosły Manchester City i Livepool, zaczęły się tam wyprzedaże. Arsenal, Manchester United, Chelsea od początku grają słabo, z małymi przebłyskami. Jedynego godnego rywala ostatnio miałem w Newcastle, niestety właściciel przykręcił u nich kurek z forsą. Czołówka Premier League w ostatnim sezonie była przedziwna,  w pierwszej szóstce Leicester, Everton i Tottenham, czyli kluby, które przeszły przez piłkarski czyściec w postaci sezonu w Championship. Wielka 6 dołuje, nie widać u nich żadnych szan na poprawę. Robi się w Premier League nudno, zostaje mi gonienie za rekordami, ale czy wart brnąć w taką zabawę? Nie wiem....
 

Pokaże wam, co zbudowałem przez te 7 lat, na początek finanse.
 

Na koncie sporo pieniędzy, kilku graczy do wypchnięcia, zamknięta kadra więc i transferów do nie przewiduję, chyba że się trafi jakiś Foden, albo Bellingham.
 

Długów też za bardzo nie narobiłem, a te, które zrobiłem prawie spłaciłem, zostaje 103 miliony z transferów, ale... większość jeszcze na 5,6 lat. To żaden problem, zyski zaczyna już generować akademia, drugi sezon z rzędu sprzedaje kilku graczy niemieszczących się do pierwszego składu.  Dopnę wszystkie transfery wychodzące i na koncie będzie ponad 200 milionów.
 

Sponsorzy, dochody z dni meczowych, z działalności handlowej — czołówka ligi.
 

Może wreszcie udałoby się wyprosić nowy stadion, kto wie?
 

Jak z reputacją? Jesteśmy najlepszym angielskim klubem:
 

W rankingu europejskim awansowaliśmy na trzecie miejsce:
 

W reputacji światowej na czwarte:
 

Dobrze wykonana robota, nie?
 

Kupiłem 100 piłkarzy, wydałem na nich ponad miliard. Sprzedałem 89 za 938 milionów, dobry przemiał :)

Co udało się wygrać?
 

2023
- awans z Championship
2025
- Puchar Anglii
- Tarcza Wspólnoty
2027
- wygrana w Premier League
- Puchar Anglii
- Tarcza Wspólnoty
2028
- Premier League
- Liga Mistrzów
- Superpuchar Europy
2029
- Premier League
- Klubowe Mistrzostwa Świata
 

Ostatnie trzy sezony to pasmo sukcesów, zrobiłem to co chciałem, wygrałem Premier League, obroniłem tytuł, w trzecim sezonie pokazałem, że to nie przypadek. Gdyby udało się obronić tytuł w Lidze Mistrzów zapewne ciągnąłbym tą karierę dalej, mimo wszystko, mimo nudy w lidze.  Rzucić wyzwanie rekordowi pięciu wygranych w Lidze Mistrzów z rzędu, niestety jest to chyba nieosiągalne.
 

Pozostaje pytanie co dalej, oczywiście równolegle prowadzę karierę reprezentacją Norwegii, tam spróbuje wyciągnąć Haalandem rekord strzelonych bramem w reprezentacji narodowej do wielkich wyników.
 

Jako że lubię dyskutować [jak zapewne wiecie :) ] to zapraszam do dyskusji, co wy byście zrobili?
 

Mam trzy opcje:
 

1. Dalej grać Norwich i rzucić wyzwanie rekordowi bramek Shearera, i chyba tym 16 tytułom króla strzelców Esposito z kariery Mahdiego, z Fergusonem jest to prawdopodobnie do zrobienia (skoro nawet w tym sezonie przy paru kontuzjach i sporej rotacji z Idahem udało się wygrać po raz trzeci z rzędu)
 

2. Przejść do Brighton, obserwować jak ktoś inny prowadzi Norwich, zbudować drugi wielki klub na jednym zapisie. Są bez trenera, fajna opcja, taki klub spokojnej starości, kadra składa się w 75% z piłkarzy powyżej trzydziestki.
 

3. Rzucić tę karierę, zacząć zupełnie nową, np. w Hiszpanii (zauważyłem, że w tej edycji jest tam naprawdę trudno, ludzie narzekają na przepisy Tebasa), cały czas chodzi mi w głowie Osasuna.

CO WY NA TO? CO RADZICIE? NORWICH, BRIGHTON CZY OSASUNA OD 2022 ROKU?